Η αφετηρία της λατρείας εκεί πρέπει να τοποθετηθεί στην αρχή της εποχής του Χαλκού.
Με βεβαιότητα πιστοποιείται ηλατρεία του Δωδωναίου ΔΙΑ κατά τους υστερομυκηναϊκούς χρόνους κάτι που αποδεικνύεται από την ΙΛΙΑΔΑ και τα ευρήματα των αρχαιολογικών ανασκαφών.
Αναλύεται επίσης ο τρόπος με το οποίο έφτασε η λατρεία του ΔΙΑ στην περιοχή και πως η παλαιότερη προελληνική θεότητα της ΓΗΣ, που λατρευόταν εκεί, μετονομάστηκε σε ΔΙΩΝΗ. Η θεότητα όμως εκείνη έδωσε στο ΔΙΑ τα χθόνια χαρακτηριστικά της με αποτέλεσμα να πιστεύεται ότι το ιερό ζεύγος κατοικούσε στις ρίζες της θείας βελανιδιάς, της ΦΥΓΟΥ.
Ένα πιθανό σενάριο είναι η βελανιδιά που είναι ένα αιωνόβιο δέντρο και έλκει τους κεραυνούς να χτυπήθηκε από κεραυνό και έτσι ο χώρος να θεωρήθηκε ιερός.
Η αρχαιοελληνική παράδοση μάλιστα θεωρούσε το μαντείο της ΔΩΔΩΝΗΣ το αρχαιότερο, παρόλο που οι πληροφορίες για τη λειτουργία του είναι ελάχιστες.
Η πρώτη μνεία εντοπίζεται και πάλι στον ΟΜΗΡΟ και στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, αν και τα περισσότερα δεδομένα μας τις δίνει η αρχαιολογική σκαπάνη. Τις σημαντικότερες πληροφορίες μας παραχωρούν τα διάφορα μολύβδινα ελάσματα που είχαν πάνω τους χαραγμένες τις ερωτήσεις των επισκεπτών για το θεό.
Πηγή:
Kemiktsi Helene
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου