Φορούσε μόνο την κομπιναιζόν που ήταν ανασηκωμένη γύρω από τον θώρακα, και οι ζαρτιέρες ήταν ζωσμένες στη μέση. Μία σφαίρα στον αυχένα με διέξοδο στην αριστερή μετωπική χώρα είχε δώσει τέλος στο μαρτύριο της… Τα μάτια της ήταν ορθάνοικτα από τρόμο και καθρέφτιζαν όλη τη φρίκη που είχε ζήσει.
Η ουσία του Κόκκινου Δεκέμβρη βρίσκεται στην εκτέλεση της Παπαδάκη και στην «Ομηρία».
Οι «ηρωικοί» Ελασίτες άρχισαν να μάχονται με τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές τους χίτες και τους ταγματασφαλίτες στις 4 Δεκεμβρίου 1944.
Στις 21 Δεκεμβρίου, 17 ημέρες μετά, και ενώ συνεχίζονται «αψιμαχίες», η εκτέλεση της Παπαδάκη μας δίνει μια εικόνα της «ηρωικής αντίστασης» του λαού και της καθημερινής ζωής στην Αθήνα.
Οι ηρωικοί εαμίτες Δημήτρης Μυράτ (γερμανομαθής) και ο εβραίος Σαμ Μπράντενμπουργκ , έπαιζαν χαρτιά και δεν πολέμαγαν με τους άγγλους ιμπεριαλιστές. Εμφανίστηκαν ένοπλοι, οι «ηρωικοί» κομμουνιστές Κων. Μπιλιράκης, Θεόδωρος Μιχαλόπουλος, και Δημήτρης Σούλης που συνέλαβαν την καταζητούμενη Ελένη Παπαδάκη. Πήγαν με τα πόδια, χωρίς να συναντήσουν Εγγλέζους ιμπεριαλιστές και χωρίς να τους βομβαρδίσει η ΡΑΦ, στα γραφεία της Λαϊκής Επιτροπής του ΕΑΜ, επί της οδού Πατησίων 314 και μετά , στα περιφερειακά γραφεία του ΕΑΜ, στη διασταύρωση Πολυλά και Μαρτζώκη, όπου η »λαϊκή πολιτοφυλακή » του ΚΚΕ, η ΟΠΛΑ, με επικεφαλής της τον «Ορέστη», αποφάσισε την τύχη της Ελένης Παπαδάκη. Εκεί ηταν και ο «ηρωικός» κομμουνιστής και «πολιτοφύλακας Πάνος Καραβουσάνος».
Εκεί στην Πολιτοφυλακή της Πατησίων στην επιταγμένη έπαυλη Παπαλεονάρδου υπήρχαν και άλλες κρατούμενες. Μαζί με την Παπαδάκη ήταν η Νιόβη Χαριτάκη, ήταν ένα κορίτσι γύρω στα είκοσι και εφτά μηνών έγκυος που την είχαν συλλάβει στις 18 Δεκεμβρίου μαζί με την αδελφή της, Μαρίκα, με την κατηγορία ότι ο πατέρας τους ήταν διευθυντής της Ούλεν και η Νιόβη γνώριζε καλά οτι επρόκειτο να την εκτελέσουν.
Γύρω στα μεσάνυχτα με αυτοκίνητο της ΟΠΛΑ, τις έστειλαν Γαλάτσι στα Διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ όπου οι ηρωικοί κομμουνιστές και στελέχη της ΟΠΛΑ Βλάσσης Μακαρώνας, Στέφανος Λιόλιος, Πέτρος Τζογανάκης, Ιωάννη Κουκούτσης και άλλοι των οποίων τα ονόματα δεν τα διέσωσε η ιστορία παρίμεναν για να εκτελεσουν τα σιδηροδέσμια θύματα και να πάρουν τα ρούχα τους για τις ανάγκες του λαού.
Η ομάδα του Γαλατσίου δεν συνάντησε ποτέ τους «ιμπεριαλιστές» και έκανε τη δουλειά της σύμφωνα με τις εντολές που είχε. Αυτός «ηρωικός» μηχανισμός δεν «πολέμαγε» , αλλά δολοφονούσε όσους είχαν προγραφεί.
Αυτά γινόντουσαν 17 ημέρες μετά την έναρξη των Δεκεμβριανών.
Και τα ξέρουμε λόγω της Παπαδάκη. Αυτά έγιναν και για χιλιάδες άλλα αθώα θύματα σαν την Παπαδάκη. Μαζί της στο λακκο που την έριξαν ήσαν άλλοι 4 . «Ανώνυμοι».
Τη Νιόβη την είχαν ρίξει σε άλλο λάκκο.
Ο Βλάσσης Μακαρώνας και ο Στέφανος Λιόλιος ομολόγησαν στο στρατοδικείο και εκτελέστηκαν.
Ο γερμανομαθής εαμίτης Μυράτ έγινε θιασάρχης και πέθανε το 1991 από γεράματα.
Στις 21 Δεκεμβρίου, 17 ημέρες μετά, και ενώ συνεχίζονται «αψιμαχίες», η εκτέλεση της Παπαδάκη μας δίνει μια εικόνα της «ηρωικής αντίστασης» του λαού και της καθημερινής ζωής στην Αθήνα.
Οι ηρωικοί εαμίτες Δημήτρης Μυράτ (γερμανομαθής) και ο εβραίος Σαμ Μπράντενμπουργκ , έπαιζαν χαρτιά και δεν πολέμαγαν με τους άγγλους ιμπεριαλιστές. Εμφανίστηκαν ένοπλοι, οι «ηρωικοί» κομμουνιστές Κων. Μπιλιράκης, Θεόδωρος Μιχαλόπουλος, και Δημήτρης Σούλης που συνέλαβαν την καταζητούμενη Ελένη Παπαδάκη. Πήγαν με τα πόδια, χωρίς να συναντήσουν Εγγλέζους ιμπεριαλιστές και χωρίς να τους βομβαρδίσει η ΡΑΦ, στα γραφεία της Λαϊκής Επιτροπής του ΕΑΜ, επί της οδού Πατησίων 314 και μετά , στα περιφερειακά γραφεία του ΕΑΜ, στη διασταύρωση Πολυλά και Μαρτζώκη, όπου η »λαϊκή πολιτοφυλακή » του ΚΚΕ, η ΟΠΛΑ, με επικεφαλής της τον «Ορέστη», αποφάσισε την τύχη της Ελένης Παπαδάκη. Εκεί ηταν και ο «ηρωικός» κομμουνιστής και «πολιτοφύλακας Πάνος Καραβουσάνος».
Εκεί στην Πολιτοφυλακή της Πατησίων στην επιταγμένη έπαυλη Παπαλεονάρδου υπήρχαν και άλλες κρατούμενες. Μαζί με την Παπαδάκη ήταν η Νιόβη Χαριτάκη, ήταν ένα κορίτσι γύρω στα είκοσι και εφτά μηνών έγκυος που την είχαν συλλάβει στις 18 Δεκεμβρίου μαζί με την αδελφή της, Μαρίκα, με την κατηγορία ότι ο πατέρας τους ήταν διευθυντής της Ούλεν και η Νιόβη γνώριζε καλά οτι επρόκειτο να την εκτελέσουν.
Γύρω στα μεσάνυχτα με αυτοκίνητο της ΟΠΛΑ, τις έστειλαν Γαλάτσι στα Διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ όπου οι ηρωικοί κομμουνιστές και στελέχη της ΟΠΛΑ Βλάσσης Μακαρώνας, Στέφανος Λιόλιος, Πέτρος Τζογανάκης, Ιωάννη Κουκούτσης και άλλοι των οποίων τα ονόματα δεν τα διέσωσε η ιστορία παρίμεναν για να εκτελεσουν τα σιδηροδέσμια θύματα και να πάρουν τα ρούχα τους για τις ανάγκες του λαού.
Η ομάδα του Γαλατσίου δεν συνάντησε ποτέ τους «ιμπεριαλιστές» και έκανε τη δουλειά της σύμφωνα με τις εντολές που είχε. Αυτός «ηρωικός» μηχανισμός δεν «πολέμαγε» , αλλά δολοφονούσε όσους είχαν προγραφεί.
Αυτά γινόντουσαν 17 ημέρες μετά την έναρξη των Δεκεμβριανών.
Και τα ξέρουμε λόγω της Παπαδάκη. Αυτά έγιναν και για χιλιάδες άλλα αθώα θύματα σαν την Παπαδάκη. Μαζί της στο λακκο που την έριξαν ήσαν άλλοι 4 . «Ανώνυμοι».
Τη Νιόβη την είχαν ρίξει σε άλλο λάκκο.
Ο Βλάσσης Μακαρώνας και ο Στέφανος Λιόλιος ομολόγησαν στο στρατοδικείο και εκτελέστηκαν.
Ο γερμανομαθής εαμίτης Μυράτ έγινε θιασάρχης και πέθανε το 1991 από γεράματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου