Η ψήφος δεν αποσκοπεί μόνο στο να ξεγελάσει τους ανθρώπους, ώστε να πιστεύουν ότι έχουν λόγο, ενώ δεν έχουν, αλλά είναι ένας τρόπος για να διασφαλιστεί η πίστη της πλειοψηφίας των απλών πολιτών στο κράτος, καθώς εξαπατώνται και πιστεύουν ότι μπορούν να υποβάλουν αίτηση σε αυτούς που εκλέγουν για να κάνουν τις εντολές τους.
Γιατί τόσοι πολλοί συνεχίζουν να συμμετέχουν, και επομένως να εξουσιοδοτούν, αυτή την απεχθή κυριαρχία συνεχίζοντας να υποστηρίζουν αυτή την εκλογική τρέλα με την ψήφο τους;
“Ο ορισμός της παραφροσύνης είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα”.
Όποιος έχει νου, ας διαβάσει το εξαιρετικό αυτό θέμα, κι ας θέσει το απλό ερώτημα στον εαυτό του: “Βελτίωσε η ψήφος αυτή τη χώρα, την έκανε πιο ελεύθερη, σταμάτησε την τυραννία και τον πόλεμο, ή την έσωσε από την κτηνώδη διακυβέρνηση; Φυσικά και όχι! Ακριβώς το αντίθετο συνέβη.”
Και σε όσους εξακολουθούν να μηρυκάζουν την σαχλή άποψη: “Μα γι αυτό θα ψηφίσουμε άλλο κόμμα, για να αλλάξουν τα πράγματα”, τους παραπέμπω στα λεχθέντα όχι μόνον του Στάλιν που εικονίζεται στην πρώτη εικόνα, αλλά και του ΡΟΤΣΙΛΝΤ που είπε ακριβώς αυτό…: “Οι άνθρωποι που ψηφίζουν δεν αποφασίζουν τίποτα… Οι άνθρωποι που μετράνε τις ψήφους αποφασίζουν”!!!
Καλλιόπη Σουφλή
Μετάφραση: Απολλόδωρος
8 Νοεμβρίου 2022, Gary D. Barnett – Διάβαστε το εδώ.
“Δεν έχω ψηφίσει ποτέ στη ζωή μου… Πάντα ήξερα και καταλάβαινα ότι οι ηλίθιοι αποτελούν την πλειοψηφία, οπότε είναι βέβαιο ότι θα κερδίσουν”.
~ Louis-Ferdinand Céline
Το να ψηφίζεις αφέντες για να σε εξουσιάζουν είναι η επιτομή της συναινετικής υποδούλωσης.
Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κρατικό πραξικόπημα που προσποιείται ότι σας επιτρέπει να επιλέξετε ποιοι δαιμονισμένοι και προκαθορισμένοι υποψήφιοι θα γίνουν οι επόμενοι εκτελεστές της ολοκληρωτικής ατζέντας της εξουσίας και του ελέγχου πάνω στους ανθρώπους που αποδέχονται οικειοθελώς κάθε υποκατάστατο αφέντη ως νόμιμο.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις προεδρικές εκλογές και για τις εκλογές των ανώτερων θέσεων στην κυβέρνηση, αλλά όλες οι εκλογές πολιτικών ταιριάζουν σε αυτή την περιγραφή.
Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο ανόητο, πιο αδαές ή πιο αξιολύπητο από μια τέτοια επίδειξη, και όμως αυτό το δόλιο τέχνασμα όχι μόνο εγκρίνεται πλήρως από τις μάζες, αλλά θεωρείται ιερό και θεωρείται δοξασμένο δικαίωμα.
Πώς μπόρεσε μια τέτοια κατάσταση αδιανόητης και ασυνείδητης παραφροσύνης να αιχμαλωτίσει τα μυαλά τόσων πολλών ανθρώπων για τόσο πολύ καιρό;
Βελτίωσε η ψήφος αυτή τη χώρα, την έκανε πιο ελεύθερη, σταμάτησε την τυραννία και τον πόλεμο, ή την έσωσε από την κτηνώδη διακυβέρνηση; Φυσικά και όχι! Ακριβώς το αντίθετο συνέβη.
Η ίδια η ιδέα οποιασδήποτε “επιλογής” ενός ηγεμόνα, ενός ηγεμόνα που θα ελέγχει όχι μόνο τη ζωή σας, αλλά και τη ζωή των άλλων, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με οποιαδήποτε πτυχή της ελευθερίας ή του δικαιώματος.
Η όλη διαδικασία είναι ανταγωνιστική προς την ελευθερία και την ελεύθερη επιλογή και αποτελεί την ενσάρκωση της εθελοντικής υποτέλειας.
Αντιλαμβάνομαι ότι μια τέτοια διακήρυξη όπως αυτή είναι βλασφημία για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας- ότι από μόνη της αυτή η αλήθεια ενοχλεί πέρα από κάθε φαντασία το κοπάδι, επειδή το να είναι κανείς τυφλός στην πραγματικότητα της εκούσιας, καθολικής και συλλογικής δουλείας, σημαίνει ότι είναι τυφλός στην ουσία της ίδιας της ζωής.
Στις ΗΠΑ, οι ενδιάμεσες εκλογές είναι προ των πυλών, και η κυρίαρχη, και ακόμη και ένα μεγάλο μέρος, αν όχι το μεγαλύτερο μέρος, της εναλλακτικής και “ελευθεριακής” κάλυψης, θα είναι παντοτινή, και ως εκ τούτου μια αναγνώριση, αποδοχή και δικαιολόγηση αυτής της φρικτής διαδικασίας.
Η νίκη ή η ήττα δεν έχει σημασία, (όλοι χάνουμε), καθώς το παιχνίδι πρέπει να παιχτεί για να κοροϊδεύουμε για πάντα τους ανόητους.
Είτε το επιδιώκει είτε όχι, αυτή η αναφορά στη σημασία του ποιος κέρδισε και ποιος έχασε, ποιος απέκτησε εξουσία και ποιος όχι, ποιος θα γίνει η κυβερνώσα πλειοψηφία και μειοψηφία, απλά θα χρησιμοποιηθεί για να νομιμοποιήσει την κυριαρχία της κυβέρνησης πάνω σε όλους, ανεξάρτητα από την εγγενή τυραννία που συνεχίζει να αγκαλιάζει εξ ολοκλήρου αυτή την κοινωνία. Μεγαλώνει και μεγαλώνει, και είναι αιώνια- μια τραγωδία είναι σίγουρο.
Αν κερδίσουν οι Ρεπουμπλικάνοι, οι Δημοκρατικοί θα ισχυριστούν ότι οι Ρεπουμπλικάνοι θα καταστρέψουν τη χώρα, και αν κερδίσουν οι Δημοκρατικοί, οι Ρεπουμπλικάνοι θα ισχυριστούν ότι οι Δημοκρατικοί θα κάνουν το ίδιο, και θα έχουν και οι δύο δίκιο, διότι κανένας από τους δύο δεν μπορεί να λειτουργήσει με οποιαδήποτε κυβερνητική ιδιότητα χωρίς να καταστρέψει τη χώρα και τους ανθρώπους της.
Στην πραγματικότητα, λειτουργούν απόλυτα μαζί ως ένα, και το αποτέλεσμα είναι πάντα ότι ο λαός τα δίνει όλα, ενώ η άρχουσα τάξη μόνο παίρνει.
Αυτή είναι η φύση της κυβέρνησης, και αυτή είναι επίσης η φύση των ηγετών και των πολιτικών που συμμετέχουν σε αυτή την κυβέρνηση.
Δεν θα υπάρξει καμία απολύτως διαφορά στο αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα αυτών των “εκλογών” και ανεξάρτητα από το ποιος διεκδικεί ή κερδίζει την εξουσία.
Αν η μακρά ιστορία μας με τον πόλεμο και την τυραννία, την απώλεια της ελευθερίας, την καταναλωτική επιτήρηση των πολιτών, την καταστροφή της οικονομίας, τη λογοκρισία, τις εντολές και την πλήρη ρύθμιση και τον περιορισμό όλων όσων κάνουμε, δεν μπορεί να το εκθέσει αυτό αρκετά ξεκάθαρα, το μόνο συμπέρασμα στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε είναι ότι η μαζική άγνοια βρίσκεται σε τόσο υψηλό επίπεδο, που καμία ελπίδα κατανόησης των προβλημάτων μας δεν θα γίνει ποτέ γνωστή ή αποδεκτή από αυτή την αποβλακωμένη κοινωνία.
Οι πρώτες εκλογές που διεξήχθησαν στην αμερικανική ήπειρο ήταν πιθανότατα το 1607 στο Jamestown της Βιρτζίνια. Αυτές οι εκλογές έγιναν σχεδόν αμέσως μετά από αυτό που αναφέρεται ως “απόβαση στον Νέο Κόσμο”.
Ενδιαφέρουσα γλώσσα σίγουρα, καθώς βρισκόμαστε ακόμη στη δίνη της ύπουλης συνωμοσίας για την οικοδόμηση μιας “Νέας Τάξης Πραγμάτων” από εκείνους που ανήκουν στην άρχουσα τάξη.
Πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου του πρώτου μόνιμου οικισμού της Μεγάλης Βρετανίας στην αμερικανική ήπειρο, και “παρόλο που οι υποψήφιοι ήταν “προκαθορισμένοι” και μόνο λίγοι, προνομιούχοι -μόλις το 6% των αποίκων- είχαν δικαίωμα ψήφου, το σκηνικό είχε στηθεί για τη γέννηση της δημοκρατίας σε αυτό που θα γινόταν η Αμερική.
Για πρώτη φορά, οι ηγέτες επιλέγονταν από εκείνους που θα κυβερνούσαν -ή τουλάχιστον από ορισμένους από αυτούς”.
Δεν έχουν αλλάξει πολλά από τη γέννηση της τυραννίας σε αυτή τη χώρα, καθώς ακόμη και η πρώτη ψήφος ήταν μια πολιτική απάτη, και θα έπρεπε να είχε αναγνωριστεί ως τέτοια εκείνη την εποχή.
Γνωρίζω ότι σήμερα επιτρέπεται σε περισσότερους να ψηφίσουν απ’ ό,τι σε εκείνη την πρώτη επιλογή προκαθορισμένων “υποψηφίων”, αλλά στην πραγματικότητα, η δομή σήμερα είναι εξίσου διεφθαρμένη, εγκληματική και προκαθορισμένη, αν όχι περισσότερο, απ’ ό,τι ήταν στην αρχή. Απλώς είναι πιο κρυμμένη.
Η ψήφος είναι και ήταν πάντα ένας τρόπος εξαπάτησης- ισχυριζόμενος ότι μια ψήφος για κάθε έναν από το πλήθος των πολιτών, καθορίζει έναν λόγο στη λειτουργία της χώρας για κάθε άτομο. Πόσο γελοίο, αλλά είναι ακόμη πιο παράλογο από ό,τι γίνεται αντιληπτό.
Η ψήφος δεν αποσκοπεί μόνο στο να ξεγελάσει τους ανθρώπους, ώστε να πιστεύουν ότι έχουν λόγο, ενώ δεν έχουν, αλλά είναι ένας τρόπος για να διασφαλιστεί η πίστη της πλειοψηφίας των απλών πολιτών στο κράτος, καθώς εξαπατώνται και πιστεύουν ότι μπορούν να υποβάλουν αίτηση σε αυτούς που εκλέγουν για να κάνουν τις εντολές τους.
Αυτό συνήθως καταλήγει σε εκβιασμούς- το κράτος κλέβει με τη βία τα περιουσιακά στοιχεία κάποιων για να ωφελήσει άλλους, περιοριστική νομοθεσία, προστατευτικές πρακτικές, μονοπώλια και εντολές, και αυτό ήταν σχεδιασμένο από την αρχή. Αυτό προκαλεί ακραίο διχασμό και απλώς δίνει πυρομαχικά στους κυβερνώντες τυράννους, ώστε να μπορούν να ελέγχουν ευκολότερα το κοπάδι. Είναι απλώς ένα αποτρόπαιο τέχνασμα και τίποτα περισσότερο.
Σε αυτό το σημείο, είναι απαραίτητο να επισημανθεί σε αυτούς τους σταθερούς συνταγματολόγους και τους πιστούς στην κυβέρνηση, ότι υπάρχει ελάχιστη ή και καθόλου διαφορά μεταξύ μιας δημοκρατίας ή ενός σοσιαλιστικού, φασιστικού ή κομμουνιστικού κράτους, καθώς όλα αποσκοπούν στην επίτευξη του ίδιου ακριβώς αποτελέσματος.
Όλες αυτές οι ισχυριζόμενες πολιτικές δομές, βασίζονται σε ένα σύστημα διακυβέρνησης που κυβερνά τους ανθρώπους.
Οι όποιες διαφορές είναι μόνο στο περιθώριο, καθώς κάθε πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης έχει ως μόνο στόχο να οδηγήσει σε όλο και περισσότερη εξουσία και έλεγχο, που δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε ένα σύστημα ολοκληρωτικής κυριαρχίας.
Η προπαγάνδα της ψηφοφορίας έχει χρησιμοποιηθεί για να ξεγελάσει τον λαό και να τον κάνει να πιστέψει ότι ελέγχει το αποτέλεσμα, ενώ ποτέ δεν ήταν σε θέση να ελέγχει πλήρως τη ζωή του όταν υπήρχε οποιοδήποτε σύστημα διακυβέρνησης.
Όταν υπάρχει κυβέρνηση, πραγματική ελευθερία δεν υπάρχει, και η έννοια της κυβέρνησης είναι αυτή της διακυβέρνησης, όχι της εξυπηρέτησης. Αυτό δεν κρύβεται από κανέναν που έχει τη νοημοσύνη να αναζητήσει ειλικρινείς απαντήσεις.
Η ίδια η έννοια της λέξης κυβερνώ, όπως αποκαλύπτει αναμφίβολα η λατινική ρίζα της γλώσσας μας, είναι κυριαρχία ή έλεγχος, και αυτό είναι το μόνο που επιθυμεί η κυβέρνηση, οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Η πλειοψηφία πιστεύει, και αυτό οφείλεται στην πλύση εγκεφάλου και την κατήχηση από τη γέννησή της, ότι η ψήφος είναι ιερό δικαίωμα. Αυτό είναι ανοησία και ένας πολύ λανθασμένος και ανόητος τρόπος σκέψης.
Λόγω αυτής της υπνωτιστικής κατάστασης σύγχυσης που καταλαμβάνει τους περισσότερους σε αυτή τη χώρα, και της εντελώς παράλογης συμπεριφοράς και της προπαγάνδας της ψήφου που είναι κοινώς αποδεκτή, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι όσοι επιλέγουν να μην ψηφίσουν δεν έχουν λόγο στη ζωή τους.
Αυτό είναι φυσικά ανόητο και εντελώς οπισθοδρομικό, καθώς όσοι ψηφίζουν για να επιλέξουν αφέντες που θα τους εξουσιάζουν, επιδοκιμάζουν και νομιμοποιούν τη δουλεία στα χέρια του κράτους, και επομένως είναι το πρόβλημα.
Από την άλλη πλευρά, όσοι επιλέγουν να μην ψηφίσουν, αναιρούν την κυβέρνηση και το σύστημα βάναυσης διακυβέρνησης και δεν είναι συνένοχοι στην τοποθέτηση των κακών εγκληματιών ηγετών στην εξουσία. Ως εκ τούτου, είναι οι μόνοι που έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται και οι μόνοι που προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν το σύστημα διακυβέρνησης.
Η ψηφοφορία λαμβάνει χώρα σε αυτή τη χώρα εδώ και 415 χρόνια, και τώρα ζούμε στη λιγότερο ελεύθερη εποχή ολόκληρης της ιστορίας αυτής της χώρας.
Γιατί τόσοι πολλοί συνεχίζουν να συμμετέχουν, και επομένως να εξουσιοδοτούν, αυτή την απεχθή κυριαρχία συνεχίζοντας να υποστηρίζουν αυτή την εκλογική τρέλα με την ψήφο τους;
Για άλλη μια φορά, πρέπει να αναφερθώ σε ένα δημοφιλές απόσπασμα που είναι προφανώς αληθινό, αλλά ως επί το πλείστον αγνοείται, και είναι το εξής: “Ο ορισμός της παραφροσύνης είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα”.
Η υποστήριξη του κράτους σε οποιαδήποτε προσπάθειά του να διεκδικήσει την εξουσία είναι μια πράξη δειλίας μπροστά στην τυραννία, και η ψήφος για τους πολιτικούς σας αφέντες είναι η επιτομή αυτής της υποστήριξης του κράτους.
Αποφεύγετε το κράτος σε κάθε ευκαιρία, ποτέ μη συμμορφώνεστε με τις εντολές του, ποτέ μη δείχνετε ή τραγουδάτε επαίνους σε αυτό ή στους διεφθαρμένους θεσμούς του και ποτέ μην του επιτρέψετε να σας κατέχει και να σας ελέγχει.
Αν κανείς δεν ψήφιζε, κανείς δεν θα εκλεγόταν, και αυτός είναι ένας καλύτερος δρόμος προς τα εμπρός.
“Γκρεμίστε αυτό το επιδεικτικό ψέμα,
Μισομεστωμένη η αστερόεσσα σημαία,
Προσβάλλετε κανέναν ηλιόλουστο ουρανό
με το μολυσμένο κουρέλι του μίσους.”
Όπως σημειώνει για την αμερικανική σημαία ο ναύαρχος Raphael Semmes-CSN, καπετάνιος του ALABAMA: “Memoirs of Service Afloat” (σελ. 90)
— Δικογραφία:
Another Dictatorial Election: What Have You Done, and Why Are You Still So Blind? – garydbarnett.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου