Εξακολουθεί να κλείνει τα αυτιά της η κυβέρνηση στην κραυγή αγωνίας των εργαζομένων του ΕΣΥ που έχουν κυριολεκτικά αποδεκατιστεί μετά τις αναστολές των ανεμβολίαστων συναδέλφων τους.
Παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για δήθεν σύμπραξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, όπως αποκαλύφθηκε, οι ιδιωτικές κλινικές λαμβάνουν «ζεστό» χρήμα προκειμένου να επιλέγουν ποιους ασθενείς θα αναλάβουν, και αποκλείουν όσους νοσούν βαριά.
Την ίδια ώρα, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό εργάζεται αδιάκοπα καθημερινά, με ωράρια που προκαλούν ίλιγγο και χωρίς να έχουν περιθώρια ξεκούρασης ή άδειας. Με φόντο τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, ο γιατρός του Κέντρου Υγείας στην Κέρκυρα, Φοίβος Κακαβίτσας κάνει γνωστή την παραίτησή του, σημειώνοντας ότι ενώ εργάζεται δωδεκάωρα και κάνει τις περισσότερες βάρδιες, η διεύθυνση του ζήτησε να εργαστεί περισσότερες ώρες!
Έχοντας φτάσει στα όρια της εξάντλησης, ο γιατρός τονίσει ότι αυτό δεν είναι ανεκτό για την αξιοπρέπεια του, σημειώνοντας μάλιστα ότι ακόμα και οι φυλακισμένοι έχουν κάποια απογεύματα ελεύθερα! «Η υπερεργασία δεν οφείλονταν στην πανδημία, αλλά απλά στην έλλειψη προσωπικού, μετά την παραίτηση μιας συναδέλφου το καλοκαίρι που ποτέ δεν αντικαταστάθηκε» τονίζει στην ανάρτησή του και προσθέτει μεταξύ άλλων ότι η κυβέρνηση επέλεξε την εξουθένωση του προσωπικού.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
«Μετά την απαίτηση της διεύθυνσης για να πραγματοποιώ εφεξής 14 εφημερίες το μήνα, μόνη αξιοπρεπής λύση ήταν αυτή της παραίτησης μου από το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Μέχρι τώρα έκανα 10 εφημερίες το μήνα, που ήταν ήδη εξουθενωτικές ως ωράριο (1 στις 3 μέρες εσώκλειστος στο ΚΥ για να καταλαβαινόμαστε), ελπίζοντας ότι θα έρθουν και καλύτερες μέρες. Αυτό παρότι η υπερεργασία δεν οφείλονταν στην πανδημία, αλλά απλά στην έλλειψη προσωπικού, μετά την παραίτηση μιας συναδέλφου το καλοκαίρι που ποτέ δεν αντικαταστάθηκε…
Η αλήθεια είναι ότι οταν διάλεξα την ειδικότητα του οικογενειακού ιατρού, πάντα σκεφτόμουνα τον εαυτό μου να εργάζεται εντός του δημόσιου συστήματος υγείας. Δυστυχώς κάποιοι επέλεξαν την εργασιακή εξουθένωση του προσωπικού στο ΕΣΥ και την ουσιαστική εκδίωξη του από το σύστημα.
Δεν με πείραξαν ούτε τα χρωστούμενα των εφημερίων (πολλές φορές για ολόκληρους μήνες, αυτά πάντα υπήρχαν), ούτε η δουλειά (σε όλες τις εφημερίες λέω σε κόσμο που δεν βρίσκει ραντεβού το πρωί, να έρθει να τον εξυπηρετήσω), δε με πείραξαν οι 83 μέρες κανονικής άδειας που μου οφείλονται (νταξ’ αυτό με πείραξε λίγο, αλλά την πάλευα). Δεν εκβιάζω κανένα, ξέρω ότι το σύστημα θα λειτουργήσει και χωρίς εμένα. Πάντα λειτουργεί.
Το θέμα όμως δεν είναι μόνο το σύστημα. Πέρα από λειτουργοί του συστήματος, είμαστε και άνθρωποι, έχουμε οικογένειες και δε μπορεί να δουλεύεις από τις 8 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ κάθε μέρα, εκλιπαρώντας για 1 ή 2 απογεύματα ελεύθερα στη βδομάδα….
Απέναντι στις εργασιακή εξουθένωση, διαλέγω την αξιοπρέπεια»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου