άρνηση εκτέλεσης της διαταγής να υπηρετήσει σε κέντρα κράτησης μεταναστών στη Θεσσαλονίκη.
Στο κείμενο στης ανάληψης ευθύνης, η «Οργάνωση Αναρχική Δράση» αναφέρει μεταξύ άλλων, «για να συντάξουμε τη δική μας επαναστατική στρατηγική απέναντι στο φασισμό, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε πλήρως τη πολυσυνθετότητα του εχθρού, την ιστορία του,τις ρίζες και τις συνθήκες μέσα απο τις οποίες γεννήθηκε και αναπτύχθηκε. Μόνο τότε θα βρούμε τα τρωτά σημεία και θα επιφέρουμε σοβαρά πλήγματα, χτυπώντας αλλεπάλληλα τους φασίστες σε όλο το δομικό τους ιστό.Η Θεσσαλονίκη κουβαλάει ακόμα και σήμερα ένα βαθύ δεξιό παρελθόν, συνυφασμένο με την επιρροή του στρατού και της ισχυρής εκκλησιαστικής εξουσίας στις πολιτικές και κοινωνικές αποφάσεις».
www.seleo.gr
ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ:
Θεσσαλονίκη-Εμπρησμός της οικίας και των γραφείων του παραστρατιωτικού φασίστα Δημήτρη Βαλασίδη
Στις 30 Νοέμβρη στο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης οδηγήθηκαν, υπό τη στήριξη εθνικιστικών οργανώσεων, οι παραστρατιωτικοί Μιλτιάδης Τοκατλίδης και Ευάγγελος Φώτης για άρνηση εκτέλεσης της διαταγής να υπηρετήσουν σε κέντρα κράτησης μεταναστών, ξερνώντας ένα φασιστικό παραλήρημα περί αλλοίωσης της φυλετικής τους ταυτότητά. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού χαμηλής ισχύος στο κτίριο της οδού Κονίτσης 5, στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης όπου στεγάζεται η οικία του παραστρατιωτικού φασίστα Δημήτρη Βαλασίδη και τα γραφεία του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας, τα ξημερώματα της ίδιας μέρας.
Ο Δ. Βαλασίδης είναι ένα από τα χουντικά σταγονίδια με θεωρητική και στρατηγική επίδραση από οργανώσεις όπως ο Σύνδεσμος Απόστρατων και η 3Ε. Αποτελεί γενικό γραμματέα του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας, αντιπρόεδρο του σχήματος Δεσμοί Ελλήνων και στέλεχος του Ιερού Λόχου με μεγάλη ευθύνη στη θεωρητική δόμηση του φασιστικού ιστού στην πόλη της Θεσσαλονίκης, καθώς αποτελεί κεντρικό ομιλητή επίσημων και μη εθνικιστικών δραστηριοτήτων. Ο βραδινός κρότος της έκρηξης στο σπίτι του Δ. Βαλασίδη, είναι μια πρώτη προειδοποίηση για το ρόλο του στην παρουσία και δράση των εθνικιστικών οργανώσεων στην Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια. Την επόμενη φορά δε θα αρκεστούμε στον βραδινό τρόμο της έκρηξης και τα παγωμένα χαμόγελα της επόμενης μέρας στο στρατοδικείο.
Ο φασισμός ξεπλένει τη δημοκρατία.
Για να συντάξουμε τη δική μας επαναστατική στρατηγική απέναντι στο φασισμό, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε πλήρως τη πολυσυνθετότητα του εχθρού, την ιστορία του,τις ρίζες και τις συνθήκες μέσα απο τις οποίες γεννήθηκε και αναπτύχθηκε. Μόνο τότε θα βρούμε τα τρωτά σημεία και θα επιφέρουμε σοβαρά πλήγματα, χτυπώντας αλλεπάλληλα τους φασίστες σε όλο το δομικό τους ιστό.
Η Θεσσαλονίκη κουβαλάει ακόμα και σήμερα ένα βαθύ δεξιό παρελθόν, συνυφασμένο με την επιρροή του στρατού και της ισχυρής εκκλησιαστικής εξουσίας στις πολιτικές και κοινωνικές αποφάσεις. Γι’ αυτό και στις μέρες μας μπορεί κανείς να δει πως οι εξαγγελίες του Μπουτάρη δεν είναι τίποτα μπροστά στον κυριακάτικο οχετό του Άνθιμου. Αυτό έχει επίδραση και στους δομικούς συσχετισμούς του εθνικιστικού χώρου. Παρότι η Χρυσή Αυγή είναι εδώ και χρόνια η επίσημη νησίδα της ακροδεξιάς, οι πολυπληθέστερες δραστηριότητες των φασιστών εκπορεύονται από σχήματα όπως άλλοτε ο Στόχος και η Πατριωτική Συμμαχία και στις μέρες μας ο Ιερός Λόχος, οργανώσεις που συσπείρωσαν ακροδεξιά μιάσματα κάτω από τη σκέπη της χουντικής διδαχής “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”.
Οι συλλήψεις των χρυσαυγιτών το 2014 για τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τον ναζί Ρουπακιά και τα τάγματα εφόδου της Νίκαιας και η αρχή της νομικής αποδόμησης της εγκληματικής οργάνωσης, άνοιξαν πράγματι έναν αντιφασιστικό διάλογο μέσα στην κοινωνία; Όχι, μέγα λάθος. Και ο λαός έχει αποδείξει πως και ξεχνάει και δεν κρεμά τους φασίστες. Τα 440.966 αιματοβαμμένα αποτυπώματα στις ψήφους του 2012, η μεταναστοφοβία και οι αντιδράσεις για την ενσωμάτωση των προσφύγων στην καθημερινότητά μας (εργασία, εκπαίδευση κτλ) ακόμα και οι πρόσφατες διαμαρτυρίες για το νέο νομοσχέδιο σε σχέση με την αλλαγή φύλλου, είναι κάποιες από τις στιγμές που αφαιρούν το “δικαίωμα στον αντιφασισμό”. Οι φωνές για τιμωρία και μάλιστα παραδειγματική πληθαίνουν, γιατί ο καθένας προσπαθεί να αποτινάξει τις προσωπικές του ευθύνες για την φασιστική εκτροπή.
Ούτε δικαστήρια, ούτε φυλακές.
Ο αντιφασιστικός συρφετός δεν είναι κάτι ανεξέλεγκτο. Δημιουργείται και εκπορεύεται στρατηγικά για τις ανάγκες του ίδιου του κράτους και του κεφαλαίου. Η ιστορία της φασιστικής δραστηριότητας έχει καταγράψει εκατοντάδες επιθέσεις σε αγωνιστές και δολοφονίες αντιφρονούντων που δε συμμορφώθηκαν με “τας εντολάς”. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, πέραν της επίσημης στελέχωσης των σωμάτων ασφαλείας με ακροδεξιούς, συνδράμουν επιχειρησιακά στην από κοινού καταστολή κινητοποιήσεων (κοινές επιθέσεις με τα ΜΑΤ στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο του 1995, μαχαιρώματα αντιφασιστών μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ στις 2 Φλεβάρη 2008, κοινές επιθέσεις με τα ΜΑΤ έξω από την πλατεία Χημείου το Δεκέμβρη του 2008...). Και εκεί που το κράτος αδυνατεί στρατηγικά ή επικοινωνιακά να επέμβει, αναλαμβάνουν πλήρη δράση με επιθέσεις σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους αλλά και κοινωνικές μειονότητες (μετανάστες, lgbtqi άτομα κ.α.)
Όποιος αναζητά έδαφος, για να αντιπαρατεθεί πολιτικά με τους φασίστες, σε θεσμική οδό απέναντι σε μορφώματα που εκπορεύονται από τα βάθη του κρατισμού είναι από αφελής μέχρι πολιτικάντης και καιροσκόπος.
Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κομμάτι του ευρύτερου αναρχικού αγώνα. Έχει διάρκεια και συνέπεια. Δίνεται καθημερινά στους δρόμους, στις πλατείες, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, ανακόπτοντας κάθε ανάσα ύπαρξης στους ναζί. Καιροφυλακτεί ενάντια στον εντεινόμενο εκφασισμό της κοινωνίας.
Να σταθούμε με κάθε μέσο απέναντι στους υμνητές του Χίτλερ. Με την θεωρητική αποδόμηση του φασισμού, την κατάλυση της ασυνείδητης υπεράσπισης του έθνους, τις αντισυγκεντρώσεις, τις συγκρούσεις, τις επιθέσεις σε γραφεία, σπίτια και μέλη φασιστικών σχηματισμών να οικοδομήσουμε ένα επαναστατικό μέτωπο, που θα στείλει τους φασίστες στα τάρταρα της ιστορίας.
Ανάλυση και αντίληψη του εχθρού.
Οργάνωση και συνέπεια στη στρατηγική.
Επίθεση με κάθε μέσο, χωρίς οίκτο και όρια.
Γιατί το οδόστρωμα του Νέου Ηρακλείου έχει πολύ χώρο ακόμα.
ΥΓ: Από τις 11 Νοέμβρη τα μέλη της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας σε σχέση με το καθεστώς επισκεπτηρίων με το παιδί τους, την παύση του καθεστώτος απομόνωσης του Μαζιώτη και την κατάργηση διατάξεων του νέου σωφρονιστικού κώδικα. Μέχρι στιγμής οι αρμόδιοι επιδεικνύουν παγερή αδιαφορία απέναντι στην εξέλιξη του αγώνα των απεργών. Όποιος παίζει με τις ζωές των επαναστατών, παίζει και με τη δική του. Το έχουμε ξαναπεί, αίμα για το αίμα των επαναστατών.
Οργάνωση Αναρχική Δράση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου