Ο καθένας μας κουβαλάει την ιστορία του, που πολλές
φορές έρχεται από πολύ μακριά, πολύ μακρύτερα από το πρόσκαιρο παρελθόν
του. Αντί για εισαγωγή , επιλέγω
τους στίχους μίας πολύ ηττημένης και
‘’ξεχασμένης’’ ποίησης, τους οποίους - προφανώς - πολλοί από την σημερινή
αριστερά δυστυχώς αγνοούν…
«Ώρα
λοιπόν είναι που περισσότερο θα επιμένω, θα ουρλιάζω,
έστω κι αν μένω μόνος, μι’ ανίσχυρη
μειοψηφία,
έστω κι αποδιωγμένος,
στιγματισμένος, ύποπτος,
γιατί η στάση μου δεν εξαρτήθηκε
ποτέ
από κομματικό μισθό ή πόστο
και στο χαράκωμα της επανάστασης
δε με διόρισε ποτέ κανείς
κι ούτε μπορεί να μ’ απολύσει.
Θά’τανε βολικό να σώπαινα. Μα δεν
μπορώ.
Αρχίζω πάλι ως να κολλήσει η γλώσσα
στο λαρύγγι:
Το δρόμο, πρέπει να βρούμε το δρόμο
κάθε στιγμή να ξαναβρίσκουμε το
δρόμο
η σκέψη απλώνεται σ’ όλο το κορμί
κάθε στιγμή αργοπορίας είναι
θάνατος
η ιστορία μας κινδυνεύει να σαπίσει
η χώρα μας, ο λαός μας κινδυνεύει
να σαπίσει.
Κ’ εμείς, μ’ όλες μας τις
αδυναμίες,
η μόνη ελπίδα σωτηρίας.»
Μετά από τον ντόρο που δημιουργήθηκε με την
δημοσιοποίηση σχετικού μου άρθρου για την αμφιλεγόμενη υπόθεση Αμίρ και κατόπιν, απαιτήσεων κάποιας
Μπαρσέφσκι και κάποιων γκρουπούσκουλων π.χ
ΑΡΑΝ , ΑΡΑΣ κλπ, λέξεις παντελώς
άγνωστες στη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, μου ζητήθηκε - ούτε λίγο ούτε πολύ - να κατεβάσω το άρθρο προς ικανοποίηση των
παραπάνω. Δηλώνω ρητά και κατηγορηματικά ότι αυτό δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Η αξιοπρέπεια δεν τεμαχίζεται, δεν
κατεβαίνει… και δεν ανεβαίνει… σύμφωνα με τις ορέξεις και απαιτήσεις των “Δικαιωματιστών”,
όπου ως Δικαιώματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αναγωγή κάθε ανθρώπινης
ιδιαιτερότητας – ανωμαλίας σε ανθρώπινο δικαίωμα και μάλιστα σε πολιτικό
δικαίωμα. Δηλαδή τα υποπροϊόντα του Καπιταλισμού,
που καταργεί κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, π.χ εργασιακά, πρόσβαση σε δομές παιδείας,
υγείας κλπ, μετατρέποντας τα σε εμπορεύματα. Εσύ που με διαβάζεις τώρα, θα
έχεις την ευκαιρία να αγωνίζεσαι… για τα “δικαιώματα” όπως αυτά που επιδιώκουν
μέσου του εσμού των ΜΚΟ, π.χ Ανοικτή Κοινωνία (Σόρρος) , Σολιντάριτυ (Σόρρος).
Θα μπορείς να αγωνίζεσαι… για την υιοθεσία από τα ομόφυλα ζευγάρια, για τα
ανοικτά σύνορα δηλαδή την φαντασιακή ονείρωξη κάθε καπιταλιστή!
Σημειώνω ότι για πρώτη φορά χρησιμοποίησα τις “ιδιότητες
μου” στη ΛΑΕ ( Συντονιστή ΠΕ Δάφνης – Υμηττού , Μέλος Νομαρχιακής ΛΑΕ
Ανατολικών, Μέλος Γραμματείας του ΤΟΠ ΛΑΕ
) ακριβώς για να αναδείξω το πρόβλημα. Ιδιότητες για τις οποίες δεν κόπτομαι…
και θα το καταλάβετε, στο τέλος της δήλωσης μου. Άλλοι πουλάνε και την ψυχή τους στο διάβολο για κομματικά πόστα και
θέσεις, όχι ο υπογράφων που εντάχθηκε στη ΛΑΕ χωρίς προαπαιτούμενα σε αντίθεση
με όλα τα γκρουπούσκουλα που απαίτησαν και έλαβαν θέσεις σε Πολιτικό Συμβούλιο
κλπ. Επομένως, για μένα προσωπικά
κάθε δυνατότητα αναμονής, υπομονής και ανοχής λήγει στο σημείο αυτό.
Θα
ήθελα να σας ενημερώσω ότι παρόλο που είμαι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της
«Λαϊκής Ενότητας» και είχα την τιμή να αποχωρήσω από το ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν
αποχωρήσει το Αριστερό Ρεύμα, αποφάσισα
για λόγους προσωπικούς και πολιτικούς να μην παραμείνω στη ΛΑΕ, την οποία και
υπηρέτησα με συνεχή παρουσία και όχι μόνο για όλο αυτό το διάστημα. Έχει
μεγάλη σημασία πιστεύω με τι πρόγραμμα και ποιούς ανθρώπους, με ποιές συμμαχίες
θα επιχειρήσουμε να παρέμβουμε.
Δεν
είμαι διατεθειμένος να συνεχίσω σε ένα μέτωπο(;;;) που οικοδομείται με τη
μεταφορά ενός κομματιού ΣΥΡΙΖΑ, ενός κόμματος παραγόντων, μηχανισμών, φραξιών
και άλλων ευχάριστων… καταστάσεων και όχι με ανοιχτό κάλεσμα που θα απευθύνεται
σε κάθε τίμιο άνθρωπο που αισθάνεται τις τραγικές επιπτώσεις που έχει στη ζωή
του, στην κοινωνία και γενικά στη χώρα μας η εφαρμογή των μνημονίων. Οι
εφεδρείες της αριστεράς δεν βρίσκονται σε κομματικά γραφεία και συμμαχίες
κορφής, αλλά μέσα στην κοινωνία.
Δεν είμαι διατεθειμένος να συνεχίσω σε ένα κόμμα,
όπου κομματάρχες αναζητούν νέα πολιτική στέγη, σε ένα κόμμα «μηχανισμών» που
διατηρούν τον απόλυτο έλεγχο. Σε ένα κόμμα ζηλωτών που δεν ανέχονται καμία άλλη
άποψη εντός του κόμματος, πλην εκείνης που η Μπαρσέφσκι και η κάθε Μπαρσέφσκι,
απαιτούν και οι υπόλοιποι αποδέχονται,
στη λογική της διατήρησης του υποτιθέμενου μετώπου. Σε ένα κόμμα
«καρικατούρα» του ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα χυλό.
Η ένταξή μου στην Αριστερά δεν έχει την έννοια της
στράτευσης στα συμφέροντα ενός κόμματος (δεν υπάρχει Αριστερά σωτήρας), αλλά
εκφράζει τη δέσμευσή μου απέναντι στη ζωή.
Να αγωνίζεσαι χωρίς να προσδοκάς οφέλη.
Στη σημερινή φάση η ενασχόληση με την πολιτική δεν
είναι χόμπι αλλά στράτευση.
Καλύτερο φάρμακο, η απόφαση να αγωνίζεσαι για την αλήθεια των ιδεών σου στη σκληρή
πραγματικότητα της κρίσης που ζούμε.
Η ελπίδα πάντα υπάρχει και δεν είναι άλλη από τους
κοινωνικούς αγώνες, την ατμομηχανή της ιστορικής εξέλιξης.
Μετά
από όλα αυτά, δεν θα μπορέσω να είμαι εκ των εισηγητών στην προγραμματιζόμενη
Ημερίδα της ΛΑΕ για Προϋπολογισμό και Φορολογία και προς τον σκοπό αυτό,
παρακαλώ να ενημερωθεί ο σύντροφος Γιάννης Τόλιος και το Οργανωτικό της ΛΑΕ.
Σας ενημερώνω ότι παραιτούμαι από την ΛΑΕ για όλους
τους παραπάνω λόγους που αναφέρω και
εκατοντάδες άλλους που δεν αναφέρω προς το παρόν…!!!
Σας
ενημερώνω επίσης ότι παραμένω στο
Αριστερό Ρεύμα, το οποίο μερικοί θέλουν
και επιδιώκουν, να μετατρέψουν σε παρακολούθημα των επιλεκτικών ευαισθησιών των
“Δικαιωματιστών” και των δικών τους προσωπικών επιδιώξεων και ετερόκλητων “συμμαχιών”
και όχι μόνο… Και παραμένω για να δώσουμε μαζί αυτή τη μάχη την οποία είμαι και
σίγουρος ότι θα κερδίσουμε .
Θα
παρακαλούσα το Οργανωτικό της ΛΑΕ, την παρούσα δήλωση παραίτησης μου να
κοινοποιήσει σε όλες τις ΠΕ της ΛΑΕ, σε αντίθετη περίπτωση θα το κοινοποιήσω
εγώ με σχετικές δημοσιεύσεις σε ολόκληρο τον ημερήσιο τύπο και πολλά σάιτς .
Αθήνα
– Υμηττός 23/11/2017
Τάσος
Σαμπάνης , Οικονομολόγος
Πρώην
Συντονιστής ΠΕ ΛΑΕ Δάφνης – Υμηττού
Πρώην
μέλος Νομαρχιακής ΛΑΕ Ανατολικών Συνοικιών
Πρώην
Μέλος Γραμματείας του ΤΟΠ ΛΑΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου