Τι κοινό έχει η 17η Μαΐου του 1828 με την 17η Μαΐου του 1914; Κι όμως παρά την χρονική τους απόσταση, η βορειοηπειρώτικη ανδρεία και ο πόθος των Ελλήνων για λύτρωση, είναι διαχρονικός. Παρακάτω θα διαβάσετε ένα σημαντικό άρθρο του Βορειοηπειρώτη ιστοριοδίφη και συγγραφέα Τηλέμαχου Λαχανά, ο οποίος και ξεδιπλώνει λησμονημένες αλήθειες των αγωνιστών μας:
Δύο σημαδιακές επετειακές μνήμες για την σημασία των οποίων ούτε αναρωτιόμαστε, ούτε και προβληματιζόμαστε!
Στο πρώτο κάδρο απεικονίζονται έξω από το Καστελλόριζο της Κρήτης οι σκιές των ιπποτών με επικεφαλής τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη Αργυροκαστρίτη, οι οποίοι μη έχοντας την συνδρομή των Κρητών, όπως τους διαβεβαίωνε η κυβέρνηση του Ναυπλίου, στις 17 του Μάη του 1828 οι 338, στο σύνολο των 600ων Άνω Ηπειρωτών, έπεσαν μαχόμενοι ηρωικά εναντίων 8.000 Τούρκων, ώστε να εντάσσονταν και η Κρήτη στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος που αναμένονταν. Αυτοί ήταν οι Ηπειρώτες!
Επειδή άθαφτοι, οπότε τα οστά τους ανεμοδέρνονταν Χειμώνα-Καλοκαίρι δίπλα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα, κάθε χρόνο στις 17 του Μάη με τις πρώτες ηλιαχτίδες οι ψυχές τους εμφανίζονταν ως σκιές καβαλάρηδων που κατέβαιναν προς την θάλασσα, φαινόμενο που επαναλαμβάνονταν μέχρι το 1898, όπου η Κρήτη απελευθερώθηκε από τους Τούρκους.
Στο δεύτερο κάδρο απεικονίζεται το άγαλμα της Βορείου Ηπείρου, φιλοτεχνημένο στην Αθήνα με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα. Ερωτώ: Τι είχε υπόψη του ο γλύπτης, ο οποίος το φιλοτέχνησε με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα, και γιατί σήμερα βρίσκεται «φυλακισμένο» κάπου στις αποθήκες του Δημαρχείου της Αθήνας;
Δυο σημαδιακές επετειακές μνήμες που αποκρύπτουν την ιστορία των προγόνων μας, καθώς η επίσημη ιστορία δεν αναφέρεται, οπότε ούτε εμείς την διδαχτήκαμε! Για το ότι δεν αναρωτιόμαστε και δεν προβληματιζόμαστε δεν έχω υπόψη μου τους απλούς συμπατριώτες μας. Τους διανοούμενους έχω υπόψη μου, τους δασκάλους της ιστορίας, τους συγγραφείς μας, τους ποιητές και τους καλλιτέχνες μας! Ακόμα και εξαιρέσεις που ενώ κάτι αναφέρουν, δυστυχώς με καλλιτεχνικές πινελιές για το θεαθείν. Επίσης στην νέα γενιά που δεν προσπαθεί, ενώ διδάχτηκε και διαπαιδαγωγήθηκε στην Ελλάδα!
Καλώς διδαχτήκαμε, καλώς τιμήσαμε και καλώς συμμετείχαμε για την μάθηση και τον εμπλουτισμό της ιστορίας της Αλβανίας, καθώς σε αυτή την επικράτεια μας είχαν εκχωρήσει οι ισχυροί του γένους μας και οι πανίσχυροι των κρατών που μοίραζαν την υδρόγειο σε ζώνες επιρροής. Οπότε, εννοείται, αποδεχτήκαμε και την «εικασία», περί «κολίγων» ερχόμενων τον καιρό του Αλί πασά.
Το ίδιο για την ιστορία που γράφτηκε με το αίμα αυτών που συμμετείχαν στον αγώνα για την εκδίωξη των κατακτητών του τελευταίου πολέμου, εννοείται εκτός αυτών που εγκλημάτησαν εναντίον των συμπατριωτών τους, επειδή είχαν αντίθετη άποψη. Αν και για αυτή την κατηγορία με αντίθετη άποψη, την οποία επίσης πρέπει να τιμήσουμε, χρειάζεται μια παρένθεση καθώς τα αντανακλαστικά τους δεν είχαν εκτιμήσει σωστά τις δεσμεύσεις της «εκπροσώπησης» προηγούμενων γενεών, όπως π.χ. το άρθρο του συντάγματος του 1843 περί αυτοχθόνων και ετεροχθόνων, κατηγορία που είχαν κατατάξει ως ετερόχθονες τους δικούς μας αγωνιστές του 1821. Ενώ αργότερα (το 1923) την συνθήκη της Λοζάνης, βάση της οποίας η αλλαγή συνόρων ήταν απαραβίαστος κανόνας.
Αυτά για το χθες! Για το σήμερα, όμως, γιατί δεν αναρωτιόμαστε αν έχομε δικιά μας «ταυτότητα», δικιά μας ιστορία; Γιατί εμείς από την εσχατιά του ελληνισμού (σήμερα αναφέρεται ως Νότιος Αλβανία) μείναμε στην αναφορά περί Ακρόπολης των Αθηνών και περί ιστορίας των αρχαίων, ενώ δεν αναφερόμαστε για τις δικές μας ακροπόλεις, για τους δικούς μας αγωνιστές στην επανάσταση του 1821, για το τι συνέβη το 1912-14 και εν συνεχεία; Μήπως η ευθύνη είναι δικιά μας που πράγματι καταντήσαμε ανθρωπάκια, οπότε και οι επίσημη Ελλάδα μας συμπεριφέρεται ως να ήμαστε αλλοδαποί;
Ανύπαρκτο το χρέος της απέναντι μας για την ιστορία και τις θυσίες των προπάππων μας το 1821, επίσης το 1912-14! Μάλιστα ούτε την προσφορά μας στον πόλεμο του 1940, πόλεμος που ίσως να είχε άλλη έκβαση αν δεν λάμβανε χώρα στις περιοχές μας, πόλεμος που στις γραμμές του ελληνικού στρατού συμμετείχαν και δικά μας παιδιά, οι πατεράδες και οι παππούδες μας!
Έ λοιπόν! Να τιμούμε την ιστορία της Επικράτειας, στην οποία μας είχαν εκχωρήσει, να τιμούμε την ιστορία της Μητρός Ελλάδας που ανήκουμε ως ράτσα, αλλά να μάθουμε να διεκδικούμε και την ιστορία των προγόνων μας, καθώς μέχρι τώρα κωφεύει ακόμα και η επιτροπή «Ελλάδα 2021»!
ΔΕΙΤΕ (ΕΔΩ) ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!
Σου
άρεσε το άρθρο που μόλις διάβασες;
Εάν ναι βοήθησε μας με το να το κοινοποιήσεις στους φίλους σου.
Σε μια εποχή που το μυαλό μας δέχεται βροχή γκρίζων και ίσως μαύρων ειδήσεων Ο ΠΑΡΛΑΠΙΠΑΣ είναι ΜΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ με χιλιάδες άρθρα ενδιαφέροντα, χρήσιμα ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ προς ανάγνωση και ενημέρωση. Κάνοντας απλώς ένα κλικ διαβάζεις κάποιο ΝΕΟ και ενδιαφέρον ΑΡΘΡΟ χωρίς να κατευθύνεσαι σε ένα λαβύρινθο παραθύρων! Απλά δοκιμάστε μας και σίγουρα θα γίνουμε καθημερινή σας συνήθεια και η ευχάριστη ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ παρέα σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου