~ Ένας από τους καταπατητές του κτήματος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ έφτιαξε παράνομα κτίσματα,
άλλος , μας επιτέθηκε με ψευδορκίες και πολλά άλλα, άλλος πάλι, με συγχωρείτε, έκοψε τριάντα τρεις ρίζες ελιές μαι μέρα με ένα μηχανάκι του και τα έκανε κάρβουνα. Που να ξέρω εγώ, εγώ ήμουνα στο Μοναστήρι, ευκαιρώ να πάω να δω τα κτήματα; Εγώ έχω τα διακονήματα.
– Τι να κάνω τώρα εγώ, Άγιε μου Δαυίδ;
Λέω: Εσύ, καλά κάθεσαι εδώ στο Μοναστήρι, αλλά για σκέψου και μένα, εγώ άφησα τα δικά μου κτήματα, την περιουσία μου, τους γονείς μου, τα αδέρφια μου, τα πάντα. Θυσιάστηκα και ήρθα για σένα. Τώρα, ήρθα να τρέχω για αυτές τις υποθέσεις στα δικαστήρια, να έχω καυγάδες και φασαρίες; Τι είναι αυτά, Άγιέ μου Δαυίδ;
Στενοχωρήθηκα. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ και βλέπω τον Άγιο ζωντανό, κατέβηκε από την εικόνα Του και έμεινε κενή η θέση. Μου λέει:
– Μη στενοχωριέσαι, πάτερ μου, μου λέγει, διότι η μεγαλύτερη αρρώστια στον άνθρωπο είναι η στενοχώρια. Μην έχεις στενοχώρια, τον καθένα θα τον βάλω εγώ στη θέση του.
Ένας δε εξ αυτών των ανθρώπων που κυνηγούσε το Μοναστήρι, ερχόταν καθημερινώς και μ’ ενοχλούσε και μας πήγε στο δικαστήριο και έλεγε ψέματα, ψευδορκίες και με ενοχλούσε καθημερινώς και λέω του Αγίου:
– Άγιέ μου, για κοίταξε, έρχεται αυτός ο άνθρωπος να με στενοχωρήσει.
Και ω του θαύματος! Ο Άγιος με το ραβδί του στο χέρι, τον καταδίωξε και του λέγει:
– Φύγε από δω, κακέ άνθρωπε, μην έρχεσαι να ενοχλείς τον υπηρέτη μου. Αυτός ο άνθρωπος ζει, αλλά τρελάθηκε όμως.
Αυτά είναι ζωντάνα θαύματα!
Τρελάθηκε αυτός ο άνθρωπος, αλλά εγώ παρακάλεσα τον Άγιο να τον συγχωρήσει. Και ο άνθρωπος μου τα εκμυστηρεύτηκε και του είπα να μην χάσει την ψυχή του. Είναι καλύτερα αυτός ο άνθρωπος τώρα.
Άλλος πάλι, με συγχωρείτε, που ενήργησε εναντίον της Μονής, έπεσε μέσα στο κτήμα της Μονής και έσπασε το πόδι του.
Με τους Αγίους να μην τα βάζει κανείς, διότι ο Θεός είναι δίκαιος και Άγιος.
ΔΕΙΤΕ
(ΕΔΩ)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου