Μετά την άνοδο του Κεμάλ και τη καθαίρεση του Σουλτάνου, η Τουρκία άρχισε σταθερά και μεθοδικά να επανακτά τα γύρω εδάφη της παλιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι δε λαοί που κατοικούσαν και κατοικούν σε αυτά τα εδάφη εκδιώχθηκαν ή εξοντώθηκαν πλήρως. Αυτή είναι η μόνιμη υπομονετική
και σταθερή επιδίωξη της Τουρκίας.
Γι’ αυτό σε όποιο έδαφος μπαίνει η Τουρκία, δεν
πρόκειται να το αφήσει ποτέ, παρά μόνο με πολεμική ήττα. Η Τουρκία αντιλαμβάνεται μόνο την ισχύ των όπλων και το παζάρι μέσω της ισχύος. Εκτός από τις μετά το 1922 σχετικές πράξεις της εναντίον μας, δείτε τι έκανε στη συνέχεια με την πλήρη γνώση και ανοχή του ΝΑΤΟ στην Κύπρο και τι προσπαθεί να κάνει τώρα με τη βόρεια Συρία, το βόρειο ΙΡΑΚ, στο Αιγαίο, στη Θράκη κ.λ.π.
πρόκειται να το αφήσει ποτέ, παρά μόνο με πολεμική ήττα. Η Τουρκία αντιλαμβάνεται μόνο την ισχύ των όπλων και το παζάρι μέσω της ισχύος. Εκτός από τις μετά το 1922 σχετικές πράξεις της εναντίον μας, δείτε τι έκανε στη συνέχεια με την πλήρη γνώση και ανοχή του ΝΑΤΟ στην Κύπρο και τι προσπαθεί να κάνει τώρα με τη βόρεια Συρία, το βόρειο ΙΡΑΚ, στο Αιγαίο, στη Θράκη κ.λ.π.
Σε ότι αφορά ειδικά την Ελλάδα, δεν θέλει μόνο το Αιγαίο. Η πραγματική βούληση της Τουρκίας είναι να ξαναπάρει πίσω όσο πιο πολύ ελληνικό έδαφος μπορέσει. Όποιος νομίζει ότι η Τουρκία θα σταματήσει μόνο στο Αιγαίο και στη Θράκη, χώρους στους οποίους έχει ήδη βάλει για τα καλά τα πόδια της, είναι απόλυτα γελασμένος. Τα περί «ζωτικού χώρου» που προπαγανδίζει η εξωτερική της πολιτική είναι μόνο για τη διεθνή πολιτική σκηνή. Η Τουρκία, θέλει όσο το δυνατόν πιο πολύ Ελλάδα. Όσο και αν αυτό μπορεί για κάποιους να μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, δυστυχώς είναι η απόλυτη κρυφή γραμμή της εξωτερικής πολιτικής, με την οποία δρα η Τουρκία εναντίον μας. Γι αυτό και δεν υπέγραψε ποτέ καμία συνθήκη η οποία κατοχύρωνε νομικά τα σύνορα και τα συμφέροντα της Ελλάδας στη θάλασσα. Θέλει πάντα να υπάρχει ένα θολό τοπίο ανάμεσά μας για να κερδίζει συνεχώς πόντους με σταθερή επιθετικότητα, βασιζόμενη στην δική μας συνεχή υποχωρητικότητα. Θα σταματήσει μόνο αν καταλάβει πρόβλημα γύρω από την ισχύ των όπλων.
Επιδιώκει για παράδειγμα να στήσει τζαμί κάτω από την Ακρόπολη και σπεύδουν εδώ οι δικοί μας (πολιτικοί και κλήρος) να της το παραχωρήσουν για να την εξευμενίσουν. Αλλά φυσικά δεν θα σταματήσει μόνο στο τζαμί. Επιδιώκει να βάλει για τα καλά πόδι στη Θράκη και αμέσως σπεύδει το δικό μας υποχωρητικό πολιτικό σύστημα να της κάνει τα κέφια, αδειάζοντας τη Θράκη από Έλληνες.
Αρχικά, το 1922 πέταξε τους Έλληνες στη θάλασσα από τα μικρασιατικά παράλια, τα οποία καθάρισε πλήρως από κάθε ελληνικό στοιχείο, αλλά δεν βιάστηκε να συνεχίσει στο Αιγαίο, γιατί γνώριζε ότι δεν είχε τις θαλάσσιες δυνάμεις και θα έχανε. Σε αντίθεση με μας που αντί να προχωρήσουμε σταθερά προς Κωνσταντινούπολη, θέλαμε με βουλιμία και μικρομεγαλισμό να προχωρήσουμε προς Άγκυρα. Αντί εμείς να πάμε τότε στην Κωνσταντινούπολη, τελικά έδιωξε τους Έλληνες από την Κωνσταντινούπολη, κατοχύρωσε Ίμβρο και Τένεδο, αργότερα πήρε τη Β. Κύπρο (την οποία φυσικά εποφθαλμιά ολόκληρη) και τώρα μπαίνει μεθοδικά με τη στήριξη του ΝΑΤΟ και κυρίως της Γερμανίας στο Αιγαίο.
Ενθάρρυνε και ενίσχυε παλιότερα τους Βουλγάρους και σήμερα ενθαρρύνει και ενισχύει τους Σκοπιανούς και τους Αλβανούς. Στην ουσία, δεν θέλει να πάρουν οι αφελείς εθνικιστές Σκοπιανοί και Αλβανοί τμήματα της Ελλάδας, απλά τους χρησιμοποιεί για να μας αδυνατίσει και να μας γονατίσει. Έσπευσε να επιβάλει στους Αλβανούς, πουν ζουν το δικό τους όψιμο μικρομεγαλισμό, την ακύρωση της συμφωνίας για την εκμετάλλευση της ΑΟΖ στο Ιόνιο, ακριβώς για να μην δυναμώσει η Ελλάδα. Η Τουρκία δεν μας θέλει γείτονες, όπως νομίζουμε, μας θέλει ολοκληρωτικά. Θέλει να φύγει ο ελληνισμός από εδώ (ήδη τα νεότερα και πιο δυναμικά τμήματα φεύγουν) ή να εξοντωθούμε. Αυτός είναι ο βαθύς σχεδιασμός και το όραμα του τουρκικού έθνους από την εποχή του Κεμάλ.
Εκμεταλλεύτηκε και βοήθησε το ISIS με το αζημίωτο μάλιστα, αφενός για να καθαρίσει τη βόρεια Συρία και το βόρειο Ιράκ από Σύρους και Κούρδους και αφετέρου για να σπρώξει παντός είδους μουσουλμανικά στοιχεία και πρόσφυγες στην Ελλάδα. Τα στοιχεία αυτά δεν τα έχει ενεργοποιήσει ακόμα εδώ, αν και μπορεί, γιατί ακόμα εμείς έχουμε μια κάποια δύναμη. Τα μνημόνια όμως θα μας αποτελειώσουν. Όταν θα έχουμε καταρρεύσει τελείως οικονομικά και δεν θα μπορεί να κινηθεί ούτε ένα άρμα μάχης, τότε θα τους ενεργοποιήσει για την οριστική μας κατάρρευση εκ των έσω, για να έρθει μετά η ίδια, με τις ευλογίες ΝΑΤΟ και Γερμανίας ως εγγυήτρια δύναμη των εδώ μουσουλμάνων.
Δηλαδή το σήμερα που ζούμε είναι η συνέχιση του 1922. Σήμερα, μετά το 1922, η Τουρκία κερδίζει το θαλάσσιο χώρο, εντός του οποίου έπνιξε τότε τους Έλληνες. Ταυτόχρονα δεν διστάζει να υπερίπταται του ελληνικού εναέριου χώρου και να κάνει εμφανίσεις έξω από το Σούνιο, μετρώντας τη δειλία μας. Απειλεί με casus belli την επέκταση των χωρικών μας υδάτων και δεσμεύει με αυθαίρετες Navtex συνεχώς σχεδόν ολόκληρο το Αιγαίο, παραχωρώντας μόνο αυτή άδειες, όπως έκανε ο Μωάμεθ ο Πορθητής στο Βόσπορο.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η πολιτική της Τουρκίας, ανεξαρτήτως κομματικών κυβερνήσεων, υπηρετεί ένα «όραμα» τη δική της «Μεγάλη Ιδέα». Κανένα έθνος, κανένας λαός, κανένα κράτος δεν μπορεί να υπάρξει, να συντονιστεί και να χαράξει σαφείς στόχους, αν δεν έχει ένα όραμα. Η Ελλάδα έφτασε ως εκεί που έφτασε, χάρη στο παλιό όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Μετά από αυτό και από μια μεγάλη στασιμότητα, δεν υπήρξε άλλο δυνατό όραμα που θα ένωνε το έθνος σε μια κοινή προσπάθεια. Κάποιο παρόμοιο δυνατό όραμα που να συνεγείρει το έθνος, απουσιάζει πλήρως από τη σημερινή Ελλάδα. Γι αυτό και υπάρχει μια τρομακτική εσωστρέφεια και μια συνέχιση μιας καταθλιπτικής πορείας χωρίς στόχο, προς την παρακμή και την αποσύνθεση.
Τι κάνει το δικό μας πολιτικό σύστημα; Ό,τι του πει η οικονομική ολιγαρχία, η οποία έχει τα πλούτη της, που απέκτησε από το ελληνικό σώμα, στο εξωτερικό και ουδόλως θα την ενοχλήσει, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, να κάνει μπίζνες επί των ελληνικών πτωμάτων με την τουρκική ολιγαρχία.
Η φαινομενικά εξωτερική πολιτική κατευνασμού και υποχωρητικότητας ενθαρρύνει τα τουρκικά σχέδια και είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για ό,τι ακολουθήσει.
Ποτέ αυτή η παρασιτική κρατικοδίαιτη διεθνιστική ολιγαρχία που έχουμε και η οποία ελέγχει απόλυτα το πολιτικό σύστημα, δεν θέλησε να καταστρώσει η ελληνική εξωτερική πολιτική ένα ολοκληρωμένο σχέδιο προστασίας του ελληνικού έθνους. Δεν υπήρξε εξάλλου ποτέ εθνική ολιγαρχία η ίδια. Απόγονοι των κοτζαμπάσηδων ήταν και είναι, οι οποίοι έχασαν τα προνόμια που είχαν οι πρόγονοί τους από τους Τούρκους.
Όσοι μπορούν να καταλάβουν τα πιο πάνω τα κατάλαβαν. Απαιτείται το ταχύτερο δυνατόν, η δημιουργία ενός νέου πολιτικού κινήματος, για να σώσουμε ό,τι ακόμα μπορούμε να σώσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου