Παρασκηνιακές συζητήσεις για τον EastMed: Σενάριο για πέρασμα του αγωγού μέσα από την Αίγυπτο

 Tα ερωτήματα για τη βιωσιμότητα του υποθαλάσσιου αγωγού

Οαγωγός EastMed, όπως σας έχουμε αναφέρει πολλές φορές στο Πενταπόσταγμα, είναι ένα μεγαλόπνοο έργο, που θα αποφέρει εκτός από οικονομικά και ενεργειακά οφέλη, μία "συμμαχία"

χωρών στην Α. Μεσόγειο, η οποία θα γίνει "ασπίδα" απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα.

Για το ζήτημα αυτό, φαίνεται πως υπάρχουν ακόμη μπόλικα παρασκηνιακά "παιχνίαδια" και προτάσεις, τις οποίες συζητούν οι ενδιαφερόμενες χώρες.

Σύμφωνα με τις αποκλειστικές πληροφορίες του «Βήματος», ο κ. Αλ Σίσι παρουσίασε στον Κυριάκο Μητσοτάκη μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, την οποία, αφού οι δύο άνδρες συζήτησαν εκτενώς, ο έλληνας Πρωθυπουργός ανέλαβε στη συνέχεια να προωθήσει τόσο προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη όσο – και κυρίως – προς τον ισραηλινό ομόλογό του Μπενιαμίν Νετανιάχου. Η ιδέα των κ.κ. Αλ Σίσι και Μητσοτάκη (οι δύο άνδρες διατηρούν συχνή τηλεφωνική επαφή) αφορούσε το σενάριο της αλλαγής όδευσης του πολυδιαφημισμένου αγωγού φυσικού αερίου East Med, ώστε αυτός να εκκινεί μεν από το γιγαντιαίο κοίτασμα «Λεβιάθαν» στο Ισραήλ και ακολούθως, αντί να πηγαίνει προς Κύπρο, να κατευθύνεται προς Αίγυπτο. Από εκεί ο αγωγός θα συνεχίζει στην ξηρά – και όχι πλέον υποθαλασσίως στα αβυσσαλέα βάθη της Ανατολικής Μεσογείου – ως τα σύνορα Αιγύπτου – Λιβύης και έπειτα να ανεβαίνει προς την Κρήτη διερχόμενος από την περιοχή της οριοθετημένης ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ.

Στη συνέχεια, πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) θα μπορούν να μεταφέρουν το αέριο μέσω ενός «εικονικού» (virtual) αγωγού είτε προς την Αλεξανδρούπολη είτε προς άλλα σημεία, με τελικό προορισμό την Ευρώπη.

Οι επίφυλάξεις της Κύπρου

Η εν λόγω ιδέα/πρόταση απασχόλησε εκτενώς τις πρόσφατες επισκέψεις του κ. Μητσοτάκη τόσο στη Λευκωσία όσο και στην Ιερουσαλήμ, όπου και συναντήθηκε με τους κ.κ. Αναστασιάδη και Νετανιάχου. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, η κυπριακή πλευρά εμφανίστηκε επιφυλακτική, καθώς προφανώς θεωρεί ότι ίσως χάνει έναν διαπραγματευτικό μοχλό στη γεωπολιτική σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι, πέραν του κ. Μητσοτάκη, στην Ιερουσαλήμ βρέθηκε πρόσφατα και ο κ. Αναστασιάδης – με το θέμα της πιθανής νέας όδευσης να έρχεται ξανά στο τραπέζι των συζητήσεων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια τέτοια απόφαση, εφόσον οριστικώς ληφθεί, θα μεταβάλει σοβαρά πολλές από τις υπάρχουσες ισορροπίες στην περιοχή – τόσο από πολιτικής όσο και από οικονομικής άποψης.

Και αυτό σε μια εποχή σοβαρών γεωπολιτικών ανακατατάξεων, καθώς και συνεχούς έγερσης προβλημάτων εκ μέρους της Αγκυρας, η οποία προβάλλει συνεχώς προσκόμματα σε οποιοδήποτε σχέδιο και φυσικά στον East Med, έχοντας καταφέρει να συνασπίσει εναντίον της σχεδόν όλα τα κράτη από την Ανατολική Μεσόγειο ως τον Περσικό Κόλπο λόγω της επιθετικής εξωτερικής της πολιτικής.

Ποιες οι τεχνικές δυσκολίες

Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης του σχεδίου κατασκευής του υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου East Med, το μεγάλο ερωτηματικό ήταν η οικονομική του βιωσιμότητα και το υψηλό κόστος – που υπολογίζεται σε τουλάχιστον έξι δισεκατομμύρια ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι ο πρώτος που είχε «ρίξει την ιδέα στο τραπέζι» ήταν, ήδη από το 2010, ο κ. Νετανιάχου, καθώς εκείνη την περίοδο είχαν ανακαλυφθεί τα πρώτα μεγάλα ισραηλινά κοιτάσματα, με βασικότερο το «Λεβιάθαν», ενώ έμπαιναν τα θεμέλια της τριμερούς συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ –  Κύπρου. Ο αγωγός, έτσι όπως είναι σχεδιασμένος σήμερα, αποτελεί ένα στοίχημα λόγω του μεγάλου βάθους και της δύσκολης υποθαλάσσιας μορφολογίας, ενώ εξακολουθούν να υπάρχουν ερωτήματα για το αέριο που θα τον γεμίσει. Η συνολική έκτασή του είναι 1.900 χιλιόμετρα, εκ των οποίων τα 1.300 χιλιόμετρα είναι υποθαλάσσια. Ουσιαστικά, το έργο «σπάει» σε τέσσερα κομμάτια: α) 200 χιλιόμετρα υποθαλασσίως από το «Λεβιάθαν» στην Κύπρο, β) 700 χιλιόμετρα υποθαλασσίως από την Κύπρο στην Κρήτη (το δυσκολότερο, από τεχνικής απόψεως, κομμάτι), γ) 400 χιλιόμετρα υποθαλασσίως από την Κρήτη στην ηπειρωτική Ελλάδα και δ) 600 χιλιόμετρα στην ξηρά που θα διασχίζουν την Κρήτη και τη Δυτική Ελλάδα μέχρι να ενωθεί ο αγωγός με τον υποθαλάσσιο αγωγό «Ποσειδών» που θα ενώνει την Ελλάδα με την Ιταλία.

Ακόμη και υποστηρικτές του αγωγού υπό την παρούσα όδευσή του έχουν κατά καιρούς εκφράσει ερωτήματα για την οικονομική βιωσιμότητά του. Τα μέχρι στιγμής κοιτάσματα που έχουν ανακαλυφθεί στην Ανατολική Μεσόγειο (και ιδιαίτερα εντός της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης – ΑΟΖ) δεν μοιάζουν επαρκή για να διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα, αλλά στο σημείο αυτό υπάρχει ένας κρίσιμος αστερίσκος. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, στις ποσότητες δεν θα συνυπολογίζονταν αυτές που προέρχονταν από την Αίγυπτο. Τι θα γινόταν όμως αν στο σύνολο προστίθετο το αέριο από το κοίτασμα «Zohr» ή από άλλα αιγυπτιακά κοιτάσματα, καθώς και από νεότερα ισραηλινά κοιτάσματα (στην περιοχή δραστηριοποιείται επίσης με αξιοσημείωτη επιτυχία η ελληνική Energean, που έχει προγραμματίσει σειρά γεωτρήσεων για το 2022, συνολικού κόστους 170 εκατομμυρίων δολαρίων); Αναμφίβολα το σκηνικό θα άλλαζε δραματικά.

Σημειώνεται συναφώς ότι και η Κύπρος εξετάζει σοβαρά «να στείλει» το αέριο από το κοίτασμα «Αφροδίτη» του Οικοπέδου 12 της ΑΟΖ της προς την Αίγυπτο.

Ο ρόλος του ΕMGF, τα αιγυπτιακά οικόπεδα ερευνών και η Τουρκία

Στο πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο σχετικά με τον East Med υπάρχουν φυσικά ορισμένες ισορροπίες που πρέπει να τηρηθούν. Υπενθυμίζεται ότι στις αρχές Ιανουαρίου 2020 υπεγράφη στο Ζάππειο η διακρατική συμφωνία για τον αγωγό με την παρουσία των κ.κ. Μητσοτάκη, Αναστασιάδη και Νετανιάχου. Από εκείνη τη συνάντηση των Αθηνών έλειπε η Ιταλία – στοιχείο που είχε σχολιαστεί αρνητικά, δεδομένης και της συχνά ευμενούς στάσης της έναντι της Αγκυρας, αν και ο λόγος της απουσίας ίσως να έπρεπε να συνδεθεί με την παρουσία του ενεργειακού κολοσσού Eni στην Αίγυπτο.

Ωστόσο, σημείο-κλειδί σε όλες αυτές τις συζητήσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων διεξάγονται σε βαθύ παρασκήνιο, είναι η ανάπτυξη του Φόρουμ για το Αέριο της Ανατολικής Μεσογείου (East Med Gas Forum – EMGF) με έδρα το Κάιρο. Το EMGF έχει πλέον μετατραπεί σε διεθνή περιφερειακό οργανισμό με επτά ιδρυτικά μέλη (Αίγυπτος, Ελλάδα, Ισραήλ, Ιορδανία, Κύπρος, Ιταλία και Παλαιστινιακή Αρχή). Ως παρατηρητές συμμετέχουν τρία μέρη (Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρωπαϊκή Ενωση και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), ενώ έχει κάνει αίτηση να γίνει μέλος και η Γαλλία.

"Εκτός" η Άγκυρα

Αυτό που δεν πρέπει να λησμονείται είναι ότι στο EMGF δεν συμμετέχει η Τουρκία. Και παράλληλα, μια αλλαγή όδευσης του East Med θα δημιουργούσε επιπλέον πονοκέφαλο στην Αγκυρα, η οποία έχει διαμορφώσει όλη τη στρατηγική της στην Ανατολική Μεσόγειο επί δύο πυλώνων: πρώτον, να πείσει ότι χωρίς αυτή δεν μπορεί να υπάρξει ουδεμία λύση και, δεύτερον, να ακυρώσει την κατασκευή του East Med ώστε το αέριο να περάσει από το δικό της έδαφος. Η υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου εξυπηρετεί και τους δύο αυτούς στόχους.

Παράλληλα, βέβαια, οι ισορροπίες παραμένουν ευαίσθητες. Η πρόσφατη προκήρυξη για άδειες ερευνών υδρογονανθράκων από την Αιγυπτιακή Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου (EGAS) προκάλεσε ανησυχία στην Αθήνα. Οι τρεις περιοχές ερευνών εφάπτονται της οριοθετικής γραμμής της ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ του Αυγούστου 2020. Ωστόσο, η μία από τις περιοχές (η ανατολικότερη) εκτείνεται πέραν του 28ου μεσημβρινού και εμφανίζεται «να σέβεται» την περίφημη «γραμμή Ερζιγες» περί των ορίων της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο, βάσει και των συντεταγμένων που έχει καταθέσει η Αγκυρα στα Ηνωμένα Εθνη. Η Αθήνα και το Κάιρο ήλθαν σε επαφή τα τελευταία 24ωρα με σκοπό να βρεθεί μια λύση στο ζήτημα, με δεδομένο ότι η συμφωνία του περασμένου Αυγούστου ομιλεί και για διαβουλεύσεις σε ανάλογες περιπτώσεις.

ΔΕΙΤΕ (ΕΔΩ) ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!