Δεν είσαι σώμα με ψυχή,είσαι ψυχή που πήρε ένα σώμα...

Δεν είσαι σώμα με ψυχή,είσαι ψυχή που πήρε ένα σώμα

για να έρθει σε τούτο τον κόσμο και να παίξει το παιχνίδι

που λέμε ζωή.


Και ο χρόνος κυλά και οι μέρες περνούν και οι νύχτες

χάνονται και εσύ αναζητάς λίγο φως,μια ηλιαχτίδα που

να μην χάνεται σαν το σκοτάδι,μια σπίθα που θα ήθελες

να γίνει φωτιά που να σε ζεστάνει και να μην σβήνει απ'

την βροχή της λήθης.

Και σε ένα θέατρο σου είπαν έλα να δεις πως στήνεται

να μάθεις πως τα νήματα κινούν τις μαριονέτες και ας

είναι ξύλινες μάθανε να μιλάνε.

Μα για να δεις ποιοι τραβάνε αυτά τα νήματα πρέπει

να τραβήξεις την κουρτίνα...

μα αυτή η κουρτίνα είναι διάφανη και τα μάτια σου

κοιτούν μα εσύ δεν βλέπεις!

Και εγώ πίσω από μια γυάλινη οθόνη σου "μιλώ" μα

δεν με βλέπεις γιατί σου 'παν μακριά από εμένα να κοιτάς

τις σκιές που τρεμοπαίζουν στο φως ενός κεριού που

ποτέ δεν σβήνει.

Και το κερί αυτό κρατά μια αδέξια και ανόητη

"φιγούρα" που κάποτε το φως το ανώτερο

φρουρούσε και τώρα σε ένα "σώμα" φαύλο ποθεί

να κατοικήσει και ως σωτήρας σου λέει πως τάχα

θέλει να γίνει.

Και εσύ πια φοβάσαι ακόμα και να ζήσεις και κλείστηκες

σε μέρη "σκιερά" που στο σκότος πάντα ανήκουν άσε το

ψεύδος που σου λένε πως είναι αλήθεια και πάψε να

χτυπάς τις ψυχές που δεν σκλαβώθηκαν και ελεύθερα

"πετούν" και μόνο τον δρόμο που οδηγεί ψηλά μονάχα

δείχνουν.

Λίγο πριν πάψει ο "ήλιος" ο χτιστός πια να φωτίζει κοιτά

ξανά δίχως του "σπόγγου" την σιωπή που το πνεύμα σου

φυλακίζει και μια "Φωνή" γνωστή απ' τον Ουρανό σε

τραγούδι και χορό σε καλεί σαν πρώτα με τόλμη και

πυγμή να αγγίξεις την χάλκινη λεπίδα.

Λίγος ο χρόνος που απομένει που οι στιγμές του σαν να

μην συνέβησαν περνούν και το ταξίδι που ποθεί η ψυχή

σου μην πεις ποτέ πως δεν θες να ξεκινήσει.

Και του πολέμου οι ιαχές σαν σε σαστίσουν μην κάνεις

πίσω μα άκου τες και ίσως εκεί που τα άγρια θηρία

ξαποσταίνουν εσύ να βρεθείς μα εκείνα ανθρώπου

σάρκα δεν αγγίζουν μα δίπλα σου θα ξαποσταίνουν

σαν σε δουν.

'Ωσπου το αίμα των αδικών πάψει την γη την κούφια

να ποτίζει και όσα μέσα της τα φαύλα βγουν τον αέρα

τον πυκτό πια να αναπνεύσουν πάρε την χάλκινη λεπίδα

και ζώσε την στο ζωνάρι.

Άλλη ιστορία θα σε βρει και θα την ζήσεις ώσπου η

λευτεριά των ηρώων σαν τους προγόνους σου αγγίξει

την καρδιά σου.

Και σαν του λυτρωμού εκεί που πατάς το υγρό το χώμα

σε δροσίσει μόνο των αγγέλων το σημάδι θα σε φέρει

κοντά σε ότι δεν μπόρεσε η αδέξια και ανόητη "φιγούρα"

να σου κλέψει και το κερί που κράταγε επιτέλους

Εκείνος μονάχα για πάντα θα το σβήσει.

Bill Colin

ΔΕΙΤΕ (ΕΔΩ) ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Σου άρεσε το άρθρο που μόλις διάβασες;

Εάν ναι βοήθησε μας με το να το κοινοποιήσεις στους φίλους σου.

Σε μια εποχή που το μυαλό μας δέχεται βροχή γκρίζων και ίσως μαύρων ειδήσεων Ο ΠΑΡΛΑΠΙΠΑΣ είναι ΜΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ με χιλιάδες άρθρα ενδιαφέροντα, χρήσιμα ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ προς ανάγνωση και ενημέρωση. Κάνοντας απλώς ένα κλικ διαβάζεις κάποιο ΝΕΟ και ενδιαφέρον ΑΡΘΡΟ χωρίς να κατευθύνεσαι σε ένα λαβύρινθο παραθύρων! Απλά δοκιμάστε μας και σίγουρα θα γίνουμε καθημερινή σας συνήθεια και η ευχάριστη ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ παρέα σας!