“Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο προς όφελος μας”;

Γράφει ο Δημήτριος Μ. Πετρίδης*

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Είναι γεγονός ότι στο καλοκαίρι που περνάμε η κατάσταση που αναπτύσσεται στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο εξελίσσεται με πολύ γοργούς ρυθμούς που επιβάλλουν την επαγρύπνισή μας

για την προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων τα οποία επιβουλεύεται η Τουρκία στο πλαίσιο του μεγαλοιδεατισμού της για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και βέβαια βασικός της στόχος είναι η Ελλάδα γιατί καταλαβαίνει ότι αποτελεί το κύριο εμπόδιό της στην υλοποίηση των σχεδίων της, αφού θεωρεί ότι είναι ίσως το μοναδικό Κράτος που δεν μπορεί εδώ και χρόνια να προσεταιρισθεί για την ικανοποίηση των επιδιώξεών της επειδή έχει μια πολύ σταθερή Πολιτική στον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο η Τουρκία επιμένει να αγνοεί βασιζόμενη στην Πολιτική των κανονιοφόρων. Το ζήτημα όμως είναι πόσο η Πολιτική αυτή του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου και του κατευνασμού που ακολουθεί η Ελλάδα μπορεί να αποδώσει καρπούς σε βάθος χρόνου όταν όλοι γνωρίζουν ότι τίθενται πολύ σοβαρά γεωπολιτικά και οικονομικά ζητήματα που εκτός από την Ελλάδα και την Τουρκία επηρρεάζουν μια σειρά από Χώρες. Οι Χώρες αυτές είτε προσπαθούν να προασπίσουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα που κατάφορα παραβιάζει η Τουρκία (Ελλάδα, Κύπρος, Συρία, Λιβύη) ή  να διατηρήσουν τα οικονομικά τους προνόμια από την τεράστια αγορά που αντιπροσωπεύει γι’αυτούς η Τουρκία με τα 83 εκατομμύρια πληθυσμού της για τις Χώρες της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ρωσίας, αλλά και να παίξουν ένα σημαίνοντα ρόλο στην περιοχή, όχι μόνο για να δημιουργήσουν τις δικές τους σφαίρες επιρροής (ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία) αλλά και να συμμετάσχουν στην εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου που κατά γενική ομολογία διαθέτει η περιοχή μέσω των ενεργειακών τους Κολοσσών (EXXON-MOBIL, CHEVRON, TOTAL, ENI) ώστε να μεγιστοποιήσουν τον περιορισμό της ενεργειακής τους εξάρτησης από την Ρωσία και την Τουρκία (East Med vs Turkish Stream).

Για να δούμε λοιπόν που μπορούμε να υπολογίζουμε για συνδρομή διπλωματικής και όχι μόνον στήριξης!

ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

1. Ευρωπαική  Ένωση(ΕΕ) – Γερμανία

Είναι γεγονός ότι την παρούσα περίοδο που την προεδρία της ΕΕ έχει η Γερμανία και παρά το γεγονός ότι καταβάλλει προσπάθειες αποκλιμάκωσης της Ελληνοτουρκικής κρίσης, αυτό γίνεται πάντα με γνώμονα τα δικά της συμφέροντα που γνωρίζουμε καλά ότι είναι :

α. Η εξασφάλιση της ηρεμίας στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να μην πληγεί το κύρος της ότι δεν κατάφερε να αποσοβήσει μία κρίση που μπορεί να καταλήξει σε θερμό επεισόδιο με ενδεχόμενο κλιμάκωσης σε ανεπιθύμητες διαστάσεις.

β. Ο κατευνασμός της Τουρκίας ώστε να μην προχωρήσει σε κινήσεις υπόθαλψης μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη με αντίδοτο υποσχέσεις χρηματοδοτήσεων από την ΕΕ αν τα καταφέρει, ή και μόνον Γερμανικών αν δεί ότι υπάρχει αντίδραση από τις λοιπές Χώρες της ΕΕ, αλλά και υποστήριξη του Κυβερνώντος Κόμματος στις επικείμενες εκλογές από το Τουρκικό στοιχείο των 4 εκατομμυρίων μεταναστών που ζουν στο έδαφός της. Και βεβαίως για κυρώσεις οικονομικές σε βάρος της Τουρκίας ούτε λόγος, πολύ δε περισσότερο για αδρανοποίηση των εμπορικών σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας που βασίζονται στην Τελωνειακή Ένωση (ΤΕ), παρά τό γεγονός ότι οι προενταξιακές διαπραγματεύσεις έχουν παγώσει  και ότι επιπλέον  η Τουρκία συνεχώς απειλεί για αύξηση μεταταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη, παραβιάζει κατάφορα τα κυριαρχικά δικαιώματα των γειτόνων της (Ελλάδας, Κύπρου & Συρίας) και δημιουργεί συνεχώς εντάσεις στην περιοχή σαν ένας σύγχρονος ταραξίας προκαλώντας σε όλα τα μέτωπα (Πολιτιστικό, Καλής Γειτονίας & Τρομοκρατίας).

γ) Η διατήρηση των εμπορικών της συναλλαγών της Γερμανίας με την Τουρκία που είναι της τάξεως των 40 δις Ευρώ ανά έτος όχι μόνον σε προιόντα Αμυντικής Βιομηχανίας (Τεχνολογία Υποβρυχίων) αλλά και σε καταναλωτικά προιόντα και ο ρόλος του Μέντορα του Τουρκικού Κράτους σε θέματα Στρατιωτκής φύσεως και Γεωπολιτικής όπως το δόγμα Ζωτικού Χώρου (LEBENSRAUM) που ακολουθεί πιστά η Τουρκία.

Έτσι είναι φανερό ότι παίρνει απροκάλυπτα το μέρος της Τουρκίας όπως αποδεικνύεται από την πρόσφατη κρίση στη Λιβύη όπου μετά την σύναψη του παράνομου Τουρκολυβικού Μηνημονίου δεν προσκάλεσε την Ελλάδα στις συζητήσεις του Βερολίνου και έδειξε την δυσφορία της για την Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου που επετεύχθη κατά την διάρκεια του προσωρινού moratorium που υποτίθεται ότι επέτυχε μέσω διαβουλεύσεων Ελλήνων και Τούρκων στο Βερολίνο πριν τον Δεκαπενταύγουστο.

Επομένως δεν μπορούμε να υπολογίζουμε στη Γερμανία η οποία παραδοσιακά είναι «πολέμιος της Ελλάδας» γιά ένα σωρό βασικών ζητημάτων όπως η Γερμανική Κατοχή και οι Γερμανικές Αποζημιώσεις από τις θηριωδίες των Ναζί και ο πρόσφατος στραγγαλισμός της Ελλάδας με ένα πολύ απαιτητικό Μνημόνιο βοηθούντων και άλλων Ευρωπαίων Δορυφόρων της για να αποφευχθεί η εκδίωξή της από την ΕΕ το 2015.

Αλλά και η στάση της ΕΕ δεν είναι καλύτερη. Ενώ παραβιάζονται κατάφορα τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου από την Τουρκία, ενώ έχει εισβάλει στη Συρία και το Ιράκ, ενώ παραβιάζει το εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ και χρησιμοποιεί μισθοφόρους του ISIS σε Συρία και Λιβύη και υπάρχουν αιτήματα Ελλάδας και Κύπρου για  εφαρμογή Οικονομικών Κυρώσεων κατά της Τουρκίας που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη υποχρέωση της ΕΕ, οι συζητήσεις για τα αιτήματα αυτά συνεχώς αναβάλλονται και προτεραιότητα για την ΕΕ έχουν οι κυρώσεις για την Λευκορωσία. Αυτά είναι δείγματα μιας ΕΕ που είναι εντελώς ανώριμη να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων με βάση τις αρχές τις οποίες δημιουργήθηκε, με την διατήρηση μιάς απαράμιλλης γραφειοκρατίας για να είναι όλες οι Χώρες ευχαριστημένες από τις θέσεις που επιμερίζονται σε κάθε Κράτος Μέλος στα Όργανα της ΕΕ. Έτσι δεν υπάρχει καμμία διάθεση δημιουργίας Κοινής Ευρωπαικής Πολιτικής στήριξης των χειμαζομένων χωρών ακόμη και σε θέματα Κορωναιού αν δεν εξασφαλίζεται πρώτα το συμφέρον των Χωρών που έχουν την δυνατότητα χρηματοδότησης και βέβαια για Κοινή Εξωτερική ή Αμυντική Πολιτική ούτε λόγος .

Πήρε πολύ χρόνο στην ΕΕ να καταλάβει ότι δεν μπορούν να ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά  στις προτεραιότητές τους (κυρώσεις προς Λευκορωσσία έναντι κυρώσεων προς Τουρκία) όπως πρόσφατα αποδείχθηκε στην άτυπη Σύνοδο των ΥΠΕΞ της ΕΕ την 28.08.2020 κατά την οποία δόθηκε προθεσμία μηνός στην Τουρκία για να σταματήσει τις προκλητικές ενέργειες εναντίον Ελλάδος & Κύπρου πριν αρχίσει η εφαρμογή δέσμης οικονομικών κυρώσεων  προς αυτήν . Πρέπει λοιπόν να περιμένουμε ένα ακόμη μήνα για να δούμε αφ’ ενός μεν τι στάση θα κρατήσει η Τουρκία αλλά και με ποίο βάθος οικονομικών κυρώσεων προς την Τουρκία είναι αποφασισμένη να δράση η ΕΕ, αν η Τουρκία δεν αποφασίσει να αποκλιμακώσει την ένταση. Ο χρόνος δεν είναι πολύς πλην όμως είναι αρκετός για να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για το μέλλον της Χώρας μας με κατάρτιση των αναγκαίων Διακρατικών Συμφωνιών με Χώρες που έχουν κοινά συμφέροντα με την Ελλάδα όπως η πρόσφατη Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας της Κύπρου με την Γαλλία  , ώστε να δημιουργηθεί ένα δίκτυο συμφωνιών μαλακής ισχύος (SOFT POWER) μεταξύ όλων των ενδιαφέρομένων Χωρών εναντίον της Τουρκίας που αποτελεί το μόνιμο ταραξία της περιοχής (όπως π.χ. η Διακρατική Συμφωνία για τον αγωγό EAST MED) αλλά και σοβαρές συμφωνίες σκληράς ισχύος (HARD POWER) με εκείνους που είναι τούτο δυνατό.

Επομένως ούτε από την ΕΕ μπορούμε να υπολογίζουμε δραστική στήριξη των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων ή επιβολής Οικονομικών Κυρώσεων στην Τουρκία, γιατί οι Χώρες της πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (Γαλλία – Αυστρία – Ολανδία) κοιτάζουν πρώτα το δικό τους συμφέρον και μετά τα κοινά προβλήματα της ΕΕ, αφήνοντάς τα να διεκπεραιωθούν από την γραφειοκρατία της σε χρόνο ασύμβατο με τις ανάγκες των Μελλων της ΕΕ που αιτούνται την συνδρομή της.

1. Αγγλία – Ιταλία.

Η Αγγλία που είναι και μία από τις 3 εγγυήτριες δυνάμεις στην Κύπρο μαζί με Ελλάδα και Τουρκία και αποτελεί Πυρηνική Δύναμη, μας έχει απογοητεύσει πλήρως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τιθέμενη πάντα στο πλευρό της Τουρκίας και μετά την απόφασή της για το BREXIT, απομονώνεται  κι άλλο από τη ΕΕ και ενδιαφέρεται μόνον για τα δικά της οικονομικά συμφέροντα που εν πολλοίς συμπίπτουν με αυτά της Τουρκίας όπως αποδεικνύεται από την πρόσφατη συμφωνία πώλησης Αγγλικής Βιομηχανίας Χάλυβα σε Τούρκους επενδυτές  .

Η Ιταλία που σαν αποτέλεσμα της ήττας της στον Β’ παγκόσμιο Πόλεμο απώλεσε τα Δωδεκάνησα το 1946, δεν κρύβει τον φιλοτουρκισμό της αν και προσπαθεί να κρατεί τα προσχήματα όπως η οριοθετηση ΑΟΖ με την Ελλάδα. Όμως δεν είναι διατεθειμένη να εναντιωθεί στην Τουρκία με την οποία έχει σοβαρότατες οικονομικές συναλλαγές  .

1. Γαλλία.

Η μόνη Χώρα που έχει δείξει έμπρακτα την συμπαράστασή της στην Ελλάδα από καταβολής του Ελληνικού Κράτους είναι η Γαλλία εμπνεόμενη από τις αρχές του Διαφωτισμού κατ΄αρχήν και προσπαθώντας να εδραιώσει την θέση της σαν Ηγέτιδα Δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο τώρα που οι ΗΠΑ για εσωτερικούς κυρίως λόγους που σχετίζονται με την αλλοπρόσαλη Πολιτική του Προέδρου Τραμπ στην Διεθνή Πολιτική σκηνή  και την επανεκλογή του στις εκλογές του Νοεμβρίου 2020, δείχνουν να μην ενδιαφέρονται σοβαρά για τα τεκταινόμενα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αλλά μάλλον για τα συμφέροντά τους στην Ανατολική Ασία, περιοριζόμενες σε συστάσεις αποφυγής εντάσεων, επιδίωξης λύσεων με διάλογο και αποστολής Αεροναυτικών Δυνάμεων στην περιοχή.

Όμως αντίθετα με την τακτική των ίσων αποστάσεων των ΗΠΑ, η Γαλλία επανειλημμένα κατά την πρόσφατη κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι η Χώρα που πήρε ανοικτά το μέρος της Ελλάδας και της Κύπρου τόσον σε επίπεδο διπλωματικό όσον και με επίδειξη Αεροναυτικών Δυνάμεων περί την Κύπρο και την Κρήτη με κοινές ασκήσεις τους με Ελλάδα και Κύπρο αλλά και με Πρωτοβουλίες του Προέδρου Μακρόν για την απαράδεκτη συμπεριφορά της Τουρκίας που επανειλημμένα προκάλεσαν ανοικτά το καθεστώς Ερντογάν, να περιορίσει τις επιδιώξεις του αδικαιολόγητου επεκτατισμού του στην περιοχή.

Εκτός όμως από αυτά έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι επιθυμεί να συνδράμει τον αποτελεσματικό εξοπλισμό των Αεροναυτικών Δυνάμεων της Ελλάδας με σύγχρονα όπλα που αρνούνται να μας διαθέσουν οι ΗΠΑ για την προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε την έπρακτη συνδρομή της Γαλλίας στην Άμυνα της Χώρας μας, με κινήσεις τεράστιας σημασίας αποτροπής, που μας εξασφάλισαν οι προνοητικές Ελληνικές Κυβερνήσεις των Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη, που ενάντια στα κελεύσματα των καιρών αποφάσισαν και εξόπλισαν τις ΕΔ μας με τα Γαλλικής προέλευσης Α/Φ MIRAGE F-1CG (1974), M2000 (1987) & M2000-5 (2001) και σύγχρονα ‘Οπλα MAGIC-2, SUPER 530, EXOCET (για ΠΑ & ΠΝ), MICA αλλά και στρατηγικά ‘Οπλα μακρού πλήγματος όπως τα  SCALP. Όλος αυτός ο Γαλλικός εξοπλισμός από κοινού με το λοιπό σοβαρό μας οπλοστάσιο, είναι που από το 1974 μέχρι τις μέρες μας κρατούν την εύθραστη ισορροπία στον Αιγαίο, όχι μόνον από την αποτελεσματικότητα και την αυτοθυσία των πληρωμάτων τους, αλλά και επειδή τέτοια Όπλα που ουδέποτε απέκτησε η Τουρκία αποτελούν το αντίπαλο δέος για την Γείτονα που ποτέ δεν πρόκειται να αποκτήσει λόγω των συνεχώς επιδεινούμενων σχέσεών της με την Γαλλία.

1. ΗΠΑ-ΝΑΤΟ

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, μολονότι αποτελούμε απόλυτα συνεπείς Συμμάχους των, κατά τις πολυπληθείς δηλώσεις Κυβερνητικών Αξιωματούχων μηδέ του Προέδρου Τράμπ και του ΓΓ του ΝΑΤΟ εξαιρουμένων, συνεχίζουν να κρατούν κατά την άποψή τους ίσες αποστάσεις μεταξύ Ελλάδας & Τουρκίας, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία παραβίασε βασική αρχή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με την πρόσκτηση των  Στρατηγικών Ρωσικών πυραύλων S-400, που καμμία Χώρα μέχρι σήμερα δεν τόλμησε, από την στιγμή που εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ {με εξαίρεση την Γερμανία που βρέθηκε με την κατοχή  Στρατηγικών ‘Οπλων Ρωσικής τεχνολογίας (Α/Φ Mig-29) μετά την επανένωση της} και τα οποία έχει ήδη αποσύρει. Ο λόγος είναι  απλός  και δεν είναι άλλος από τα σοβαρά οικονομικά συμφέρονται που διακυβεύονται πέραν των γεωπολιτκών. Όλοι καταλαβαίνουν ότι ούτε οι ΗΠΑ ούτε το ΝΑΤΟ επιθυμούν να χάσουν την Τουρκία που βρίσκεται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, αλλά το ζήτημα είναι κατά πόσον είναι διατεθιμένοι να εφαρμόσουν τις αναλογούσες κυρώσεις λόγω των τεραστίων οικονομικών συμφερόντων που διακυβεύονται (όπως π.χ. η επιβράδυνση της γραμμής παραγωγής των F-35 όπου η Τουρκία είναι συμπαραγωγός Χώρα στην κατασκευή πολλών απαρτίων τους και έχει δώσει τεράστια προκαταβολή για να τα αποκτήσει, η επιθυμούμενη πώληση σε αυτήν συστημάτων PATRIOT από τις ΗΠΑ, αλλά και η τεράστια συμβολή της στην επιχείρηση ISAF του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, την διοίκηση της οποίας ήταν η μόνη Χώρα που δέχθηκε να αναλάβει μετά τη απόφαση των ΗΠΑ να την παραδώσουν σε κάποιον εταίρο τους στο ΝΑΤΟ ώστε να απαλαγούν από το βαρύ τίμημα της επιστροφής νεκρών στις ΗΠΑ).

Έτσι μπορεί μεν στο λεκτικό επίπεδο να φαίνεται ότι κρατούν ίσες αποστάσεις αλλά στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουν ότι αυτό δεν είναι ακριβές, αν κρίνει κανείς από επίμονο θαυμασμό του Προέδρου των ΗΠΑ στον δικτάτορα Ερντογάν (με τον οποίον διατηρεί οικονομικές σχέσεις και σε προσωπικό επίπεδο πέραν εκείνων σε Κυβερνητικό) αλλά και την απροθυμία του ΓΓ του ΝΑΤΟ να καταλάβει ότι μια πιθανή ανάφλεξη στην περιοχή δεν είναι πρός το συμφέρον του ΝΑΤΟ. Μόλις πρόσφατα και μετά την Άτυπη Σύνοδο των ΥΠΕΞ της ΕΕ στο Βερολίνο (28.08.2020) και τις πιέσεις του Προέδρου των ΗΠΑ, κατάλαβε ότι πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία αποκλιμάκωσης της κρίσης.

Βεβαίως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει και τον πονοκέφαλο των Προεδρικών Εκλογών τον Νοέμβριο του 2020, γιατί με τις αλλοπρόσαλες κινήσεις του στο θέμα του Κορωναιού και της ωμής βίας εις βάρος των Αφροαμερικανών Πολιτών έχει δημιουργήσει πολύ αρνητικό κλίμα εις βάρος του και ως εκ τούτου χρειάζεται τις ψήφους των  Ελληνοαμερικανών που είναι παρασάγκας  περισσότεροι των Τούρκων που διαβιούν στις ΗΠΑ. Με αυτό το αιτιολογικό δικαιολογούνται τόσον η χλιαρή λεκτική υποστήριξη προς την Ελλάδα μετά τις ωμότατες προκλήσεις του Ερντογάν σε Αγία Σοφία και Μονή της Χώρας, όσον και η αποστολή Αεροναυτικών Δυνάμεων στην περιοχή για ασκήσεις (με Ελληνικές κατ’ αρχήν αλλά στην συνέχεια και με Τουρκικές) αλλά και η φανερή υποστήριξη του Πρέσβεως των ΗΠΑ στην Ελλάδα που προσπαθεί συνεχώς να δημιουργήσει Αμερικανικές επενδύσεις στα Ναυπηγεία Ελευσίνας  και  τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας   για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του 6ου Στολου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Επομένως είναι προφανές ότι πέραν των γεωπολικών συμφερόντων στην περιοχή διακυβεύονται και τεράστια οικονομικά συμφέροντα.

Ρωσία

1. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα η Ρωσία απώλεσε δια παντός την ευκαιρία να ελέγξει την Μεσόγειο, αφού μετά την Ελλάδα και τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας από την Δύση, απώλεσε και τις Χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που προσεχώρησαν στο ΝΑΤΟ. Πλέον όμως τούτων απώλεσε την Λιβύη και την Αίγυπτο και έτσι προσπαθεί με κάθε τρόπο να βρεί στηρίγματα στην Συρία μετά την αποχώρηση των Αμερικανών, αλλά και στην Λιβύη υποστηρίζοντας τον αμφιλεγόμενο Στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ (που από στενός συνεργάτης του Καντάφι συμμετείχε στην αποτυχημένη εξέγερση για την ανατροπή του, φερόμενος να έχει στενές σχέσεις με την  CIA ,), ή στην Τουρκία όταν της δίνεται ευκαιρία να προωθήσει τα γεωπολιτικά της συμφέροντα στην Συρία, αλλά και να διεμβολίσει το ΝΑΤΟ με την υποστήριξη της Τουρκίας σε παροχή Πυρηνικής Τεχνογνωσίας για τον Σταθμό του Ακούγιου αλλά και με την πώληση των Στρατηγικών πυραύλων S-400 που είναι πλήρως ασύμβατοι με το οπλοστάσιο του ΝΑΤΟ.

Κάτι που ακόμη δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι η συνεχής επιδίωξη της Ρωσίας να αποκτήσει την αίγλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξοβελίζοντας τον Οικουμενικό Πατριάρχη από την Κωνσταντινούπολη και μεταφέροντας τις εξουσίες του στον Πατριάρχη Πασών των Ρωσιών Κύριλλο στην Μόσχα.

Επομένως για γεωπολιτικούς λόγους αλλά κυρίως λόγω γοήτρου η Ρωσία προτιμάει την οποιαδήποτε λυκοφιλία  με την Τουρκία (παρά τα εν πολλοίς αντικρουόμενα συμφέροντά τους σε Συρία και Λιβύη) χωρίς να ξεχνάμε και τα τεράστια οιονομικά συμφέροντα λόγω πυραύλων S-400 και Πυρηνικού Σταθμού στο Ακούγιου, έναντι ελαχίστων που μπορεί να προδοκά από την Ελλάδα λόγω αγροτικών και τουριστικών προιόντων.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Επομένως το πρόβλημα εκτός από Γεωπολιτικό είναι και εντόνως Οικονομικό και ως εκ τούτου είναι σημαντικό για κάθε επηρρεαζόμενη Χώρα να αναλάβει γρήγορα τις πρωτοβουλιές που απαιτούνται ώστε να μεγιστοποιήσει τις ωφέλειες που προσδοκεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το πρόβλημα είναι εξαιρετικά σύνθετο, αλλά επίσης δεν πρέπει να υπάρχει και καμμία αμφιβολία ότι ο διατιθέμενος χρόνος για την επίλυσή του είναι πολύ περιορισμένος, γιατί υπάρχουν πολλοί παίκτες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή για την μεγιστοποίηση των δικών τους συμφερόντων πολλά από τα οποία είναι όχι μόνον ομόροπα αλλά και αντίροπα με τα δικά μας. Και μπορεί να αισθανόμαστε μια φοβία για τα τεράστια οικονομικά ανταλλάγματα που πρέπει να δαπανήσουμε για την άμεση ενίσχυση των ΕΔ μας λόγω της παρούσας κατάστασης της Οικονομίας μας, όμως διαθέτουμε αρκετά γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα που θα μπορούσαμε ενδεχομένως να εξαργυρώσουμε οικονομικά, γιατί είμαστε οι μοναδικοί που μπορούμε να τα προσφέρουμε (όπως π.χ. προτίμηση της TOTAL σε μελλοντικές γεωτρήσεις έναντι EXXON-MOBIL & ENI αλλά και άλλα που έχουν σχέση με παροχή διευκολύνσεων ελλιμενισμού, στάθμευσης και πάσης φύσεως τροφοδοσίας Δυνάμεων σε Στρατηγικούς μας Εταίρους). Και τούτο γιατί αν είχαμε καταφέρει να έχουμε διαθέσιμα τα Οπλικά συστήματα που θέλουμε, θα είμασταν υποχρεωμένοι ούτως ή άλλως να προβούμε στα υπόψη έξοδα εκόντες άκοντες. Άρα χρειάζονται σοβαρές αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν γρήγορα και μάλιστα όσο οι συγκυρίες την παρούσα φάση είναι ευνοικές για μας.

Από την ανάλυση που προηγήθηκε βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο μόνος Εταίρος στον οποίο μπορούμε να στηριζόμαστε γιατί μπορεί να προσφέρει αυτά που ζητούμε είναι η Γαλλία, αρκεί να το αποφασίσουμε.  Και τούτο για τους εξής βασικούς λόγους :

1. 1. Έχει αποδείξει ότι είναι η Χώρα που αντιτίθεται έμπρακτα στις επεκτατικές διαθέσεις της Τουρκίας και φροντίζει σε κάθε ευκαιρία να το δείχνει όχι μόνον στο Διπλωματικό πεδίο αλλά και σε αυτό της Τακτικής αποτροπής.
   2. Διαθέτει τεράστια σκληρή ισχύ (HARD POWER) έχοντας τις ισχυρότερες ΕΔ στην Ευρώπη αλλά και είναι η μοναδική Πυρηνική Δύναμη στη ΕΕ μετά το BREXIT.
   3. Είναι η μόνη Χώρα που τολμά να πεί αλήθειες, που η Δύση τις ξέρει μεν, αλλά τις κρύβει επιμελώς κάτω από το χαλί. Είναι χαρακτηριστική η  ρήση του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν ότι «Το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό»  γιατί δεν μπορεί να πάρει τις πρωτοβουλίες που απαιτούνται σε Συμμαχικό επίπεδο όταν αυτές είναι αναγκαίες αλλά κάνει ότι επιτάσσουν οι  Αμερικανοί, ‘Αγγλοι και Γερμανοί . Ας μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία, όταν τό ζήτησε, πήρε την Πυρηνική Προστασία της Γαλλίας σε μια προφανή κίνηση αλληλεγγύης, που δεν μπορούσε να της εξασφαλίσει το ΝΑΤΟ, όπως εύστοχα  παρατηρεί ο Πρέσβυς επί τιμή κ. Αλ. Μαλλιάς σε πρόσφατη επιστολή του προς τον Γερμανό ΥΠΕΞ μετά την πρόσφατη επίσκεψή του σε Ελλάδα και Τουρκία προκειμένου να επιτύχει αποκλιμάκωση της έντασης, ενώ η Γερμανία είναι εξόχως επιφυλακτική στην επίδειξη αλληλεγγύης προς Ελλάδα και Κύπρο που βρίσκονται αντιμέτωπες με την επεκτατική Πολιτική της Άγκυρας .
   4. Έχει διάθεση να βοηθήσει Ελλάδα (όπως ήδη έκανε με την  Κύπρο καταρτίζοντας  Στρατηγική Συμφωνία) αρκεί να το θελήσουμε με την προυπόθεση ότι θα πάρει τα ανταλλάγματα που χρειάζεται για να αποκτήσει το πάνω χέρι στην Ανατολική Μεσόγειο, γιατί έχει ως γνωστόν από μακρού χρόνου συμφέροντα στον Λίβανο και στην Βόρεια Αφρική (Αλγερία, Λιβύη, Αίγυπτος) και την Μέση Ανατολή (Ισραήλ, ΗΑΕ).
   5. Μας έχει κάνει επανειλημμένα προτάσεις για απόκτηση Α/Φ RAFALE και φρεγατων FREMM παλαιότερα και πρόσφατα BELHARRA, που οι δυνατότητές τους είναι Στρατηγικές και επομένως μακρού πλήγματος και μολονότι από τα ΜΜΕ μάθαμε ότι η συμφωνία για τις φρεγάτες είχε ήδη προετοιμασθεί για την υπογράψει ο Πρωθυπουργός με τον Γάλλο Πρόεδρο, για κάποιους λόγους η συμφωνία αυτή είτε ναυάγησε ή μετατέθηκε για ευθετότερο χρόνο. Βεβαίως και η Γαλλία ενδιαφέρεται για τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα στην περιοχή, αλλά το ίδιο ισχύει και για εμάς. Και βεβαίως το οικονομικό διακύβευμα είναι τεράστιο για την Γαλλική Βιομηχανία όπως και για τις δικές μας ΕΔ, αλλά και ο χρόνος που έχουμε για να πετύχουμε κάποια Στρατηγικής σημασίας προστασία είναι πολύ περιορισμένος. Λέμε δε για Συμφωνία Στρατηγικής Σημασίας και μάλιστα με ρήτρα Στρατιωτικής Συνδρομής σε περίπτωση που οποιαδήποτε Τρίτη χώρα επιτεθεί σε Γαλλία ή Ελλάδα με την έννοια ότι ναι μεν θέλουμε σύχρονες Πλατφόρμες Α/Φ και Πλοίων και Στρατηγικά  Όπλα μακρού πλήγματος που μόνον η Γαλλία είναι διατεθειμένη να μας προσφέρει, αλλά και μια ισχυρότερη Αμυντική ομπρέλα  και  φυσικά έναντι ανταλλαγμάτων. Δεν μπορούν π.χ οι φίλοι μας Αμερικανοί να επιλέγουν για το δικό τους Ναυτικό την Ιταλική έκδοση των φρεγατών FREMM της Ficantieri  και εμείς να διστάζουμε να προχωρήσουμε στην κατεύθυνση που εξυπηρετεί καλύτερα τα δικά μας συμφέροντα. Αν θα μπορούσαν να μας προμηθεύσουν με τα όπλα που θέλουμε, καλώς να το συζητήσουμε. Αλλά όταν δεν μπορούν και δεν επιθυμούν να μας αποδεσμεύσουν Στρατηγικά όπλα όπως οι Γάλλοι έχουν ήδη κάνει με το  SCALP εδώ και καιρό, δεν χρειάζεται να διατηρούμε φοβικά σύνδρομα και πρέπει να πράξουμε όπως επιτάσσουν τα συμφέροντά μας.
   6. Και βέβαια βασικό θέμα είναι ποιά θα μπορούσαν να ήταν αυτά τα ανταλλάγματα πέραν των προφανών οικονομικών.
      1. Μήπως θα μπορούσαν π.χ. να ήταν κάποια γεωστρατηγικά όπως διευκολύνσεις στην Σούδα ή για να μην ταραχθούν πολύ οι Αμερικανοί, σε μια Ναυτική βάση στη Λήμνο, στην Ρόδο ή ακόμη και στο Καστελλόριζο για το Γαλλικό Ναυτικό, ή σε μια Αεροπορική βάση  στην Κάρπαθο για Α/Φ RAFALE όπου θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε και μια Μοίρα δικών μας RAFALE που θα αποκτούσαμε μεταχειρισμένα από την Γαλλική Αεροπορία μαζί με όλα τα σύγχρονα Όπλα τους?
      2. Και όσον αφορά τα οικονομικά ανταλλάγματα, μήπως η προσπάθεια εξυγείανσης των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά που είναι τα τελευταία που ζαχαρώνουν οι Αμερικανοί μετά τα Ναυπηγεία Νεωρίου Σύρου & Ελευσίνας, θα έπρεπε να περάσει μέσα από Γαλικά  Επενδυτικά Σχήματα, ώστε να καταλάβουν όλοι οι φίλοι μας ότι δεν είμαστε δεδομένοι όταν πρόκειται για την διασφάλιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων?
   7. Μπορεί και αυτοί να ήταν οι λόγοι που η Κυβέρνηση έκανε πίσω για την Συμφωνία με την Γαλλία, ή ίσως και άλλοι που οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις του υπογράφοντος δεν έχουν την ικανότητα να προσεγγίσουν, αλλά υπάρχει ακόμη χρόνος για Στρατηγική Συμμαχία με την Γαλλία (όπως ήδη έκανε η Κύπρος) και μάλιστα με ρήτρα Στρατιωτικής Συνδρομής σε περίπτωση που οποιαδήποτε Τρίτη χώρα επιτεθεί σε Γαλλία ή Ελλάδα, όπως ήδη αναλύθηκε ανωτέρω. Στο διάστημα που θα περιμένουμε να δούμε αν οι προς ανακοίνωση Οικονομικές Κυρώσεις που οι ΥΠΕΞ της ΕΕ πρόκειται να αποφασίσουν στις 24-25 Σεμπεμβρίου 2020, θα έχουν κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα στη απαράδεκτη στάση της Γείτονος, καλόν είναι να κινηθούμε δυναμικά όπως ήδη φημολογείται, γιατί δεν πιστεύουμε ότι η Τουρκία πρόκειται να σταματήσει τις προκλήσεις της έστω και αν επιχειρήσει κάποιας μορφής αναδίπλωση για να περισώσει την εύθραυστη οικονομία της.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Χρειάζονται αποφάσεις και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και δεν πρέπει να κυριαρχήσουν τα φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν περιθώρια όχι μόνο να κερδίσουμε στη διπλωματική σκακιέρα αλλά και να θωρακίσουμε επαρκώς τις ΕΔ μας, βραχυπρόθεσμα με μεταχειρισμένα & υπάρχοντα Μέσα των Γαλλικών ΕΔ και μακροπρόθεσμα με καινούργια, στο πλαίσιο κατάρτισης Στρατηγικής Συμφωνίας Πακέτο κατά το Κυπριακό πρότυπο.    

Αν οι Γερμανοί δεν καταφέρουν να κερδίσουν χρόνο ώστε να επιτευχθεί αποκλιμάκωση της έντασης έχοντας την Προεδρία της ΕΕ και έχουμε θερμό επεισόδιο, κινδυνεύει σοβαρά το γόητρό τους αλλά και θα εισπράξουν την έντονη αποδοκιμασία των Αμερικανών και την επιτάχυνση αποχώρησης των Αμερικανικών Δυνάμεων από το έδαφός τους που καθόλου δεν θέλουν.

Οι Αμερικανοί είναι απασχολημένοι με τις Προεδρικές Εκλογές του Νοεμβρίου και ο Πρόεδρος Τραμπ στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει τις ψήφους της Ομογένειας. Επομένως, θα τρίζουν τα δόντια στην Τουρκία αλλά χωρίς να δαγκώνουν γιατί έχουν αναθέσει στους Γερμανούς και το ΝΑΤΟ να βγάλουν τα κάστανα απο την φωτιά.

Ας εκμεταλλευθούμε λοιπόν γρήγορα τις συγκυρίες που στην παρούσα φάση είναι ευνοικές για μας!

*Υποπτέραρχος (ΜΑ) ε.α. Δημήτριος Μ. Πετρίδης (22ας ΣΜΑ, τάξη 1974)

Μηχανολόγος Μηχανικός Πανεπιστημίου Πατρών (1981)

Αεροναυπηγός Μηχανικός US NAVAL Postgraduate School (1986)

Εκπρόσωπος Ελλάδος στο Δ.Σ της NAMSA (νυν NSPA 2001-2004)

Aviation Programme Manager NATO Support & Procurement Agency (NSPA 2009-2017)

Μέλος Αεροπορικής Ακαδημίας Ελλάδος (ΑΑΚΕ), Επιστημονικού Συλλόγου Μηχανικών Αεροπορίας (ΕΣΜΑ), Συνδέσμου Αποφοίτων Σχολής Ικάρων (ΣΑΣΙ), Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ) & Κιβωτού Ολιστικής Παιδείας Ε.Δ

Μέλος ΔΣ Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Στρατιωτικών (ΠΟΣ)

ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΟ ΛΙΝΚ ΠΑΤΑ (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ) ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ:

https://www.facebook.com/