Από το “δεν θα σκοτωθούμε για δυο βράχια των Ιμίων”, στο κατοικημένο Καστελόριζο σε 24 χρόνια…

Είναι συγκλονιστική η άνεση με την οποία γίνεται δημόσια κουβέντα για το αν, πως και πόσο θα χάσουμε το Καστελόριζο! Για την ακρίβεια την επήρεια που θα ΄χουμε στο δικός μας νησί!
Το συνειδητοποιήσαμε ακούγοντας στο ραδιόφωνο, δημοσιογράφους να κάνουν τη σχετική συζήτηση, με τη λογική του “τι να κάνουμε, πρέπει να ΄μαστέ ρεαλιστές” και άλλα τέτοια σχετικά! Τα οποία μέχρι πρόσφατα όσοι τα σκέφτονταν δεν τολμούσαν να τα εκστομίσουν εκτός του πολύ, πολύ στενού και έμπιστου κύκλου τους…

Το 1996, αμέσως μετά από τα Ίμια, ξένοι και εγχώριοι υποστηρικτές της “λύσης” που δόθηκε, είχαν το …φοβερό επιχείρημα: “τι θέλατε να σκοτωθούμε για δυο βράχους”; Μετά ήρθε …η ανάπτυξη , το “όραμα” της ΟΝΕ και η φούσκα του χρηματιστηρίου. Και για να τα λέμε όλα, οι Έλληνες πολίτες ψήφισαν ξανά για πρωθυπουργό τους, τον Κώστα Σημίτη, που διαχειρίστηκε τα Ίμια…

24 χρόνια μετά φαίνεται ότι κάποιοι έχουν προχωρήσει πολύ τη σκέψη τους. Από τα “δύο βράχια”, έχουμε φθάσει σ’΄ ένα κατοικημένο νησί, το Καστελόριζο! Επειδή κάποιοι θα σπεύσουν να πουν “ότι αυτά τα λένε κάποιοι δημοσιογράφοι”, να επαναλάβουμε ότι οι δημοσιογράφοι, δεν βλέπουν οράματα. Κάποιοι τους ενημερώνουν επίσημα ή ανεπίσημα. Μέσω “κύκλων” και “διαρροών”. Αυτό είναι που πρέπει να μας ανησυχεί…

Κακά τα ψέματα: υπάρχουν κάποιοι που όπως το 1996 ,προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα αποδοχής για μια εθνική υποχώρηση. Στην αναζήτηση “δικαιολογιών” , δεν έχουν πρόβλημα.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η προσπάθεια εθισμού που επιχειρείται δεν θα πετύχει και το κλίμα φόβου που συντηρείται δεν θα επικρατήσει τελικά.