Ποιος θα είναι ο Αντίχριστος;

Διαβάζοντας την Αγία Γραφή παρατηρούμε πως δεν υπάρχει μόνο ένας αντίχριστος.

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Είναι έσχατη ώρα. και καθώς ακούσατε ότι ο Aντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουν. γι’αυτό γνωρίζουμε ότι

είναι έσχατη ώρα» (Α’ Ιωαν. 2: 18).  Από το παραπάνω εδάφιο βλέπουμε ότι υπάρχει ένας Αντίχριστος που σχετίζεται με την έσχατη ώρα, ωστόσο υπάρχουν πολλοί αντίχριστοι στον κόσμο μας από την εποχή των αποστόλων.

Η έννοια της λέξεις «αντίχριστος»

Παρόλο που το θέμα του αντίχριστου προκαλεί την περιέργειά μας, και υπάρχουν πολλές απόψεις πάνω στην ερμηνεία του, την λέξη «αντίχριστος» την συναντάμε μόνο τέσσερις φορές σε ολόκληρη την Αγία Γραφή, και μόνο στις επιστολές του απόστολου Ιωάννη.

Η λέξη «αντίχριστος» μπορεί έχει δύο έννοιες, είτε «ενάντια στο Χριστό» είτε «παίρνοντας τη θέση του Χριστού».

Στην Αγία Γραφή φαίνεται να συναντάμε ένα συνδυασμό και των δυο εννοιών. Ειδωλολάτρες τύραννοι, όπως ο Νέρων ή ο Διοκλητιανός, φαίνεται να μην ταιριάζουν με την περιγραφή της Άγιας Γραφής.

Οι αντίχριστοι

Ο απόστολος Ιωάννης είπε: «Βγήκαν (οι αντίχριστοι) από ανάμεσά μας, άλλα δεν ήταν από μας. επειδή, αν ήταν από μας, θα είχαν μείνει μαζί μας.  Άλλα, βγήκαν, για να φανερωθούν ότι όλοι δεν είναι από μας»  (Α’ Ιωάννου 2: 19).

Το εδάφιο αυτό δείχνει ότι οι αντίχριστοι έχουν κάποια σχέση με τη Χριστιανική Εκκλησία, άλλα δεν συνεχίζουν να συναναστρέφονται με τους αληθινούς Χριστιανούς.

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε επίσης: «Επειδή, πολλοί πλάνοι μπήκαν μέσα στον κόσμο, αυτοί που δεν ομολογούν τον Ιησού Χριστό ότι ήρθε με σάρκα. αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος»  (Β΄ Ιωάννου 7).

Οι αντίχριστοι δηλώνουν πίστη στον Χριστό, αλλά επιμένουν ότι ο Ιησούς δεν ήλθε ως πραγματικός άνθρωπος, ότι ήταν διαφορετικός από εμάς, και συνεπώς ότι δεν μπορούμε να έχουμε μια ζωή σαν τη δική του [1].

Ο γιος της απώλειας

Ο απόστολος Παύλος ανέπτυξε το παραπάνω θέμα στο 2ο κεφάλαιο της επιστολής Β΄ Θεσσαλονικείς, περιγράφοντας τον αντίχριστο με τα ονόματα, «ο άνθρωπος της αμαρτίας», «ο γιος της απώλειας» και «ο άνομος».

Μας πληροφορεί ακόμη ότι «η ημέρα του Χριστού (η Δευτέρα Παρουσία) …δεν θα έρθει, αν πρώτα δεν έρθει η αποστασία, και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο γιος της απώλειας, αυτός που αντιτάσσεται και θα υπερυψώνει τον εαυτό του ενάντια σε κάθε έναν που λέγεται θεός ή σέβασμα, ώστε να καθίσει στον ναό του Θεού ως Θεός, αποδεικνύοντας τον εαυτό του ότι είναι Θεός» (Β’ Θεσσαλονικείς 2: 4).

Στο παραπάνω εδάφιο διαβάζουμε ότι ο αντίχριστος «κάθεται στον ναό του Θεού». Στην Καινή Διαθήκη ναός είναι η Εκκλησία (Προς Εφεσίους 2: 21), συνεπώς ο αντίχριστος κάθεται πάνω στη Χριστιανική Εκκλησία, και ισχυρίζεται ότι θα πάρει την θέση του Θεού εδώ στη γη.

Ο παπισμός

Η περιγραφή αυτή μας φέρνει στο νου τον παπισμό, που για αιώνες επέμενε ότι ο Πάπας κατέχει τη θέση του Χριστού στη γη, όπως, π. χ. ο πάπας Λέων VII στην ποιμαντορική του επιστολή «Η επανένωση της Χριστιανοσύνης» στις 20 Ιουνίου 1884, δήλωσε ότι «εμείς (οι πάπες) κρατάμε εδώ στη γη τη θέση του Παντοδύναμου Θεού».

Η θεωρία ότι ο παπισμός ταυτίζεται με τον αντίχριστο βρίσκεται σε αρμονία και με το 7ο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ, όπου το «μικρό κέρατο» που διώκει «τους αγίους» είναι ξεκάθαρα ο μεσαιωνικός παπισμός.

Παρομοίως και στο 13ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης περιγράφεται το θηρίο από τη θάλασσα που κάνει πόλεμο με τους αγίους, «δείχνοντας» στην παπική Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Μεσαίωνα.

Μολονότι πολλοί Καθολικοί, ακόμη και πάπες και ηγέτες, ήταν ειλικρινείς ψυχές που έκαναν πολλά καλά έργα, ο Σατανάς χρησιμοποίησε τον θεσμό του παπισμού, για να φέρει ψευδείς διδασκαλίες μέσα στη Χριστιανοσύνη που προώθησαν μια παραποιημένη εικόνα του Θεού. Επιπλέον, οι πόλεμοι των σταυροφόρων, η ιερά εξέταση και οι θρησκευτικοί πόλεμοι της Μεσαιωνικής περιόδου ήταν μια προσβολή προς το όνομα του Χριστού.

Ο Τελευταίος Αντίχριστος

Ωστόσο, ο απόστολος Παύλος συνεχίζει στη Β΄ Θεσσαλονικιές στο κεφάλαιο 2 να μας δείχνει ότι εκτός από τους αντίχριστους του παρελθόντος, θα υπάρξει ένας τελευταίος Αντίχριστος λίγο πριν τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού: «Και τότε, ο άνομος θα αποκαλυφθεί, τον οποίο ο Κύριος θα τον θανατώσει με το πνεύμα του στόματός του, και θα τον καταργήσει με την επιφάνεια της παρουσίας του» (εδ. 8).

Ο Αντίχριστος θα κάνει θαύματα για να εξαπατήσει εκείνους που δεν πιστεύουν:  «Ο οποίος θα έρθει με ενέργεια του σατανά με κάθε δύναμη και σημεία και τέρατα ψεύδους» (εδ. 9).

Το θηρίο από την άβυσσο

Αυτή η περιγραφή του τελευταίου Αντίχριστου από τον Παύλο ταιριάζει τέλεια με την περιγραφή του «θηρίου από την άβυσσο» της Αποκάλυψης. Όπως και ο «άνομος», αυτό το θηρίο είναι από το Ρωμαιοκαθολικό σύστημα, ο όγδοος από μια σειρά των τελευταίων «βασιλέων» (πάπες).

Στην Αποκάλυψη κεφάλαιο 19 το «θηρίο» αυτό, όπως «ο άνθρωπος της αμαρτίας» της Β΄ Προς Θεσσαλονικείς 2, είναι παρών κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Και οι δυο περιγράφονται να χρησιμοποιούν θαύματα, για να πλανήσουν τους απίστους, και για τους δυο οδεύουν προς απώλεια, και οι δυο καταστρέφονται με τον ερχομό του Χριστού.

Από τις παραπάνω συγκρίσεις είναι προφανές ότι «το θηρίο» και «ο άνθρωπος της αμαρτίας» είναι το ίδιο πρόσωπο —ο αντίχριστος των τελευταίων ημερών.
Το γεγονός ότι «ανεβαίνει από την άβυσσο» δείχνει ότι θα εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της πέμπτης σάλπιγγας, όταν θα ανοιχτεί το φρέαρ της αβύσσου (Αποκάλυψη 9:1,2).

Αυτό θα συμβεί κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου πολέμου που θα λάβει χώρα στο πρώτο μέρος της Μεγάλης Θλίψεως.

Μια πλήρης εικόνα του Αντίχριστου απαιτεί πολλές συγκρίσεις από διάφορες περικοπές. Για περισσότερες λεπτομέρειες και αποδεικτικά χωρία από την Αγία Γραφή, δες τμήματα 11: Ο Σατανάς Μιμήται τον Χριστό , 16: 13 Η Ανίερη Τριάδα, 17: 6-8 Το Θηρίο που Ήταν και δεν Είναι αν και Είναι, 17: 9-11 Τα Επτά Κεφάλια και το Παράρτημα 7 του Βιβλίο.

[1] Οι Γνωστικοί του δευτέρου αιώνα πίστευαν ότι το φυσικό δημιούργημα ήταν κακό και γι’ αυτόν τον λόγο ο Ιησούς έπρεπε να ήταν μόνο πνευματικό ον. Πολλές Χριστιανικές αιρέσεις από τότε δίδαξαν ότι ο Ιησούς είχε ανθρώπινη υπόσταση («σαρκική») διαφορετική από τη δική μας, και κατά συνέπεια είναι αδύνατο για εμάς να ζήσουμε όπως έζησε Εκείνος. Στην επιστολή προς Εβραίους όμως, διαβάζουμε: «Επειδή, κι αυτός (Ιησούς) που αγιάζει κι αυτοί που αγιάζονται είναι όλοι από έναν… Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά έγιναν κοινωνοί σάρκας και αίματος, κι αυτός παρόμοια έγινε μέτοχος από τα ίδια… Γι’ αυτό έπρεπε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς… αλλ’ ο οποίος (Ιησούς) πειράχτηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία» (Εβραίους 2: 11, 14, 17, 4: 15). Ο απόστολος Ιωάννης δίδαξε ότι η διδασκαλία του αντίχριστου δικαιολογεί την αμαρτία καθώς παρουσιάζει τον Ιησού ως ένα υπέρτατο ον που έζησε μια τέλεια ζωή εξαιτίας της θεότητάς Του, αντί σαν κάποιον με την δική μας φύση που έζησε μια τέλεια ζωή, επειδή είχε πλήρη εξάρτηση από τον Πατέρα Του και το Άγιο Πνεύμα.