Η στρατηγική του “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα” για τα τουρκικά F-35 και τα τραγικά λάθη μας…

Από την ημέρα που έγινε γνωστή η πρώτη πτήση του “τουρκικού F-35” στις ΗΠΑ και η ενδεχόμενη “παράδοσή” του στις 21 Ιουνίου, μια μεγάλη συζήτηση έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα. Μάλλον με λάθος αντικείμενο…

“Θα τα δώσουν οι Αμερικανοί τα F-35 στους Τούρκους”;

“Θα πιέσουν μέχρι τέλους οι Ισραηλινοί για να μην πάρουν τα F-35 οι Τούρκοι”;

Με απλά λόγια μια συζήτηση που κινείται στη γνωστή μας λογική “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”. Στη προκειμένη περίπτωση θα μπορούσαμε να είχαμε κι εμείς την ίδια κατσίκα…

Για να τα βάλουμε σε μια σειρά:

•Οι Τούρκοι θα παραλάβουν τα F-35 τους. Στην ώρα τους ή αργότερα. Είναι χώρα συμπαραγωγός, έχει μπει στο πρόγραμμα από την αρχή, έχει πληρώσει και θα τα παραλάβει. Έκανε αυτό που εμείς δεν κάναμε και καλό είναι να το παραδεχτούμε…Τι δεν κάναμε;

•Τρεις φορές μας προτάθηκε να μπούμε στο πρόγραμμα του F-35. Και τις τρεις αποφύγαμε και να απαντήσουμε! Ούτε στο Eurofighter μπήκαμε. Ανεξάρτητα από το ποια ήταν η καλύτερη λύση για μας, το θέμα είναι ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν θέλησαν να πάνε την ΠΑ στο επόμενο επίπεδο, όπως έκανε η Τουρκία αλλά και άλλες χώρες. Λέγεται σχεδιασμός και απαιτεί μόνο σοβαρότητα. Έλειπαν και τα δύο από τα κόμματα εξουσίας της μεταπολίτευσης.

•Για να λέμε τα πράγματα με τ΄ όνομά τους και να πάψουμε να ζούμε με την ελπίδα ότι οι Τούρκοι δεν θα παραλάβουν τα F-35, θα πρέπει να αποδεχτούμε τα λάθη μας.
Δεν ήταν λίγα και όλα ήταν σοβαρά.

Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης μόνο δύο πρωθυπουργοί έλαβαν σοβαρές αποφάσεις για την ενδυνάμωση της ΠΑ: ο Ανδρέας Παπανδρέου με την αγορά του αιώνα και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με την αγορά των F-16. Αυτές οι αγορές είχαν νόημα και στόχο. Όσες ακολούθησαν κινήθηκαν στη λογική της υποτιθέμενης “εξοπλιστικής διπλωματίας” και του παραλογισμού “πιάσε μου 30 F-16 να κάνω τη δουλειά μου”! Οι αποφάσεις των κυβερνήσεων Σημίτη και Καραμανλή αποδείχτηκαν από την ίδια τη ζωή λανθασμένες.

Όταν όλες οι χώρες επέλεγαν την επόμενη μέρα για την ΠΑ τους, εμείς μέναμε “κολλημένοι” στο χθες που ήταν το F-16. Εξαιρετικό αεροπλάνο για την καθημερινή “λάντζα” του Αιγαίου, αλλά μέχρι εκεί. Όπως όλα στη ζωή ξεπερνιούνται. Κάπως έτσι φθάσαμε στο 2018 να εκσυγχρονίζουμε τα F-16 -ούτε καν αυτά του Μητσοτάκη που θα είχε νόημα να εκσυγχρονιστούν- και να προσευχόμαστε να κάνει κι άλλα λάθη ο Ερντογάν ώστε να καθυστερήσει η παράδοση των τουρκικών F-35!

Έστω και τώρα θα πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε για το αύριο της ΠΑ που δεν είναι καθόλου μακριά. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι με 85 εκσυγχρονισμένα F-16 Viper, θα είμαστε σε θέση το 2028, που αναμένεται να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού, να αντιμετωπίσουμε την τουρκική αεροπορία.
Όποιος το πιστεύει μάλλον είναι αιθεροβάμων!

Όπως συζητούν μεταξύ τους οι αεροπόροι πρώτης γραμμής λύσεις υπάρχουν αρκετές για να έχει η ΠΑ μια αξιόπιστη ασπίδα έναντι της τουρκικής αεροπορικής απειλής. Θα είναι το F-35, κάποιο άλλο αεροσκάφος, μια τελείως διαφορετική διαμόρφωση της αεράμυνας;
Ότι κι αν είναι οι ειδικοί, δηλαδή οι αεροπόροι, θα μας το πουν. Το ερώτημα είναι αν αυτοί που έχουν την ευθύνη των αποφάσεων θα ακούσουν και θα δράσουν. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από σχεδιασμό και σοβαρότητα…