συνεχίζεται εδώ και αρκετούς μήνες με χιλιάδες νεκρούς, ένας πατέρας από αυτή την μικρή και φτωχή χώρα συγκλονίζει.
Ο Abraham Abdul Karim από την Υεμένη έχασε την μικρή του κόρη σε έναν από αυτούς τους βομβαρδισμούς. Αποφάσισε μαζί με τη σύζυγο του να της γράψουν ένα τελευταίο γράμμα για να μοιραστούν τον πόνο τους, και να αναζητήσουν δικαιοσύνη.
Το σπαρακτικό γράμμα του πατέρα, που ανέβηκε από τον ίδιο στο twitter και έκανε το γύρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των αραβικών μέσων ενημέρωσης, κάνει την σιωπή των δυτικών και ελληνικών ΜΜΕ για το τι συμβαίνει στην Υεμένη να φαντάζει ακόμη πιο εκκωφαντική.
Το Off the Record το ανακάλυψε, και σας το παρουσιάζει αυτούσιο.
Γράμμα στην νεκρή μου κόρη Zainab: Αυτή είναι η ζωή της οικογένειας σου σήμερα αφότου Σαουδαραβικός βομβαρδισμός σε σκότωσε πριν ένα χρόνο
”Αγαπητό μωρό μου Zainab,
Είναι ενάμιση χρόνος από τότε που μας άφησες αλλά για τον πατέρα και την μητέρα σου, φαίνεται σα να είναι από πάντα. Μας λείπει να ακούμε την όμορφη μωρουδίστικη φωνή σου το πρωί που μας έκανε να νιώθουμε οι πιο τυχεροί γονείς στον κόσμο. Μας λείπεις πάρα πολύ…
Μωρό μου Zainab, είχαμε μεγάλα όνειρα και φιλοδοξίες για σένα. Αλλά μας άφησες σα μωρό και δεν είχαμε την ευκαιρία να σε δούμε να επιτυγχάνεις. Σήμερα μπορούμε μόνο να καθόμαστε και να κοιτάμε τις φωτογραφίες σου που φοράς τα όμορφα σου φορέματα. Φανταζόμαστε το όμορφο χαμόγελο σου που μας έλιωνε κάθε μέρα. Φανταζόμαστε να σε αγκαλιάζουμε με αγάπη όταν ξυπνάς από τον ύπνο σου. Εγώ και η μαμά σου ευχόμαστε μόνο να σε φροντίσουμε ξανά να σε κρατάμε ζεστή εκείνα τα κρύα βράδια.
Η ζωή μας άλλαξε για πάντα αφότου οι εγκληματίες Σαουδάραβες επιτέθηκαν στο σπίτι μας. Αυτές οι στιγμές άλλαξαν τη ζωή μας και μας κόστισαν το κοριτσάκι μας. Μετά την επίθεση στο σπίτι μας φώναζα με πόνο λέγοντας στον εαυτό μου ”τι έγινε τώρα; Πού είναι η οικογένεια μου; Πού είναι το μωρό μου η Zainab;”.
Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα έβρισκα την Zainab κάτω απ’ τα ερείπια του σπιτιού.
Έβγαλα τις πέτρες από πάνω σου και σήκωσα το μικρό σου σώμα κάτω απ’ τα ερείπια και έτρεξα στο πλησιέστερο νοσοκομείο ελπίζοντας να σε σώσω αλλά είπαν ότι ήταν πολύ αργά. Δεν τα παράτησα, και με το αίμα σου να στάζει στα ρούχα μου έτρεξα σε δεύτερο νοσοκομείο ελπίζοντας να δω πάλι το χαμόγελο σου. Οι γιατροί προσπαθούσαν να σε επαναφέρουν αλλά ήταν πολύ αργά. Λιποθύμησα στο πάτωμα όταν οι γιατροί μου είπαν ότι δεν τα κατάφερες. Ώρες αργότερα η μητέρα σου κι εγώ παραλίγο να σε ακολουθήσουμε και οι γιατροί προσπαθούσαν να σώσουν τις ζωές μας. Αργότερα εκείνη τη νύχτα σηκωθήκαμε πάλι στα πόδια μας προσπαθώντας ακόμα να σε βρούμε. Δε μας ένοιαζε η κατάσταση της υγείας μας γιατί η ζωή χωρίς εσένα ήταν άχρηστη για μας.
Τι αξία έχουμε για τις ζωές μας αφότου χάσαμε το χαμόγελο σου; Ήσουν νεκρή στο νοσοκομείο και δε μπορούσα να σε σώσω. Χαμογελούσες όταν ήσουν νεκρή με τον ίδιο τρόπο που χαμογελούσες όταν ήσουν στο σπίτι. Εγώ και η μαμά σου κλαίγαμε από το χαμόγελο σου καθώς προσπαθούσαμε να καλύψουμε το χαμόγελο σου που ράγισε τις καρδιές μας όταν κοιτάξαμε το νεκρό σου σώμα.
Ακόμα και την ημέρα της κηδείας σου, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έφυγες για πάντα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ο χρόνος με την οικογένεια σου τελείωσε. Χρειαζόμουν να σε κρατήσω μια τελευταία φορά ελπίζοντας να σε πάρω πίσω. Πριν σε θάψουμε, σήκωσα το νεκρό σου σώμα θέλοντας μια τελευταία φωτογραφία μαζί σου. Η οικογένεια σου με έδιωχνε μακριά αλλά επέμενα να πάρω την φωτογραφία. Ήθελα να σου ορκιστώ ότι θα αναζητήσω δικαιοσύνη και να σου υποσχεθώ ότι οι εγκληματίες για το θάνατο σου δεν θα συγχωρεθούν. Σε αγκάλιασα για τελευταία φορά και τράβηξα μαζί σου την φωτογραφία που ταρακούνησε εκατομμύρια στον κόσμο που συμμετείχαν στο κάλεσμα μου για δικαιοσύνη. Μόλις χθες, κοιμόσουν στο κρεβάτι σου στο σπίτι αλλά οι Σαουδάραβες, οι δολοφόνοι αμάχων, σε ήθελαν νεκρή. Και εξαιτίας σου, αυτή σήμερα ήταν η τελευταία σου και θα κοιμάσαι στον τάφο σου.
Εγώ και η μαμά σου κλαίμε καθώς σου γράφουμε αυτό το γράμμα ξέροντας ότι δε θα δούμε ποτέ ξανά το κοριτσάκι μας.
Η τραγωδία της οικογένειας σου δεν τέλειωσε μετά την κηδεία σου. Η μαμά σου ήταν σε σοβαρή κατάσταση στο κρεβάτι του νοσοκομείου όπου νοσηλευόταν για τραύματα από την αεροπορική επίθεση στο σπίτι μας. Ο θάνατος σου πήρε την τυχερή μας γοητεία μαζί του. Ήμασταν άρρωστοι, άστεγοι και φτωχοί αλλά μην ανησυχείς η ζωή δεν τελείωσε. Δεν θα τελειώσει μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Μη λυπάσαι για μας, γιατί είναι χιλιάδες άλλες οικογένειες που υποφέρουν σαν και μας αφού δεν ήσουν το μόνο παιδί που σκοτώθηκε από Σαουδαραβικούς βομβαρδισμούς. Η οικογένεια σου είναι μόνο μία απ’ τις χιλιάδες που έχασαν ένα παιδί από τους Σαουδαραβικούς βομβαρδισμούς.
Η μαμά σου μόλις βγήκε απ’ το δωμάτιο και δε μπορούσε να τελειώσει το γράμμα οπότε πρέπει να πάω να τη βοηθήσω. Ένα τελευταίο πράγμα που θέλουμε να ξέρεις, λόγω του αποκλεισμού στην Υεμένη από τον πόλεμο, ακόμα ψάχνω να βρω έναν καλό δικηγόρο και να φέρω την υπόθεση σου μπροστά σε διεθνή δικαστήρια. Ποτέ δεν θα τα παρατήσουμε. Ποτέ δεν θα ξεχαστείς. Οι δολοφόνοι σου θα πληρώσουν, στο υπόσχομαι αυτό. Θα είσαι ζωντανή στις καρδιές μας για πάντα.
Ο αγαπημένος σου πατέρας.
Abraham AbdulKarim”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου