Παρλάπιπας: Η Ιταλία έχει πάρει όμηρο την Ευρώπη και απαιτεί άμεση άρση των κυρώσεων από τη Ρωσία

Σάββατο 19 Μαΐου 2018

Η Ιταλία έχει πάρει όμηρο την Ευρώπη και απαιτεί άμεση άρση των κυρώσεων από τη Ρωσία

Η Ιταλική σημαία. Φωτογραφία αρχείου

Ιβάν Nτανίλοφ, συγγραφέας του blog crimson Alter
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, στην Ευρωπαϊκή Ένωση

συνέβησαν τόσο μεγάλα προβλήματα που κάποια στιγμή φάνηκε ότι δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερα. Υφίσταται ο εμπορικός πόλεμος με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ξεκινάει μια νέα διαδικασία της Ελληνικής οικονομικής κρίσης, και το κύριο επίτευγμα της Ευρωπαϊκής διπλωματίας των τελευταίων δύο δεκαετιών- «η Ιρανική Πυρηνική συμφωνία»-αδίστακτα καταστράφηκε από τον Donald Trump.

Ο γνωστός νόμος του Murphy λέει, ότι δεν υπάρχει καμία κατάσταση που δεν θα μπορούσε να γίνει ακόμα χειρότερη. Αυτό επιβεβαιώθηκε από τις ειδήσεις από την Ιταλία, η οποία αποφάσισε να μετατρέψει τη δική της παρατεταμένη πολιτική κρίση σε μια πανευρωπαϊκή οικονομική και θεσμική κατάρρευση. Το γεγονός είναι ότι από τη Ρώμη ήρθαν δύο ειδήσεις-καλές και κακές. Τα καλά νέα είναι ότι στη Ρώμη τελικά υπήρξε μια ολοκληρωμένη κυβέρνηση, και αυτό είναι αναμφισβήτητα θετικό, θεωρώντας ότι λίγοι από τους εμπειρογνώμονες ανάμεναν από τα διάφορα Ιταλικά κόμματα την ικανότητα να συμφωνήσουν και ότι ήταν μάταιες οι διαπραγματεύσεις που διήρκεσαν περίπου δύο μήνες.

Και τώρα τα κακά μαντάτα (για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ): η ιταλική κυβέρνηση αποτελείται τώρα από δύο Ευρωσκεπτιστικά μέρη, τα οποία διαφέρουν μεταξύ τους μόνο στο γεγονός ότι το ένα από αυτά (η «Ένωση του Βορρά»)- είναι οι σωστοί Ευρωσκεπτικιστές , και το άλλο (« η κίνηση πέντε αστεριών»)-είναι οι αριστεροί Ευρωσκεπτικιστές -λαϊκιστές. Σχεδόν κανείς δεν πίστευε ότι μια τέτοια κυβερνητική Συμμαχία θα δημιουργείτο. Τώρα, μετά το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης, που κατοχυρώνεται στη διακομματική συμφωνία, «διέρρευσε» στα μέσα ενημέρωσης και το Ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο βιώνει σοκ και αβεβαιότητα για το μέλλον.

Οι Βρυξέλλες πολύ σύντομα θα είναι στεναχωρημένες και τρομαγμένες, και η ίδια η ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως ενιαίου συστήματος μπορεί να προχωρά σε τεντωμένο σχοινί. Αρκεί να πούμε ότι στην πρώτη εκδοχή που έμαθαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην κυβερνητική συμφωνία υπάρχουν τρεις σημαντικές απαιτήσεις [1] για την ηγεσία της ΕΕ:
1. «Αφαιρέστε», δηλαδή διαγράψτε , τα Ιταλικά χρέη προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο ποσό των 250.000.000.000 ευρώ (!).

2. Να αρθούν αμέσως οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, διότι είναι επιζήμιες για την Ιταλική οικονομία.

3. να αποδεχθούν το γεγονός ότι η Ιταλική κυβέρνηση θα δημιουργήσει έναν μηχανισμό ο οποίος, εάν κριθεί αναγκαίος, θα επιτρέψει την ανώδυνη εγκατάλειψη του ευρώ.

Μετά τη δημοσίευση αυτών των απαιτήσεων στη Ιταλική εφημερίδα Huffington Post Italia [2] ξεκίνησε ένας πανικός στις ιταλικές αγορές , και οι εμπειρογνώμονες της Ευρωπαϊκή Κοινότητας επιτέθηκαν στους συντάκτες του προγράμματος με την κριτική και τις κατηγορίες ότι ήθελαν να καταστρέψουν την ΕΕ με τον ανεύθυνο λαϊκισμό τους.

Το πρόγραμμα έχει «οριστικοποιηθεί» και το αποτέλεσμα ήταν ως εξής: «η Liga του Βορρά» και «το κίνημα των πέντε αστέρων» έχουν εγκαταλείψει την ιδέα να απαιτήσουν αμέσως την ακύρωση των χρεών των 250.000.000.000 Ευρώ, «εξακολουθούν όμως να σκέφτονται» τους μηχανισμούς εξόδου από την Ευρωζώνη, αλλά και την άμεση απαίτηση [3] που είναι η άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας η οποία παραμένει στο κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο υποσχέθηκαν να υποβάλουν επισήμως στον Πρόεδρο της Ιταλίας τη Δευτέρα.

Το πρόγραμμα αναφέρει ότι η Ιταλία θα παραμείνει μέλος του ΝΑΤΟ και αναγνωρίζει την «προνομιακή θέση» των Ηνωμένων Πολιτειών εντός του ΝΑΤΟ, αλλά αρνείται να «θεωρήσει τη Ρωσία ως απειλή» και, αντιθέτως, την θεωρεί «οικονομικό και εμπορικό εταίρο». Ο Πρόεδρος Sergio Ματαρέλα σαφώς δεν είναι ικανοποιημένος με αυτή την Συμμαχία των Ευρωσκεπτικιστών , αλλά δεν είναι πολύ σαφές τι μπορεί να επιτύχει, σαμποτάροντας το πρόγραμμά τους. Στην πραγματικότητα, στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να φέρει την κατάσταση στη διεξαγωγή έκτακτων εκλογών, στις οποίες οι Ευρωσκεπτικιστές , πιθανότατα, θα λάβουν ακόμη περισσότερες ψήφους.

Οι Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές ελίτ έχουν κάτι να ανησυχούν. Εάν οι οι Ιταλοί Ευρωσκεπτικιστές εφαρμόσουν ολόκληρο το πρόγραμμά τους, το πρώτο θύμα θα είναι η λεγόμενη «Ευρωπαϊκή πολιτική σταθερότητα». «Η απόσυρση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη κάνει ένα μάλλον ευαίσθητο πλήγμα για το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της ενωμένης Ευρώπης (για παράδειγμα, οι χώρες της ΕΕ εξακολουθούν να μην μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους, όπως το να επιδιορθώσουν την τρύπα του προϋπολογισμού που προέκυψε μετά το Brexit), αλλά η Ιταλική εξέγερση, σημαντική και κυνική, θα είναι ακόμη πιο επικίνδυνη-τουλάχιστον λόγω του γεγονότος ότι η νέα ιταλική κυβέρνηση δεν θέλει να εγκαταλείψει την ΕΕ, χτυπώντας δυνατά την πόρτα. Αντιθέτως: επιθυμεί να μεταρρυθμίσει την Ευρωπαϊκή Ένωση με την δική της εικόνα και ομοιότητα, παίρνοντας Όμηρο το Ευρωπαϊκό Οικονομικό και πολιτικό σύστημα.

Να λάβουν τουλάχιστον την ακύρωση του Ιταλικού χρέους προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Πρόκειται για μια «πυρηνική επιλογή» με την οποία ούτε η ΕΚΤ ούτε οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών μπορούν να συμφωνήσουν, αλλά στο πλαίσιο των οποίων σχεδόν οποιεσδήποτε προτάσεις για την παροχή οικονομικής βοήθειας στην Ιταλία θα τους φανούν αρκετά ελκυστικές. Το Ιταλικό χρέος ενός τετάρτου τρισεκατομμύριου ευρώ δεν μπορεί να διαγραφεί για έναν απλό λόγο-θα προκαλέσει μια αλυσιδωτή αντίδραση μεταξύ άλλων χωρών, οι οποίες μετά από τη χρηματοπιστωτική κρίση 2008-2009 στην επόμενη δεκαετία « τόνωσαν την οικονομία μέσω των τυπωμένων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αστρονομικών ποσών. Εάν αρχίσει η διαδικασία της διαγραφής αυτών των οφειλών (οι οποίες τώρα παραδόξως ενεργούν ως εγγύηση για το Ευρωπαϊκό νόμισμα οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα πανικοβληθούν, και το Ευρώ μπορεί να υποτιμηθεί απότομα. Με αυτή την έννοια, η Ιταλία, λόγω του μεγέθους της οικονομίας και των οφειλών της, μπορεί να «κρατήσει ομήρους» ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της γηραιάς Ηπείρου. Σε αυτή την περίπτωση, όλα λειτουργούν σύμφωνα με το ρητό: «Εάν χρωστάτε στον τραπεζίτη 100 ευρώ, αυτό είναι πρόβλημά σας, και εάν οφείλετε στον τραπεζίτη 100.000.000.000 ευρώ-αυτό είναι ήδη ένα μεγάλο πρόβλημα για τον τραπεζίτη.» Παρεμπιπτόντως, είναι αδύνατο να απελευθερώσουν απλά την Ιταλία και από τις τέσσερις πλευρές ή να την φέρουν σε μια κυρίαρχη χρεοκοπία, όχι μόνο η ΕΚΤ, αλλά και όλες οι μεγάλες Ευρωπαϊκές τραπεζικές δομές, δηλαδή η αθέτηση της Ιταλίας, είναι μια εγγυημένη τραπεζική κρίση σε όλη Ευρώπη.

Είναι σημαντικό ότι, προκειμένου να υπονομευθεί η Ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική σταθερότητα, οι Ιταλοί δεν χρειάζεται καν να καταφύγουν στην προαναφερθείσα «πυρηνική επιλογή». «Το ότι δήλωσαν ότι θέλουν να βγουν από την Ευρωζώνη είναι επίσης αρκετά κατάλληλο.

Η»απαίτηση άρσης των κυρώσεων προς την Ρωσία θα χρησιμοποιηθεί είτε για τον εκβιασμό των Βρυξελλών σε άλλα σημαντικά ζητήματα για τη Ρώμη, είτε για να δείξουν στους ψηφοφόρους ότι η νέα κυβέρνηση των ευρωσκεπτικιστών ενδιαφέρεται πραγματικά για τα συμφέροντα της Ιταλίας, και όχι για τις Ευρωπαϊκές ή Αμερικανικές ελίτ. Από την άποψη της Ιταλικής επιχειρηματικότητας, η οποία εκφράστηκε επανειλημμένα από εξειδικευμένους επαγγελματικούς οργανισμούς, η άρση των κυρώσεων θα φέρει σημαντικό κέρδος για τις ιταλικές εταιρείες, το οποίο θα επιτρέψει στη νέα κυβέρνηση να κηρύξει ισχυρή Βελτίωση της οικονομικής κατάστασης στη χώρα.

Εάν η έγκριση του νέου Υπουργικού Συμβουλίου θα περάσει χωρίς προβλήματα, οι Βρυξέλλες και η Ουάσινγκτον θα έχουν έναν νέο και σοβαρό πονοκέφαλο, και η Ρωσία-ένα καταλυτικό αλλά και πολύ σημαντικό σύμμαχο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν οι Ιταλοί Ευρωσκεπτικιστές θα είναι σε θέση να «λυγίσουν» τις Βρυξέλλες, θα γίνει σίγουρα το παράδειγμα στο οποίο θα καθοδηγούνται οι ηγέτες των άλλων χωρών της ΕΕ. Ίσως αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η ΕΕ θα γίνει σταδιακά μια οργάνωση χωρών που θα προστατεύουν πραγματικά τα συμφέροντά τους, αντί να επεξεργάζονται την πολιτική ατζέντα των υπερεθνικών, και στην πραγματικότητα, αντιεθνικών, πολιτικών ελίτ.