Περπατούσα στην παραλία της Θεσσαλονίκης απόγευμα προς βράδυ, οταν ενας τοξικομανης με πλησίασε. Δε μου ζήτησε λεφτά, αλλα με ρώτησε αν μπορούσα να του αγοράσω ένα καλαμπόκι που έψηνε κάποιος πιο κάτω σε ενα μικρό πάγκο που είχε στήσει.
Τον ρώτησα αν ήθελε και κάτι άλλο.
Μου είπε οτι ήθελε να πάω νά του το αγοράσω εγώ επειδή χρωστούσε στον καλαμποκα και ίσως να μη του το έδινε!
Πήγα και αφού του το έφερα, με ρώτησε αν μπορώ να κάτσω λίγο μαζί του ή αν ντρέπομαι!
Του απάντησα οτι θα ντραπω, αν δεν κάτσω.
Τότε μου είπε το εξής εκπληκτικό!
- ''Φιλε μου, μακριά απο το Χριστό έτσι καταντάς...
Όμως προσπαθώ εδώ και καιρό να κόψω τα ναρκωτικά για να μην Τον στεναχωρώ!
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλα επειδή μάλλον δε θα ζήσω πολύ, θέλω οταν θα πάω μπροστά Του να εχω να του δείξω τον αγώνα μου μήπως και με λυπηθεί!''
Ημασταν καπου κοντα στο υψος του Ι.Ναου Κυριλλου και Μεθοδιου.
Μου λεει...
- παω κάθε πρωΐ απέναντί και με κοιτούν ολοι καλά καλά επειδή νομιζουν ότι θελω λεφτά. Ομως εγω πηγαινω μπροστα στην εικόνα για να ζητήσω βοήθεια να κόψω τα ναρκωτικά.
Δεν ανάβω κερί επειδή δεν έχω λεφτά να πάρω!
Και καθε βραδυ παλι πηγαινω και λεω...
- δεν τα καταφερα συγγνωμη!
ή λεω...
- σημερα καπως το πάλεψα Σε Ευχαριστώ!
Έζησα στα λόγια αυτού του ανθρώπου στιγμές απο τα συναξαρια!
Του εδωσα κατι λεφτα και του ειπα απο αυριο να πηγαινει στην εκκλησια και να παιρνει κερι αλλα να προσευχεται και για τη δικια μου ψυχη.
Με διαβεβαιωσε οτι τα λεφτα δε θα τα χαλασει και οτι θα τα δωσει ολα μαζεμενα εκει για να μην μπαινει στον πειρασμο και τα ξοδεψει, και καθε μερα θα παιρνει 2 κερια.
Του λεω με λενε Νίκο.
Μου ειπε οτι δεν ειναι δυσκολο να με θυμαται αφου κανεις δεν καθεται μαζι του και ετσι δεν εχει φιλους και γνωστους.
Δεν ρωτησα πολλα γι' αυτον.
Δεν ηθελα να νιωσει οτι παραβιαζω την παραξενη ζωη του με την αδιακρισια μου.
Την ωρα που εφευγα, μου ειπε οτι χαρηκε που εκατσα μαζι του και οτι του εκανε καλο η παρεα.
Τωρα εσεις που διαβαζετε αυτο κειμενο καταλαβαινετε καλα ποιος απο τους δυο ωφεληθηκε!
Πριν τη συναντηση μου με αυτον τον ανθρωπο, ειχα σκεψεις οτι ολη μου η ζωη ειναι ενα ζορι και οτι ολο δυσκολιες αντιμετωπιζω.
Πανω που πηγαινε να με παρει απο κατω, ηρθε στο δρομο μου αυτη η ψυχη.
Πως μετά να μην πω οτι Θεός μας αγαπάει;;;
Πως;
Πολυ μας αγαπαει!!!
Εν τω μεταξύ μάλλον απο σήμερα και για λίγες τουλάχιστον μέρες, ενας τοξικομανης προσεύχεται και για μένα!
Να δείτε που οι άνθρωποι του περιθωρίου και οι ''τελειωμενοι'' θα μας σπρώξουν στον Παράδεισο✝️✝️✝️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου