Μεταθέσεις εξωτερικού από τον ….Τιραμόλλα! Η ανάγνωση του νόμου όπως βολεύει

Οι Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων έχουν την απόλυτη εξουσία να αποφασίζουν τελικά, ποιο στέλεχος θα τοποθετηθεί που. Ουδείς άλλος. Όμως αυτό δεν τους απαλάσσει από

την υποχρέωση να τηρούν όσα προβλέπουν με σαφήνεια οι νόμοι και οι υπουργικές αποφάσεις. Είναι οι Αρχηγοί που πρέπει να δίνουν το παράδειγμα, ειδικά στις περιπτώσεις διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού…

Οι νόμοι, οι υπουργικές αποφάσεις, οι διατάξεις και οι διαταγές, δεν είναι “λάστιχο” να το τραβάμε όπως μας βολεύει. Δεν είναι …Τιραμόλλα. Είναι για να τηρούνται. Ειδικά από τις ηγεσίες.

Γράφαμε χθες για τις μεταθέσεις-τοποθετήσεις εξωτερικού όπου κάθε χρόνο γίνεται “το έλα να δεις”. Ποια μόρια, ποιοι νόμοι και ποιες διαταγές…

Ήδη υπάρχουν φαινόμενα “ονομαστικών επιλογών” . Πέντε ο αριθμός και οι πέντε πάνε στον ίδιο…προορισμό που είναι εξαιρετικά σοβαρός για την Ελλάδα. Δεν κατανοήσαμε ποτέ τις “ονομαστικές τοποθετήσεις”,  γιατί νομίζουμε ότι στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπορεί να ισχύει το “ιστορία γράφουν οι παρέες”!

Την ίδια στιγμή που γίνονται αυτά, στελέχη που έχουν και τα μόρια και τα προσόντα απορρίπτονται για θέσεις εξωτερικού με αστείες και “δικολαβίστικες” δικαιολογίες. Το…λάστιχο που λέγαμε.

Ανακαλύψαμε για παράδειγμα χθες, μετά από 25 και βάλε χρόνια στο ρεπορτάζ, ότι το ΓΕΣ υπολογίζει μ΄ άλλο …ημερολόγιο το χρόνο που πρέπει να ΄χει συμπληρώσει ένα στέλεχος από υπηρεσία εξωτερικού για να ΄χει το δικαίωμα να διεκδικήσει εκ νέου τοποθέτηση εκτός Ελλάδος. Το ΓΕΝ και το ΓΕΑ υπολογίζουν το χρόνο όπως ο νόμος προβλέπει. Χρονολογιακά. Το ΓΕΣ όταν δεν το βολεύει κάτι, μετρά το χρόνο κατά το δοκούν. Εξαρτάται με το πότε λαμβάνονται οι αποφάσεις λέει για τις νέες τοποθετήσεις!!! Αυτό λέει η υπουργική απόφαση; Το γιατί αυτή η διαφορά δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν στο ΥΠΕΘΑ, ούτε καν προκαλεί ένα ερώτημα από περιέργεια.

Μια από τα ίδια λοιπόν, βγάζουμε μια άδικη απόφαση και λέμε στα στελέχη να προσφύγουν ίσως στη δικαιοσύνη αν έχουν την υπομονή και την οικονομική δυνατότητα. Που η πλειονότητα δεν την έχει. Οπότε κυριαρχεί ακόμη μια φορά η αδικία στο βωμό της εξυπηρέτησης καταστάσεων.

Επαναλαμβάνουμε ότι οι Αρχηγοί έχουν την απόλυτη εξουσία να λαμβάνουν αποφάσεις στο τέλος. Αυτό όμως δεν ακυρώνει το γεγονός ότι έχουν και την ευθύνη των αποφάσεών τους. Ειδικά όταν γι΄ αυτές τους έχει επισημανθεί από νομικούς ότι δεν είναι σωστές.