Η νέα τάξη έχει πλέον κυριαρχήσει στην Ελληνική επικράτεια και έχει επιβάλει την εξουσία της στις ημέρες μας σε πολλούς θεσμούς. Ιδιαιτέρως η νέα τάξη επιβλήθηκε στην Ελληνική παιδεία και στην εκκλησία. Η παιδεία έχασε οριστικά την ιδιότητα του Ελληνικού εθνικού-παιδαγωγικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Όλα τα έθνη με την σειρά το ένα μετά το άλλο υποκύπτουν στην νέα τάξη πραγμάτων.
Η εθνική ανεξαρτησία και η δυνατότητα των εθνών, να ορίζουν ανεξάρτητη εθνική-παιδαγωγική θρησκευτική πολιτική μειώνεται δραματικά είτε εξαφανίζεται.
Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα διότι από τον Ιούνιο του 2010 έχει καταλυθεί το Ελληνικό σύνταγμα και έχει γίνει πραξικόπημα. Όλα αυτά σύμφωνα με τον ειδήμονα Γεώργιο Κασιμάτη, τον κορυφαίο συνταγματολόγο στην Ελληνική επικράτεια (1).
Σε κάθε εποχή η νέα τάξη δεν μας πολεμούσε μόνον με τα όπλα, στέλνοντας πολλά έθνη εναντίον μας, αλλά μας πολεμούσε με τις αιρέσεις και την διάβρωση των ηθών.
Ο βασικός στόχος των αιρέσεων ήταν η πνευματική και η ηθική κατάρρευση, για να επέλθει εν συνεχεία ο πολιτικός, ο στρατιωτικός και ο κοινωνικός αφανισμός του Ελληνικού έθνους.
Στα πλαίσια αυτών των σκοπών, μεταξύ άλλων, οι νεοταξίτες προωθούν τα πρόστυχα είδη χορών και μουσικής.
Η μουσική ήταν το βασικότερο μάθημα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, μαζί με την γεωμετρία.
Η διδασκαλία της μουσικής ταιριάζει στην φύση των νέων ανθρώπων, με αποτέλεσμα να αποτελεί ένα πολύ ισχυρό όπλο στην διάπλαση των ηθών. Οι Έλληνες φιλόσοφοι μας δίδαξαν ότι η ψυχή χρειάζεται αρμονία, την οποία θα αποκτήσουμε μέσα από την μουσική αγωγή. Ο μουσικός πολιτισμός είναι κάτι πολύ σημαντικό για την επιβίωση του Ελληνικού έθνους.
Οι Έλληνες θα πρέπει να γνωρίζουν σχετικά με την ανεκτίμητη αξία-προσφορά, της μουσικής αγωγής. Ειδικά σε αυτές τις πολύ δύσκολες-επικίνδυνες εποχές για το Ελληνικό έθνος, τα σωστά είδη μουσικής, αποτελούν πηγή ζωής-εθνικής επιβιώσεως για όλους.
Η Ελληνική μουσική το έντεχνο, παραδοσιακό, εκκλησιαστική, είναι ένα από τα ελάχιστα μέσα τα οποία δημιουργούν φιλεύσπλαχνους ανθρώπους οι οποίοι είναι ενωμένοι και στηρίζουν ο ένας τον άλλο σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Μέσα από την σωστή Ελληνική μουσική παιδεία, παίρνουμε κάτι πολύ πολύτιμο, την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη, συστατικά ανεκτίμητα για την συνέχεια ενός έθνους. Τα σωστά είδη μουσικής αποτελούν αντίβαρο, στην μάστιγα του σύγχρονου τρόπου ζωής της νέας τάξης και στην εξάπλωση της.
Είναι απαραίτητα διότι είναι το μόνο αντίδοτο κατά της οικονομικής, πνευματικής, ηθικής κρίσης ενώ ταυτόχρονα θα ενισχύσει την αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής.
Μέσα από τα σωστή μουσική οι Έλληνες θα είναι σε θέση να έρθουν αντιμέτωποι, με όλες τις δυσκολίες της ζωής.
Η σωστή μουσική αποδεδειγμένα προσφέρει τα πάντα, σε έναν άνθρωπο διότι λυτρώνει, εξευγενίζει, ισορροπεί, καλλιεργεί ηρεμεί και ομορφαίνει τις ανθρώπινες ψυχές.
Τις γεμίζει με αγάπη για τον συνάνθρωπο, την ζωή και κάθε τι ωραίο. Η μουσική επιστήμη είναι ένα από τα πάρα πολύ σημαντικά τμήματα, του πολιτισμού και της επιβίωσης για το Ελληνικό έθνος. Η Ελληνική μουσική συμβάλλει στο να αποκτήσει ένα άτομο, εθνική και θρησκευτική συνείδηση. Κατ επέκτασιν στηρίζει την σταθερή συνέχεια της θρησκείας και του έθνους, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος ηθικής-πνευματικής κατάπτωσης, οι οποίες θα οδηγήσουν στον αφανισμό του έθνους.
Η μουσική αγωγή της ψυχής είναι απαραίτητο στοιχείο για την δημιουργία πραγματικών Ελλήνων.
Η μουσική επιστήμη, είναι ένα από ένα από τα πιο
σημαντικά τμήματα, του πολιτισμού και της επιβίωσης για το Ελληνικό έθνος. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είχαν το μάθημα της μουσικής, ως ισάξιο, με αυτό της γεωμετρίας. Μετά από αυτά τα δύο πιο βασικά μαθήματα, ακολουθούσαν τα μαθήματα της αστρονομίας, της φιλοσοφίας κλπ.
Μέσα από ειδικά είδη μουσικής και χορού, οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ήταν σε θέση να δημιουργούν ενδιάμεσους χαρακτήρες με βάση το μέτρον άριστον, οι οποίοι δεν ήταν ούτε πολύ μαλθακοί, αλλά ούτε πάρα πολύ σκληροί .
Από αυτά τα είδη μουσικής, δημιουργήθηκαν τα εκατομμύρια των Ελλήνων ηρώων της αρχαιότητος και του μεσαίωνα. Οι Φιλόσοφοι δίδασκαν εκείνη την εποχή τα διαστήματα τετάρτης. Ο Πλάτων δίδαξε, ότι η μουσική είναι το κύριο μάθημα της βασικής εκπαίδευσης των παιδιών. Συνέχεια όλων αυτών των αρχαίων ειδών μουσικής, είναι η «Βυζαντινή» μουσική, η παραδοσιακή, το έντεχνο, το χασάπικο, κλπ.
Ο ύπατος των φιλοσόφων, είχε πει ότι η μουσική είναι η ζωή-ψυχή όλου του σύμπαντος, διότι προσφέρει τα πάντα στον άνθρωπο. Οι αρχαίοι σοφοί, εξέτασαν την σχέση μουσικών ήχων και αριθμών, όπου διαπίστωσαν ότι οι αριθμοί που διέπουν την αρμονία ενός διατεταγμένου κόσμου, έχουν τον ίδιο ρόλο και στην τέχνη της μουσικής. Είναι ενδιαφέρον ότι οι ίδιοι μαθηματικοί λόγοι, που διέπουν τα βασικά Πυθαγόρεια μουσικά διαστήματα, που προέρχονται από την αρμονική διαίρεση του μονόχορδου (1:2 – διάστημα ογδοης, 2:3 – διάστημα πεμπτης, 3:4 – διάστημα τεταρτης), διέπουν και τις σωματικές αναλογίες του ανθρώπινου σώματος, αλλά και άλλων δημιουργημάτων. Οι σχολές των αρχαίων φιλοσόφων έκαναν χρήση μουσικών ήχων για την θεραπεία ασθενών, με βάση την άποψη ότι η αρμονία της μουσικής μπορεί να αποκαταστήσει την διαταραγμένη ψυχοσωματική ισορροπία του ασθενούς. Την ικανότητα της μουσικής να θεραπεύει μας την αναφέρει ο Πλάτωνας σε πολλά έργα του (Τίμαιος, Πολιτεία, Νόμοι). Ο Πλάτων πρώτος διδάσκει ως κατεξοχήν ίαση ψυχής και σώματος, τον Δώρειο μουσικό τρόπο, μια αρχαία μουσική κλίμακα η οποία αντιστοιχεί στον πρώτο ήχο της Ελληνικής-Ρωμαϊκής-«Βυζαντινής»μουσικής.
Υπογραμμίζει ότι η μουσική έχει μεγάλη ηθική-πνευματική αξία. Η εκπαίδευση των παιδιών έπρεπε να μην έχει ετεροφωνία, ενώ εκθέτει την σχέση, της φιλοσοφίας με την μουσική. Στον Τίμαιο μας ανάφερει : «Η αρμονία, έχοντας συγγενείς κινήσεις προς τις ψυχικές καταστάσεις, δεν θεωρείται από τον άνθρωπο που χρησιμοποιεί με σύνεση τα δώρα των Μουσών, ότι έχει ως στόχο την άλογη ηδονή, όπως συμβαίνει σήμερα. Αντίθετα, η αρμονία μας δόθηκε από τις Μούσες, ως σύμμαχος ενάντια στη μη αρμονική φορά της ψυχής, που ενυπάρχει εντός μας, έτσι ώστε να την οδηγήσει σε τάξη και συμφωνία με τον ίδιο τον εαυτό της».
Ο ρυθμός για τον ίδιο σκοπό μας δόθηκε, ώστε για να αντιμετωπίσουμε την τάση που υπάρχει, για απουσία μέτρου και έλλειψη χάρης. O Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Πυθαγόρας και αρκετοί φιλόσοφοι μας δίδαξαν ότι η μουσική συμβάλλει στη διαμόρφωση του ανθρώπου χαρακτήρα. Για αυτόν τον λόγο αυτόν, η μουσική παιδεία αποτελεί απαραίτητο στοιχείο στην εκπαίδευση των παιδιών, αλλά και αναπόστατο μέρος στη ζωή των ανθρώπων.
Στην αρχαία πραγματικότητα, οι έννοιες παιδεία και μουσική ήταν ταυτόσημες, η Μουσική ήταν το όχημα της Παιδείας καθώς κάθε πνευματική και ψυχική καλλιέργεια θεωρούνταν ότι είχε θεϊκή προέλευση και ονομαζόταν Μουσική. Ο Πλάτωνας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Τις ουν η παιδεία; η χαλεπόν ευρείν βελτίω της από του πολλού χρόνου ηυρημένης; έστιν δε που η μεν επί σώματι γυμναστική, η δ’ επί ψυχή μουσική». Συνδέει άμεσα το νόμο της Πολιτείας με το νόμο της μουσικής. Η ολοκλήρωση και των δύο νόμων απαγορεύει την μεταξύ τους μίξη. Η αλλαγή των νόμων της μουσικής έχει σαν αποτέλεσμα την αλλαγή των νόμων της Πολιτείας. Το τελευταίο φυσικά θα ήταν καταστροφικό. Υποστηρίζει ότι η σωστή μουσική αγωγή εφοδιάζει τους μελλοντικούς πολίτες ενός κράτους με ηθική, δημιουργικότητα, δικαιοσύνη και γενναιότητα.
Για το λόγο αυτό ο Πλάτων δίδαξε ότι τα παιδιά από την εμβρυϊκή ηλικία πρέπει να συνηθίζουν στην μουσική, μέσα από τα νανουρίσματα. Η μουσική είναι η τέχνη και η επιστήμη των ήχων. Ή μελωδία είναι το αποτέλεσμα τού συνδυασμού αρμονίας και ρυθμού,το οποίο μπορεί να επηρεάσει την ψυχική κατάσταση τού ανθρώπου, είτε θετικά είτε αρνητικά. Η δύναμη και η παιδαγωγική αξία της μουσικής αναγνωρίζεται από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα. Η Εκκλησία, από τούς πρώιμους χρόνους χρησιμοποίησε την μουσική στις λατρευτικές της συνάξεις. Υποστηρικτές των απόψεων περί μουσικής είναι οι Πατέρες και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς τού 4ου αιώνα, εποχή κατά την όποια καθορίζονται και οι πολλές θεολογικές θέσεις της Εκκλησίας, οι όποιες βέβαια επαναδιατυπώνονται στην γλώσσα της εκάστοτε εποχής.
Μεταξύ των Πατέρων πού ασχολήθηκαν με την μουσική είναι και οι Τρεις Ιεράρχες Οι Άγιοι πατέρες συγγραφείς μιλούν αποκλειστικά για την ψαλμωδία, ή οποία συμβάλλει στην μόρφωση τού πιστού. Κατά τον Μέγα Βασίλειο ή ψαλμωδία είναι αποτέλεσμα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, το όποιο γνωρίζει την δυσκολία των ανθρώπων για πρόοδο και άρετη. Επίσης κατά τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, μέλος και λόγος είναι στοιχεία ομόλογα τα οποία συντίθενται με σκοπό την εκπαίδευση άλλα και την ψυχαγωγία των πιστών.
Ο άγιος Χρυσόστομος μας δίδαξε ότι η ηθική των αρχαίων φιλοσόφων βρίσκεται μέσα στην εκκλησιαστική μουσική.
Διότι η εκκλησιαστική μουσική έχει αρμονικές και ήρεμες μελωδίες για αυτό και επιτυγχάνει να βελτιώνει τις ψυχές ενώ παράλληλα τις απομακρύνει από την σεξουαλική διαφθορά και την ανηθικότητα. Ο άγιος Χρυσόστομος είναι ο πρώτος από τους πατέρες της εκκλησίας ο οποίος έγραψε ύμνους, που προέρχονται από την Δωρική μουσική, για αυτό συνέβαλε τα μέγιστα ώστε οι χριστιανοί να έρθουν πιο κοντά στον Θεό και την Ελλάδα.
Ενδεικτικά είναι αυτά τα οποία μας δίδαξε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος : «H φαύλη μουσική και τα αισχρά πορνικά άσματα δημιουργούν ήθη κολασμένα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζούνε διεφθαρμένες ζωές, ως άτομα που αγαπούν την μαλθακή ζωή, την καλοπέραση, την νωθρότητα και την θηλυπρεπή συμπεριφορά καθώς μεταξύ άλλων υποτάσσονται στις γυναίκες».
Βασικός ρόλος ανατίθεται στην μουσική η οποία έχει την ιδιότητα να προσελκύει των προσοχή των πιστών. Η μελωδία αναδεικνύει το βαθύτερο νόημα των ύμνων, διότι «ερμηνεύει την των λεγομένων διάνοιαν» κατά τον Γρηγόριο Νύσσης. Οι εκκλησιαστικοί ύμνοι είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο του ελληνικού πολιτισμού. Μέσα από την Ορθόδοξη Εκκλησία επιβίωσαν οι τεχνικές αρχές, της αρχαίας Δωρικής-Ελληνικής μουσικής.
Η μουσική χρησιμοποιείται στις λατρευτικές συνάξεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας, για περισσότερους από δέκα αιώνες με αυτοτελές, άρτιο και ομοιογενές σύστημα σημειογραφίας, αποτελώντας θεματοφύλακα της γνησιότητας και ακεραιότητας της Ελληνικής γλώσσας. Είναι η λόγια, η έντεχνη και η κλασσική Ελληνική μουσική. Η λέξη μουσική, σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους παράγεται από το «Μούσα». Η μουσική διαχωρίσθηκε από τον λόγο, την γλώσσα και έγινε ξεχωριστή τέχνη η οποία ωστόσο συνέχισε να είναι ενταγμένη μέσα στον λόγο. Η αρχαία Ελληνική μουσική, κατέχει ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στους μουσικούς πολιτισμούς της Αρχαιότητας και άσκησε μεγάλη επίδραση σε μεταγενέστερους μουσικούς πολιτισμούς στην Ευρώπη αλλά και στην Ανατολή.
Η Μουσική είναι η Ιερή κληρονομιά του Απόλλωνα και των αρχαίων φιλοσόφων. Ήδη από τα Προϊστορικά χρόνια οι Έλληνες γνώριζαν την τέχνη των ήχων και την κατασκευή των μουσικών οργάνων. Αυτό μαρτυρούν τα αναρίθμητα αρχαιολογικά ευρήματα, καθώς και οι πολλές γραπτές αναφορές που μας άφησαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι και συγγραφείς.
Ο όρος μουσική στους αρχαίους Έλληνες σήμαινε την κλασική Παιδεία, ένα σύνολο γνώσεων που περιλάμβανε εκτός από την τέχνη των ήχων, τα μαθηματικά, την αστρονομία, την ρητορική, την ποίηση και τη φιλοσοφία. Προστάτιδες της μουσικής ήταν οι Μούσες, που ήταν νύμφες των πηγών και θεές του ρυθμού και του τραγουδιού, θυγατέρες του Δία και της Μνημοσύνης και κατοικούσαν στον Ελικώνα και τον Παρνασσό.
Η Τερψιχόρη τον χορό, η Ερατώ το ερωτικό τραγούδι, η Ευτέρπη την μουσική και την αυλωδία και η Πολύμνια το τραγούδι και τους ύμνους. Τα πάντα για τους Έλληνες είναι η μουσική, για αυτό την βρίσκουμε σε όλες τις εκφάνσεις τις ζωής τους. Οι θυσίες, οι γάμοι, τα συμπόσια, οι αγώνες και τα θεάματα τελούνταν πάντα με τη συνοδεία μουσικών οργάνων. Για κάθε περίσταση είχαν και διαφορετικό είδος μουσικής, νανουρίσματα, παιάνες για τον πόλεμο, τραγούδια του γάμου, ύμνους για τους θεούς κλπ.
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι
Η μουσική για τους αρχαίους Έλληνες ήταν πάντοτε συνδεδεμένη με την ποίηση, τον χορό και είχε πρωτεύουσα θέση, σε κάθε εκδήλωση θρησκευτική είτε κοινωνική, διότι οι Έλληνες γνώριζαν από νωρίς τη δύναμη της μουσικής και την μορφωτική και ηθοπλαστική της αξία. Από ιστορική άποψη η διδασκαλία της μουσικής φαίνεται πως άρχισε στην Ελλάδα παλαιότερα από ότι η διδασκαλία των γραμμάτων. Σε όλες τις εποχές οι Έλληνες μάθαιναν μουσική και χορό και θεωρούσαν την εκμάθηση του τραγουδιού και των μουσικών οργάνων ως τη βάση της εκπαίδευσης των ελευθέρων πολιτών. Γενικά οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως η μουσική είχε χαρακτήρα παιδαγωγικό.
Ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και άλλοι φιλόσοφοι εμβαθύνουν στην αισθητική και την ψυχολογία της μουσικής και διαπραγματεύονται την επίδραση της μουσικής στη συναισθηματική και ψυχική σφαίρα του ανθρώπου.
Οι ήχοι, οι σχέσεις τους με τους φυσικούς νόμους, η γνώση των μαθηματικών σχέσεών τους και η διάκριση μεταξύ κατάλληλων και ακατάλληλων τρόπων της μουσικής είναι έννοιες που θεμελίωσαν πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες. Ιδιαίτερη δύναμη της Ελληνικής μουσικής αποτελεί το ήθος και είναι αυτό που έδωσε στην τέχνη κάτι ανώτερο από την απλή τέρψη. Η μουσική για τους αρχαίους Έλληνες ηταν το βασικότερο μέρος στην εκπαίδευση τους.
Ο πραγματικοί Έλληνες είχαν μουσική παιδεία και γνώριζαν την χρήση τουλάχιστον ενός μουσικού οργάνου. Είναι ενδεικτικό, ότι ο μεγας Θεμιστοκλής παραδεχόταν πως η μόρφωσή του ήταν ελλιπής γιατί δεν είχε μάθει να παίζει καλά κιθάρα. Η ζωή των αρχαίων Ελλήνων ήταν γεμάτη από μουσική. Τα λογοτεχνικά, ιστορικά και φιλοσοφικά τους κείμενα είναι γεματα από αναφορές στην μουσική.
Η μουσική επιτρέπει την έκφραση των συναισθημάτων του ανθρώπου, τα οποία δεν μπορούσαν να εκφραστούν με τον προφορικό και τον γραπτό λόγο. Μέσω της Μουσικής μπορούσαν να ευχαριστήσουν τον θεό-δημιουργό (Πλάτων-Τίμαιος). Ο Πυθαγόρας έδινε πολύ μεγάλη σημασία στη μουσική την οποία μάλιστα κατέτασσε μαζί με την αστρονομία και τα μαθηματικά – γεωμετρία στις τρεις βασικές επιστήμες για την κατανόηση όλων των υπολοίπων και εν τέλει, της ίδιας της ζωής και των νόμων της φύσεως.
Ο Ύπατος των Φιλοσόφων, δίδαξε την αρμονία των ουρανίων σφαιρών, το πεντάγραμμο, τις διαβαθμίσεις των τόνων. Πρώτος ο Πυθαγόρας θεώρησε ότι δεν είναι τυχαία η αναφορά των αρχαίων ποιητών όπως του Ησιόδου, του Ομήρου και του Ορφέα, στις εννέα Μούσες και τον προστάτη Απόλλωνα. Ο Έλληνας φιλόσοφος και μαθηματικός Πυθαγόρας έκανε λόγο για αντιστοιχίες σε κάθε πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος με μία νότα της μουσικής.
Ο Πυθαγόρας πρώτος έκανε λόγο για την μελωδία των σφαιρών. Η υπερκόσμια αυτή συμφωνία, έλεγε, είναι αποτέλεσμα «ἐξ ἀνομοίων μὲν καὶ ποικίλως διαφερόντων ῥοιζημάτων ταχῶν τε καὶ μεγεθῶν καὶ ἐποχήσεων» (εξ ανόμοιων μεν και ποικίλων ταχύτατων ήχων και μεγεθών και συνακόλουθων στοιχείων), που έχουν αναμεταξύ τους εναρμονισθεί με μουσική τάξη, αποτελούμενη από κίνηση και μελωδικότητα περιστροφή. Δίδαξε την μουσική συμφωνία των ουράνιων σφαιρών. Τον 6 αιώνα π.Χ. από τον Κρότωνα της Ιταλίας αυτός και οι μαθητές του θεμελίωναν την θεωρία τους, για τους αριθμούς. «κατὰ δὴ τοὺς Πυθαγορικοὺς πρεσβευτέα τὰ τῶν ἀριθμῶν ὡς ἀρχὴ καὶ πηγὴ καὶ ῥίζα τῶν πάντων».
Οι πλανήτες περιστρεφόμενοι παράγουν μουσικούς ήχους, τους οποίους λόγω των συχνοτήτων τους, δεν τους αντιλαμβανόμαστε. Χρησιμοποίησε τις αποστάσεις των πλανητών για την αναπαράσταση των μουσικών διαστημάτων. Βασικό στοιχείο στους υπολογισμούς του ήταν η υιοθέτηση ενός δίτονου μουσικού διαστήματος που προσδιοριζόταν από τη μαθηματική σχέση 9/8 και αποτελούσε το μοντέλο υποδιαίρεσης της οχτάβας.
Η μουσική αποτέλεσε για κάθε λαό, τον τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων του, πολύ πριν την ανάπτυξη της γραφής. Τους ρυθμούς της μουσικής πρώτοι δίδαξαν οι μαθηματικοί-σοφοί του 6ου π.Χ. αιώνα.
Η «τετρακτύς» ήταν η βάση της πυθαγόρειας διδασκαλίας που πρέσβευε ότι οι ήχοι των ουράνιων σωμάτων συνθέτουν μία κοσμική μουσική, γιατί οι αποστάσεις και οι ταχύτητες των πλανητών και των απλανών αστέρων διέπονται από τους ίδιους αριθμητικούς λόγους που παράγουν και τη συμφωνία των ήχων. Οι συμφωνίες των ήχων που παράγουν αρμονικό αποτέλεσμα έχουν μορφή απλών αριθμητικών σχέσεων: 2/1 (οκτάβα), 3/2 (πέμπτη), 4/3 (τετάρτη). Επομένως κατά τους Πυθαγορείους το μυστικό της μουσικής και της κοσμικής αρμονίας κρύβεται στις σχέσεις των τεσσάρων πρώτων φυσικών αριθμών (1, 2, 3, 4).
Είναι ο πρώτος φιλόσοφος που συνδέει την Αστρονομία με την Μουσική, υποστηρίζοντας ότι σε ένα αρμονικό και σφαιρικό σύμπαν, τα πάντα διέπονται από νόμους, της «ιερής» τετρακτύος. Με την θεωρία της αρμονίας των σφαιρών συνδυάζει την κοσμική-μουσική αρμονία, ο μεγάλος φιλόσοφος καθόρισε την θέση, και την κίνηση των πλανητών στο διάστημα. Χρησιμοποιώντας μουσικούς όρους, δηλαδή μουσικά διαστήματα, καθόρισε υπό μορφήν κλίμακας τις πλανητικές αποστάσεις.
Ακολούθως, αντιστοιχίζοντας τα μουσικά διαστήματα σε μετρικές αποστάσεις, κατόρθωσε πρώτος να υπολογίσει σε Δελφικά στάδια τις μεσοπλανητικές αποστάσεις των ουρανίων σωμάτων, ο Πλάτωνας. Η Μουσική για τους Πυθαγόρειους αποτελεί τη Θεωρία των Λόγων 4:1 3:2 4:3 2:1, Κύβος ή Γεωμετρική Αρμονία. Η Μαθηματική επιστήμη αποτελείται από 4 μέρη: Την Αριθμητική, την Γεωμετρία, την Μουσική και την Αστρονομία. Η πρώτη μορφή έντεχνης ποίησης και μουσικής ήταν τα έπη του Ομήρου. Τα επικά τραγούδια ιστορούσαν πολεμικές δόξες και ηρωικά κατορθώματα και συνοδεύονταν πάντα από τη λύρα ή την κιθάρα. Τα δύο αξεπέραστα έργα της περιόδου αυτής είναι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια που αποδίδονται στον Όμηρο.
Καταγράφηκαν για πρώτη φορά όταν ο Τύραννος των Αθηνών Πεισίστρατος (605 – 527 π.X.) συνέστησε μια επιτροπή, η οποία κάλεσε τους καλύτερους ραψωδούς της εποχής και κατέγραψε τα κείμενα των δύο Ομηρικών Επών. Στα χρόνια της ακμής της λυρικής ποίησης, η Ελληνική μουσική είχε φτάσει στο απόγειο της. Η μουσική αγωγή διαδραματίζει, σπουδαιότατο ρόλο, στην μόρφωση και την καλλιέργεια των νέων. Η μουσική παιδεία περιλάμβανε την εκμάθηση μουσικού οργάνου,αυλού, λύρας.
ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Τα μουσικά σχολεία, είναι σχολεία πολιτισμού, έκφρασης και δημιουργικότητας. Συμβάλλουν τα μέγιστα στις ακαδημαϊκές επιτυχίες.
Ενδεικτικό είναι ότι η παραβατικότητα των παιδιών στα σχολεία αυτά είναι μηδενική. Στα Μουσικά Σχολεία δίνονται οι ευκαιρίες ανάπτυξης της προσωπικότητας κάθε μαθητή με την συμμετοχή του στα Μουσικά Σύνολα. Μουσικά Σύνολα εiναι οι χορωδίες, οι ορχήστρες έντεχνης Ελληνικής Μουσικής, χορωδίες-ορχήστρες Παραδοσιακής Μουσικής, ορχήστρες πνευστών οργάνων, εγχόρδων κλπ. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ποιοτικό-καλλιτεχνικό περιβάλλον, στο οποίο οι μαθητές περνούν πολλές ώρες, με συμμαθητές που έχουν κοινά ενδιαφέροντα.
Το Μ. Σχολείο αναπτύσσει την προσωπικότητα, το ήθος, την δημιουργικότητα, το ταλέντο και την ευαισθησία των μαθητών, ειδικότερα σε θέματα κοινωνικά και πολιτισμού. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι τα Μουσικά Σχολεία είναι η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια συστηματοποίησης της διδασκαλίας της Ελληνικής έντεχνης- παραδοσιακής-λαϊκής μουσικής.
Οι μέθοδοι διδασκαλίας καλύπτουν κάθε δυνατό τρόπο μετάδοσης της γνώσης.
Τα μουσικά σχολεία υποστηρίζουν την συνέχιση του Ελληνικού μουσικού πολιτισμού και την εξειδικευμένη μουσική εκπαίδευση. Επιγραμματικά, μπορούμε να πούμε πως είναι ένα άλλου σχολείο ανωτέρου επιπέδου.
Απευθύνεται σε όλους τους μαθητές και όχι μόνο σε όσους επιθυμούν να γίνουν μουσικοί. Στα μουσικά σχολεία, γίνονται ακριβώς τα ίδια μαθήματα γενικής παιδείας με τα υπόλοιπα σχολεία, συν τα μαθήματα της μουσικής.
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι-
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου