Κατά τους εορτασμούς των 90 χρόνων από την κατάληψη της ηγεσίας της Κίνας από το Κομουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ), ο Πρόεδρος της χώρας, απευθυνόμενος
στον PLA ή κατά το Ελληνικότερο, τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, ένοιωσε την ανάγκη να χρησιμοποιήσει δύο εκφράσεις στον επίσημο λόγο του που δεν έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί στο παρελθόν.
Γράφει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Και οι δύο αναφορές απευθύνονταν στον Στρατό. Στην πρώτη, ο Πρόεδρος ζήτησε την απόλυτη αφοσίωση του Στρατού στο ΚΚΚ, εξέφραζε την ανάγκη ο Στρατός να τελεί υπό τον απόλυτο έλεγχο του ΚΚΚ και στη δεύτερη είπε, ότι ο Κινέζικος Στρατός πρέπει να κατισχύσει έναντι οποιουδήποτε τολμήσει «να προσβάλει» την Κίνα.
Οι δύο αυτές παραπομπές του λόγου του Κινέζου Προέδρου οι οποίες στα μάτια πολλών φαντάζουν, ενδεχομένως, έως και αυτονόητες, δίχως κάποιο ιδιαίτερο περιεχόμενο, έχουν ιδιαίτερη σημασία για του γνωρίζοντες την Κίνα και την κουλτούρα του λαού της.
Οι Κινέζοι, γενικώς έχουν μία τάση να μιλάνε γενικόλογα και έμμεσα, δίνοντας στον ακροατή τη δυνατότητα της πολλαπλής ερμηνείας των λεγομένων, από την άλλη όμως είναι πολύ προσεκτικοί στην επιλογή των λέξεων που χρησιμοποιούν. Όταν αυτό λοιπόν πρόκειται για τον επίσημο λόγο του Προέδρου της χώρας, δεν υπάρχει καμία περίπτωση λάθους ή παρερμηνείας.
Ποια ήταν λοιπόν η ανάγκη που έκανε τον Πρόεδρο της χώρας και Γενικό Γραμματέα του ΚΚΚ, να σημειώσει, αν όχι να προτρέψει, τον Κινέζικο Στρατό να παραμείνει υπό τον απόλυτο έλεγχο του Κομουνιστικού Κόμματος της Κίνας;
Γιατί ένοιωσε την ανάγκη να τονίσει το αυτονόητο; Γιατί ένοιωσε την ανάγκη να εκφράσει δημοσίως κάτι τέτοιο; Μήπως υπάρχουν διεργασίες η αντίρροπες τάσεις σε θεσμικό και πολιτικό επίπεδο που δημιουργούν την ανάγκη να τονιστεί από τον Πρόεδρο της χώρας το αυτονόητο;
Το ΚΚΚ είναι διαβόητο για τη μυστικοπάθειά του και πολλά μπορούν να συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες που δεν γνωρίζουμε, πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να εξηγήσουν ασυνήθιστα πράγματα, συμπεριφορές ή λεκτικές διατυπώσεις για την Κίνα του σήμερα… και σας διαβεβαιώνω, ότι οι Κινέζοι σιχαίνονται τα ασυνήθιστα.
Το δεύτερο αφορά την προτροπή προς τον Στρατό, να ετοιμάζεται για πόλεμο και να είναι έτοιμος να κατισχύσει έναντι οποιουδήποτε προσβάλει την Κίνα. Εδώ λοιπόν υπάρχει ένα άλλο μεγάλο θέμα, επειδή όπως εξήγησα παραπάνω οι Κινέζοι που είναι δέσμιοι της κουλτούρας τους (όπως όλοι μας άλλωστε), δεν χρησιμοποιούν επιθετικές και ακραίες εκφράσεις ακόμη και σε προσωπικές αντιπαραθέσεις.
Όμως, μπορούν να έρθουν στα χέρια ή και να μαχαιρωθούν χωρίς καν να βρίσουν ή να προσβάλουν τον άλλον, όπως κάνουμε εμείς στη Δύση. Όλα τα ανωτέρω, πάντα υπό την προϋπόθεση ότι η απόδοση του λόγου από τα κινέζικα στα αγγλικά, μέσω των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων, είναι ορθή,
Εάν / όταν όμως χρησιμοποιούνται λέξεις όπως «προσβολή», μία λέξη με πάρα πολλές ερμηνείες και διαφορετικές έννοιες, αναρωτιέται κανείς για την ξαφνική καθετοποίηση της επιθετικότητας της Κίνας, που από το αυτονόητο της προάσπισης της ασφάλειας και εδαφικής ακεραιότητας ή των εθνικών συμφερόντων, ανάγει την «προσβολή» σε αιτία πολέμου.
Μήπως λοιπόν η δεύτερη έκφραση συνδέεται με την πρώτη; Μήπως εσωτερικά προβλήματα και εσωτερική αστάθεια στην Κίνα, πράγματα που δεν έχουν γίνει αντιληπτά από τον υπόλοιπο κόσμο, κάνουν την Κίνα εριστική και επιθετική; Μήπως η Κίνα διέρχεται μία μεταβατική πολιτική περίοδο που δημιουργεί μη ορατές στους πολλούς εσωτερικές αναταράξεις;
Μόλις την περασμένη εβδομάδα ο πρώην Πρωθυπουργός της Κίνας εξέφρασε την ευχή για περισσότερη δημοκρατία στην Κίνα (σύμπτωση;)… βεβαίως, η ευχή αυτή περί περισσότερης δημοκρατίας αφορά το άνοιγμα του ΚΚ στον κινέζικο λαό και όχι εκδημοκρατισμό στα πρότυπα της Αστικής Δημοκρατίας.
Μήπως αυτές οι εσωτερικές διεργασίες κάνουν την παρούσα κυβέρνηση της Κίνας νευρική και επιθετική, στην προσπάθεια να κλείσει εσωτερικά ρήγματα, μέσω της «εξαγωγής» των εσωτερικών προβλημάτων, με έναν απειλητικό τρόπο προς σχεδόν όλους; Αυτό θα ήταν μία πιθανή εξήγηση, αλλά και πάλι, η λέξη «προσβολή» με προβληματίζει πολύ.
Αν δηλαδή ο αμετροεπής κ. Πολάκης έλεγε μερικά «γαλλικά» για την Κίνα ως χώρα και έριχνε και δύο μπαλωθιές, τι θα έκανε η Κίνα; Θα μας κήρυττε τον πόλεμο ή θα έστελνε μία μοίρα κομάντος να σκοτώσουν τον κ. Πολάκη για να ξεπλύνει την προσβολή;
Περίεργα και ασυνήθιστα πράγματα συμβαίνουν με την Κίνα τελευταίως, τα οποία με βάζουν σε σκέψεις και με ανησυχούν. Το μέγεθος και η παγκόσμια σημασία της Κίνας πρέπει να μας κάνουν όλους πολύ προσεκτικούς.
Πρέπει όλοι μας να έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές, ώστε να αντιληφθούμε εγκαίρως οποιαδήποτε αλλαγή συμβεί ή συμβαίνει εκεί, γιατί η όποια αλλαγή θα έχει παγκόσμιες επιπτώσεις τις οποίες δεν θα γλιτώσει η Ελλάδα που εμβαθύνει συνεχώς τις διμερείς σχέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου