Για την ελληνική πλευρά, ακόμα και πριν την Επανάσταση του 1821, οι ομιλούντες τη «μακεδονοσλαυική» θεωρούνταν -και όντως ήταν- Έλληνες εξσλαβισθέντες γλωσσικά, οι μετέπειτα αποκαλούμενοι στα χρόνια του μακεδονικού αγώνα «Γραικομάνοι».
Του Στέφανου Μυτιληναίου
Ενώ η χώρα μας ουδέποτε αναγνώρισε τέτοια μειονότητα, από το 1960 βρισκόταν σε διαρκή αντιπαράθεση με τη Γιουγκοσλαβία για αυτό τον λόγο. Μετά τη διάλυσή της, η «Μακεδονία» που προέκυψε, πΓΔΜ για εμάς, άρχισε να θέτει με τη σειρά της ζητήματα «μακεδονικής» μειονότητας, μιλώντας για «αλύτρωτους Αιγαιάτες αδελφούς».
Κάπως έτσι συστήθηκε (1994) και το εθνικιστικό κόμμα «Ουράνιο Τόξο» με έδρα τη Φλώρινα, που αποσκοπούσε στην αναγνώριση «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα. Στις ευρωεκλογές του 1999 έλαβε σε όλη την επικράτεια 4.951 ψήφους, στις επόμενες του 2004 6.176 ψήφους και τελευταία φορά, το 2009, 4.530 ψήφους.
Όλοι αυτοί οι αλυτρωτισμοί και οι διεκδικήσεις μειονότητας έληξαν οριστικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών και τη συνταγματική αναθεώρηση που γέννησε μια νέα χώρα, τη Βόρεια Μακεδονία. Ωστόσο, επειδή η διπλωματική γλώσσα δεν είναι εύκολα κατανοητή στην κοινή γνώμη, καλό είναι τα θέματα να εξηγούνται και απλά.
Έτσι λοιπόν, ο Νίκολα Ντιμιτρόφ, μετά την υπογραφή με τη Σία Αναγνωστοπούλου, στις 8 Μαρτίου στα Σκόπια, της συμφωνίας για τη διάνοιξη συνοριακής διόδου στην περιοχή των Πρεσπών, μην μπορώντας να κρύψει τη χαρά του, τόνισε ότι η συμφωνία υπογράφτηκε «στις τρεις γλώσσες, στην ελληνική, τη μακεδονική και την αγγλική». Σε αυτό το σημείο, για να προλάβει τις αντιδράσεις της ελληνικής κοινής γνώμης, αποσαφήνισε ότι «η μακεδονική γλώσσα», στην οποία αναφέρθηκε, «που ομιλείται από τους πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας και τη διασπορά μας και, όπως έχει συμφωνηθεί με το άρθρο 7 της Συμφωνίας των Πρεσπών, δεν έχει καμία σχέση με τους Έλληνες Μακεδόνες».
Όλοι αυτοί οι αλυτρωτισμοί και οι διεκδικήσεις μειονότητας έληξαν οριστικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών και τη συνταγματική αναθεώρηση που γέννησε μια νέα χώρα, τη Βόρεια Μακεδονία. Ωστόσο, επειδή η διπλωματική γλώσσα δεν είναι εύκολα κατανοητή στην κοινή γνώμη, καλό είναι τα θέματα να εξηγούνται και απλά.
Έτσι λοιπόν, ο Νίκολα Ντιμιτρόφ, μετά την υπογραφή με τη Σία Αναγνωστοπούλου, στις 8 Μαρτίου στα Σκόπια, της συμφωνίας για τη διάνοιξη συνοριακής διόδου στην περιοχή των Πρεσπών, μην μπορώντας να κρύψει τη χαρά του, τόνισε ότι η συμφωνία υπογράφτηκε «στις τρεις γλώσσες, στην ελληνική, τη μακεδονική και την αγγλική». Σε αυτό το σημείο, για να προλάβει τις αντιδράσεις της ελληνικής κοινής γνώμης, αποσαφήνισε ότι «η μακεδονική γλώσσα», στην οποία αναφέρθηκε, «που ομιλείται από τους πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας και τη διασπορά μας και, όπως έχει συμφωνηθεί με το άρθρο 7 της Συμφωνίας των Πρεσπών, δεν έχει καμία σχέση με τους Έλληνες Μακεδόνες».
Η πρώτη αντίδραση όποιου άκουσε βιαστικά τη δήλωση είναι ότι, προφανώς και δεν έχει καμία σχέση με τους Έλληνες Μακεδόνες, γιατί ως Έλληνες μιλάνε ελληνικά. Δεν εννοούσε όμως μόνο αυτό.
Για να μη μείνει στον «αέρα» να αιωρείται ως άλλο αίνιγμα της Σφιγγός το «τι εννοούσε ο Ντιμιτρόφ», η Ελληνίδα αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών άδραξε την ευκαιρία και με δήλωσή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, την ίδια ημέρα αργότερα, αποσαφήνισε:
«Ο κ. Ντιμιτρόφ, στο πνεύμα και στο γράμμα του άρθρου 7 της Συμφωνίας των Πρεσπών, ξεκαθάρισε ότι η μακεδονική γλώσσα ομιλείται από τους πολίτες της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας και της διασποράς της κι ότι δεν έχει καμιά σχέση με οποιοδήποτε ιδίωμα ομιλείται από Έλληνες Μακεδόνες».
Δηλαδή, η κ. Αναγνωστοπούλου έκανε σαφές ότι η δήλωση αυτή δεν αφορά μόνο τους ελληνόφωνους αλλά και τους εναπομείναντες σλαβόφωνους ή δίγλωσσους Έλληνες και επιβεβαιώνει τα συμφωνηθέντα των Πρεσπών για τη μη ύπαρξη «μακεδονικής» μειονότητας.
Όταν οι «αρχαιομακεδόνες» του δεξιού VMRO-DPMNE συνειδητοποίησαν τι είχε δηλωθεί έπαθαν αμόκ και «χίμηξαν» στον Νίκολα Ντιμιτρόφ. Προφανώς μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν καταλάβει, όπως ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τι εννοούσε το άρθρο 7 της Συμφωνίας μέχρι που τα άκουσαν «λιανά» από τη Σία Αναγνωστοπούλου.
Υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε στο «Politico» και είπε στην καγκελάριο Μέρκελ, ότι «υπάρχει φόβος για “περιφερειακές αναταραχές” στην ελληνική Μακεδονία» από «αυτονομιστικές δυνάμεις» και μιλούσε για «καταλανοποίηση της βορείου Ελλάδας».
Η υποψήφια του VMRO-DPMNE στις προεδρικές εκλογές (21 Απριλίου και 5 Μαΐου), Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα Ντάφκοβα, δήλωσε «έκπληκτη» από τη δήλωση «ότι η μακεδονική γλώσσα, την οποία μιλούν οι πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, δεν έχει καμία σχέση με την γλώσσα των Ελλήνων Μακεδόνων».
Η καθηγήτρια Έλκα Γιάτσεβα Ούλτσαρ έγραψε ότι επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις της σχετικά με το περιεχόμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών ότι «θα είμαστε ο μοναδικός λαός του οποίου το εύρος χρήσης της γλώσσας θα περιορίζεται εντός των κρατικών συνόρων, καθώς στον νότο, αλλά και στην ανατολή και δύση δεν θα έχουμε μειονότητα που μιλά την μακεδονική γλώσσα».
Ο καθηγητής Βλάντιμιρ Μίλτσιν, μεταξύ άλλων, έγραψε: «Τι ήθελε να πει; Ότι υπάρχουν δύο μακεδονικές γλώσσες; Ή περισσότερες; Ή ότι δεν υπάρχει καμία λόγω των πολυάριθμων διαλέκτων; Απερίσκεπτη δήλωση».
Στο χάος που προκλήθηκε κλήθηκε να τοποθετηθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Μίλε Μποσνιάκοφσκι.
Απαντώντας στο προβοκατόρικο ερώτημα «ποια γλώσσα ομιλούν οι συγγενείς των “Μακεδόνων” στη “Μακεδονία του Αιγαίου”;», απάντησε:
«Υπάρχει μια συγκεκριμένη κατηγορία πληθυσμού στη Δημοκρατία της Ελλάδας που δεν μιλάει ελληνικά και μιλά μια άλλη γλώσσα. Αλλά δεν είμαστε αυτοί που θα καθορίσουμε σε ποια γλώσσα μιλούν. Θα ήταν παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις μια άλλης χώρας», είπε, αποκηρύσσοντας και αυτός με τη σειρά του το «Ουράνιο Τόξο» και την ύπαρξη «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα.
ΔΕΙΤΕ
(ΕΔΩ)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου