Μετά από τεσσερισήμισι μήνες πολέμου έχει αρχίσει να γίνεται σαφές ακόμα και στους δυτικούς ότι Ρωσία κερδίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Μάλιστα όσο παρατείνεται ο πόλεμος αυτός τόσο μεγαλύτερα θα είναι τα κέρδη της Μόσχας.
Tην πραγματικότητα αυτή την αναγνωρίζουν και αρκετοί Αμερικανοί όπως ο οικονομολόγος Τζέφρι Σακς, και ότι σε μεγάλο βαθμό ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι αποτέλεσμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, που τώρα δείχνει τα όριά της, και όχι ένα αποτέλεσμα μιας «ρωσικής επιθετικότητας».
Ο Σακς σε ένα πρόσφατο άρθρο του, ανατρέχει σε αυτό το ρεύμα που ονομάζουμε «νεοσυντηρητικό», πιο γνωστό με την αμερικανική συντομογραφία του neocon, και το οποίο ήδη από τη δεκαετία του 1990 έθεσε ως βασικό στόχο οι ΗΠΑ να επιβεβαιώσουν και να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία τους στο διεθνές σύστημα και να εξασφαλίσουν ότι μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ δεν θα υπάρξει κάποια άλλη αμφισβήτηση αυτής της πρωτοκαθεδρία της. Αυτό διαμόρφωνε το έδαφος για μια στρατηγική που περιλάμβανε πολεμικές συγκρούσεις που ακριβώς θα επικύρωναν αυτό τον ρόλο για τις ΗΠΑ, ξεκινώντας από τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία το 1999.
Η στρατηγική αυτή ήταν εμφανώς ηγεμονική στην περίοδο των κυβερνήσεων του Τζωρτζ Μπους, του νεώτερου, οδηγώντας στις μεγάλες «αυτοκρατορικές» πολεμικές εκστρατείες των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Η βασική γραμμή των neocons ήταν ακριβώς ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να είναι στρατηγικά κυρίαρχες σε όλο τον πλανήτη και να μπορούν να αντιμετωπίσουν τόσο περιφερειακές αμφισβητήσεις όσο και στην άνοδο της Ρωσίας και της Κίνας.
Ήδη από το 2002 ο τότε αναπληρωτής υπουργός Άμυνας και εξέχων neocon Πωλ Γούλφοβιτς αποτύπωσε αυτή τη στρατηγική στο αμερικανικό αμυντικό δόγμα. Τμήμα της ήταν και προς ανατολάς επέκταση του ΝΑΤΟ. Σε αυτό το κλίμα τέθηκε και το ζήτημα της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Ο Σακς επισημαίνει ήδη από τη δεκαετία του 2000 μπορεί κανείς να δει έντονα τη στρατηγική σημασία της Ουκρανίας, π.χ. σε τοποθετήσεις όπως αυτές του Ρόμπερτ Κάγκαν, άλλου ενός γνωστού νεοσυντηρητικού. Μάλιστα, θεωρεί ότι η σύζυγος του Κάγκαν, η Βικτόρια Νούλαντ, η σημερινή υφυπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μπάιντεν, βοηθός υπουργός Εξωτερικών ακριβώς το 2014 με πεδίο ευθύνης την Ανατολική Ευρώπη και επί κυβερνήσεων Μπους πρέσβης των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, μπορεί να θεωρηθεί επίσης εκπρόσωπος αυτού του ρεύματος.
Σε αυτό το φόντο ο Σακς θεωρεί ότι σε μεγάλο βαθμό η τρέχουσα αμερικανική στρατηγική σε σχέση με την Ουκρανία αποτυπώνει ακριβώς την αποτυχία του νεοσυντηρητικού δόγματος.
Ουσιαστικά, οι ΗΠΑ συνέβαλαν στο να υπάρξει πολεμική σύγκρουση και προσπαθούν να την αξιοποιήσουν για να κατοχυρώσουν την πρωτοκαθεδρία τους.
Μόνο που φαίνεται ότι αυτό δύσκολα μπορεί να επιτευχθεί στην Ουκρανία, όπου είναι πιο πιθανό η Ρωσία να πετύχει τους στόχους, να αποσπάσει σημαντικό τμήμα της Ουκρανίας και το όλο κλίμα αποτυχίας και δυσαρέσκειας, ενισχυμένο και από τον στασιμοπληθωρισμό και την οικονομική κρίση να έχει τελικά αρνητικό αντίκτυπο και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε μία αντίδραση των δυτικών κοινωνιών που θα στραφούν κατά των κυβερνήσεών τους που επέλεξαν αυτές τις πολιτικές ενάντια στην Ρωσία.
Άλλωστε το πρόσφατο βίντεο της Μαρίας Ζαχάροβα, στο οποίο έτρωγε φράουλες και ενόχλησε τόσο πολύ τηςν Δύση και τα δικά μας εγχώρια ΜΜΕ, είχε ακριβώς αυτό τον στόχο:
Να δείξει στους Δυτικούς ότι «εμείς εδώ στην Ρωσία έχουμε να φάμε και διαθέτουμε όλα τα καλά ενώ εσείς εκεί στην Δύση από Σεπτέμβριο δεν θα έχετε… ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου