ολόκληρες ελληνικές στρατιωτικές μονάδες.
Πέντε μήνες αργότερα υπεγράφη η συνθήκη της Λωζάνης η οποία μεταξύ πολλών άλλων όριζε και την ανταλλαγή αιχμαλώτων. Η ανταλλαγή αιχμαλώτων αφορούσε περίπου 10.000 Τούρκους και 56.750 Έλληνες στρατιώτες (54.000 οπλίτες και 2.750 αξιωματικοί).
Κάνε like στην σελίδα του Oparlapipas.gr στο Facebook για να είσαι ενημερωμένος για ΟΛΑ!
Η Τουρκική πλευρά τελικά τα Χριστούγεννα του 1922, παραδέχθηκε οτι είχε 32.000 αιχμαλώτους. Αυτό σημαίνει οτι στο διάστημα Αύγουστος - Δεκέμβριος 1922, είχαν βρεί το θάνατο με διαφόρους τρόπους (Τυφεκισμό, κρεμάλα, αποκεφαλισμό, λυντσάρισμα, πριονισμό, θάψιμο εν ζωή, κατακρημνισμό, συνθλιβή κρανίου μετα πέτρας, ψήσιμο, σούβλισμα, ανασκολοπισμό, μεχρι και κανιβαλλισμό περί τους 24.700 Έλληνες.
Το καλοκαίρι του 1923 η ανταλλαγή είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, με το σύνολο των 10.000 Τούρκων αιχμαλώτων να μεταφέρονται υγιείς στην Τουρκία ενώ στην Ελλάδα να επιστρέφουν περίπου μόνο 14.000 (χάθηκαν στο μεταξύ άλλες 10.000) αιχμαλώτοι με τους υπόλοιπους να βρίσκονται σε κατάσταση αγνοούμενου. Μόλις δηλαδή εντός ενός έτους ('22-'23) περίπου 40.000 στρατιώτες, μάχιμοι άνδρες, "χάθηκαν" ενώ ήταν σε κατάσταση αιχμαλωσίας. Ακόμη και από τους Έλληνες αιχμαλώτους που επέστρεψαν τελικά από την κόλαση, πολλοί ήταν σε τόσο άθλια κατάσταση, που πέθαιναν εν πλώ ή μόλις έφταναν στόν Πειραιά.
Σποραδικά έως το 1930 επαναπατρίζονταν ακόμη κάποιες λίγες εκατοντάδες, οι οποίοι μαρτυρούσαν πως πολλοί συμπολεμιστές τους, βρίσκονταν ακόμα στην Τουρκία ως σύγχρονοι σκλάβοι και πέθαιναν εργαζόμενοι σκληρά σε δημόσια έργα και ιδιωτικά υποστατικά, εργαζόμενοι για την ανασύσταση του τουρκικού Κράτους. Έλληνες αιχμάλωτοι συνέχιζαν να έρχονται, μεμονωμένα η κατά μικρές ομάδες, κάνοντας αποδράσεις απο αγροκτήματα η στρατόπεδα συγκέντρωσης της Μικράς Ασίας μέσω Σοβιετικής Ένωσης η Λιβάνου φτάνοντας τον τελικό αριθμό των επαναπατρισθέντων σε 18.850 περίπου. Σύμφωνα με μαρτυρίες υπήρχαν ακόμα αιχμάλωτοι εν ζωή στις φυλακές της Τουρκίας το 1941 και πιθανότατα μέχρι και το 1950.
Για να το κάνω πιο λιανά 40.000 Έλληνες αιχμάλωτοι δολοφονήθηκαν από το Τουρκικό κράτος όταν εμείς επιστρέψαμε εν άκρα υγεία μέχρι και τον τελευταίο Τούρκο αιχμάλωτο. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι στον πόλεμο του 1940 - 1941 οι Ελληνικές απώλειες ήταν περίπου 8.500 νεκροί. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή κανείς δεν αναζήτησε 40.000 Έλληνες στρατιώτες. Η Τουρκία δεν τιμωρήθηκε ποτέ και για αυτό το έγκλημα. Δεν έγινε ποτέ καμία επίσημη διαμαρτυρία εκ μέρους του Ελληνικού κράτους. Αντιθέτως ο ‘εθνάρχης’ Βενιζέλος το 1932 πρότεινε στην Σουηδική Ακαδημία τον εγκληματία, αρχιδολοφόνο Κεμάλ Ατατούρκ για το Νόμπελ Ειρήνης.
Το 1974 είχαμε επανάληψη του ίδιου φαινομένου με τους Έλληνες να επιστρέφουν όλους τους αιχμαλώτους Τούρκους στρατιώτες ενώ εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι και Ελλαδίτες να παραμένουν αγνοούμενοι κάπου στα βάθη της Ανατολής. Αυτά όλα βέβαια δεν μας τα έμαθαν σε κανένα σχολείο, ούτε καν στο στρατό μας τα είπαν. Αναρωτιέμαι τελικά ποιο είναι πιο ανθελληνικό κράτος το Τουρκικό ή το Ρωμέϊκο;
Αθηναίος Πολίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου