«ασφαλής χώρα» για την Ελλάδα, ως αποτέλεσμα είτε της «ελλιπούς» ενημέρωσης, της παραπληροφόρησης, είτε της αντικειμενικής και όχι ουσιαστικής αδυναμίας να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο τρομοκρατία.
Ακόμη μια φορά στόχος μας είναι να προβληματίσουμε για το πόσο εξαιρετικά επικίνδυνος είναι ο αβίαστος χαρακτηρισμός «ασφαλής χώρα» για την Ελλάδα, ως αποτέλεσμα είτε της «ελλιπούς» ενημέρωσης, της παραπληροφόρησης, είτε της αντικειμενικής και όχι ουσιαστικής αδυναμίας να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο τρομοκρατία.
Ένας 22χρονος βρετανός υπήκοος, μετανάστης 2ης γενιάς, την Δευτέρα 22 Μαϊ 2017 σκορπάει τον τρόμο αλλά κυρίως τον θάνατο. Οι Αρχές Ασφαλείας τον γνώριζαν (έγινε έγκαιρα η ταυτοποίηση του), αλλά προφανώς δεν μπόρεσαν να προβλέψουν την δράση του. Ο απολογισμός 22 νεκροί και 59 τραυματίες με την βρετανίδα πρωθυπουργό να ανεβάζει στο ανώτατο επίπεδο την απειλή για το Ηνωμένο Βασίλειο από την διεθνή τρομοκρατία και τις Ένοπλες Δυνάμεις να αναλαμβάνουν ρόλους εσωτερικής ασφαλείας, όπως σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.
Θα τεκμηριώσουμε επιγραμματικά στον βαθμό που επιτρέπει ένα ιστολόγιο για το πόσο επικίνδυνα απροβλημάτιστα προ(σ)φέρεται δημόσια από μερικούς η διατύπωση «ασφαλής χώρα», ειδικά όταν δεν ακολουθείται από πηγές, στοιχεία και την λήψη παρά ελάχιστων μέτρων ασφαλείας, επιτρέποντας τελικώς στον αναγνώστη να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα.
Ένας από τους μεγάλους «κινδύνους» στην αλυσίδα δομής και ανάλυσης του κινδύνου (Risk Management) για την ορθότερη λήψη απόφασης είναι η δυνατότητα επιλογής της αποδοχής του (Risk Acceptance).
Μια ρητή ή σιωπηρή απόφαση να μην προβούμε σε κάποια ενέργεια για ένα συγκεκριμένο κίνδυνο- απειλή. Δηλαδή να μην κάνουμε τίποτα και να δεχτούμε τον κίνδυνο, κυρίως διότι τα αντίμετρα που θα πρέπει να λάβουμε έχουν υπερβολικό κόστος.
Με δεδομένο ότι στις αναμενόμενες συνέπειες ενός τρομοκρατικού χτυπήματος περιλαμβάνεται η απώλεια ανθρώπινης ζωής (Human Consequence), τίθεται εύλογα το ερώτημα για το πόσο εύκολο είναι να αναληφθεί η ευθύνη μιας τέτοιας απόφασης. Κι αυτό διότι, όπως είναι φυσικό δεν είναι μαθηματικά μετρήσιμη η απώλεια ανθρώπινης ζωής.
Στο φαινόμενο της ισλαμικής τρομοκρατίας, όπως παρατηρείται σχεδόν ποτέ δεν καταγράφεται περιορισμένος αριθμός απωλειών ζωής ή τουλάχιστον δεν είναι αυτή η πρόθεση από την πλευρά των τρομοκρατών.
Έτσι λοιπόν εάν συμπεριλάβουμε και το φαινόμενο της ψυχολογικής επίδρασης (Psychological Consequence) – (τρόμος) ενός τέτοιου «χτυπήματος», τότε παρατηρούμε μια αλυσιδωτή αντίδραση, η οποία «προσβάλει» τις παραμέτρους των οικονομικών επιπτώσεων (Economic Consequence) και τελικά της αποστολής/σκοπού (Mission Consequence).
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
Για να μην επαναλαμβανόμαστε έχουμε αναπτύξει με τίτλους το θέμα συγκριτικά με την Ολλανδία εδώ, η επιλογή της οποίας δεν έγινε τυχαία, καθόσον οι περισσότεροι την γνωρίζουν ως μια αρκετά προοδευτική και φιλελεύθερη χώρα με υψηλότατο μάλιστα προσφερόμενο πανεπιστημιακό επίπεδο μόρφωσης (έχει την σημασία του) και με αρκετά κοινά σημεία με την χώρα μας. Το επίπεδο κινδύνου στην Ολλανδία είναι 4.
Μπορεί ακόμη η ισλαμική τρομοκρατία να μην έχει «χτυπήσει» την πόρτα μας, πλην όμως έχουμε εσωτερική τρομοκρατία, η οποία καίτοι στατιστικά αποφεύγει μέχρι τώρα τις παράπλευρες απώλειες αθώων πολιτών, εντούτοις στοχοποιεί θανάσιμα (απειλεί) τις Δυνάμεις Ασφαλείας προκαλώντας αίσθημα αναρχίας, ενώ ο κίνδυνος να ξεφύγει η κατάσταση είναι ένα εξεταζόμενο αληθοφανές σενάριο.
Μπορεί ακόμη να μην έχει επιλεγεί κάποιος πολυσύχναστος τουριστικός προορισμός της χώρας μας ως στόχος, δημιουργώντας ανεπανόρθωτες βλάβες στην ήδη τελματωμένη οικονομία της χώρας (Economic Consequence), κι αυτό γιατί απλά δεν ορίσθηκε ως προτεραιότητα ακόμη.
Μπορεί να δεχόμαστε την απειλή χωρίς αντίδραση (Risk Acceptance), όχι γιατί τα αντίμετρα έχουν υπερβολικό κόστος, αλλά διότι απλά δεν έχουμε χρήματα (και όχι την πρόθεση) να δαπανήσουμε προς σ’ αυτή την κατεύθυνση, «λησμονώντας» ότι η απώλεια ανθρώπινης ζωής δεν είναι μετρήσιμη!
Μπορεί τελικά να ελπίζουμε λανθασμένα ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις θα βοηθήσουν άλλη μια φορά σε μια δύσκολη κατάσταση εσωτερικής ασφαλείας, αλλά να υπενθυμίσουμε ότι αυτό ρητά απαγορεύεται, όπως έχουμε δηλώσει και επίσημα ως χώρα στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ)
Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν καμία δικαιοδοσία ή εξουσία στην εσωτερική ασφάλεια της χώρας όπως φυσικά και στην καταστολή τρομοκρατικών ενεργειών, ενώ αναφέρουμε το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εσωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ), ως όργανο λήψης απόφασης για συμμετοχή σε πολυεθνικές επιχειρήσεις κατά της διεθνούς τρομοκρατίας αλλά εκτός των ελληνικών συνόρων. (με την απειλή να βρίσκεται πλέον εντός της Ε.Ε)
Μπορεί ακόμη να μην έχουμε αποφασίσει θεσμικά να ενημερώσουμε τους πολίτες για το επίπεδο τρομοκρατικής απειλής στην χώρα μας με οδηγίες και μέτρα, προκειμένου να νιώθουν ασφαλής, αλλά κι αυτό μάλλον φαντάζει δύσκολο ή μπορεί και όχι απαραίτητο.
Μπορεί για όλα αυτά και άλλα ακόμα περισσότερα τελικά να είναι εξαιρετικά επικίνδυνη η αβίαστη διατύπωση ότι είμαστε «ασφαλής χώρα», ακόμη κι αν είμαστε!
Χρόνος υπάρχει αλλά όχι για πολύ ακόμη.
πηγή:
Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2017/05/t.html#ixzz4iCCsEv16
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου