Πάνε χρόνια που έγινε συνειδητή επιλογή το “delete” της μνήμης…
… ξεχνάς πρόσωπα…
… γεγονότα…
… αριθμούς…
… όλα σε μια άβυσσο βυθισμένα και κάποιες φορές να δίνεις μάχη για να τα επαναφέρεις στη μνήμη…
Ξεχνάς την ίδια τη ζωή σου…
… κρατάς μόνο μια πυξίδα…
… μια αφετηρία…
… έναν προορισμό…
… ξεχνάς να φοβάσαι…
… ξεχνάς να πονάς…
… ξεχνάς αγωνίες και χτυποκάρδια…
… ξεχνάς το χρόνο…
… ξεχνάς τον θάνατο μα και τη ζωή…
… ξεχνάς να υπάρχεις….
… κι άλοτε πετάς πάνω από την άβυσσο…
… άλλοτε βουτάς μέσα σ’ αυτή …
… κι άλοτε βγαίνεις για να πάρεις ανάσες…
καλησπέρα… κρατάς μόνο τ’ όνειρο… και μ’ αυτό προχωράς στο μονοπάτι της ζωής σου…
Καλλιόπη
μουσικές ανάσες… εδώ… εδώ… κι εδώ…
η ταινία… εδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου