Γράφει ο Γιώργος Πετράκης
Τελικά είναι ένοχη η Ηριάννα; Έπρεπε να είναι εκτός φυλακής ο Ακης; Έπρεπε να εχει μείνει στο κελί η σύζυγος του; Έπρεπε να είχε καταδικασθεί ο Γιαννος; Είναι ορθή η
απόφαση για την μη καταβολή μισθού; Η υπερβολική προστασία των εργαζομένων από τα δικαστήρια βοηθά την επιχειρηματικότητα;
Είναι υπεύθυνος έναντι του νόμου ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, που με τις ευνοϊκές διατάξεις που εισήγαγε καταδικασμένοι για κακουργήματα αποφυλακίσθηκαν και επανέλαβαν τα εγκλήματα τους;
Τα ερωτήματα θα μπορούσαν να είναι δεκάδες. Και διπλάσιες αν όχι τριπλάσιες θα ήταν οι απαντήσεις. Και σχεδόν όλες διαφορετικές μεταξύ τους…
Το δικαίωμα άσκησης κριτικής στις αποφάσεις της δικαιοσύνης είναι απολύτως θεμιτό αν και συχνά ασκείται χωρίς γνώση των δικονομικών κανόνων, αλλά απλώς με βάση το «κοινό» περί δίκαιου αίσθημα, το οποίο αν και κατ’ όνομα «κοινό», είναι τελικά όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας…
Η κριτική ασκείται και από νομικούς μέσα στο πλαίσιο της νομιμότητας.
Και είναι προφανες ότι αποφάσεις σε θέματα που βρίσκονται ή εσκεμμένα αναβαθμίζονται στην κορυφή της επικαιρότητας δημιουργούν το έδαφος για την τόσο εύκολη για την κοινωνία μας πόλωση και αντιπαράθεση.
Και στις πιο αντιφατικές αποφάσεις της Δικαιοσύνης όμως υπάρχει η δυνατότητα εξάντλησης όλων των ενδίκων μέσων και φυσικά η προσφυγή στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια.
Ακόμη και η χειρότερη Δικαιοσύνη, είναι καλύτερη από την καθόλου Δικαιοσύνη και την επικράτηση του Νόμου του «μπαλτά» και της «βαριοπούλας».
Πολύ απλά: η φάμπρικα που εχει ξεκινήσει η κυβέρνηση εναντίον της Δικαιοσύνης δεν εχει σχέση με ευαισθησίες για την Ηριάννα, την απολυμένη του Καρυπίδη, τον Άκη (που θα ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ πλέον)…
Η κυβέρνηση στην θεσμική εκτροπή με την οποία φλερτάρει από την εποχή των IOU του Βαρουφάκη και των φαντασιώσεων για… κατάληψη του Νομισματοκοπείου, θεωρεί ότι η άλωση της Δικαιοσύνης είναι ένα βασικό όπλο.
Με πολιορκητικό κριό την κ. Θάνου εξάντλησε τα όρια της, καθως ακόμη και οι συνήθως εύκολα βολευόμενοι με την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία δικαστές, ενοχλήθηκαν και αντιδρούν απέναντι σε μια απειλή που αφορά τους ιδίους και το ίδιο το πολίτευμα. Οι όροι υποκόσμου με τους οποίους επιχειρήθηκε να στοχοποιηθούν μη αρεστοί ανώτατοι δικαστικοί προκάλεσε όπως ήταν φυσικό αντιδράσεις αυτοπροστασίας απο το Δικαστικό Σώμα.
Η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης όπως έχει αποδειχθεί και από την εμπειρία της επικράτησης του Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκια αποτελεί βασικό βήμα για την επιβολή πολιτικών σχημάτων που με καθεστωτική αντίληψη, δεν συμβιβάζονται με τον βασικό πολιτικό κανόνα της Δημοκρατίας. Η εξουσία ελέγχεται και λογοδοτεί, και όποιος κερδίζει στις εκλογές κυβερνά για όλους, όποιος χάνει πηγαίνει στην αντιπολίτευση.
Όλο αυτό το σκηνικό που εχει στηθεί υπονομεύει την Δημοκρατία. Με τα καλά και τα κακά της ένα Δημοκρατικό σύστημα διέπεται από ορισμένες βασικές αρχές και ένας από τους πυλώνες του είναι η Δικαιοσύνη.
Αντιλήψεις ότι όταν δεν μας αρέσει μια απόφαση της Δικαιοσύνης τότε συστήνουμε αλλαγή του δικαστηρίου για να αλλάξει η απόφαση και συγχρόνως παρακολουθούμε με χαρά τις ορδές των «ανεξέλεγκτων» μπαχαλακηδων να παραδίδουν περιουσίες (και θέσεις εργασίας) στην πυρά, προκειμένου να εξηγήσουν ότι εκτός από τον Ποινικό Κώδικα, θα πρέπει τα Δικαστήρια να λαμβάνουν την γνώμη και της Τοπικής Επιτροπής των …Συλλογικοτήτων, οδηγούν σε σκοτεινά μονοπάτια…
Τα επόμενα βήματα δεν είναι δύσκολο να προβλεφθούν…
Όταν δεν βολεύουν οι δημοσκοπήσεις, προφανώς θα μπορεί ο βολικός δικαστής να γνωμοδοτήσει ότι η «περιρρέουσα λαϊκή βούληση» επιτάσσει την αναβολή των εκλογών για λόγους δημοσίου συμφέροντος…
Κι αν γίνουν εκλογές και το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, που ξέρεις… Μπορεί η κ. Θάνου να γνωμοδοτήσει ότι θα πρέπει να μετρήσει και η αποχή… Που σύμφωνα με το «κοινό περί δίκαιου αίσθημα» σίγουρα, εάν ψήφιζαν όσοι απείχαν, θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ…
Κι αν δεν πιάσουν όλα αυτά, τουλάχιστον κάθε κίνηση της Δικαιοσύνης να διερευνήσει όλα όσα «όμορφα» συνέβησαν τα τελευταία δυο χρόνια, θα προσκρούσει στο «κοινό περί δίκαιου αίσθημα» όπως το προβάλλει σήμερα η κυβέρνηση. Και το εκφράζει ο κ. Πολλάκης από την μια και οι τύποι με τις «βαριοπούλες» από δίπλα. Πολύ απλά: κτίζει την «άμυνα» της η κυβέρνηση για όταν βρεθεί στην αντιπολίτευση και χρειασθεί να λογοδοτήσει…
Κάπως έτσι γεννιούνται τα καθεστώτα… Που ελάχιστα νοιάζονται για τις Ηριάννες, τις απολυμένες του Καρυπίδη, τον Άκη, που θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου