Η Τουρκία οδεύει σε στρατηγική απομόνωση. Τι δείχνει η πρόσφατη δήλωση του της διπλωματίας του Ισραήλ. Τι κινήσεις κάνουν στην σκακιέρα ΗΠΑ και Ρωσία
Γράφει ο Αρίστος Πενταλιώτης
Στις 19 Ιουλίου 2017 ανακοινώθηκε η απόφαση της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών για διακοπή του συγκεκαλυμμένου προγράμματος της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA) για τον εξοπλισμό και την εκπαίδευση ορισμένων ομάδων ανταρτών της Συριακής Αντιπολίτευσης.
Το πρόγραμμα της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών είχε ξεκινήσει το 2013 ως μέρος των προσπαθειών της κυβέρνησης του τότε προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να ανατρέψει τον Άσαντ.
Η διακοπή του προγράμματος ανακοινώθηκε πρώτα από την εφημερίδα Washington Post.
Η απόφαση ελήφθη από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Χ.Ρ. Μακμάστερ και τον διευθυντή της Υπηρεσίας Μάικ Πομπέο, αφού συμβουλεύθηκαν αξιωματούχους κατώτερων βαθμίδων.
Αμερικανικές πηγές ανέφεραν πως η απόφαση δεν αποτελεί μέρος των διαπραγματεύσεων ΗΠΑ-Ρωσίας για εκεχειρία στη νοτιοδυτική Συρία.
Το πρόγραμμα αυτό περιέλαμβανε την εκπαίδευση “Σύριων” μαχητών της Αντιπολίτευσης σε Τουρκικές Βάσεις από στελέχη της CIA καθώς και τον εξοπλισμό τους με Αμερικανικής τεχνολογίας στρατιωτικής τεχνολογίας υλικό, με την χρηματοδότηση των μοναρχιών του Κόλπου, με σκοπό την ανατροπή τους καθεστώτος Ασαντ.
Η συντριπτική όμως ήττα των αντικαθεστωτικών στο Χαλέπι- κύρια λόγω της δράσης της Ρωσικής πολεμικής αεροπορίας και της παρουσίας φιλοϊρανικών παραστρατιωτικών ομάδων- απεδείχθη καταλυτική για τους περαιτέρω αμερικανικούς σχεδιασμούς.
Η διακοπή της εκπαίδευσης και της χρηματοδότησης -ένα ακόμη καίριο πλήγμα για τους τουρκικούς σχεδιασμούς στην Συρία- συνέπεσε με την κρίση στο Κατάρ και με τις εξελίξεις στην Βόρεια επαρχία τηε Συρίας Ιντλίμπ όπου οι τζιχαντιστές της οργάνωσης «Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ» (HTS) επεκράτησαν στην ένοπλη αντιπαράθεση των τζιχαντιστών της οργάνωσης «Αχράρ αλ Σαμ».
Η Αχράρ αλ Σαμ ως οργάνωση βασίζονταν κύρια στην αρωγή της Τουρκίας και μέσω αυτής λάμβανε τις ενισχύσεις από την CIA και από τις μοναρχίες του Κόλπου.
Με την εξαΰλωση της Αχράρ Αλ Ασάμ, η Τουρκία στον Συριακό χώρο έχασε τον βασικό βραχίονα -εμβρυουλκό των επιδιώξεων της στην επαρχία Ιντλίμπ.
Ήλπιζε πως η στρατιωτική της παρουσία στην επαρχία αυτή
- 1) Θα της επέτρεπε να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στο Κουρδικό Καντόνι της Αφρίν
- 2) Θα απέτρεπε κάθε σχεδιασμό για “έξοδο” των Κούρδων της Ροζάβα στην Μεσόγειο Θάλασσα
- 3) Θα την καθιστούσε συνδιαμορφωτή των εξελίξεων μαζί με την Ρωσία.
Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να αντισταθμίσει και την στενή στρατηγική σχέση συνεργασίας ΗΠΑ-Κούρδων.
Η απόσυρση της CIA και οι παραγόμενες εξελίξεις δείχνουν πως η συνεργασία Ουάσινγκτον-Μόσχας στον Συριακό χώρο έχει ως στόχο και σκοπό μέσα από ένα πλέγμα αμοιβαίων υπαναχωρήσεων να διαμορφωθεί ένα καθεστώς μόνιμης σταθερότητας.
Το Ρωσικό σχέδιο για την επιβολή τεσσάρων «ζωνών αποκλιμάκωσης συγκρούσεων» στη Συρία προχωρά κανονικά.
Δημοσιεύματα αναφέρουν πως Ρώσοι στρατιωτικοί εγκαθιστούν σημεία ελέγχου και παρατηρητήρια στις περιοχές αυτές.
Μεταξύ αυτών και ένα σε απόσταση περίπου 13 χλμ. από τα κατεχόμενα (από το Ισραήλ) Υψώματα του Γκολάν.
Αυτό μεταφράζεται πως λειαίνονται οι σοβαρές ανησυχίες του Ισραήλ για τυχόν αύξηση της ιρανικής επιρροής στην περιοχή αυτή.
Η υπογραφή νόμου από τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν που επικυρώνει το ρωσο-συριακό πρωτόκολλο για χρήση της στρατιωτικής αεροπορικής βάσης στο Χμέιμιμ της επαρχίας Λαττάκειας στη Συρία για τα επόμενα 49 χρόνια με δυνατότητα αυτόματης ανανέωσης για τουλάχιστον άλλα 25 συνιστά μια ακόμη απόδειξη πως η Ρωσία ήρθε για να μείνει στην Μέση Ανατολή.
Τα βλέμματα πλέον είναι στραμμένα στον Κουρδικό θύλακα του Χαλεπίου.
Η σχέση μεταξύ Κούρδων και Συριακού καθεστώτος στην περιοχή αυτή θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό το πόσο αποδεκτές θα γίνουν από το Καθεστώς Ασαντ οι Κουρδικές δομές στην Συρία.
Η συνεργασία των Κούρδων με το Συριακό καθεστώς είναι πολύ πιθανόν να λάβει στρατηγικό χαρακτήρα με μακροπρόθεσμο ορίζοντα παρόμοιο με αυτό της σχέσης τους με τους Αραβες την Μόσχα και την Ουάσινγκτον.
Είναι πλέον ηλίου φαεινότερον πως το σύνολο των τουρκικών σχεδιασμών στην Συρία έχουν καταρρεύσει παντελώς.
Από την προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος Ασαντ μέχρι την επιχείρηση Εισβολής στην Συρία (Ασπίδα του Ευφράτη).
Από την προσπάθεια ματαίωσης της σύνδεσης των Κουρδικών καντονίων της Ροζάβα μέχρι την εισβολή στο Κουρδικό καντόνι της Αφρίν.
Από την σχέση στοργής με το Ισλαμικό κράτος μέχρι την μετατροπή του Ελεύθερου Στρατού της Συρίας σε Τουρκική πολιτοφυλακή.
Η κατάληψη της Ράκκα απο τις Συμμαχικές δυνάμεις Κούρδων-Αράβων SDF, η απόλυτη κυριαρχία της HTS στην επαρχία Ιντλίμπ, η μόνιμη στρατιωτική Αμερικανική και Ρωσική παρουσία, συμπληρώνουν το παζλ των τουρκικών αποτυχιών.
Το παλαιστινιακό ζήτημα είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας για το αφήγημα του Ταγίπ Ερντογάν.
Τα γεγονότα στην Πλατεία των Τεμένων αποτέλεσαν μαι πρώτης τάξεως ευκαιρία προκειμένου να εκφραστεί το όραμα της Μεγάλης Τουρκίας προστάτιδος των απανταχού Μουσουλμάνων για μαι ακόμα φορά δια στόματος του Τούρκου Προέδρου.
Η χωρίς περιστροφές όμως απάντηση της Ισραηλινής Διπλωματίας στις επικρίσεις πως “Πέρασε ανεπιστρεπτί η Οθωμανική αυτοκρατορία “ δείχνει και το μέγεθος της στρατηγικής απομόνωσης της Τουρκίας
Παρόλα αυτά η Ελληνική πολιτική σκέψη παραμένει εγκλωβισμένη στο πυροτέχνημα της προκαταρκτικής συμφωνίας; για τους S-400 μεταξύ Τουρκίας—Ρωσίας.
Πηγαίνοντας λίγο πίσω θα τους συνιστούσαμε να μελετήσουν εκ νέου το πάθημα Σακασβίλι το 2008 στην Γεωργία και να αντλήσουν τα κατάλληλα δείγματα από την στρατηγική ήττα της Τουρκίας εκείνη την περίοδο με κύριο πρωταγωνιστή το Ισραήλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου