Το 2000 οι χρήστες του συστήματος Windows άρχισαν να λαμβάνουν μαζικά e-mail με ερωτικό θέμα. Τα άνοιγαν και έπεφταν στην παγίδα ενός φοιτητή.
Την άνοιξη του 2000, ο Ονέλ ντε Γκούσμαν, φοιτητής του Πανεπιστημίου Τεχνολογιών, Πληροφορικής και Επικοινωνιών (AMA University) των Φιλιππίνων, προετοίμαζε την πτυχιακή του εργασία.
Ως ηγέτης της ομάδας χάκερ GRAMMERSoft, που δημιουργήθηκε από φοιτητές του πανεπιστημίου οι οποίοι για να κερδίζουν χρήματα έκαναν τις εργασίες άλλων φοιτητών, ο Γκούσμαν πίστευε στη δυνατότητα του δωρεάν διαδικτύου. Για να μπορέσουν όλοι στις Φιλιππίνες να έχουν σύνδεση στο διαδίκτυο, ο φοιτητής κατέστρωσε ένα σχέδιο.
«Είναι γνωστό ότι όταν συνδεόμαστε, ξοδεύουμε χρόνο απλώς για να ελέγξουμε και να διαβάσουμε τα e-mail μας και έτσι πληρώνουμε υψηλούς λογαριασμούς για ολιγόωρη χρήση του διαδικτύου» έγραψε ο φοιτητής. Αντίθετα από τα αναπτυγμένα δίκτυα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, στη χώρα του, για να έχει κάποιος πρόσβαση στο διαδίκτυο, πρέπει να πληρώνει για κάθε ώρα περίπου δύο έως τρία δολάρια.
Το σχέδιό του ήταν να μπορέσουν οι χρήστες σε αναπτυσσόμενες χώρες, μεταξύ των οποίων και οι Φιλιππίνες, να χρησιμοποιήσουν τις συνδέσεις των πλουσιότερων και να έχουν δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο.
Το σύστημα θα λειτουργούσε βάσει της αρχής της απομακρυσμένης πρόσβασης, όπου ένας υπολογιστής, χρησιμοποιώντας ένα μόντεμ και ένα τηλεφωνικό δίκτυο, συνδεόταν με έναν άλλο υπολογιστή. Για τη λειτουργία του συστήματος όμως, ο δεύτερος χρήστης έπρεπε να γνωρίζει τους κωδικούς πρόσβασης του λογαριασμού του πρώτου.
Για την εργασία του, ο φοιτητής ετοίμασε έναν πρόχειρο κώδικα του προγράμματος που θα έκλεβε κωδικούς πρόσβασης από λογαριασμούς αγνώστων. Οι καθηγητές στο πανεπιστήμιο, όμως, δεν αποδέχτηκαν την ιδέα του Γκούσμαν επειδή ήταν παράνομη και δεν ήθελαν να παρέχουν μόρφωση σε εγκληματίες.
Θυμωμένος, εγκατέλειψε τη σχολή παρόλο που δεν του είχε μείνει πολύ για να τελειώσει τις σπουδές του. Δεν εγκατέλειψε όμως και την ιδέα επειδή θεωρούσε ότι εξυπηρετούσε έναν καλό σκοπό.
«Παρακαλώ δείτε αυτό το ερωτικό γράμμα που σας αποστέλλω»
Μέχρι την άνοιξη του 2000, ο κόσμος ηρέμησε και συνειδητοποίησε ότι το «πρόβλημα του έτους 2000» («Y2K») που υποτίθεται ότι θα προκαλούσε μια μεγάλη αναστάτωση στον τεχνολογικό τομέα, δεν ήταν και τόσο σημαντικό.
Στο τέλος του προηγούμενου αιώνα, υπήρξαν θεωρίες ότι οι υπολογιστές δεν θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στην έναρξη του έτους 2000, επειδή οι ημερομηνίες που ήταν ενσωματωμένες στα λογισμικά τους αναγράφονταν με δύο ψηφία αντί για τέσσερα.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ ΤΩΡΑ (ΕΔΩ) ΓΙΑ ΟΛΑ!
Λόγω της αδυναμίας αλλαγής του έτους από το «99» στο «00», τα προγράμματα δεν θα άλλαζαν τη χρονολογία σε 2000, αλλά θα γύριζαν έναν αιώνα πίσω στο 1900.
Το φαινόμενο αυτό θα λάμβανε χώρα τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου με την 1η Ιανουαρίου του 2000 και η παγκόσμια οικονομία επρόκειτο να καταρρεύσει. Τουλάχιστον για αυτό ανησυχούσαν ο κόσμος, οι τεχνολογικές εταιρίες και οι ειδικοί.
Η Αποκάλυψη δεν έγινε – ο κόσμος προετοιμάστηκε εγκαίρως, και το «πρόβλημα Y2K» πέρασε σχεδόν απαρατήρητο, χωρίς να προκαλέσει σοβαρές ζημιές.
Έτσι, όταν τον Μάιο του 2000 ο Μάικλ Γκαζέλι, διευθυντής στον τομέα της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο της IT εταιρείας Network Box, άρχισε να λαμβάνει μαζικές καταγγελίες πελατών για ένα συγκεκριμένο πρόβλημα με τους υπολογιστές τους, το θεώρησε παράξενο.
Οι πελάτες του τού περιέγραφαν το ίδιο περιστατικό: κάποιος στο γραφείο έλαβε ένα e-mail με θέμα «Σ' αγαπώ» με ένα συνημμένο αρχείο σε vbs φορμάτ που είχε τον τίτλο «Παρακαλώ δείτε αυτό το ερωτικό γράμμα που σας αποστέλλω».
Αυτό που έμοιαζε με ένα αρχείο κειμένου, στην πραγματικότητα αποδείχθηκε ότι ήταν ένας ιός τύπου worm (σκουλήκι). Με το άνοιγμά του το αρχείο έστελνε αμέσως τα αντίγραφα του εαυτού του σε όλες τις επαφές στον κατάλογο διευθύνσεων του χρήστη στο Microsoft Outlook.
Στη συνέχεια, ο ιός αντικαθιστούσε τα αρχεία ορισμένων τύπων (κυρίως JPG και MP3) και εξαπλωνόταν μέχρι τους καταλόγους των Windows κλέβοντας όλους τους διαθέσιμους κωδικούς πρόσβασης στο σύστημα.
Σε αυτό το στάδιο, ήταν αδύνατο να σταματήσει η εξάπλωσή του. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν και πολλοί άνθρωποι που αναγνώριζαν τους κινδύνους που μπορούσε να προκαλέσει ένας ιός στον υπολογιστή τους όταν άνοιγαν μια επιστολή στο ηλεκτρονικό τους ταχυδρομείο με τόσο περίεργο, όπως νόμιζαν, περιεχόμενο.
Μέσα σε λίγες ώρες, ο ιός μετονόμαζε ή κατέστρεφε χιλιάδες αρχεία σε εταιρικούς και προσωπικούς υπολογιστές, προβληματίζοντας τα θύματα.
«Οι άνθρωποι δεν ήταν συνηθισμένοι σε τέτοιες καταστάσεις, δεν ήξεραν ότι το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο θα μπορούσε να αποτελέσει τέτοιο κίνδυνο» επισήμαινε ο Γκαζέλι.
Πράγματι, το 2000, το διαδίκτυο χρησιμοποιούνταν περίπου από το 28% των κατοίκων του Χονγκ Κονγκ, το 27% των Βρετανών, το 15% των Γάλλων και το 43% των κατοίκων των ΗΠΑ, παρόλο που εκεί δημιουργήθηκε το διαδίκτυο.
Η «πανδημία» ξεκίνησε την Πέμπτη το πρωί, από το Χονγκ Κονγκ, που διέκοψε τη λειτουργία των τραπεζών, των εταιρειών δημοσίων σχέσεων και του δείκτη αγοράς του Dow Jones.
Εκείνη την ημέρα, ο ειδικός της κυβερνοασφάλειας Γκρέχαμ Κλούλι έκανε στη Στοκχόλμη μια παρουσίαση σχετικά με ιούς που κλέβουν πληροφορίες από υπολογιστές.
Οι συμμετέχοντες μόλις είχαν αποφασίσει να κάνουν ένα διάλειμμα όταν τα κινητά τους τηλέφωνα και οι βομβητές τους άρχισαν να χτυπούν - ο ιός εξαπλωνόταν σπέρνοντας πανικό.
Ο Κλούλι έφυγε αμέσως για το Λονδίνο, ενώ κατά την άφιξή του στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα δημοσιεύματα σχετικά με τον ιό είχαν ήδη μπει στις ροές των μέσων ενημέρωσης, ως κύρια τεχνολογική είδηση.
Σε περίπου πέντε ώρες, ο ιός, ο οποίος ονομάστηκε «ιός “Σ' αγαπώ”» εξαπλώθηκε στην Ασία, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Η Βουλή των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου έπρεπε να κλείσει προσωρινά τους διακομιστές του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της. Το ίδιο έκανε και η Ford Motor Company και η Microsoft.
Εκείνη την εποχή, τα συστήματα Windows ήταν εγκατεστημένα περίπου στο 95% των οικιακών υπολογιστών και το πρόγραμμα Outlook, μέσω του οποίου εξαπλωνόταν ο ιός, δεν είχε ανταγωνιστές. «Πολλές εταιρείες δεν χρησιμοποιούσαν ακόμη ούτε φίλτρα για το εταιρικό ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (email) για να φιλτράρουν τα spam» εξήγησε ο Γκαζέλι.
Και οι ΗΠΑ απέτυχαν απέναντι στον ιό, παρόλο που η χώρα είχε το προβάδισμα. Το Πεντάγωνο τα έχασε όταν ο ιός μπήκε στις βάσεις της Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων στέλνοντας ψεύτικες επιστολές σε πάνω από 50.000 διευθύνσεις.
Ως αποτέλεσμα, οι περισσότερες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα αναγκάστηκαν για διακόψουν τη σύνδεση στο διαδίκτυο για να μειώσουν τους κινδύνους.
Η έρευνα από το FBI που ανάγκασε τον ιό να γίνει... ανεξέλεγκτος
Ενώ οι εταιρείες αντιμετώπισης ιών (antivirus) προσπαθούσαν να ετοιμάσουν τις ενημερώσεις του λογισμικού, το FBI οργάνωσε μια ομάδα για την αναζήτηση των διοργανωτών της «επίθεσης». Σύντομα, οι πράκτορες από το τμήμα της Νέας Υόρκης διαπίστωσαν ότι τα ίχνη οδηγούσαν μέσω του Χονγκ Κονγκ προς τις Φιλιππίνες.
Μια τέτοια γρήγορη αντεπίθεση και εντόπιση του τόπου των υπόπτων δεν έπρεπε να προκαλεί έκπληξη, επειδή το λογισμικό δεν προσπάθησε καν να κρύψει τον πηγαίο κώδικα, παρέχοντας στην πραγματικότητα τη δυνατότητα εντοπισμού του.
Μάλιστα, ο κώδικας του προγράμματος αποκάλυψε εν μέρει την ταυτότητα του δημιουργού του. Περιείχε δύο διευθύνσεις e-mail, και οι δύο καταχωρημένες στις Φιλιππίνες.
Οι πράκτορες είχαν υποψίες ότι με αυτόν τον τρόπο ο δράστης ίσως να ήθελε να τους μπερδέψει. Παρ’ όλ’ αυτά απευθύνθηκαν στον τοπικό πάροχο Sky Internet για βοήθεια – ο ιός έστελνε κλεμμένα δεδομένα και κωδικούς πρόσβασης στον διακομιστή του.
Ο πάροχος σταμάτησε άμεσα τη λειτουργία του server, διακόπτοντας μερικώς τη λειτουργία και του worm. Σταμάτησε να εξυπηρετεί τον κύριο σκοπό του –τη συλλογή πληροφοριών από διάφορους υπολογιστές– και μετατράπηκε σε έναν ανεξέλεγκτο ιό που δημιουργούσε χάος.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ ΤΩΡΑ (ΕΔΩ) ΓΙΑ ΟΛΑ!
Για κάποιους εγκληματίας και για άλλους ήρωας
Τέσσερις ημέρες μετά την εξάπλωση του «ερωτικού ιού», η αστυνομία της Μανίλα έκανε έρευνα στο διαμέρισμα της Ιρέν ντε Γκούσμαν, η οποία ζούσε με τον 23χρονο αδερφό της Ονέλ.
Η αστυνομία δεν κατάφερε να του μιλήσει, βρήκαν όμως περιοδικά για τους υπολογιστές, τηλέφωνα, δισκέτες και πολλά καλώδια. Ο υπολογιστής που υποτίθεται ότι χρησιμοποίησε ο ύποπτος είχε εξαφανιστεί.
Οι υποψίες των αστυνομικών επιβεβαιώθηκαν όταν οι καθηγητές του πανεπιστημίου του τους ανέφεραν το θέμα της εργασίας του Γκούσμαν.
Πέρασαν λίγες ακόμη ημέρες μέχρι που ο δημιουργός του «ερωτικού ιού» που οδήγησε σε πανικό τους ειδικούς από τις κορυφαίες χώρες του κόσμου, έκανε δημόσια εμφάνιση.
Στη συνάντηση με τους δημοσιογράφους παρουσιάστηκε ένας κοντός και ταπεινός νεαρός άνδρας με μαύρα γυαλιά, που έκρυβαν τα μάτια του. Όλη την ώρα της συνάντησης δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου, αφήνοντας τον δικηγόρο του να μιλήσει γι’ αυτόν. Μάλιστα κάποια στιγμή έκλεισε εντελώς τα αυτιά του με τα χέρια του.
Ο δικηγόρος του, ο Ρολάντο Κουίμπο, δήλωσε ότι ο πελάτης του συμφώνησε να μιλήσει στον Τύπο για να δείξει την ειλικρίνειά του μπροστά στον νόμο. «Δεν ήξερε καν ότι οι πράξεις του θα μπορούσαν να έχουν τέτοια αποτελέσματα» διαβεβαίωσε ο δικηγόρος.
Ερωτηθείς από έναν δημοσιογράφο αν θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για τη ζημιά που προκάλεσε ο ιός, ο Γκούσμαν απάντησε «Θα μπορούσε», ενώ αργότερα πρόσθεσε: «Το διαδίκτυο σχεδιάστηκε ως ένα εργαλείο εκπαίδευσης, οπότε θα έπρεπε να είναι δωρεάν».
Ο ιδεαλισμός του δεν θα μπορούσε να επηρεάσει την απόφαση της τιμωρίας του, όμως στις Φιλιππίνες, όπως σε πολλές χώρες στις αρχές του 2000, δεν υπήρχε νομοθεσία για τα εγκλήματα στον κυβερνοχώρο.
Η προσπάθεια να στοιχειοθετηθεί κατηγορία για απάτη απέτυχε. Η έκδοση του φοιτητή στις ΗΠΑ δεν στάθηκε δυνατή λόγω της απαγόρευσης μεταφοράς κατηγορουμένου σε άλλη χώρα αφού δεν υπήρχε καταδίκη στην πατρίδα του για παρανομία.
«Δεν μπορέσαμε να φέρουμε στη δικαιοσύνη τον δράστη, οι πράξεις του οποίου προκάλεσαν ζημιά σε εκατομμύρια ανθρώπους και εταιρείες σε όλο τον κόσμο» σχολίασε αργότερα ο γερουσιαστής Εντγκάρο Ανγκάρα για την αποτυχία της έρευνας.
Αλλά για την κοινωνία των Φιλιππίνων, ο Γκούσμαν έγινε γρήγορα αστέρι. Η τοπική εφημερίδα «Manila Standart» κυκλοφόρησε με τον τίτλο «ΝΑΙ! Οι Φιλιππινέζοι μπορούν!» και τον υπότιτλο «Ο παγκόσμιας κλάσης χάκερ μας».
Δεν έμειναν άπραγοι οι φοιτητές του Πανεπιστημίου AMA. Σε μια συνέντευξή τους στην εφημερίδα «New York Times», ένας συμφοιτητής του Γκούσμαν κατονόμασε τις πράξεις του «λανθασμένες αλλά καταπληκτικές».
Για την πλειοψηφία των Φιλιππινέζων, ο υπολογιστής παρέμεινε ένα εργαλείο του μέλλοντος. Έως το 2000, σε μια χώρα με πληθυσμό σχεδόν 80 εκατομμύρια ανθρώπους είχαν πουληθεί μόνο 200.000 υπολογιστές.
Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο οι πράξεις του Γκούσμαν προκάλεσαν τόσο μεγάλη αναταραχή. Η ειρωνεία ήταν ότι επειδή η χρήση των υπολογιστών στις Φιλιππίνες ήταν περιορισμένη, η χώρα δεν υπέστη σοβαρό πλήγμα από τον ιό.
«Ήταν η ιδιοφυΐα του που ανέδειξε τις Φιλιππίνες στον παγκόσμιο χάρτη και απέδειξε ότι οι Φιλιππινέζοι έχουν την επινοητικότητα και την εφευρετικότητα να γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο» σχολίασαν για τον Γκούσμαν στη στήλη της εφημερίδας «The Philippine Star».
«Μπορείτε να φανταστείτε ότι ο ιός κατάφερε να μπει στο Πεντάγωνο;» αναρωτιούνταν οι φοιτητές του AMA. «Παρά το γεγονός ότι οι Φιλιππίνες είναι μια χώρα του τρίτου κόσμου και είχε μείνει αρκετά πίσω στον τομέα της τεχνολογίας, τα καταφέραμε».
Σύντομα δημιουργήθηκαν πολλά «αντίγραφα» του «ιού του έρωτα» σαν «ανέκδοτο», «ημέρα της Μητέρας» ή «προειδοποίηση για ιούς», τα οποία όμως δεν είχαν την ανάλογη επιτυχία. Το διαδίκτυο προσπάθησε να προσαρμοστεί σιγά-σιγά στις νέες συνθήκες, οπότε οι χρήστες ήταν υποψιασμένοι όταν λάμβαναν μήνυμα άγνωστης προέλευσης. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, 20 χρόνια αργότερα, δεν ακολουθούν όλοι αυτόν τον κανόνα.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του FBI, ο ιός του Γκούσμαν προκάλεσε ζημιά άνω των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, γεγονός που τον καθιστά ανάμεσα στους πιο καταστροφικούς και ταχύτερα διαδεδομένους ιούς στον κόσμο. Πού βρισκόταν όμως όλα αυτά τα χρόνια ο δημιουργός του; Εννέα μήνες μετά την πανδημία του ιού, έδωσε μια σύντομη συνέντευξη. Δήλωσε ότι μερικές μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας, μεταξύ των οποίων ήταν και η Sun Microsystems των ΗΠΑ, του είχαν προσφέρει θέση εργασίας και το Πανεπιστήμιο ΑΜΑ του είχε επιτρέψει να επιστρέψει για να τελειώσει τις σπουδές του.
Ωστόσο, ο πρώην φοιτητής εξέφρασε μόνο την ελπίδα ότι ύστερα από αυτό που είχε συμβεί δεν θα τον θεωρούσαν κακό άνθρωπο. «Δεν είμαι χάκερ που έχει σκοπό να καταστρέψει κάτι. Δεν θέλω να βλάψω τους υπολογιστές. Στην πραγματικότητα, θέλω να τους χρησιμοποιούν περισσότερα άτομα» δήλωσε ο Γκούσμαν. Ύστερα από αυτήν τη συνέντευξη, οι αναφορές για τον χάκερ εξαφανίστηκαν εντελώς από τα ΜΜΕ.
Πώς είναι σήμερα ο δημιουργός του «ερωτικού ιού»
Για αρκετά χρόνια υπήρχαν μόνο κάποιες φήμες για τον τόπο και τη σταδιοδρομία του Γκούσμαν στο διαδίκτυο. Κάποιοι έλεγαν ότι έφυγε από τις Φιλιππίνες και ζούσε στη Γερμανία ή την Αυστρία. Κάποιοι δήλωναν σίγουροι ότι εργαζόταν για τη Microsoft, κάποιο άλλοι ότι συνεργαζόταν με τον ΟΗΕ.
Δεν υπήρχε δυνατότητα να το ελέγξει κανείς επειδή ανεξάρτητα από το πόσο αγαπούσε ο Γκούσμαν το διαδίκτυο, δεν είχε ανοίξει ούτε κάποιο λογαριασμό σε κοινωνικά δίκτυα ούτε κάποιο προφίλ σε φόρουμ. Τουλάχιστον με το όνομά του.
Η αλήθεια για την τύχη του «θρύλου» βρισκόταν πολύ πιο κοντά στο μέρος από το οποίο ξεκίνησε η ιστορία.
Ένα από τα κύρια αξιοθέατα της Μανίλα είναι η Καθολική Εκκλησία του Μαύρου Ναζωραίου, δίπλα στην οποία υπάρχει μια μεγάλη υπαίθρια αγορά, όπου κάποιος μπορεί να βρει τα πάντα: από παιχνίδια και φθηνά ρούχα, υποτίθεται τις γνωστές μάρκες, έως φωτισμένα αγάλματα της Παναγίας και μικρά καταστήματα για την επισκευή των smartphone.
Εκεί, την άνοιξη του 2020, ο δημοσιογράφος του BBC Τζεφ Ουάιτ, ο οποίος αναζητούσε τον Γκούσμαν επί έναν χρόνο, συναντήθηκε με έναν πληροφοριοδότη, ο οποίος τον σύστησε τελικά στον διάσημο χάκερ.
Παρόλο που η εμφάνιση του Γκούσμαν ύστερα από 20 χρόνια είχε αλλάξει, ο ίδιος παρέμεινε το ίδιο ντροπαλός και συνεσταλμένος.
Στη συνάντηση με τον δημοσιογράφο, παραδέχτηκε σχεδόν αμέσως ότι: «Δεν περίμενα να φτάσει ο ιός στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Για μένα ήταν μια μεγάλη έκπληξη».
Αναφέρομενος στο κείμενο της παρατεταμένης εργασίας του, εξήγησε ότι η έλλειψη χρημάτων για το διαδίκτυο τον ανάγκασε να δημιουργήσει τον «ερωτικό ιό» για να κλέψει τους κωδικούς πρόσβασης άλλων ανθρώπων και να τους χρησιμοποιήσει για δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο.
Αρχικά, όλα προχωρούσαν αρκετά εύκολα: ο Γκούσμαν γνώριζε κάποιο άτομο σε ένα τσατ, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της Μανίλα, και του έστελνε ένα αρχείο, λέγοντας ότι ήταν μια φωτογραφία.
«Επικοινωνούσα μόνο με άτομα που δεν ήξεραν πολλά πράγματα για υπολογιστές για να κάνω πειράματα» τόνισε ο πρώην χάκερ. Εάν συνέχιζε με τον ίδιο τρόπο, τότε η πανδημία του «ιού του έρωτα» δεν θα είχε συμβεί ποτέ. Ο νεαρός όμως ήταν περίεργος για τις περαιτέρω δυνατότητες της δημιουργίας του και τον Μάιο του 2000 άλλαξε τον κώδικα του προγράμματος, ώστε να εξαπλωθεί εκτός Φιλιππίνων.
Ωστόσο, το κόλπο με τη φωτογραφία όπου ήταν κρυμμένος ο ιός δεν μπορούσε πια να εξασφαλίσει την αποτελεσματικότητα που χρειαζόταν. Έπρεπε να βρει κάποιο τρόπο για να μπορέσει να προσελκύσει την προσοχή οποιουδήποτε χρήστη, αναγκάζοντάς τον να ανοίξει το κακόβουλο αρχείο. «Σκέφτηκα ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να βρουν κάποια σχέση, θέλουν έρωτα, γι’ αυτόν τον λόγο το ονόμασα έτσι» επισήμανε ο δημιουργός του ιού.
Ένα άτομο από τη Σιγκαπούρη, με το οποίο ο Γκούσμαν είχε επαφή στο τσατ, έγινε ο «ασθενής μηδέν». Με το άνοιγμα του αρχείου ο ιός ενεργοποιήθηκε, ενώ ο χάκερ απενεργοποίησε τον υπολογιστή και βγήκε για ένα ποτό με έναν φίλο του.
Έμαθε τι είχε συμβεί στον κόσμο μονάχα την επόμενη ημέρα. Η μητέρα του τού είπε ότι η αστυνομία έψαχνε κάποιον χάκερ στη Μανίλα. Η ίδια κατάφερε να κρύψει τον υπολογιστή του γιου της πριν φτάσουν οι αστυνομικοί, ξέχασε όμως τις δισκέτες, στη μία από τις οποίες ήταν γραμμένος ο κώδικας του «ιού του έρωτα».
Τρομαγμένος λόγω του ότι παραλίγο να έμπαινε στη φυλακή, ο Γκούσμαν εξαφανίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα και για περίπου έναν χρόνο δεν χρησιμοποιούσε καθόλου τον υπολογιστή του.
Δεν τελείωσε ποτέ τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο και στη συνέχεια βρήκε δουλειά ως τεχνικός επισκευής κινητών. Είκοσι χρόνια αργότερα, ακόμη ασχολείται με αυτό το επάγγελμα, σε ένα μικρό περίπτερο ενός εμπορικού καταστήματος, περιτριγυρισμένος από εργαλεία και κινητά τηλέφωνα.
Ο Γκούσμαν έχει δύο κόρες, 7 και 14 ετών, και ισχυρίζεται ότι είναι ικανοποιημένος με τη δουλειά του. Όσον αφορά τον «ιό του έρωτα», ακόμη και σήμερα λυπάται για τη δημιουργία του.
Για τη δική του ανεπιθύμητη δόξα: «Μερικές φορές βλέπω τη φωτογραφία μου στο διαδίκτυο. Οι φίλοι μου λένε: "Εσύ είσαι, εσύ είσαι!" Κάποιοι άνθρωποι αναγνωρίζουν το όνομά μου. Είμαι όμως ένας ταπεινός άνθρωπος. Δεν θέλω τίποτα παραπάνω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου