Ο Άρειος Πάγος ακύρωσε τον πρώτο γάμο ομόφυλου ζευγαριού στην Ελλάδα

Και με τη βούλα του Αρείου Πάγου ακυρώθηκε 10 χρόνια μετά ο πολιτικός γάμος του ομόφυλου ζευγαριού που είχε τελεστεί από τον δήμαρχο Τήλου. 


Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο η βούληση του Έλληνα νομοθέτη φτάνει, τουλάχιστον με τα έως τώρα δεδομένα, μέχρι την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. 

Έτσι σημειώνουν οι δικαστές ότι «ανεξάρτητα από τον αντίλογο που θα μπορούσε να παραθέσει κανείς, αποτελεί την έκφραση της βούλησης της εσωτερικής έννομης τάξης , η οποία θεωρείται ότι αντανακλά τις ηθικές και κοινωνικές αξίες και παραδόσεις του ελληνικού λαού, που δεν αποδέχεται τη θέσπιση γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια». Και προσθέτουν ότι «σε όσες ευρωπαϊκές χώρες (Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία,Σουηδία, Ισπανία κ.λ.π ) θεσπίστηκε κατά τα τελευταία έτη ο γάμος ομόφυλων προσώπων, τούτο υπήρξε αποτέλεσμα νομοθετικής πρωτοβουλίας του εκάστοτε εθνικού νομοθέτη και όχι υποχρέωση συμμόρφωσης προς τις ρυθμίσεις του άρθρου 12 της ΕΣΔΑ». 

Ο τότε δήμαρχος Τήλου, Τάσος Αλιφέρης 

Προσφυγή τώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο 
Το ζευγάρι, που αναμένεται τώρα να φτάσει την υπόθεση και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, είχε προσφύγει στον Άρειο Πάγο ζητώντας να αναιρεθεί η απόφαση του Εισαγγελέα Ρόδου που ακύρωνε το γάμο τους. Όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων στην απόφαση, ο εισαγγελέας σωστά ακύρωσε το γάμο με μία «προβλεπόμενη από το νόμο διαδικαστική ενέργεια, που αποτελεί μέτρο αναγκαίο για την προστασία της ηθικής , ενόψει του ενδιαφέροντος της Πολιτείας για την ομαλή διαμόρφωση και λειτουργία των οικογενειακών σχέσεων. Ούτε εξάλλου, αποτελεί επέμβαση στην οικογενειακή ζωή των εν λόγω προσώπων , για το λόγο ότι κυρίως στην περίπτωση του «γάμου» δύο προσώπων του ιδίου φύλου το ζητούμενο είναι κατά πόσον υπάρχει μεταξύ των προσώπων αυτών «οικογένεια », η νομική έννοια της οποίας έχει ως σταθερά στοιχεία το γάμο και τη συγγένεια έτσι ώστε να τίθεται ζήτημα προστασίας της». 

Ο αντίλογος  

Σύμφωνα με το δικηγόρο, Βασίλη Χειρδάρη, πάντως, «η απόφαση αγνοεί τις κοινωνικές, ιστορικές, νομολογιακές και νομοθετικές εξελίξεις για τον γάμο των ομοφύλων και τις διεργασίες που γίνονται σε παγκόσμιο πια επίπεδο καθώς και τη σύγχρονη πραγματικότητα και στηρίζεται ερμηνευτικά στον Ρωμαίο νομοδιδάσκαλο Μοδεστίνο του 3ου μ.Χ. αιώνα, που έδωσε ένα ορισμό για τον γάμο που έχει ξεπεραστεί από την πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια. Για παράδειγμα ο Μοδεστίνος στον ορισμό του γάμου περιλαμβάνει την συμβίωση μέχρι τον θάνατο και την συμμετοχή θεοκρατικών αντιλήψεων, αποκλείοντας το διαζύγιο, κάτι που πλέον είναι ανεδαφικό και παράλογο. 
Ο Άρειος Πάγος «γαντζώνεται» στις παραδοσιακές δομές της κοινωνίας και κατανοεί την έννοια της οικογένειας αντίθετα με τη δημιουργική και εξελικτική ερμηνεία του όρου από τα Δικαστήρια του Στρασβούργου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των δυτικών κρατών. 
Ταυτίζει την οικογένεια με το γάμο και τη συγγένεια, αποκλείοντας κάθε άλλη μορφή συμβίωσης. 
Πλέον όμως, αυτή η ταύτιση έχει ξεπεραστεί από όλη τη σύγχρονη νομολογία, που έχει καταστεί πάγια και σταθερή. 
Η οικογένεια πλέον αποτελεί εδώ και χρόνια αυτόνομη έννοια, δεν χρειάζεται νομική αναγνώριση και περιλαμβάνει τα άγαμα ζευγάρια ετερόφυλα και ομόφυλα και, τα παιδιά εκτός γάμου στη σχέση με τον πατέρα, τα υιοθετημένα παιδιά και τους θετούς γονείς, τις de facto σχέσεις, όπως οι ερωτικές και μη σχέσεις που διαθέτουν διάρκεια, συγκατοίκηση, κοινή οικονομία, τις σχέσεις παππούδων και γιαγιάδων με εγγόνια, τις σχέσεις θείων με ανίψια κ.α. 
Με δυο λόγια ο Άρειος Πάγος εξοβελίζει από την έννοια της οικογένειας όσους δεν είναι παντρεμένοι και δεν έχουν συγγένεια, νομολογιακή θέση που δεν συμβαδίζει με τον σύγχρονο ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό και μας πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω. 
Το Δικαστήριο του Στρασβούργου επέκτεινε μάλιστα την έννοια της οικογένειας περιλαμβάνοντας σ΄ αυτήν και σχέσεις που δεν διαθέτουν το χαρακτηριστικό της συγκατοίκησης, καθώς και αυτές που δεν είναι σύμφωνες με την εθνική νομοθεσία. Καμία ένωση, αναφέρει η ιστορική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ του 2014 που χορήγησε το δικαίωμα γάμου στους ομόφυλους παρά την μη ύπαρξη νομοθετικής ρύθμισης, «δεν είναι πιο βαθιά από το γάμο, γιατί ενσωματώνει τα υψηλότερα ιδεώδη της αγάπης, της πίστης, της αφοσίωσης, της θυσίας και της οικογένειας». 
Οι ομόφυλοι που ζητούν να παντρευτούν «σέβονται το θεσμό του γάμου, και μάλιστα τόσο βαθιά ώστε να επιδιώξουν να το εκπληρώσουν για τον εαυτό τους για να αυτό- ολοκληρωθούν. 
Η ελπίδα τους είναι να μη καταδικαστούν να ζουν μια ζωή στη μοναξιά, αποκλεισμένοι από έναν από τους παλαιότερους θεσμούς. 
Ζητούν ίση αξιοπρέπεια στα μάτια του νόμου.». Δυστυχώς η ελληνική δικαιοσύνη δεν συμμερίζεται τέτοιες σκέψεις. Το ομόφυλο ζευγάρι θα προσφύγει στο τελευταίο καταφύγιο που λέγεται Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις αρχές του 2018. 

Η τύχη των γάμων ενός μέρους της κοινωνίας που επιζητεί να έχει ίση μεταχείριση και στην εμβάθυνση της προσωπικής του σχέσης, στην αγάπη και στην αξιοπρέπεια είναι πλέον στα χέρια του Στρασβούργου…».