εντολή ενός μέλους της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας, τον πρίγκηπα Salman bin Sultan, αποκαλύπτει το The Intercept.
Ο Salman είχε προμηθεύσει με 120 τόνους εκρηκτικά και άλλο οπλισμό τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, δίνοντάς τους οδηγίες να “φωτίσουν τη Δαμασκό” και να “ισοπεδώσουν” το αεροδρόμιο, δείχνει το έγγραφο της αμερικανικής παρακολούθησης στις παρατάξεις της αντιπολίτευσης της Συρίας.
Η επίθεση ήταν μια επίδειξη δύναμης από τους αντάρτες υπό την αιγίδα του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, με στόχο το προεδρικό μέγαρο, το Διεθνές Αεροδόμιο της Δαμασκού και μια κυβερνητικά ελεγχόμενη περιοχή ασφαλείας.
Οι Σαουδάραβες ήθελαν για πολύ καιρό την εκθρόνιση του Άσαντ. Ο Salman ήταν ένας από τους βασικούς Σαουδάραβες αξιωματούχους που ήταν υπεύθυνοι για το κυνήγι του πολέμου στη Συρία, υπηρετώντας ως υψηλόβαθμος αξιωματούχος μυστικών υπηρεσιών προτού προαχθεί αργότερα το 2013 ως αναπληρωτής υπουργός άμυνας.
Το έγγραφο της NSA παρέχει μια ματιά στο πώς εξελίχθηκε ο πόλεμος από τα πρώτα του στάδια λαϊκών εξεγέρσεων και καταστολής. Μέχρι τη στιγμή της επίθεσης τον Μάρτιο του 2013, αναμφισβήτητα η πιο σημαντική δυναμική στη σύγκρουση ήταν οι ξένες δυνάμεις και στις δύο πλευρές που τροφοδοτούσαν αυτό που φαίνεται να ήταν ένα αιματηρό αδιέξοδο. Το έγγραφο επισημαίνει πόσο βαθιά αυτές οι ξένες δυνάμεις θα εμπλακούν σε τμήματα της ένοπλης εξέγερσης, ακόμη και επιλέγοντας συγκεκριμένες αποστολές για να εκτελέσουν οι τοπικοί σύμμαχοί τους.
Το απόρρητο έγγραφο της NSA από συλλογή πληροφοριών του PRISM Skype στις 14-18 Μαρτίου.
”Μια επανάσταση, ένας πόλεμος μέσω άλλων και ένας εμφύλιος πόλεμος δεν αποκλείουν απαραιτήτως μεταξύ τους το ένα το άλλο”, δήλωσε ο Άρον Λουντ, ειδικός στη Συρία στο Ίδρυμα The Century, ένα think tank με έδρα τη Νέα Υόρκη. “Όλα αυτά τα πράγματα μπορούν να υπάρχουν ταυτόχρονα στην ίδια χώρα, όπως φαίνεται να συνέβη στη Συρία”.
Οι επιθέσεις του Μαρτίου 2013 στη Δαμασκό παρέχουν ένα συγκεκριμένο παράδειγμα του ρόλου που έπαιξαν οι ξένες δυνάμεις στην καθημερινή πραγματικότητα της σύγκρουσης. Ορισμένα βίντεο που δημοσιεύθηκαν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Συρίας κατά την ημέρα των επιθέσεων καταδεικνύουν την εμφάνιση ανταρτών που ρίχνουν ρουκέτες στα ίδια σημεία που αναφέρονται στο έγγραφο των ΗΠΑ. Οι αναφορές των τοπικών μέσων ενημέρωσης από εκείνη την ημέρα περιέγραψαν μια επίθεση κατά την οποία οι ρουκέτες έπληξαν τις περιοχές του προεδρικού παλατιού, ενός τοπικού κυβερνητικού κέντρου ασφάλειας και του αεροδρομίου. Ένας εκπρόσωπος του Συριακού Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο, ανέφερε μια ιστορία την επόμενη ημέρα που ανέφερε τις επιθέσεις, δηλώνοντας ότι δεν μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν εάν είχαν θύματα ως αποτέλεσμα.
Το αμερικανικό έγγραφο, που βασίζεται στην επιτήρηση των «σχεδίων και λειτουργιών της αντιπολίτευσης», δεν έδειξε αν οι επιθέσεις σκόπιμα στόχευαν σε πολίτες ή εμπλέκονταν εξτρεμιστικές ομάδες – αλλά έδειξε ότι οι αμερικανοί κατάσκοποι ανακάλυψαν τις επιθέσεις αρκετές ημέρες πριν ξεκινήσουν.
Αναφορικά με τα βίντεο των επιθέσεων που δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυο από τις ομάδες αντιπολίτευσης, ο Λουντ δήλωσε: “Φαίνεται ότι υπάρχουν πολλές διαφορετικές ομάδες που συμμετέχουν, όλοι αυτοί προσδιορίζονται ως διαφορετικές παρατάξεις του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» και όλοι προφανώς συνδέονται με τον ίδιο χορηγό”.
“Μέχρι το 2013, υπήρξε μια μεγάλη διάσπαση των πηγών υποστήριξης των μαχητών, λόγω της αυξανόμενης αντιπαλότητας μεταξύ των Σαουδάραβων και των Καταριανών”, δήλωσε ο Λουντ, προσθέτοντας ότι η Τουρκία υποστήριζε το Κατάρ. “Και αυτή η αντιπαλότητα βοήθησε να υπονομεύσει την εξέγερση.”
“Μεγάλο μέρος της υποστήριξης φαίνεται να έχει διανύσει προσωπικές γραμμές, με υποστήριξη από άτομα που είχαν προσωπικές σχέσεις με Σύριους στο έδαφος”, πρόσθεσε, μια δυναμική που επηρέασε την ένοπλη εξέγερση από την αρχή. “Αλλά υπήρξε μια ιδεολογική διάσταση σε αυτό επίσης.” Ο Λούντ δήλωσε ότι γενικά οι ομάδες που χρηματοδοτήθηκαν από το Κατάρ και την Τουρκία τείνουν περισσότερο προς την ισλαμική ιδεολογία, ενώ εκείνες που υποστηρίζονται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία ήταν είτε μη ισλαμικές είτε ακολουθούσαν μια εκδοχή του ισλαμισμού που δεν τους απειλούσε, αντικατοπτρίζοντας την αντίθεση αυτών των χωρών στον λαϊκισμό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας: ”Οι Σαουδάραβες και τα Εμιράτα δεν ήταν ποτέ άνετοι με τους περισσότερους Σύριους Ισλαμιστές, αν και υποστήριζαν μερικές σκληρές ομάδες κατά περιόδους”.
Οι φατρίες του ελεύθερου Συριακού Στρατού στα βίντεο των επιθέσεων του Μαρτίου 2013 φαίνεται ότι ανήκαν στο Νότιο Μέτωπο που υποστηρίζεται από Σαουδική Αραβία και Ιορδανία, καθώς και στις ταξιαρχίες Ahfad al-Rasul (“Grandsons of the Prophet”). Το όνομα της ομάδας προσφέρει ένα συγκλονιστικό παράδειγμα της σύγχυσης στις δυνάμεις των ανταρτών: Ο φεουδάρχης Ahfad al-Rasul φαίνεται να έχει χρησιμοποιηθεί από διαφορετικές ομάδες, με διαφορετικές ιδεολογικές κλίσεις, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές στη σύγκρουση.
Η Συριακή σύγκρουση είναι αξιοσημείωτη για το βαθμό στον οποίο η αντιπολίτευση των ανταρτών ήταν σε θέση να εξοπλιστεί και να συνεχίσει να αμφισβητεί το καθεστώς εδώ και πολλά χρόνια που άρχισε ο πόλεμος, λένε ειδικοί στην εσωτερική δυναμική των εμφύλιων πολέμων. Η επίθεση της Δαμασκού το 2013 που περιγράφεται στο έγγραφο της NSA, μαζί με έναν άγνωστο αριθμό άλλων επιθέσεων, ήταν δυνατή μόνο χάρη στην υποστήριξη ενός ισχυρού προστάτη όπως η Σαουδική Αραβία. (Η πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας στην Ουάσινγκτον και η Συριακή αποστολή στο Ηνωμένο Βασίλειο στη Νέα Υόρκη δεν έκαναν σχόλια για αυτήν την ιστορία.)
Αντί για προμήνυμα μιας εκστρατείας για να πάρουν τη Δαμασκό, οι επιθέσεις του 2013 κατέληξαν να είναι ένα άλλο επεισόδιο σε μια μακρά, εξαντλητική προσπάθεια να εκθρονίσουν τον Άσαντ με τη βία. Η άμεση ξένη ανάμιξη στην επίθεση διαγράφει μια πιο έντονη εικόνα ενός πολέμου που είχε ήδη ξεφύει από τον τοπικό έλεγχο – με τις ξένες δυνάμεις να χειραγωγούν τους Σύριους και από τις δύο πλευρές. Ενώ οι ξένοι έχουν υπογράψει επιταγές, έστειλαν όπλα και έριξαν πυραύλους στη Συρία, ήταν οι Σύριοι που σκοτώθηκαν, οδηγήθηκαν σε εξορία, και είδαν τη χώρα τους σε κομμάτια, σε μια σύγκρουση η οποία, παρά το γεγονός ότι είναι λίγο πολύ αποφασισμένη, συνέχισε μέχρι σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου