Ελα εδω. Ναι, εσυ που πριν απο πεντε λεπτα σιχτιριζες τα συμπαντα επειδη ηρθες στο νοσοκομειο και ειδες εναν γιατρο κι εναν νοσηλευτη στον υπολογιστη.

Labros Liapis
Ελα εδω. Ναι, εσυ που πριν απο πεντε λεπτα σιχτιριζες τα συμπαντα επειδη ηρθες στο νοσοκομειο και ειδες εναν γιατρο κι εναν νοσηλευτη στον υπολογιστη.
Ελα να σου πω γιατι ηταν εκει.

Απο την πρωτη αχτιδα του ηλιου της ημερας εως την επομενη πρωτη αχτιδα της επομενης, βρισκομαστε στα τμηματα μας. Ναι, εχουμε ενα ειδος ‘’ασυλιας’’ . Εργαζομαστε στη σκια, δεν βρεχομαστε, δεν μας καιει ο ηλιος, δεν σηκωνουμε σακια τσιμεντο, δεν σπαμε πετρες, δεν ανεβαινουμε σε κολωνες με οποιεσδηποτε συνθηκες.
Ποια ειναι η διαφορα μας;
Εγω σεβομαι απεριοριστα ολους τους παραπανω επαγγελματιες. Και τους νοσηλευω 24 ωρες το 24ωρο. Και ναι, το επελεξα αυτο. Και ναι, πληρωνομαι (οικτρα) γι αυτο. Και οχι, δεν τελειωσα. Κανεις ομως δεν ανοιξε τα ματια του να κοιταξει την ουσια μιας τραγικης καταστασης που ζουμε εμεις επι δεκαετιες. Καθε μερα, καθε ωρα, καθε λεπτο, παιζουμε σκακι με τον Χαρο. Ειμαστε πιονια αυτονομα που εχουμε εναν και μονο σκοπο. Να ριξουμε τον μαυρο βασιλια κατω. 
Ο γιατρος λοιπον που ειδες στον υπολογιστη, συνταγογραφουσε φαρμακα για τον ανθρωπο σου. Τις υπολοιπες ωρες ειναι πανω απο τον ανθρωπο σου. Εαν καποιος γιατρος χρηματιζεται να το καταγγειλεις. Δεν ειμαι εγω ο υπευθυνος γι αυτο.
Ο νοσηλευτης που ειδες στον υπολογιστη, εκανε τις παραγγελιες των φαρμακων, των υλικων και των αναλωσιμων στις αρμοδιες υπηρεσιες, ωστε ο ανθρωπος σου να εχει την καλυτερη αντιμετωπιση, με τα μεσα που υπαρχουν. Τις υπολοιπες ωρες, ειναι πανω απο τον ανθρωπο σου.
Σε καμια περιπτωση δεν δεχομαι, οτι επειδη εχω μια σταθερη εργασια, εναν μισθο (ασημαντο και οχι τοσο σταθερο πλεον), πως ειμαι απο τους προνομοιουχους. Το αντιθετο θα ελεγα. Δεν ειμαι ο γραφιας με το ωραριο 9-5.
Δεν ειμαι εδω για να παταω σφραγιδες, ουτε να βγαζω φωτοτυπιες, ουτε να κλεινω το ‘’μαγαζι’’ οποτε νιωθω αδικημενος. Αν το εκανα αυτο καθε φορα που αδικουμαι, τοτε τα νοσοκομεια θα επρεπε να ειναι κλειστα 9 μηνες το χρονο.
Παιρνω 10 μερες αδεια το καλοκαιρι κι αυτες με το ζορι. Και, για να παρω εγω αυτη την αδεια, καποιοι κανουν διπλοβαρδιες. Και οταν γυριζω πισω απο την αδεια….αστο. Αρρωσταινω, αλλα ειμαι εδω. Κανει παρελαση το παιδι μου, αλλα εγω ειμαι εδω. Αλλαζει ο χρονος, αλλα εγω ειμαι εδω. Την Ανασταση, ειμαι εδω. Δεν εχει σημασια αν ειμαι εγω φετος, ή καποιος αλλος συναδελφος. Παντα καποιος ειναι εδω.
Εχω δικαιωμα να μιλησω γι αυτον τον αγωνα που δινουμε. Γιατι αφορα κι εσενα. Μαλλον, αφορα πρωτα εσενα. Θυμασαι που ειδες εναν νοσηλευτη να εχει κλεισει τα ματια του για 5 λεπτα τη νυχτα που ησουν εκει; Ηταν η τεταρτη νυχτερινη βαρδια στη σειρα για αυτον τον τυχερο ''βολεμενο'' συναδελφο. Ηταν η τεταρτη νυχτα που επρεπε να ειναι ετοιμος για ολα. Ηταν η τεταρτη νυχτα που θα την πληρωθει με 20 ευρω για να εχει υπο την επιβλεψη του 40 ασθενεις. 40 ζωες. 40 ψυχες.
Εχω δικαιωμα να μιλησω για τις φορες που το αιμα σου επνιξε το προσωπο μου κι επρεπε να ελεγχομαι ανα εξαμηνο. Δεν αναφερω το αγχος της αναμονης, ουτε τον τρομο της μεταδοσης ασθενειων στην οικογενεια μου.
Εχω δικαιωμα να μιλησω για τα μαχαιρωματα μεθυσμενων ασθενων που εστειλαν συναδελφους στον πανω οροφο, στην χειρουργικη κλινικη.
Εχω δικαιωμα να μιλησω για την εξουθενωση των συναδελφων απο τις συνεχομενες βαρδιες και τις εναλλαγες στα ωραρια που σκοτωνουν τα βιολογικα τους ρολογια, με αποτελεσμα την εκδηλωση αυτοανοσων νοσηματων, καρκινων κι αλλων χαριτωμενων ''παρασημων'' στο κορμι και την ψυχη τους.
Εχω δικαιωμα να μιλησω για τα καρδιολογικα προβληματα που δημιουργουνται σε πιο ευαισθητης ιδιοσυγκρασιας συναδελφους απο την πιεση της στιγμης, οταν ο ανθρωπος σου πεθαινει. Καταλαβες; Πεθαινει. Κι εμεις πρεπει να τον σωσουμε. Κι εκει δεν εχει λαθη. Απαγορευονται.
Και ολα τα παραπανω, εχε υπ’ οψη σου, δεν τα κανουμε στην τυχη. Εχουμε λιωσει σε θρανια κι εχουμε ξενυχτησει σε γραφεια για να τα μαθουμε σωστα.
Για πες μου τωρα, καταλαβες τιποτα; Μπηκες, εστω και για ενα λεπτο στη θεση μας;
Αν ναι, ελπιζω την επομενη φορα που θα επισκεφθεις ενα νοσοκομειο να εισαι πιο υπομονετικος, καλοπροαιρετος κι ευγενικος.
Αν οχι, παλι θα βρεις ανοιχτη την πορτα του νοσοκομειου. Παλι θα νοσηλευθεις. Παλι θα προσπαθησουμε για το καλυτερο. Παλι θα σου τα εξηγησω. Μεχρι να τα κατανοησεις.
Δεν με κουραζει η δουλεια μου.
Με κουραζουν αυτοι που απαξιωνουν τη δουλεια μου.
Πες μου αληθεια, κοιτωντας αυτη τη φωτο (ελευθερη φωτο απο το διαδικτυο χωρις ασθενη), ποσο δυσκολη ηταν η δικη σου μερα;
Σε σοκαρω παλι;
Για μενα ειναι η καθημερινοτητα αυτη.
Αυτη που εσυ λοιδωρεις.
Και οσο θα το κανεις, τοσο θα στη δειχνω.
Λαμπρος Λιαπης (εχθρος της πραγματικοτητας).