Συγκλονιστική ήταν η δήλωση της μεγαλύτερης Ελληνίδας τραγουδίστριας, της Χάρις Αλεξίου, ότι αποχωρεί οριστικά από το τραγούδι.
Μια γενναία δήλωση, από μια γενναία γυναίκα που θέλησε να σεβαστεί την πορεία και την ιστορία της και να φύγει όπως της αρμόζει, με ψηλά το κεφάλι και με αλώβητη την αξιοπρέπειά της.
Αλλωστε τα τελευταία χρόνια είχε προτιμήσει να επικοινωνεί με το κοινό μέσα κυρίως από το θέατρο, πάρα μέσα από συναυλίες, όπου η κατά μέτωπο αναμέτρηση με τη φθορά της φωνής της θα ήταν πιο δύσκολη. Ωστόσο, γεγονός είναι ότι δεν μπορούμε να φανταστούμε την πολιτιστική ζωή του τόπου μας χωρίς εκείνη, καθώς το στίγμα της είναι και θα παραμείνει ανεξίτηλο.
Η αγαπημένη ερμηνεύτρια μίλησε εκ βαθέων την Τετάρτη στην εκπομπή «Κατάλληλη Ωρα» στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, που παρουσιάζει ο Φώτης Απέργης, όπου έκανε και τη συγκινητική δήλωση της αποχώρησής της από το τραγούδι. Η συνέντευξη ήρθε λίγο μετά την κυκλοφορία του δίσκου της «Τα τραγούδια της ξενιτιάς», που είχε ηχογραφηθεί 33 χρόνια πριν και είχε μείνει στο συρτάρι και στάθηκε η αφορμή για να μιλήσει για τη δική της εμπειρία με την ξενιτιά και την οικογένειά της, αλλά και για το ότι αποφάσισε να σταματήσει το τραγούδι.
«Εχω απομακρυνθεί από τραγούδι τελείως», σημείωσε η αγαπημένη ερμηνεύτρια. «Δεν μπορώ να τραγουδήσω όπως τραγουδούσα παλιά. Και δεν καταδέχομαι να συνεχίσω και να το κάνω αυτό, αν δεν μπορώ να το κάνω καλά. Θα με ακούσετε σε λίγο καιρό σε ένα τραγούδι με τη Γιασμίν Λεβί, ένα ντουέτο που κάναμε μαζί, που έχω γράψει τους στίχους στα ελληνικά εγώ και εκείνη τη μουσική και τους στίχους στα ισπανικά. Το ηχογράφησα πέρσι το καλοκαίρι. Είναι μια μπαλάντα που μπορούσα να πω, αλλά δεν με ακούει η φωνή μου πια και είπα πως είναι καλύτερα να σταματήσω. Δεν είναι σωστό».
Η τραγουδίστρια συνέχισε και αναφέρθηκε στη μουσικοθεατρική παράσταση «Χειρόγραφο» που έγραψε η ίδια και πρωταγωνίστησε στο θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου», το 2015 και επαναλήφθηκε για λίγο το 2016. Μια προσωπική εξομολόγηση, στην οποία η ίδια, άλλοτε μιλώντας κι άλλοτε τραγουδώντας, διηγούνταν τη ζωή της, από τα παιδικά της χρόνια ως σήμερα και αποκάλυπτε πώς η μικρή Χαρίκλεια απ’ τη Θήβα έγινε η Χαρούλα όλης της Ελλάδας.
«Το Χειρόγραφο ήταν το τελευταίο μουσικό που έκανα. Υπήρχε ήδη το πρόβλημα…», συνέχισε μιλώντας σχετικά η Χάρις Αλεξίου. Ωστόσο, θα πρέπει να πούμε ότι με τη σκηνοθεσία του Νανούρη σχεδόν τίποτα δεν έγινε ορατό στο κοινό, που δεν ήθελε να μείνει στα πρώτα σημάδια κόπωσης και υποκλίθηκε για άλλη μια φορά στο μεγαλείο της ψυχής της που χρωμάτιζε υπέροχα τις ερμηνείες της.
Στη συνέχεια είχε εμφανισθεί για δύο χρόνια, 2017-18, και στην παράσταση «Οπερέτα» στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου.
«Οταν με κάλεσε ο Μικρούτσικος να τραγουδήσω στους Βράχους (σ.σ.: τον Ιούνιο του 2018 στην αποχαιρετιστήρια μεγάλη διπλή συναυλία του «Οσοι περπάτησαν μαζί μου» στους Βράχους του Βύρωνα) του είπα “δεν τραγουδάω Θάνο μου, αλλά θα είμαι εκεί για σένα”». Και βέβαια εκείνη που είχε τραγουδήσει τόσα ωραία δικά του τραγούδια δεν μπορούσε να λείπει. Πήγε λοιπόν και τραγούδησε και ήταν η τελευταία φορά σε συναυλία. Με τον Θάνο Μικρούτσικο στο πιάνο είχε ερμηνεύσει πολύ συγκινητικά το «Φεύγω και μην με περιμένεις» με περίσσεια συναισθήματος, που αναπλήρωνε τις οποίες αδυναμίες. Η σύγκριση γινόταν μόνο με τον δικό της καλό εαυτό και ήταν πρώτη η ίδια που την έκανε.
Ωστόσο έκανε μια ακόμα συνεργασία: «Πήρα λίγο θάρρος και μετά συνεργάστηκα με τον Ξαρχάκο στον Ζαμπέτα», συνέχισε. Ηταν τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2019 στη μουσική σκηνή Gazarte, όπου και αποφάσισε μέσα της ότι η αυλαία για εκείνη έπεσε στο τραγούδι: «Εκεί πήρα την οριστική απόφαση. Είπα “δεν σου αξίζει να συνεχίσεις”. Δεν ήταν κάτι απλό, βεβαίως και το πένθησα…».
Οσο για τις πρώτες αντιδράσεις της όταν κατάλαβε πως κάτι συνέβαινε με τη φωνή της και πλέον δεν απέδιδε όπως τα προηγούμενα χρόνια, σημείωσε: «Μπορεί και εγώ να σαμποτάρισα τη φωνή μου. Οταν κατάλαβα πως δεν αποδίδω πια όπως παλιά, να την… έσκαψα λίγο παραπάνω».
Ομως τελικά πήρε τη μεγάλη απόφαση: «Είπα “μην είσαι τώρα νούμερο που βγαίνει και προσπαθεί να φτάσει τη νότα. Αφού δεν μπορεί πια η φωνή σου να το βγάλει αυτό. Σεβάσου αυτό που έχεις κάνει μέχρι τώρα”».
Μπορεί να μην ξανατραγουδήσει, αλλά εξακολουθεί ίσως να γράφει τραγούδια, όπως τόσα άλλα που έχει γράψει ως σήμερα, τα οποία έχουν μείνει στις καρδιές και την ψυχή μας; Οπως δήλωσε: «Δεν γράφω πια τραγούδια. Αν γράψω ξανά, θα περάσει κάποιος χρόνος. Οταν γράφω εγώ τραγούδι, μου βγαίνει αυτόματα να το τραγουδήσω. Οπότε τι να γράψω τώρα;».
Μια γενναία απόφαση που γίνεται ακόμα πιο ισχυρή με τη δημοσιοποίησή της. Δεν γράφουμε ότι θα μας λείψει, γιατί ευχόμαστε να παραμείνει ενεργή στον ελληνικό πολιτισμό με έναν άλλο τρόπο. Αλλωστε η ψυχή της είναι ακόμα γεμάτη από το ασίγαστο πάθος της. Κι αυτό το έχουμε ανάγκη…
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου