Το μακελειό στο Στρατοδικείο του Ρουφ: Ο κύκλος αίματος που άνοιξε με τροχαίο και έκλεισε με φονικό

 Πώς ένας πατέρας που έχασε το παιδί του σε τροχαίο δυστύχημα έφτασε να πάρει τον νόμο στα χέρια του.

«Κέντρο επείγον. Ένοπλος άνδρας κρατά ομήρους στο Στρατοδικείο του Ρουφ. Και συνάδελφος μεταξύ τους!»

Με αυτή την κλήση απόγνωσης προς το Κέντρο της Άμεσης Δράσης ξεκίνησε να αποκαλύπτεται η δεύτερη πράξη μιας τραγωδίας η οποία ξεκίνησε με ένα φρικτό τροχαίο δυστύχημα που κόστισε τη ζωή σε πέντε νέα παιδία το καλοκαίρι του 1991 και ολοκληρώθηκε με την δολοφονία δύο δικηγόρων και τον τραυματισμό τεσσάρων ακόμη παραγόντων της δίκης που βρισκόταν σε εξέλιξη.

Το τροχαίο με θύματα πέντε παιδιά

Ήταν η δεύτερη δίκη για το τροχαίο δυστύχημα που σημειώθηκε τα ξημερώματα της 21ης Ιουλίου 1991 στον επαρχιακό δρόμο από την Χαλκίδα προς την Γλύφα. Μια παρέα επτά νέων παιδιών, από 15 ως 18 χρόνων, επιστρέφουν με τα πόδια μετά από διασκέδαση στο εξοχικό της οικογένειας των δύο απ' αυτά. Τα δύο αδέλφια είχαν καλέσει τους πέντε φίλους τους να περάσουν το τριήμερο εκεί.

Ξαφνικά ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας 32χρονος τότε Υποσμηναγός της Πολεμικής Αεροπορίας και επέβαινε αστυνομικός συγγενής του, εμφανίζεται και με μεγάλη ταχύτητα παρασύρει τα πέντε από τα παιδιά που περπατούσαν στην άκρη του δρόμου. Και τα πέντε χάνουν τη ζωή τους. Ανάμεσά τους και ο 16χρονος Κώστας Ν., ο πατέρας του οποίου θα γινόταν δύο χρόνια αργότερα ο πρωταγωνιστής στο «μακελειό του Στρατοδικείου».

Σε πρώτο βαθμό, ο Υποσμηναγός, που από την πρώτη στιγμή διαπιστώθηκε, αλλά και ομολόγησε πως οδηγούσε υπό την επήρεια αλκοόλ και με μεγάλη ταχύτητα, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 4 ετών και 9 μηνών, από την οποία εξέτισε οκτώ μήνες και εξαγόρασε την υπόλοιπη.

Η ποινή-χάδι και η νέα εκδίκαση στο Ρουφ

Οι συγγενείς των θυμάτων του από την πρώτη στιγμή φώναζαν ότι η ποινή ήταν μικρή και δεν ανταποκρινόταν στην τραγωδία που προκάλεσε οδηγώντας μεθυσμένος. Έτσι η υπόθεση οδηγήθηκε σε νέα εκδίκαση, στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείου του Ρουφ.

Η νέα αυτή δίκη ξεκίνησε το πρωί της 1ης Απριλίου 1993. Η δικαστική αίθουσα γεμάτη από συγγενείς των θυμάτων, μάρτυρες και συνήγορους υπεράσπισης και πολιτικής αγωγής. Στην είσοδο της αίθουσας στέκονταν δύο αστυφύλακες της Διεύθυνσης Μεταγωγών που συνόδευαν κατηγορούμενο για άλλη υπόθεση και παρακολουθούσαν τη δίκη για το τροχαίο. Και σε μια γωνιά, μόνος και αμίλητος από το πρωί, ο 47χρονος πατέρας του Κώστα, που χάθηκε μαζί με τους φίλους του στα 16 του χρόνια. Στα χέρια του κρατούσε σφικτά ένα δερμάτινο τσαντάκι. Η ώρα είχε πάει 19:00 το απόγευμα και ξεκίνησε η αγόρευση του Εισαγγελέα για την ποινή του κατηγορούμενου Υποσμηναγού.

Τότε ήταν που ο 47χρονος πετάχτηκε από την θέση του, αρπάζει με την απειλή ενός πιστολιού που έκρυβε στο τσαντάκι του τον μάρτυρα και συνοδηγό του μοιραίου αυτοκινήτου και απειλώντας τον στρέφεται προς τους δύο αστυφύλακες. Υποχρεώνει τον έναν να του παραδώσει το υπηρεσιακό του περίστροφό και στη συνέχεια, να δέσει με μονωτική ταινία, που επίσης είχε μαζί του, τον μάρτυρα και τους δύο δικηγόρους, συνήγορους του κατηγορούμενου. Ο δεύτερος αστυφύλακας πρόλαβε και έφυγε. Τρέχοντας έφτασε στο περιπολικό που ήταν σταθμευμένο στον περίβολο του Στρατοδικείου και από τον ασύρματο κάλεσε ενισχύσεις. Περιπολικά και μοτοσυκλέτες κινητοποιήθηκαν προς την οδό Πειραιώς αστραπιαία, όμως δυστυχώς ο χρόνος μέσα στην αίθουσα κυλούσε πολύ πιο γρήγορα.

Ο 47χρονος άρχισε να ουρλιάζει προς τους συνηγόρους και τον κατηγορούμενο να πουν σε όλο τον κόσμο την αλήθεια: Πως ο Υποσμηναγός ήταν μεθυσμένος και σκότωσε τα πέντε παιδιά. Έντρομος ο κατηγορούμενος ψέλλισε πως είχε ομολογήσει, όμως ο 47χρονος πατέρας ήταν πλέον εκτός εαυτού. Πυροβόλησε προς τους τρείς δεμένους άνδρες. Οι δύο δικηγόροι σκοτώθηκαν επί τόπου και ο μάρτυρας τραυματίστηκε. Στη συνέχεια, σκαρφάλωσε στα έδρανα και πυροβόλησε εναντίον των δικαστών, τραυματίζοντας τρείς από αυτούς.

ΔΕΙΤΕ (ΕΔΩ) ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Στον περίβολο του Στρατοδικείο είχαν μπει τα πρώτα περιπολικά και οι αστυνομικοί με τα όπλα στα χέρια ετοιμάζοντας να μπουν μέσα. Τότε ακούστηκε ο τελευταίος πυροβολισμός. Ο 47χρονος είχε αυτοκτονήσει μπροστά στα έδρανα των δικαστών, κλείνοντας τον κύκλο του αίματος με το δικό του.