Πάνο...
ήμουν μια νύχτα βροχερή μαζί σου στο Παρίσι ...
λίγο πριν απ’τη κρίση...
με είχες πάρει αγκαλιά και γκρίνιαζες θυμάμαι...
σουβλάκια για να φάμε …
τσατίστηκα… σε μάλωσα… σου'πα:
«μη κλαις καλέ… για βόλτα θα σε πάω στο Île de la Cité…»
θυμάμαι ψιλοστράβωσες… έβαλες το γυαλί…
και ‘μοιαζες με μια γκόμενα που είχα στο diri …
και δως του βόλτες με κρις κραφτ μέσα στο Σηκουάνα…
να μου ουρλιάζεις συνεχώς «πότε θα γίνω μάνα;;;»…
και δίχως καθυστέρηση εκεί, πάνω στη πλώρη…
εγώ… εσύ… κι άλλοι οχτώ Γάλλοι συνοδοιπόροι…
"στα τέσσερα" βρεθήκαμε...το φως μας για να βρούμε,
τι φάγαμε... τι ρίξαμε... ακόμα το ερευνούμε!
{Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος}
ΔΕΙΤΕ
(ΕΔΩ)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου