Παρλάπιπας: Πώς Αφυπνίζεται Kανείς;

Σάββατο 27 Αυγούστου 2022

Πώς Αφυπνίζεται Kανείς;

Ίσως πρέπει να σκεφτούμε λίγο.

Δεν υπάρχει πραγματική ασφάλεια στην ομάδα, υπάρχει μόνο συναίνεση, σύγχυση και κενό.

Την επόμενη φορά που θα πιάσετε τον εαυτό σας να ζητάει από τους άλλους λύση στα προβλήματά σας ή να κάνει ερωτήσεις σχετικά με τη δική σας ελευθερία και πώς να την αποκτήσετε- σταματήστε, κλείστε τα μάτια σας και αναζητήστε τις απαντήσεις σας από μέσα σας.

Όταν έρθουν αυτές οι απαντήσεις, εμπιστευτείτε τις και δραπετεύστε από την κολασμένη και άγονη ύπαρξη που είναι η μη σκεπτόμενη συλλογική ορδή.

Σαν να διαβάζω τις απαντήσεις που δίνω σ’ όσους με ρωτούν, τι πρέπει να ψηφίσουν, ή γιατί δεν δίνω λύσεις στην ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΟΘΕΥΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ…

ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ, είναι μέσα στον καθένα από εμάς, που θέλουμε να θεωρούμαστε ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΙ.

ΓΝΩΣΗ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ…

Φροντίστε να ανήκετε στο 20% των ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΩΝ… αυτό αρκεί προς το παρόν…

Καλλιόπη Σουφλή

Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, το “ξύπνημα”, όπως η αναζήτηση και η αποδοχή της αλήθειας, δεν είναι κάτι που απαιτεί εξωτερική βοήθεια, δύναμη ή συναίνεση. Δεν είναι κάτι που μπορεί να εξαγοραστεί. Δεν είναι κάτι που μπορεί να σας δοθεί. Δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί αμέσως στις συλλογικές μάζες. Δεν υπάρχει καμία λύση που μπορεί να αφυπνίσει έναν λαό. Δεν υπάρχει κανένας “ηγέτης” που μπορεί να αφυπνίσει το κοπάδι. Υπάρχει μόνο το άτομο, και κάθε άτομο είναι υπεύθυνο για τη δική του αφύπνιση. Αυτή η τόσο σπάνια αφύπνιση σημαίνει να αποκτήσει ο ίδιος την ικανότητα να σκέφτεται, να σκέφτεται ως άτομο, να σκέφτεται κριτικά, να αποδέχεται αυτό που σκέφτεται μόνος του, να αναζητά και να γνωρίζει την αλήθεια και να ενεργεί με βάση αυτή την ατομική γνώση. Αυτό το γεγονός, κατά την άποψή μου, είναι ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν εντελώς ασυνείδητοι για ολόκληρη τη ζωή τους, χωρίς ποτέ να κατανοούν την αλήθεια, ή οτιδήποτε πολύτιμο ή ειλικρινές, και ζώντας μόνο για να αποδέχονται τις γνώμες των άλλων, ιδιαίτερα της κυβέρνησης, των μέσων ενημέρωσης, των διασημοτήτων και των λεγόμενων ειδικών και αυθεντιών. Πρέπει να παραμείνουν μέσα στο πλήθος, χωρίς ποτέ να ξεφεύγουν από την “ομαδική σκέψη”, χωρίς ποτέ να παίρνουν ρίσκο, και επομένως, χωρίς ποτέ να έχουν μια πρωτότυπη ή ανεξάρτητη σκέψη. Αυτό θεωρείται το “ασφαλές μέρος”, και στο μυαλό αυτής της συλλογικότητας, αυτό σημαίνει προστασία από την πραγματικότητα.

Με ρωτούν σχεδόν καθημερινά: “Ποια είναι η λύση σας σε αυτή την τρέλα;” “Τι σχέδιο έχετε για να διορθώσετε τα προβλήματά μας;” “Τι κάνετε για να τους αφυπνίσετε όλους;” “Ποιον πρέπει να “εκλέξουμε” για να μας σώσει;” Κατά καιρούς δέχομαι έντονη κριτική επειδή λέω την αλήθεια αντί να παραμένω “θετικός”. Με καταριούνται επειδή είμαι πολύ επικριτικός και ‘αρνητικός’. Ερωτήσεις και σχόλια όπως αυτά είναι ένα σίγουρο σημάδι ενός ασυνείδητου νου, ενός μη σκεπτόμενου ατόμου και ενός περήφανου μέλους της αφυπνισμένης αγέλης των προβάτων.

Ένα σημαντικό παράδειγμα των μη αφυπνισμένων είναι εκείνοι που προσκολλώνται στο ένα ή στο άλλο πολιτικό κόμμα. Στην ουσία, το “κόμμα” είναι απλώς ένα υποκατάστατο του αρχικού κοπαδιού. Ένας είναι Ρεπουμπλικάνος, ένας είναι Δημοκράτης, ένας είναι κόκκινος και ένας είναι μπλε, ένας είναι συντηρητικός και ένας είναι “φιλελεύθερος”. Στην πραγματικότητα, είναι και τα δύο κοπάδια που υποστηρίζονται από μη σκεπτόμενους κηφήνες. Με τον ισχυρισμό ότι είναι το ένα ή το άλλο, δεν χρειάζεται καμία σκέψη, καθώς όλη η σκέψη επιτυγχάνεται από το κόκκινο ή το μπλε κοπάδι στο σύνολό του. Προφανώς, όταν κάποιος ψηφίζει, επιλέγει μια συλλογική πλευρά και διαλέγει ποιος θα είναι ο κυβερνήτης του, και με αυτόν τον τρόπο γίνεται σκλάβος, αλλά επίσης συναινεί στη “σκέψη” της ομάδας αντί να σκέφτεται για τον εαυτό του. Αυτή η πολιτική δομή δεν ήταν τυχαία, καθώς αυτή η σχεδιασμένη εχθρότητα του ενός εναντίον του άλλου εγγυάται την ομαδική “σκέψη” και, επομένως, εξαλείφει την ανάγκη για ατομικότητα, αυτονομία και υπευθυνότητα. Το ποσό του χρόνου και της ενέργειας που επενδύεται σε αυτό το ανόητο τσίρκο είναι αρκετή απόδειξη της αχρηστίας όλων αυτών.

Κοιτάζοντας προς τους άλλους, κοιτάζοντας έξω, και αναζητώντας απόψεις από την ομάδα αντί να πιστεύει στον εαυτό του, γίνεται κανείς εξαρτημένος από αυτό που είναι κυρίως προπαγάνδα, και εκθέτει ότι δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτοί οι φαινομενικά αβοήθητοι άνθρωποι δεν μπορούν να διορθωθούν ή να αντιμετωπίσουν την αλήθεια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συνθηκολόγηση και η υποταγή στην εξουσία από τις μάζες είναι πλέον τόσο διαδεδομένη. Αυτού του είδους η συμπεριφορά είναι παρόμοια με τον εθισμό στο ότι όσο περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν μακριά για απαντήσεις αντί να κοιτάξουν προς τα μέσα, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να αλλάξουν ποτέ, και στην πραγματικότητα, συνήθως γίνονται όλο και πιο εξαρτημένοι όσο περνάει ο καιρός.

Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να γνωρίζουμε με βεβαιότητα, αλλά η πεποίθησή μου είναι ότι τουλάχιστον το 80% ή και περισσότερο (ίσως και πολύ περισσότερο) αυτού του πληθυσμού είναι μέρος της συλλογικής αγέλης που έχει ελάχιστη ή και καθόλου ικανότητα να σκέφτεται μόνο του όσον αφορά σημαντικά ζητήματα. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό είναι ένα εντυπωσιακό συμπέρασμα, αλλά δεδομένων όλων όσων έχουν συμβεί μέχρι σήμερα, πώς μπορεί να αμφισβητηθεί αυτό;

Δεν υπάρχει τρόπος να αφυπνίσουμε το κοπάδι με τη βία, με πολιτικά μέσα, με απαιτήσεις ή ακόμη και με πειθώ. Κάθε άτομο πρέπει να εμβαθύνει στον εαυτό του και να αφυπνίσει το δικό του πνεύμα, ώστε να βρει το θάρρος να βελτιώσει τον εαυτό του αντί να βασίζεται στο πλήθος. Αυτό θα οδηγήσει στην αναζήτηση της αλήθειας, και αυτό είναι το πρώτο βήμα προς την ανεξαρτησία. Αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση, διότι η εμπιστοσύνη στον εαυτό απαιτεί προσωπική ευθύνη για κάθε σκέψη, κάθε πράξη και κάθε κατάσταση της ζωής. Όταν συμβεί αυτό, όλος ο φόβος εξαφανίζεται και το μάτι του νου ανοίγει στο φωτεινό φως αντί για το σκοτάδι.