Eπιθέσεις Πλαστής Σημαίας Πως Σκηνοθετούνται Σήμερα

Philip M. Giraldi, Strategic Culture 

Η Πλαστή Σημαία είναι μια έννοια που πάει πολλούς αιώνες πίσω. Εθεωρείτο ένα νόμιμο πολεμικό τέχνασμα από τους ΄Ελληνες και τους Ρωμαίους, όπου  μια

στρατιωτική δύναμη μπορούσε να υποκριθεί πως είναι φιλική για να πλησιάσει τον εχθρό, οπότε αποκάλυπτε την ταυτότητα και ύψωνε τα σύμβολά της προτού επιτεθεί. Στις ναυμαχίες του 18ου Αιώνα μεταξύ Ισπανίας, Γαλλίας και Βρετανίας η ύψωση

της εχθρικής σημαίας  αντί της δικής σου, για να προκαλέσεις σύγχυση στον αντίπαλο, εθεωρείτο θεμιτό πολεμικό τέχνασμα, αλλά ήταν καθιερωμένο ως «έντιμο» μόνο εάν προ της μάχης αναρτούσες την εθνική σημαία. 

Σήμερα επιχειρήσεις ψευδούς σημαίας γενικά διεξάγονται από μυστικές υπηρεσίες και μη κρατικά στοιχεία, όπως τρομοκρατικές ομάδες και θεωρούνται επιτυχημένες μόνο εάν η πραγματική ταυτότητα των δραστών τους παραμείνει άγνωστη. Δεν υπάρχει τίποτα το έντιμο σε αυτές, αφού  αποβλέπουν να ενοχοποιήσουν μιαν αθώα πλευρά για κάτι που δεν διέπραξε. 

Τελευταία υπήρξε πολλή δραστηριότητα αυτού του είδους και ήταν ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε από διαρροές ότι η CIA ανέπτυξε την τεχνική να μιμείται στο Ιντερνέτ τα αποτυπώματα άλλων μυστικών υπηρεσιών. Αυτό σημαίνει ότι όταν τα ΜΜΕ διακηρύσσουν ότι Κινέζοι ή Ρώσοι υπεισήλθαν στα αρχεία του κράτους ή μεγάλων εταιρειών, μπορεί θαυμάσια να είναι η CIA ο δράστης της εισβολής και να προσποιείται ότι αυτή προέρχεται από την Μόσχα ή το Πεκίνο. Με αυτή την δυνατότητα δεδομένη, σε πολλά εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης διατυπώθηκε η υποψία ότι στην πραγματικότητα ήταν η CIA που παρενέβη στις προεδρικές εκλογές του 2016. 

Ψευδείς σημαίες μπορεί να χρησιμοποιηθούν επίσης και σε άλλους είδους σκευωρίες. Οι δύο μεγάλες χημικές επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν πέρυσι εναντίον αμάχων στην Συρία, με αποτέλεσμα ο Πρόεδρος Τραμπ και οι συνεργάτες του να εξαπολύσουν 160 πυραύλους Κρουζ, ήταν επιχειρήσεις πλαστής σημαίας, που πραγματοποίησαν οι τρομοκρατικές ομάδες που ήλεγχαν τότε τις πληγείσες περιοχές. Η πιο πρόσφατη αναφερθείσα επίθεση της 7ης Απριλίου μπορεί να μη συνέβη καν, κατά τις καταθέσεις γιατρών και άλλων μαρτύρων που ήσαν παρόντες στην Ντούμα. Επειδή οι αντάρτες κατάφεραν να πείσουν μέγα μέρος του κόσμου ότι η συριακή κυβέρνηση πραγματοποίησε τις επιθέσεις, μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι αυτές οι επιθέσεις πλαστής σημαίας ήταν εξαιρετικά επιτυχημένες. 

Το αντίδοτο κατά των επιχειρήσεων πλαστής σημαίας, όπως αυτών στην Συρία, είναι φυσικά να αποφύγεις να τσιμπήσεις το δόλωμα και να περιμένεις μέχρις βγουν τα πορίσματα μιας διεξοδικής και αντικειμενικής επιτόπιας έρευνας. Οι ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία δεν έκαναν αυτό, προτιμώντας αντίθετα να ανταποκριθούν στις υστερικές κραυγές των ΜΜΕ «να κάνουν κάτι». Εάν η έρευνα των Ηνωμένων Εθνών για την λεγόμενη επίθεση δεν βρει τίποτα, που είναι πολύ πιθανό, είναι απίθανο ότι οι τρείς χώρες θα απολογηθούν για την διάπραξη εγκλήματος πολέμου. 

Η άλλη θορυβώδης επίθεση πλαστής σημαίας που σημειώθηκε πρόσφατα ήταν η δηλητηρίαση του Σεργκέι Σκριπάλ και της κόρης του, στο Σώλσμπερυ, στις 4 Μαρτίου. Η Ρωσία δεν είχε αξιόπιστο κίνητρο να πραγματοποιήσει αυτήν την ενέργεια και στην πραγματικότητα είχε κάθε λόγο να μην την θέλει. Οι ισχυρισμοί που διατύπωσε η πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι, ότι η χημική ουσία ήταν «πολύ πιθανώς» ρωσικής προέλευσης, ρεζιλεύτηκαν, εν μέρει πρώτον από την έρευνα του δικού της κέντρου ερεύνης χημικών όπλων. Η Μέι, υφιστάμενη επιθέσεις και μέσα στο κόμμα της, χρειαζόταν έναν εξωτερικό εχθρό και μια καλή ιστορία για να στερεώσει την θέση της στην εξουσία. Έτσι μια ψεύτικη σημαία πρόβαλε σαν εξιτήριο, αφού η Μόσχα δεν θα ήταν σε θέση να αρνηθεί «τα γεγονότα» που είχε επινοήσει το Λονδίνο. Δυστυχώς για την Μέι, της βγήκε λάθος και η συζήτηση που άναψαν οι ενέργειές της, με την απέλαση 24 Ρώσων διπλωματών, της προξένησε μεγάλη ζημιά. Ελάχιστοι τώρα πιστεύουν ότι η Ρωσία διέπραξε την δηλητηρίαση και ένα διογκούμενο ρεύμα γνώμης υποστηρίζει πως ήταν μια επιχείρηση ψευδούς σημαίας, που σκηνοθέτησε η βρετανική κυβέρνηση ή ακόμη και η CIA. 

Το δίδαγμα που πρέπει να συναχθεί από την Συρία και την υπόθεση Σκρίπαλ είναι ότι εάν ένα «συμβάν» δεν φαίνεται να έχει πίσω του ένα πειστικά εύλογο κίνητρο, υπάρχει υψηλή πιθανότητα ότι αποτελεί ενέργεια πλαστής σημαίας. Επιβάλλεται κάποια επιφύλαξη στον καταλογισμό ευθύνης, επειδή αλλιώς η σπουδή σε συμπεράσματα και η προσφυγή σε δυσανάλογη αντίδραση μπορεί εύκολα να κλιμακωθεί σε πολεμική σύρραξη.  

Σημ. Μετφρ:Ο Philip M. Giraldi, εκτελεστικός διευθυντής του «Συμβουλίου Εθνικού Συμφέροντος», διετέλεσε αξιωματικός της μυστικής υπηρεσίας στρατού και επί 18ετία αξιωματούχος της CIA, έχει διπλώματα Μάστερ των Πανεπιστημίων του Σικάγου και του Λονδίνου στο Δίκαιο και στην Ευρωπαϊκή Ιστορία και αρθρογραφεί σε σειρά οργάνων ελεύθερης ενημέρωσης, στις ΗΠΑ και άλλων χωρών. 

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού 

triklopodia

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ (ΕΔΩ)