Σοκ!
Ο Γιώργος Μαρίνος γνώρισε την δόξα και αποφάσισε μετά το πρόβλημα υγείας του να αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας.
Μάταια, οι συνάδελφοί του και οι φίλοι του προσπάθησαν να επικοινωνήσουν μαζί του αφού όπως και ο ίδιος επέλεξε, χάθηκαν τα ίχνη του.
Ωστόσο, δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιοι προσπάθησαν να τον προσεγγίσουν χωρίς αποτέλεσμα. Σε συνέντευξη, που παραχώρησε ο Μεγακλής Βιντιάδης, μίλησε για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει αυτός ο τεράστιος καλλιτέχνης και φαίνεται δυσεπίλυτο.
«Δυστυχώς, μαθαίνω τώρα τελευταία ότι ο Γιώργος Μαρίνος δεν είναι καλά. Δεν έχουμε επαφή γιατί έχει απομονωθεί. Η κατάστασή του είναι τέτοια που είναι δύσκολο να τον συναντήσεις. Από ό,τι μαθαίνω, δεν θυμάται τίποτα από το παρελθόν του και δεν αναγνωρίζει πολύ γνωστά του πρόσωπα»
«Η ερωτική μου ζωή τελείωσε από τη στιγμή που…»: «Έσπασε» τη σιωπή του μετά από χρόνια ο Γιώργος Μαρίνος
Το 2006 ο Γιώργος Μαρίνος είχε λάβει μέρος στο πρότζεκτ της LIFO «Οι Αθηναίοι». Τη συνέντευξη είχε πάρει ο τότε διευθυντής σύνταξης της LIFO, Νίκος Ράλλης, ο οποίος θα πέθαινε λίγα χρόνια μετά, στα 41 χρόνια του, από σπάνιο αυτοάνοσο. Παράλληλα, με αυτή τη γυναίκα ο γνωστός showman παραλίγο να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας.
Η συνέντευξη ψηφιοποιήθηκε για πρώτη φορά, και έχει ενδιαφέρον για δύο κυρίως σημεία: την αναφορά του στην διαλυμένη παιδική του ηλικία, και στην επίγνωση που είχε ότι σε μια εποχή που οι ομοφυλόφιλοι ήταν κάτι γραφικό ή ξεφτιλισμένο, αυτός μόνος, με πρωτοφανή τόλμη διεκδίκησε όσα η LGBTQI+ κοινότητα θα έκανε αγωνιστική ατζέντα της, δεκαετίες αργότερα.
«Έρωτας δεν υπάρχει στη ζωή μου πια. Σε καμία απολύτως μορφή. Γιατί κατάλαβα όλο το παιχνίδι που έπαιζα στον εαυτό μου, όλη την ψευδαίσθηση, όλο αυτό το πράγμα που δημιουργούσα – που είναι όμως πολύ γοητευτικό, και ειδικά για τους άλλους, που δεν το περιμένουν»
«Τα δραματοποιούσα λίγο τα πράγματα. Δεν είχα και ένα μοντέλο, ότι θα συζήσω με κάποιον άνθρωπο, ας πούμε. Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο, ακόμα και με τους καλύτερούς μου φίλους. Ποτέ δεν κατάλαβα την πηγή όλου αυτού του δράματος, του παραμυθιού. Προφανώς στο βάθος ήμουν μάλλον συναισθηματικός τύπος, μα τότε δεν το πίστευα. Από τη στιγμή που μου τελείωσε το συναίσθημα μου τελείωσε και η ερωτική ζωή. Μεγάλωσα πάρα πολύ μόνος μου, χωρίς οικογένεια… Έκτορας Μαλώ… (γελάει) Δεν είχα μία μητριά, είχα δύο. Παιδική ηλικία χάλια»
«Αν με είχε επηρεάσει στην τέχνη μου, θα έπρεπε να είχα ανεβάσει τον «Όλιβερ Τουίστ». Αλλά δεν έχουν σημασία όλα αυτά. Η ζωή μου ξεκινάει πραγματικά την ώρα που μπαίνω στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου – κρυφά δίνω εξετάσεις, γιατί ο πατέρας μου ήθελε να δώσω στο Πολυτεχνείο. Τα προηγούμενα χρόνια προσπαθώ να τα ξεχάσω. Αλλά, θες δεν θες, έρχονται. Παιδικές αναμνήσεις, λόγια, το άλλο, το παράλλο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου