Τι απέγινε το χωριό με τις 3.000 σεξεργάτριες μετά την πανδημία; – Σε κίνδυνο χιλιάδες γυναίκες

 

Η μικρή καταλανική συνοριακή περιοχή La Jonquera, ένα χωριό για την ακρίβεια, στα βόρεια της Ισπανίας, εδώ και σχεδόν 12 χρόνια ήταν ένα πολυσύχναστο σημείο διέλευσης μεταξύ Ισπανίας και Γαλλίας. Αυτό το χωριουδάκι ήταν γνωστό ως το μεγαλύτερο «σούπερ – μάρκετ» του πληρωμένου σεξ, στην πραγματικότητα, ο –γεωγραφικά- μεγαλύτερος οίκος ανοχής της Ευρώπης, γνωστός και ως Paradise. Με έκταση 2.700 τετραγωνικών μέτρων, διέθετε 80 δωμάτια και παρείχε επίσης καταλύματα στις.

Εγκαινιάστηκε το 2010, όμως, στις 13 Μαρτίου τερμάτισε τις επιχειρήσεις του, όταν η κυβέρνηση κήρυξε κατάσταση συναγερμού και θέσπισε αυστηρά μέτρα περιορισμού του πληθυσμού σε μια προσπάθεια να περιορίσει την εξάπλωση του κορονοϊού.

Οι, περίπου 90, σεξεργάτριες που συνέχιζαν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους ακόμα και με κίνδυνο για την υγεία και τη ζωή τους βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη άμεσα στον δρόμο με τα προσωπικά τους αντικείμενα ανά χείρας.

Ο οίκος ανοχής βρίσκεται στα περίχωρα της La Jonquera, σε μια περιοχή γεμάτη με μεγάλα εστιατόρια, βενζινάδικα, σούπερ μάρκετ, ξενοδοχεία καζίνο και sex shops. Η πόλη φιλοξενεί πολλούς άλλους οίκους ανοχής.

Ο ιδιοκτήτης του πολυκαταστήματος του σεξ, José Moreno, έχει υποβάλει αίτηση για ένα προσωρινό πρόγραμμα απολύσεων, γνωστό ως ERTE, το οποίο η κυβέρνηση δημιούργησε ειδικά για να αντιμετωπίσει τις οικονομικές επιπτώσεις της κρίσης του κοροναϊού.

Το ERTE του Moreno αφορά 69 υπαλλήλους του Paradise, κανένας από τους οποίους δεν είναι εργαζόμενος στο σεξ. Παρά τη φυσική χρήση των χώρων, οι τελευταίοι δεν έχουν επίσημους νομικούς δεσμούς με την εταιρεία, από την οποία νοικιάζουν τα δωμάτια. Στην Ισπανία, όπου η πορνεία δεν διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες για την προστασία των σεξεργατριών και σεξεργατών, ωστόσο και κατά τα λοιπά, η μαστροπεία είναι παράνομη, χορηγούνται άδειες σε “κλαμπ” που μπορούν να λειτουργούν ως οίκοι ανοχής, εφόσον οι εργαζόμενοι στο σεξ δεν προσλαμβάνονται απευθείας από τον ιδιοκτήτη…

«Είμαστε απελπισμένοι, όπως όλοι οι άλλοι επιχειρηματίες», δήλωνε πριν από λίγο καιρό ο Moreno. «Το λουκέτο είναι η καλύτερη λύση: για τις γυναίκες, για τους πελάτες, για το προσωπικό… για όλους». Ο Moreno δραστηριοποιείται εδώ και χρόνια στον χώρο των οίκων ανοχής και έχει γίνει στόχος πολλών ποινικών ερευνών. Το 2012 καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση για trafficking, καθώς αποδείχθηκε ότι έφερνε γυναίκες από τη Βραζιλία για πορνεία.

Πολλές από τις γυναίκες που εργάζονταν στο Paradise ζούσαν επίσης στις εγκαταστάσεις του χώρου που είχε δημιουργήσει ο Moreno.

«Ήμουν καχύποπτη όταν άκουσα ότι [ο Moreno] δεν επρόκειτο να κλείσει τα δωμάτια, θα έκλεινε όμως την επιχείρηση», δήλωσε μια γυναίκα που εργαζόταν για καιρό στις επιχειρήσεις του. Όπως λέει, υπήρχε η φήμη ότι ο επιχειρηματίας θα έκλεινε το μεγάλο κλαμπ, θα κρατούσε, όμως, τα… δωμάτια απασχόλησης γυναικών που είχε φέρει παράνομα στο χωριό.

Την επομένη του κυβερνητικού διατάγματος, οι mamis (οι γυναίκες που διαχειρίζονται τα δωμάτια) επιβεβαίωσαν ότι όλοι έπρεπε να έχουν φύγει από εκεί μέχρι το μεσημέρι της ίδιας μέρας.

Ο Moreno λέει ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να κλείσει τα πάντα επειδή τα έξοδα συντήρησης είναι πολύ υψηλά, συμπεριλαμβανομένου ενός μηνιαίου ενοικίου 42.000 ευρώ. «Έχουν απομείνει μόνο τρεις φύλακες για να διασφαλίζουν ότι κανείς δεν μπαίνει μέσα. Δύο μήνες κλεισίματος σημαίνουν καταστροφή. Έχουμε επιβιώσει μέχρι στιγμής, αλλά θα δούμε τι θα συμβεί από εδώ και πέρα», δήλωνε.

Όσο για τις σεξεργάτριες, όλες προσπάθησαν να βρουν ένα καινούριο καταφύγιο στο χωριό. «Όσες από εμάς δεν είχαμε μέλη της οικογένειάς μας εδώ δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Κάποιες μετακόμισαν στο Figueres [στην επαρχία Girona], άλλες επέστρεψαν στη Ρουμανία, άλλες ταξίδεψαν στη Γαλλία… η μόνη βοήθεια που πήραν ήταν από τις μαμάδες της κουζίνας. Μας πρόσφεραν τα σπίτια τους, αλλά βγάζουν χαμηλό μισθό. Δεν μπορείς να μετακομίσεις μαζί τους και να τρως το φαγητό τους», λέει μία σεξεργάτρια.

Η συγκεκριμένη είχε βρεθεί στην Ισπανία αποκλειστικά για να εργαστεί στο κλαμπ Paradise. Το σχέδιό της ήταν να εργαστεί για τρεις μήνες και να επιστρέψει στη χώρα της. Αλλά το εισιτήριο επιστροφής της ακυρώθηκε, εν μέσω πανδημίας, ενώ το τελευταίο διαθέσιμο εισιτήριο κόστιζε 4.000 ευρώ.

«Η οικογένειά μου δεν μπορεί να με βοηθήσει, εγώ τους βοηθάω», λέει. Σκέφτεται να πάει στο προξενείο της χώρας της για να ζητήσει βοήθεια, αλλά «είναι απασχολημένοι με σοβαρότερες περιπτώσεις και το καταλαβαίνω», εξηγεί.

Μέχρι πριν από λίγους μήνες, οι σεξεργάτριες του κλαμπ Paradise πλήρωναν 80 ευρώ για ένα δωμάτιο (75 ευρώ ενοίκιο και άλλα πέντε ευρώ για το ηλεκτρικό ρεύμα). Στην τιμή αυτή περιλαμβάνονταν δύο γεύματα την ημέρα.

Εν μέσω πανδημίας και δουλεύοντας μόνο δύο ημέρες την εβδομάδα, η κατάσταση στο χωριό έγινε αποπνικτική, ενώ η παράνομη πορνεία άνθισε στα γύρω μέρη. Την ίδια στιγμή με κάποιες από τις σεξεργάτριες να μην τολμούν να παραβιάσουν την ισπανική νομοθεσία, οι κοινωνικές υπηρεσίες που κλήθηκαν να βοηθήσουν, βρέθηκαν σε τέλμα, καθώς ο λόγος δεν γινόταν για μία και δύο, αλλά για εκατοντάδες γυναίκες.

«Πού πάνε αυτές οι γυναίκες; Σε ποιες κοινωνικές υπηρεσίες απευθύνονται για βοήθεια;», αναρωτιέται χαρακτηριστικά η Clarisa Velocci, από μια ένωση υποστήριξης με την ονομασία Genera, η οποία παρέχει τηλεφωνική βοήθεια σε εργαζόμενες στο σεξ που πλήττονται από τις διαταγές περιορισμού στην Ισπανία.

«Εγγυόμαστε ότι θα καλύψουμε κάθε ανάγκη που μπορεί να έχουν, είτε πρόκειται για φαγητό είτε για διαμονή», δήλωνε πριν από δύο μήνες η δήμαρχος της La Jonquera, Sònia Martinez, η οποία διαβεβαίωνε ότι καμία από αυτές τις γυναίκες δεν βρέθηκε από τις αστυνομικές αρχές να ζει στους δρόμους ή να κάνει κάτι κόντρα στον Νόμο.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι το χωριό με τις 3000 σεξεργάτριες που κάποτε αποτελούσε ιδανικό προορισμό των σεξοτουριστών έχει χτυπηθεί αρκετά και από την πανδημία και από την παράνομη πορνεία. Και προς διάψευση διαφόρων ακτιβιστικών οργανώσεων ότι ο κορωνοϊός ίσως έβαζε τέλος στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης θυμάτων trafficking, η σωματεμπορία συνεχίζεται, όπως και η έκθεση χιλιάδων γυναικών σε κίνδυνο που εξακολουθούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, αλλά σε καθεστώς παρανομίας πλέον.

Με στοιχεία από El País