ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ – Μωϋσής μοναχός εκ Πρεβέζης

-Kανένας άνθρωπος δεν είναι από την φύση του κακός, γιατί τότε είναι σαν αποδίδουμε στον Θεό ελαττώματα, αφού κάθε ψυχή έρχεται από Αυτόν για να

συνυπάρξει με το σώμα, ώστε να δοκιμαστεί στον κόσμο των πειρασμών.

Τα ψυχικά πάθη κληρονομούνται από το D.N.A. των γονιών που εμφυτεύεται η ψυχή από τον δημιουργό της. Όλες οι ψυχές που κατεβαίνουν στον δικό μας πλανήτη, σε κάθε φυλή, είναι καλές. Και επειδή προέρχονται από τον Θεό, έχουν έμφυτη την κλίση και την ανύψωση προς τον δημιουργό.

Η ψυχή εγκλωβίζεται σε τρείς κόσμους με την έλευσή της εδώ στον ψεύτικο κόσμο. Ο ένας είναι το σώμα της βιολογικής του μητέρας, ο δεύτερος το έθνος στο οποίο θα μεγαλώσει και ο τρίτος ο περιορισμένος πλανήτης, όπου προϊστάμενός του είναι ο εκπεσών Εωσφόρος. Η καλοσύνη της ψυχής σφυρηλατείτε και διαμορφώνεται αρνητικά η θετικά από αυτούς τους κόσμους.

Ο χαρακτήρας μας διαπλάθετε από την κληρονομικότητα του αίματος, τον χαρακτήρα των γονιών μας και την κάθε είδους παιδεία στα πρώτα χρόνια της ζωής μας.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι σημερινοί χριστιανοί, είναι ότι ο συνάνθρωπος μας, όσο κακός και αν φαίνεται με την συμπεριφορά του, τα λόγια και τις πράξεις του, δεν είναι απόλυτα κακός.

Δεν είναι πάντα επιλογή μας να αμαρτάνουμε, αλλά όπως ανέφερα ενίοτε είναι ένας μονόδρομος που ακολουθούμε με την έλευσή μας σε αυτή την ζωή.

Αν σας ρωτούσα όλους σας προσωπικά για το πια είναι η μεγαλύτερη αρετή και αντίστοιχα η πιο μεγάλη αμαρτία είμαι σίγουρος ότι δεν θα το έβρισκε κανείς.

Σύμφωνα με τον Άγιο Πέτρο τον Δαμασκηνό, η μεγαλύτερη αρετή είναι η γνώσης του Τριαδικού Θεού και η μεγαλύτερη αμαρτία η άγνοια του Τριαδικού Θεού.

Γι΄αυτό και βλέπουμε ότι ο κάθε άνθρωπος που δεν είναι βιωματικά Ορθόδοξος χριστιανός, έχει τις δικές του απόψεις για το πώς είναι ο Θεός, για το πώς προσεγγίζεται και ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να τον πιστεύει όπου και όπως θέλει!

Η ελευθερία είναι δώρο, αλλά και οι επιλογές των περισσοτέρων είναι λανθασμένες.

Αφού ένας είναι ο Θεός, μία θα είναι και η αλήθεια περί του δημιουργού και ένας ο δρόμος σωτηρίας.

Δεν μπορείς να έχεις Ορθή πίστη, όταν δεν έχεις ορθόδοξο βίωμα και αυτό το βίωμα έχει ως αφετηρία στο κατά πόσο ο καθένας έχει γνωρίσει κατά το ανθρώπινο, την αγαθότητα, την ταπείνωση και την αγάπη του Πατέρα.

Υπάρχουν άλλωστε, η ζωή, το έργο και οι εντολές Του στην Κ. Διαθήκη, την οποία πρέπει να μελετάμε κάθε μέρα.

Οι αιρετικοί και οι αλλόθρησκοι δεν μπορούν να έχουν ούτε αληθινή ταπείνωση, ούτε αληθινή αγάπη.

Η αγάπη για τον Ορθόδοξο δεν έχει κανένα δικαίωμα, αλλά μόνο υποχρεώσεις, δεν έχει κατάκριση, μνησικακία, διαπόμπευση, ζηλοφθονία, δεν ζητάει το δίκιο της, δεν απαιτεί από τον πλάστη της το θέλημα μας, αλλά ότι κρίνει Αυτός.

Έχει εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του. Δεν βλέπει τον κάθε άνθρωπο ως πρόσκομμα στην σωτηρία του, αλλά ως καθρέπτη, για το αν στέκεται ορθά ενώπιον του Θεού. Άρα και ευλογία.

– Ο πρώτος που άκουσε σε αυτόν τον ψεύτικο κόσμο τον χαρακτηρισμό, πλάνος, είναι ο Χριστός. Είναι εύκολο να κρίνουμε, αλλά τρομερά δύσκολο να αυτοκατακρινόμεθα κάθε στιγμή και κάθε μέρα. Όποιος γνώρισε τον εαυτό του, δεν έχει μάτια για τις πράξεις των άλλων, δεν έχει ούτε λόγια για να καταδικάσει, αυτά που νομίζει ότι καταλαβαίνει, μα ούτε και για αυτά που του φαίνονται τόσο αληθινά!

Ακόμα και ένας εγκληματίας έχει ένα καλό περίσσευμα δωρεάς από τα δώρα του Πατέρα. Κανείς δεν γίνεται απόλυτα κακός σε αυτή την ζωή. Ο δίκαιος αυτοκολασμός του κάθε ανθρώπου, τον βρίσκει σε στιγμή που υπερπλεονάζει η αδικία, έναντι κάθε ικμάδα καλοσύνης που του έχει περισσέψει!

Και επειδή ο τρεπτός άνθρωπος με τη μετάνοια έστω και την τελευταία στιγμή μπορεί να περάσει από την επίγεια κόλαση που βιώνει στην Ουράνια Βασιλεία, δεν έχουμε δικαίωμα να κατονομάζουμε κανέναν άνθρωπο πλάνο!!

Το άκουσα της λέξης πλάνος-πλάνη, μας αφήνει υπόνοιες, για λάθος κρίση αυτού που εκστόμισε αυτές τις λέξεις παρά για αυτόν όπου αναφέρονται. Η πείρα της ζωής μας έχει διδάξει.

Τα σφάλματα ανθρώπινα, τον ενδόμυχα της κάθε ψυχής, τον σκοπό, και τις προθέσεις της τα γνωρίζει μόνο ο Παντογνώστης.

Κάποτε είπε ένας γέροντας που έβλεπε τους μοναχούς του να κατακρίνουν εύκολα, τις αδυναμίες των αδερφών τους: Εγώ να δώ έναν μοναχό να κοιμάται την ώρα της ακολουθίας, θα του τοποθετήσω και ένα μαξιλάρι στο κάθισμά του!

Η αγαθή καρδιά βγάζει καλούς λογισμούς και η εμπαθής κακούς!

Μπορεί να συνυπάρξει σε ένα άνθρωπο η Χάρις του Θεού και η κακία του ανθρώπου; Μα φυσικά, πόσες φορές έχουμε δει τους δικούς μας ανθρώπους, την μια να συμπεριφέρονται σαν

άγγελοι και κάποιες λίγες στιγμές σαν δαιμονισμένοι ή και το αντίστροφο.

Πάρτε για παράδειγμα έναν δαιμονισμένο, όταν του κυριεύει το σώμα και την θέληση ένας δαίμονας ή πολλοί μαζί, ο Θεός έχει απομακρυνθεί και όταν επιστρέφει το Φως, το σκοτάδι οπισθοχωρεί. Ο Θεός δεν εγκαταλείπει εύκολα το πλάσμα Του, εσείς γιατί τόσο εύκολα καταδικάζεται βλέποντας την πτώση ή το σφάλμα; Την πάλη για την αποφυγή της πτώσης την είδατε; Τη μετάνοια μετά την πτώση θα την μάθετε ποτέ;

Ο Χριστός επέλεξε έναν μαθητή, που ήταν πολύ αμαρτωλός, εμπαθής και προ γνώριζε ότι θα τον πρόδιδε! Του εμπιστεύθηκε το ταμείο, του έδωσε το δικαίωμα να κάνει θαύματα, του εκμυστηρευόταν μυστικά που δεν έλεγε στο πλήθος, δεν τον έλεγξε ποτέ, είχε την ίδια αγάπη και ευγένεια όπως και με τους υπόλοιπους 11. Ακόμα και στον μυστικό δείπνο του έδωσε το δικαίωμα τα φάει μαζί του, αλλά ο ίδιος ο Ιούδας αρνήθηκε την αγάπη Του!

Συγκρίνεται την συμπεριφορά σας με την Οδό που μας χάραξε ο Χριστός και διορθώστε την πορεία σας, εκτός και αν δεν ανήκετε σε αυτή τον Οδό, όπως ο Ιούδας.

Ο Χριστός αντιθέτως χτύπησε το Ιερατείο με λόγια και εκφράσεις πολύ σκληρές, για την κακία και την πανουργία τους. Γιατί ενώ είχαν εντολή να καθοδηγούν ψυχές στην γνώση Του, τις έκαναν δυο φορές για την κόλαση.

Πριν από την κάθε πράξη, είτε καλή, είτε κακή προηγείται ένας λογισμός. Κάθε αμαρτία ξεκινάει από ένα λογισμό. Γι΄αυτό μία από τις προεξάρχοντες αρετές είναι η νήψη (προσοχή των λογισμών).

Μία πολύ δύσκολη αρετή για ανθρώπους που ζουν μέσα στον κόσμο, γι΄αυτό και σχεδόν άγνωστη από την ελάχιστη κατήχηση που έχετε.

Όταν ένας λογισμός μας προτρέπει να πράξουμε ένα καλό, και ένας άλλος μας απαντάει αμέσως να μην το κάνουμε με διάφορες προφάσεις, να ξέρετε, ότι συνήθως είμαστε εμείς που τον αρνούμαστε και πολύ σπάνια ο Θεός. Όχι ο διάβολος, γιατί αυτός δεν γνωρίζει τις σκέψεις μας.

Ας μη τα ρίχνουμε όλα σε αυτόν, γιατί κάποιες κακίες είναι καθαρά αυτοδημιούργητες από εμάς. Και με το να αρνούμαστε το καλό που μας υποβάλει ο Θεός ή και ο εαυτός μας δημιουργούμε τον κακό χαρακτήρα.

Κάποιες φορές ο Θεός δεν αφήνει να κάνουμε το καλό που έχουμε σκεφθεί, και μας βάζει εμπόδια να μην το πράξουμε, γιατί δεν θα συμφέρει ούτε τον αποδέκτη, ούτε εμάς, ή και τους δύο.

Δύσκολα να διακρίνει ο σύγχρονος χριστιανός ποιοι λογισμοί είναι του πονηρού, ποιοι δικοί του, ποιοι του Θεού. Γι΄αυτό χρειάζεται ένας καθοδηγητής, δοκιμασμένος στην άσκηση.

Ο άνθρωπος για να πάρει σωστές αποφάσεις πρέπει όσο το δυνατόν να έχει καθαρό μυαλό όπως λέγεται. Οι προϋποθέσεις για αυτό το γεγονός είναι οι εξής:

Προσευχή, νηστεία έστω και μια μέρα, γιατί αυτή βοηθάει στην καθαρότητα του νου, ώστε να σκεφθεί με λιγότερες υποβολές. Ησυχία από ανθρώπους και εκζήτηση του θελήματος του Θεού.

Δύναται τότε ο Θεός να πετάξει όλους του μάταιους λογισμούς, που σύγχυζαν και να αφήσει να αιωρείται στον νου, μια σκέψη, ένα θέλημα. Για ασφάλεια, καλό είναι να εκμυστηρεύεται σε έναν πνευματικό άνθρωπο αυτή η σκέψη, και η εμπιστοσύνη

στο πρόσωπο που επιλέγουμε να ρωτήσουμε μας διασφαλίζει σε μια σωστή απόφαση.

Είπε ο Άγιος Αγάθων: Είναι πιο εύκολο να σπάει κανείς πέτρες με μια βαριοπούλα για δέκα ώρες παρά να προσευχηθεί έστω δέκα λεπτά με καθαρή προσευχή.

Η πιο δύσκολη εργασία του ανθρώπου είναι η προσευχή, γιατί ο διάβολος έχει εξουσία να μας χτυπάει αλύπητα όταν θέλουμε να ενωθούμε με τον Πατέρα μας που τον μισεί!

Απόδειξη ότι υπάρχει!

Μωϋσής μοναχός εκ Πρεβέζης