Οι εργαζόμενοι στον τομέα του delivery στη Νέα Υόρκη πρέπει να αντιμετωπίσουν μια σειρά από απειλές: Αυτοκίνητα με υπερβολική ταχύτητα, ασταθείς καιρικές συνθήκες, ένοπλους ληστές και αλγόριθμους εφαρμογών που μπορούν να τους αφήσουν απλήρωτους εάν δεν σπεύσουν στους πελάτες τους αρκετά γρήγορα. Το τελευταίο διάστημα όμως έχει προστεθεί ακόμα μία (απειλή), που, ωστόσο, αφορά ακόμα και την ίδια την υγεία τους: Τα ηλεκτρικά τους ποδήλατα τυλίγονται στις φλόγες.
Οι ισχυρές μπαταρίες ιόντων λιθίου που χρησιμοποιούνται σε μικρά ηλεκτρικά οχήματα είναι υπεύθυνες για μια αυξανόμενη επιδημία πυρκαγιών. Φέτος, υπήρξαν περίπου 200 και έξι θάνατοι, σύμφωνα με την πυροσβεστική υπηρεσία της Νέας Υόρκης.
Αυτόν τον μήνα, μια φωτιά σε ηλεκτρονικό ποδήλατο μέσα σε ένα πολυώροφο διαμέρισμα στο Μανχάταν μετατράπηκε σε κόλαση που τραυμάτισε σχεδόν 40 άτομα και ανάγκασε τους πυροσβέστες να απομακρύνουν τους κατοίκους χρησιμοποιώντας σχοινιά από τα εξωτερικά παράθυρα.
Αυτές οι πυρκαγιές μπορούν να εξαπλωθούν γρήγορα και ξαφνικά: «Έχουμε μια πλήρως σχηματισμένη φωτιά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα», δήλωσε ο επικεφαλής της πυροσβεστικής σε συνέντευξη Τύπου.
Όλο αυτό έχει μετατραπεί σε μια καθημερινή ανησυχία για τους εργαζόμενους στον τομέα της διανομής, όπως η Ντελόρες Σάμπσον, μια 64χρονη κάτοικος του Μπρούκλιν που εργάζεται στην Uber Eats για περίπου δύο χρόνια προκειμένου να συμπληρώνει τα επιδόματά της κοινωνικής ασφάλισης που λαμβάνει.
Η Σάμπσον είπε ότι «ζει με τον φόβο» ότι το όχημά της μπορεί να πάρει φωτιά ενώ φορτίζει ή ακόμα και ενώ το οδηγεί. Πέρυσι, ενώ παρέδιδε φαγητό με το σκούτερ της, η ίδια χτύπησε σε μια λακκούβα, με αποτέλεσμα η μπαταρία να πεταχτεί έξω και να χτυπήσει στο πεζοδρόμιο, όπου τυλίχθηκε στις φλόγες. «Ήταν σαν ένας μεγάλος ήχος που σκάει», είπε στον Guardian. «Με τρόμαξε –Διάολε, αν αυτό συνέβαινε στο ποδήλατο, θα είχα ανατιναχτεί».
Ως η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στην Αμερική, η Νέα Υόρκη είναι ένα καταφύγιο μικροκινητικότητας. Εδώ, τα μικρά ηλεκτρικά οχήματα δεν είναι παιχνίδια για εκδρομές του Σαββατοκύριακου, αλλά ζωτικής σημασίας εργαλεία για τους περίπου 65.000 εργαζομένους που προσπαθούν να κερδίσουν τα προς το ζην μέσω εργασιών με χαμηλούς μισθούς.
Σήμερα, υπάρχουν χιλιάδες επιλογές αν θέλει κάποιος ένα ηλεκτρονικό ποδήλατο, ένα ηλεκτρονικό σκούτερ ή ένα ηλεκτρονικό μοτοποδήλατο. Μερικά από τα κορυφαία, επώνυμα μηχανήματα πωλούνται σε όμορφους εκθεσιακούς χώρους στο κέντρο της πόλης για πολύ περισσότερα από 5.000 δολάρια. Αλλά πολλά από τα οχήματα που χρησιμοποιούνται από τους εργαζόμενους της Νέας Υόρκης προέρχονται από άγνωστους κατασκευαστές και πωλούνται στο διαδίκτυο ή μέσω μικρών καταστημάτων μεταξύ 1.000 και 2.000 δολαρίων.
Σχεδόν όλα αυτά τα οχήματα τροφοδοτούνται από πακέτα μπαταριών ιόντων λιθίου, οι οποίες περιέχουν σφιχτά δεσμευμένες κυψέλες που αποθηκεύουν ενέργεια ως εύφλεκτες χημικές ουσίες. Συνήθως, οι κυψέλες διατηρούνται σε συγχρονισμό από ένα τμήμα ηλεκτρονικού κυκλώματος που ονομάζεται σύστημα διαχείρισης μπαταριών ή BMS, το οποίο διασφαλίζει ότι τα κύτταρα δεν υπερφορτίζονται ή απελευθερώνουν πάρα πολλή ενέργεια ταυτόχρονα. Αλλά αυτή η προσεκτική ισορροπία μπορεί να διαταραχθεί λόγω ζημιάς, φθοράς ή ελαττωματικής κατασκευής, μερικές φορές με επικίνδυνα αποτελέσματα.
Τον Αύγουστο, μια πυρκαγιά σε μπαταρία ιόντων λιθίου που ξέσπασε μετά τις 2 το πρωί σκότωσε ένα παιδί και τη μητέρα του στο διαμέρισμά τους στο Χάρλεμ. Ένας σημαντικός λόγος που συνεχίζονται οι πυρκαγιές είναι ότι οι εργαζόμενοι έχουν λίγες επιλογές προκειμένου να φορτίσουν τα οχήματά τους. Πολλοί φορτίζουν τις μπαταρίες τους στα δικά τους διαμερίσματα και ελπίζουν για το καλύτερο. Άλλοι νοικιάζουν διάφορα σημεία φόρτισης σε καταστήματα ηλεκτρονικών ποδηλάτων του Μανχάταν, όπου εκεί φορτίζονται δεκάδες μπαταρίες η μία δίπλα στην άλλη σε αυτοσχέδιες σχάρες.
Η Σάμπσον, που ζει στον τρίτο όροφο μιας παλιάς πολυκατοικίας, φοβάται να φορτίσει την μπαταρία της σε εσωτερικό χώρο. Έτσι, χρησιμοποιεί δύο καλώδια προέκτασης συνδεδεμένα το ένα στο άλλο, τα οποία κρέμονται σχεδόν 15 μέτρα προς το ποδήλατό του που είναι σταθμευμένο στην μπροστινή αυλή του κτιρίου –κάτι που γνωρίζει ότι εξακολουθεί να αποτελεί κίνδυνο. «Μερικές φορές μπορεί να αποκοιμηθείς και μετά, όταν έρθει η επόμενη μέρα, να σκεφτείς “δόξα τω Θεώ, η μπαταρία δεν εξερράγη”».
Ο Γκουστάβο Άτσε, ιδρυτής της Los Deliveristas Unidos, μιας μεγάλης ομάδας εργαζομένων στον τομέα της παράδοσης, είπε στον Guardian ότι χρησιμοποιεί ένα χώρο στάθμευσης μέσα σε ένα ιδιωτικό γκαράζ, το οποίο έχει δημιουργήσει σταθμό φόρτισης. Ο Άτσε μοιράζεται το χώρο με περίπου 20 άλλους εργαζομένους και πρέπει να πληρώνει 150δολάρια το μήνα για το μερίδιό του. «Προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να διατηρήσουμε τις μπαταρίες μας σε καλή κατάσταση γιατί όλοι είναι φοβισμένοι», είπε.
Το ίδιο όμως ανησυχούν και οι τοπικοί παράγοντες. Η αρχή που διαχειρίζεται τις δημόσιες κατοικίες της Νέας Υόρκης πρότεινε την απαγόρευση των ηλεκτρονικών ποδηλάτων στην ιδιοκτησία της φέτος, αλλά υποχώρησε μετά από μια κατακραυγή από κατοίκους χαμηλού εισοδήματος.
Τη Δευτέρα, το δημοτικό συμβούλιο διεξήγαγε μια ακρόαση όπου οι νομοθέτες υποστήριξαν νομοσχέδια για την καταπολέμηση των πυρκαγιών μπαταριών, συμπεριλαμβανομένης μιας πρότασης για την απαγόρευση της πώλησης μπαταριών μεταχειρισμένων ηλεκτρικών οχημάτων και μια άλλη για την απαγόρευση όλων των μπαταριών που δεν έχουν εγκριθεί από ένα εθνικά αναγνωρισμένο εργαστήριο δοκιμών.
Εάν εγκριθεί, αυτό το μέτρο θα ανάγκαζε τους αναβάτες να χρησιμοποιούν μπαταρίες όπως αυτές που είναι πιστοποιημένες από το Εργαστήριο Underwriters Laboratory (UL) με έδρα το Ιλινόις, το οποίο υποβάλλει τα ηλεκτρονικά ποδήλατα και τις μπαταρίες τους σε αυστηρές δοκιμές. Οι κατασκευαστές πρέπει να πληρώσουν ένα «ονομαστικό» κόστος για να υποβληθούν σε αυτές τις δοκιμές, δήλωσε ο Ρόμπερτ Στόουν, επικεφαλής επιστήμονας της UL, αλλά «βλέπουμε πολλούς κατασκευαστές να δείχνουν ενδιαφέρον για την πιστοποίηση των μπαταριών τους».
Η UL έστειλε μια δήλωση στο δημοτικό συμβούλιο υποστηρίζοντας τα προτεινόμενα μέτρα, αν και είπε ότι η πλήρης απαγόρευση των χρησιμοποιημένων μπαταριών θα μπορούσε να είναι υπερβολικό ως μέτρο: «Όταν γίνει σωστά, οι μπαταρίες μπορούν να επανατοποθετηθούν με ασφάλεια».
Μερικές από τις πιο αξιόλογες μπαταρίες ηλεκτρονικών ποδηλάτων είναι αυτές με πιστοποίηση UL που κατασκευάζονται από τη Bosch, οι οποίες σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο «έχουν σχεδιαστεί για καθημερινή χρήση» και «ανταποκρίνονται στις καθημερινές απαιτήσεις των εργαζομένων στον τομέα της παράδοσης». Αλλά οι μπαταρίες Bosch βρίσκονται μόνο σε μάρκες ποδηλάτων υψηλότερης ποιότητας που δεν είναι προσβάσιμες για πολλούς εργαζόμενους στον τομέα της παράδοσης.
Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι λένε ότι αυτό που χρειάζεται από την πόλη δεν είναι απλώς νέοι περιορισμοί αλλά περισσότερη βοήθεια.
Για περισσότερο από ένα χρόνο, η Los Deliveristas Unidos πιέζει για τη δημιουργία νέων κόμβων φόρτισης ποδηλάτων στις περιοχές υψηλής κυκλοφορίας της Νέας Υόρκης. Οι εργαζόμενοι σημείωσαν μια σημαντική νίκη τον Οκτώβριο, όταν ο γερουσιαστής Τσακ Σούμερ υποσχέθηκε 1 εκατομμύριο δολάρια σε ομοσπονδιακή χρηματοδότηση υποδομής για να ξεκινήσει το έργο στη Νέα Υόρκη, ξεκινώντας με τη μετατροπή ενός αχρησιμοποίητου περιπτέρου στο κέντρο της πόλης.
Οι Deliveristas έχουν επίσης προτείνει τη δημιουργία συμπαγών σταθμών φόρτισης με ηλιακή ενέργεια σε χώρους στάθμευσης έξω από δημοφιλή εστιατόρια. Αλλά ο Άτσε είπε ότι ο οργανισμός δεν αναμένει να δει τον πρώτο κόμβο σε λειτουργία μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. «Η συνεργασία με την πόλη δεν είναι εύκολη», είπε. «Όλα χρειάζονται πολύ χρόνο».
Κάτι άλλο που θα έκανε μεγάλη διαφορά για τους εργαζόμενους είναι η καλύτερη πληροφορία. «Κάθε πυρκαγιά που συνέβη, λένε ότι είναι από ένα ηλεκτρονικό ποδήλατο, αλλά δεν ξέρουμε ποιας μάρκας», είπε ο Άτσε. «Υπάρχουν πολλές πληροφορίες που λείπουν». Αυτό που θα ήταν πιο χρήσιμο, είπε, θα ήταν εάν η πυροσβεστική δέσμευε πόρους για δοκιμές και κοινοποίηση λεπτομερειών σχετικά με το ποιες μπαταρίες ήταν ασφαλείς για χρήση, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να λαμβάνουν πιο ενημερωμένες αποφάσεις.
Ο Άτσε πρόσθεσε ότι η πόλη θα πρέπει να εγκρίνει νόμους που απαιτούν από τις εταιρείες να πληρώνουν στους εργαζόμενους στον τομέα της διανομής έναν «μισθό διαβίωσης». Σύμφωνα με τους Los Deliveristas, αυτός θα μπορούσε να ήταν 30δολάρια την ώρα, ένα ποσό που θα βοηθούσε στην αντιστάθμιση του σημαντικού κόστους εξοπλισμού και συντήρησης των εργαζομένων στην παράδοση, ειδικά εάν απαιτείται να αναβαθμίσουν τις μπαταρίες τους. «Πρέπει να επενδύσεις σχεδόν 4.000 δολάρια για να γίνεις υπάλληλος παράδοσης», είπε. «Και αν ρυθμίσουν τους τύπους των μπαταριών, η τιμή των πάντων θα είναι πιο υψηλή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου