Σε πάρα πολλούς στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί η άποψη πως η απάντηση στα τουρκικά F-35 είναι η αγορά ελληνικών F-35. «Αναλύσεις» από έγκριτους
«δημοσιογράφους», με λίγο από συνομωσιολογία και μια δόση από προφητείες, βρήκαν σαν λύση στα τουρκικά F-35, την ακύρωση του εκσυγχρονισμού των F-16 και την αγορά F-35. Ουδεμία έκπληξης για το βάθος της σκέψης ορισμένων «αναλυτών». Ισχύει όμως;
Όταν η USAF ξεκίνησε τον διαγωνισμό για το JSF, που απέδωσε το Boeing X-32 και το Lockheed Martin X-35, δεν είχε στο μυαλό της πως κάποια στιγμή το αποτέλεσμα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τον … εαυτό του στο πεδίο μιας μελλοντικής μάχης. Το JSF ή F-35 δημιουργήθηκε σαν το όπλο που θα επέτρεπε στις ΗΠΑ και στους -πολύ κοντινούς- συμμάχους της να διατηρήσουν την αεροπορική υπεροχή που δημιούργησαν τα F-4E, F-16/F-18/F-15 μέχρι και τα μέσα του 21ου αιώνα.
Το F-35 δημιουργήθηκε σαν ένα μαχητικό κρούσης κατά κύριο λόγο, αλλά όπως τελικά αποδεικνύεται είναι ικανότατο στην αντιμετώπιση υπερευέλικτων μαχητικών αεροπορικής υπεροχής. Είναι δε τόσο ικανό, που η USAF σχεδιάζει την αγορά επιπλέον αριθμού F-35 για την αντικατάσταση των F-15C/D που αυτή την στιγμή παίζουν τον ρόλο μαχητικών αεράμυνας για την βορειοαμερικανική ήπειρο.
Η δε παρουσία του στο Παρίσι ήταν εντυπωσιακή. Μπορεί να μην έκανε ελιγμούς επιπέδου Su-35 ή Eurofighter, ή έστω F-16, αλλά απέδειξε πως δεν είναι το ιπτάμενο «τούβλο» που πολλοί ισχυρίζονται. Ο πανίσχυρος κινητήρας του σε συνδυασμό με την μηδενική του υπογραφή στα αεροπορικά ραντάρ αλλά και το DAS/EOTS, το κάνουν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο αεροσκάφος στον αέρα.
Όλα αυτά τα έχουμε γράψει, καθώς η ΠΤΗΣΗ παρακολουθεί την εξέλιξη του μαχητικού από την εποχή του JSF, και παρέχουμε συνεχή κάλυψη στα διάφορα στάδια που ολοκληρώνει. Η κάλυψη αυτή παρέχεται κυρίως από την έντυπη έκδοση του περιοδικού μας, αλλά και την σελίδα μας. Αυτή είναι άλλωστε και η κύρια αποστολή μας, η αμυντική σας ενημέρωση.
Ερχόμαστε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Καθώς η χώρα μας δεν είχε ποτέ αριθμητική υπεροχή απέναντι στον σημαντικότερο γεωπολιτικό της αντίπαλο, την Τουρκία, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ανέκαθεν βασίζονταν στην ποιοτική υπεροχή, του έμψυχου δυναμικού και των μέσων. Έτσι πότε με την αγορά Mirage F1/Corsair A-7/F-4E, άλλοτε με Mirage 2000/F-16, άλλοτε με τα F-16B52+/Mirage2000-5Mk2 και τελευταία με τα B52+Advanced η ΠΑ είχε πάντα μια ποιοτική υπεροχή απέναντι στην τουρκική απειλή.
Ο εκσυγχρονισμός των τουρκικών F-16 σε Block50+Advanced (έχει αποδώσει 198 αεροσκάφη) έφερε την ΤΗΚ σε πλεονεκτική θέση απέναντι στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Την κατάσταση θα διορθώσει ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών F-16 (θα αποδώσει 85 F-16V Block72 και 38 F-16C/D Block52+Adv μέχρι και το 2024-2025). Τι μπορεί να γίνει όμως με τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν τα τουρκικά F-35;
Λογικά την εισαγωγή ενός τέτοιου πολλαπλασιαστή ισχύος θα έπρεπε να το είχε αποφασίσει πρώτη η Ελλάδα. Έτσι θα έπρεπε η Τουρκία να «αγχώνεται» τώρα για το θέμα. Η δική μας όμως πολιτική ηγεσία των αρχών της δεκαετίας του 2000, που τώρα σέρνεται πάλι στην φυλακή, είχε άλλη άποψη ή άλλες «προτεραιότητες». Ότι έγινε έγινε, ας δούμε όμως πια είναι η λύση.
Σεβαστό (ως προς τον αριθμό ο χαρακτηρισμός) μέρος των ελληνικών «Μέσων», κατακεραύνωσαν την επιλογή του εκσυγχρονισμού των F-16, και θεωρούσαν πως θα έπρεπε το 1 δις να κατευθυνθεί σε μαχητικά F-35 (χωρίς φυσικά να αποκαλύπτουν πως με 1 δις δεν παίρνουμε ούτε τα ζαντολάστιχα των F-35). Θα μπορούσαν όμως τα F-35 να είναι η απάντηση σε F-35;
To F-35 έχει εξαιρετικά προηγμένους αισθητήρες, συμπεριλαμβανόμενου και του ραντάρ AESA APG-81, αλλά και του DAS.
H ισχύς του APG-81 του δίνουν πράγματι πολύ καλύτερες πιθανότητες εναντίον στόχων 5ης γενιάς (stealth όπως ένα άλλο F-35). Αλλά τις ικανότητες του APG-81 τις έχουν κι άλλα μαχητικά με ραντάρ AESA. Συνεπώς το F-35 έχει δυνατότητες εντοπισμού άλλου F-35 όμοιες με αυτές ενός οποιουδήποτε μαχητικού 4,5+ γενιάς. Σε ένα αχανές αεροπορικό περιβάλλον, που τα ραντάρ αν και θα υπάρχουν, θα έχουν πολύ χαμηλές επιδόσεις, οι εντοπισμοί θα γίνονται σε μικρές αποστάσεις.
Επίσης, οι δυνατότητες αερομαχίας μεταξύ δυο αεροσκαφών F-35 είναι περιορισμένες, ενώ δεν θα έχουν κάτι το ιδιαίτερο που θα μπορεί να φέρει τον ένα ή το άλλον αντίπαλο σε πλεονεκτική θέση (αν και το πιθανότερο είναι καμία αεροπορία να μην επιθυμεί να εμπλέκει μαχητικά με την αξία του F-35 σε κλειστές αερομαχίες). Ακόμη και οι δυνατότητες του συστήματος DAS, μέχρι ένα βαθμό μπορούν να συγκριθούν με αυτές ενός οποιουδήποτε συστήματος σκοπευτικού σε κράνος (που σήμερα φέρουν όλα σχεδόν τα μαχητικά 4ης γενιάς και πάνω).
Αν λοιπόν ένα F-35 δεν μπορεί να εντοπίσει ένα άλλο F-35, τότε το F-35 δεν μπορεί και να είναι η απάντηση σε ένα άλλο F-35.
Πολλοί αναφέρουν πως η απόκτηση F-35 από την χώρα μας θα έδινε την δυνατότητα στην Πολεμική Αεροπορία και στις Ένοπλες Δυνάμεις δυνατότητα «εκδικητικών» πληγμάτων στην τουρκική ενδοχώρα. Αυτό από μόνο του, σύμφωνα με τις «θεωρίες», θα κάνει τους Τούρκους να σκεφτούν περισσότερο το να εκδηλώσουν μια επίθεση τύπου «6 Ημερών» καταστρέφοντας την Ελληνική Αεροπορία στο έδαφος. Η θεωρία αυτή μπάζει από παντού, και εξηγούμαστε.
Καταρχάς δεν είναι τόσο εύκολο να καταστραφεί η ΠΑ στο έδαφος, όχι από την ΤΗΚ όπως είναι σήμερα, όχι με την βοήθεια 20 F-35, αλλά ακόμη και με την υποστήριξη του NCC-1701 USS Enterprise. Επιτρέψτε μας να το ξέρουμε. Είναι τέτοια η δομή της, και η προετοιμασία της, που ποτέ δεν ήταν ένας εύκολος στόχος. Αν κάποια στιγμή στο παρελθόν ήταν, θα το ξέραμε, γιατί οι γείτονες δεν θα είχαν χάσει την ευκαιρία να το κάνουν. Θα το ξέραμε δηλαφή γιατί θα το είχαν κάνει.
Κατά δεύτερον, αν η ΤΗΚ έχει την δυνατότητα με 20+ μαχητικά F-35 να καταστρέψει την ΠΑ με το σύνολο των μαχητικών της στο έδαφος, αυτό σημαίνει πως ούτε τα -πιθανά- ελληνικά F-35 θα την «γλυτώσουν», σωστά; Η θεωρία αυτή από μόνη της «πάσχει» καθώς τα 20, 24 ή και 26 μαχητικά δεν επαρκούν.
Η συμπληρωματική θεωρία που θέλει τα F-35 να καταστρέφουν μόνο Α/Α πυραύλους και κέντρα διοίκησης, σημαίνει πως ο κύριος κορμός της ΠΑ θα έχει γλυτώσει (και τα F-35 αλλά και τα άλλα μαχητικά της Ελλάδας, συνεπώς απλά μιλάμε για πρώτο πλήγμα, όχι για Αρμαγεδδώνα). Έτσι, και να ακολουθήσουν κύματα με F-16, πάλι θα έχουμε τρόπο ανταπόδοσης (δεν θα το αναλύσουμε εδώ). Πάμε όμως παρακάτω.
Αν χρειαστεί να δαπανήσουμε μερικά δις (3,5 περίπου) για την αγορά 20 μαχητικών F-35 απλά και μόνο για εκδικητικό πυρ, μετά από αιφνιδιαστική επίθεση, μάλλον πετάμε τα χρήματά μας. Η ανταπόδοση μπορεί να γίνει με πλήθος άλλων τρόπων, με SCALP EG, με SCALP Navale, με ATACMS, ακόμη και με περισσότερο εξωτικά όπλα όπως το LORA ή το Iskander. Συνεπώς και η θεωρία του «Ισοδύναμου Τετελεσμένου» πάσχει σε ότι αφορά την αντιμετώπιση F-35 από F-35.
Από τα παραπάνω μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως είμαστε εναντίον της αγοράς F-35 από την ΠΑ, τουναντίον. Αλλά μιας και βρισκόμαστε στην χώρα της απόλυτης σεναριολογίας-συνομωσιολογίας (αν όχι μπουρδολογίας) και δεν συμμαζεύεται, και από Δευτέρα θα κατηγορηθούμε ότι είμαστε θιασώτες του Rafale ή του Eurofighter (όπως μέχρι τώρα είχαμε κατηγορηθεί πως είμαστε υπέρ του F-35 γιατί βάζαμε … πολλές ειδήσεις για το μαχητικό), ας εξηγήσουμε και πάλι.
Σίγουρα το F-35 θα έδινε στην ΠΑ πρωτόγνωρες δυνατότητες, και θα μπορούσε να ήταν ο απόλυτος συνδυασμός στο πεδίο της μάχης με τα ελληνικά F-16V. Άλλωστε οι δυνατότητες του F-35 δεν μπορούν να γίνουν απόλυτα εκμεταλλεύσιμες από μια αεροπορία αν δεν τις μοιράζεται με άλλα μαχητικά προηγούμενης γενιάς. Το πιθανότερο αυτό ακριβώς να κάνει η ΠΑ, τώρα που βρισκόμαστε εντός Μνημονίου να επιλέγει τον χαμηλού κόστους και εντός δυνατοτήτων εκσυγχρονισμό των F-16, και αύριο να αρχίζει να χτίζει με τμηματικές αγορές F-35 πάνω στην στέρεη βάση του κορμού των ελληνικών F-16V (που σημειωτέον θα υπηρετούν μέχρι και το 2050).
Όπως δήλωσε ο Α/ΓΕΑ, με την ειλικρίνεια και την ευθύτητα που διακρίνει τους ένστολους αξιωματικούς, τα ελάχιστα F-35 που θα πάρει η Τουρκία δεν είναι άμεσος κίνδυνος. Κίνδυνο άμεσο αποτελούν τα 200 εκσυγχρονισμένα F-16C/D Block50+Adv, καθώς τα F-35 θα αντιμετωπιστούν εκ καιρώ (που θα αρχίσουν να πληθαίνουν). Κάπου εδώ πρέπει να πούμε πως η Τουρκία σχεδιάζει να παραγγείλει 100 μαχητικά F-35, αλλά δεν τα έχει παραγγείλει. Μερικοί πιστεύουν πως το 2018 η Τουρκία θα έχει 100 F-35. Αν τελικά παραληφθούν μαχητικά από την γειτονική χώρα, τα πρώτα θα έρθουν το νωρίτερο στα τέλη 2018 ή αρχές 2019, και το 2025 θα έχει το πολύ να έχει παραλάβει 20 μαχητικά. Αυτό, γιατί το παραμύθι των fake news έχει παραπάει.
Το 2018 δεν ξέρουμε αν η Τουρκία παραγγείλει κι άλλα μαχητικά πέραν αυτά των αρχικών παραγγελιών. Θεωρητικά συνεχίζει να επιθυμεί 100 μαχητικά, αν και στο αρχικό πρόγραμμα είχε αναφερθεί ο αριθμός των 116 μαχητικών. Πρόσφατα αναφέρθηκε από το Janes πως το 101-116 τουρκικό F-35 θα είναι της έκδοσης F-35B. Αλλά ούτε οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις, ούτε η κατάσταση της τουρκικής οικονομίας δεν δείχνουν πως μπορούν να είναι αισιόδοξοι οι γείτονες και πως θα πλησιάσουν αυτούς τους αριθμούς. Αυτά φυσικά είναι σε απόλυτη γνώση της ηγεσίας της ΠΑ, αλλά τι να πει και ο ΑΓΕΑ; ξέρουν οι «έγκριτοι δημοσιογράφοι», με «έμπιστες» προφητείες γερόντων να τους καθοδηγούν.
Αλλά η αντιμετώπιση του F-35 είναι κάτι που δεν λύνεται ούτε φυσικά με τον εκσυγχρονισμό των F-16, αλλά ούτε και με την αγορά άλλων F-35. To F-35 αλλά και κάθε άλλο μαχητικό 5ης γενιάς θα αλλάξει ριζικά τον τρόπο που σχεδιάζονται και υλοποιούνται οι αεροπορικές επιχειρήσεις. Η ΠΑ θα είναι πιθανότατα η πρώτη αεροπορία στον κόσμο που θα πρέπει να δώσει λύσεις, και προφανώς ετοιμάζεται από τώρα (ή και μερικά χρόνια πριν). Ο εκσυγχρονισμός των F-16V είναι η πρώτη κίνησή της προς την κατεύθυνση που λέγεται αποκατάσταση της αεροπορικής ισορροπίας πάνω από το Αιγαίο.
Οι σπασμωδικές κινήσεις στην Άμυνα, μόνο ζημιά μπορούν να μας προκαλέσουν. Οι περισσότεροι ακόμη θεωρούν πως οι αεροπορικές επιχειρήσεις έχουν μείνει στην εποχή Spitfire IX vs Focke Wolf A-5, ή έστω F-86 vs MiG-15. Δεν μπορούν να αντιληφθούν πως το αεροπορικό πεδίο πάνω από το Αιγαίο δεν έχει σε τίποτα να κάνει με όσα έχει καταγράψει η πολεμική αεροπορική ιστορία μέχρι σήμερα. Θα είναι ένας κλειστός χώρος υψηλής φονικότητας, που θα κερδίσει ο πιο σωστά «στημένος», όχι αυτός που έχει τα περισσότερα ή τα καλύτερα μέσα. Αλλά αυτός που όλα του τα μέσα θα χρησιμοποιηθούν στο 100% των δυνατοτήτων τους.
Το F-35 ή το F-16V ή κάθε άλλο μαχητικό θα μπει σε μια πολεμική αεροπορική μηχανή, που καλολαδωμένη θα πρέπει να πολεμήσει. Δεν θα ενδιαφέρει ποιος θα κάνει την κατάρριψη ή τον βομβαρδισμό, αλλά ποιος θα κερδίσει. Δυστυχώς είναι ένα concept που θα πρέπει να γίνει κατανοητό, και θα επιστρέψουμε στο θέμα.
Μέσα από το περιοδικό, με πολύ ειδικά άρθρα, αλλά και το site μας, θα επανέλθουμε στο πρόβλημα που ονομάζεται τουρκικά F-35. Σας υποσχόμαστε να κάνουμε όσες αναλύσεις απαιτηθεί, εξετάζοντας κάθε πιθανή λύση, και παραθετοντάς σας ότι έχει γίνει γνωστό μέχρι σήμερα.
Πάντως, λύση στο F-35 με όνομα F-35 δεν υπάρχει. Μόνο πρόβλημα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου