αγέρωχος στο πέρασμα του χρόνου, η Καρυάτις που στέκει θλιμμένη σε ξένο έδαφος, ο Μεγαλέξαντρος και πολλά άλλα που έχει ακούσει ή έτυχε να δει από δω κι από κει σε κάποιο ταξιδάκι...Κανείς, πλην ελαχίστων ίσως, δεν θα σκεφτεί να πει ότι ο μεγαλύτερος θησαυρός που κληρονομήσαμε είναι η μητρική μας γλώσσα. Και όταν μιλάμε για ελληνική γλώσσα, δεν εννοούμε τα μπαρμπούτσαλα που μαθαίνουν για ελληνικά, σκόρπιοι τύποι γραμματικών και συντακτικών φαινομένων χωρίς αρχή και τέλος σε ένα πλαίσιο που συμβάλλει στο να ξεχαστούν όσο πιο γρήγορα γίνεται, φτάνει να τα γράψεις σε ένα τεστ, και όλα αυτά μέσα σε μια ατμόσφαιρα καταναγκασμού και όχι της πνευματικής καλλιέργειας που οφείλει να συνοδεύει την εκμάθηση της γλώσσας...
Όμως, τι πραγματικά πρεσβεύει αυτή η ιδιαίτερη γλώσσα που κληρονομήσαμε και η οποία απαξιώνεται καθημερινά με την προσκόλληση σε μια κακή δημοτική που πασχίζει να ξεκόψει κάθε ρίζα με την μητέρα της; Συχνά ακούμε ότι τραβάμε τα χίλια μύρια στην σύγχρονη ιστορία μας επειδή δεν έχουμε περάσει ακόμα από διαφωτισμό. Ίσως και να μην χρειάζεται καν να περάσουμε από αυτό που ονομάζουμε διαφωτισμό σε σχέση με την Ευρώπη του μεσαίωνα. Ίσως το μόνο που χρειαζόμαστε πραγματικά είναι η επιστροφή μας στις ρίζες της μητρικής μας γλώσσας, τιμώντας την με ανασκαφές στα νοήματα που μεταφέρει για να ανακαλύψουμε όλον τον χαμένο μας θησαυρό, πριν ακολουθήσει τον δρόμο της ιστορικής κληρονομιάς που θαυμάζεις πια μόνο σε μουσεία ή βιβλιοθήκες...
Η φθορά της γλώσσας ακολουθείται και από την φθορά της σκέψης, η οποία περιφέρει στους διαδρόμους της το σημαίνον χωρίς να βρίσκει ποτέ το σημαινόμενο...😶
ΜΑΡΙΝΑ ΔΑΠΟΝΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο ΠΑΡΛΑΠΙΠΑΣ δεν παίρνει θέση με πολιτική άποψη σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διαφορά ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δίκη σας ενημέρωση.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.