Οκτώ χρόνια μνημονίων και σε αυτή την χώρα έχουμε ζήσει και έχουμε βιώσει την απόλυτη πολιτική οικονομική και τραπεζική ενορχηστρωμένη προπαγάνδα..Καθημερινώς ακούμε από διαφόρους γραφικούς τύπους που το παίζουν πολιτικοί και καθηγηταράδες οικονομικών περί της αδυναμίας εξόδου της χώρας στις αγορές μια και τα επιτόκια δανεισμού των Ελληνικών ομολόγων είναι ακόμη υψηλά.
Αυτό όμως που δεν ξέρει ο κάθε γνώστης περί των χρηματαγορών είναι πως τα επιτόκια καθορίζονται από την προσφορά και την ζήτηση της δευτερογενούς αγοράς ομολόγων όπου εκεί σε ημερήσια βάση αγοράζονται και πωλούνται τίτλοι του Ελληνικού δημοσίου .
Τι είναι όμως η δευτερογενή αγορά;; Εαν κάποιος αγόρασε ένα δεκαετή ομόλογο του Ελληνικού δημοσίου έχει την δυνατότητα το εν λόγω ομόλογο να το πουλήσει στην εν λόγω αγορά την επομένη μέρα εάν και εφόσον κρίνει και αποφασίσει ο ίδιος..Η καθημερινή αυτή πράξη καθορίζει ως ένα μεγάλο βαθμό την αξία των ομολόγων αλλά και τα επιτόκια αυτών.
Το ερώτημα πλέον που τίθεται βασανιστικά είναι γιατί το Ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να βγει στις αγορές; Γιατί πολύ απλά μας δουλεύουν οι πάντες ψιλό γαζί.
Ποια είναι τα ομόλογα τα οποία σήμερα διαπραγματεύονται στην δευτερογενή αγορά ποια είναι η ποσότητα τους και ποιος είναι ο μηνιαίος όγκος συναλλαγών που γίνεται επί αυτών..
Το σχετικό δελτίο δημοσίου χρέους που εξέδωσε ο ΟΔΔΗΧ προ ολίγων ημερών είναι αποκαλυπτικό.
Το 19,7% του συνολικού δημοσίου χρέους είναι διαπραγματεύσιμο στην δευτερογενή αγορά μια και το υπόλοιπο 80,3% είναι στα χέρια του ΔΝΤ του ESM και της ΕΚΤ. ήτοι σημαίνει πως περίπου 60 δις Ελληνικών ομολόγων καθορίζουν και το σύνολο των τιμών τους αλλά και τα επιτόκια για μια πιθανή έξοδο στις αγορές.
Εάν υπολογίσουμε πως πάνω από 30 δις σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ βρίσκονται στην κατοχή των ασφαλιστικών ταμείων και όλων των ΝΠΔΔ σημαίνει πως περίπου 30 δις βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών επενδυτών
Τα στοιχεία του ΟΔΔΗΧ είναι αποκαλυπτικά για το σύνολο των ομολόγων που αλλάξανε χέρια μέσα στο 2018 και ανέρχεται στο ποσό των 2,3 δις όταν την αντίστοιχη χρονική περίοδο του 2017 δεν ξεπερνούσε τα 600 εκατομμύρια ευρώ.
Τα νούμερα των συναλλαγών όπως αντιλαμβάνεστε είναι γελοία και ευτελή εάν αναλογιστεί κανείς πως κάθε μήνα το Ελληνικό δημόσιο δανείζεται μόνο από ΕΓΕΔ πάνω από ένα δις..
Τι θα μπορούσε όμως να συμβεί;;;
Πολύ απλά το ίδιο το Ελληνικό δημόσιο θα έβγαινε και θα αγόραζε από την δευτερογενή αγορά όλα αυτά τα ομόλογα από το 2011 μέχρι και σήμερα και αυτό θα είχε δυο μεγάλα θετικά αποτελέσματα.
Πρώτον θα αγόραζε ομόλογα πολύ πιο κάτω από την ονομαστική τους αξία ειδικά την περίοδο 2010-2012 όπου είχανε φτάσει μέχρι και το 20% της αρχικής τους αξίας και αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να απομειωθεί ως ένα μεγάλο μέρος το δημόσιο χρέος.
Δεύτερον και σημαντικότερο θα ήταν το γεγονός πως με αυτό τον τρόπο θα αποκλιμακώνονταν τα επιτόκια δανεισμού των Ελληνικών ομολόγων και θα ήταν πολύ πιο εύκολη η έξοδο στις υποτιθέμενες αγορές.
Θα μου πει κάποιος όμως που θα έβρισκε το Ελληνικό δημόσιο χρήματα προκειμένου να προβεί σε αυτή την συναλλαγή;;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και μας την δίνει ο ίδιος ο ΟΔΔΗΧ δια του δελτίου του όπου μιλά για μηνιαίες εκδόσεις βραχυπρόθεσμων τίτλων άνω των 14 δις με 100 εκατομμύρια επιπλέον δεν θα χαλούσε ο κόσμος..
Δείτε και τα σχετικά αποσπάσματα για να καταλάβετε το μέγεθος της τραπεζικής πολιτικής και οικονομικής απάτης που ζει και βιώνει ο Ελληνικός λαός τα οκτώ χρόνια πλέον και δεν τα αποκαλύπτει κανείς ούτε και από τα υποτιθέμενα αντιμνημονιακά κόμμματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου