Γράφει ο Πολυδεύκης
Ειδικός Συνεργάτης του Geopolitics & Daily News
Προσωπικά με ανησυχεί ιδιαιτέρως το γεγονός πως ξεκίνησε μια ιστορία στην ελληνική πραγματικότητα,
όπου πρωταγωνιστούν τζαμιά, η οποία είχε μια καταπληκτική χρονική συγκυρία. Πυρκαγιά στο ένα, σχεδόν αμέσως εντοπισμός οπλισμού σε άλλο (αν και περιέργως πρόκειται για τρία πιστόλια, το ένα με σιγαστήρα και ένα «φλόμπερ») και από απέναντι η απόλυτη σιγή.. όλα αυτά λίγο πριν την αποχώρηση δυνάμεων των ΤΕΔ από τη Συρία.
Τι δυνάμεις ήταν αυτές που επιχειρούσαν στη Συρία; Δυνάμεις από Κων/πολη! Ελέω πραξικοπήματος, ο Erdoğan είχε αποφασίσει την εμπλοκή χερσαίων τμημάτων που εδρεύουν στην Κων/πολη, στην επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη. Πού είδαμε τα επεισόδια με τα τζαμιά; Στη Θράκη! Αν τα βάλουμε όλα μαζί δημιουργείται ένα περίεργο παζλ «προληπτικής επίθεσης» σε επίπεδο Ψυχολογικών Επιχειρήσεων. Πολλοί μπορεί να απορούν πώς γίνεται αυτή η κυβέρνηση να προβαίνει σε τέτοιες τακτικές… μα ποιος είπε πως προβαίνει η κυβέρνηση;
Ο Erdoğan έχω ξαναπεί ότι με την τρέλα του έχει καταφέρει να απομονωθεί. Μάλιστα, είχα προειδοποιήσει από την εποχή που πολλοί ζήλευαν τη διπλωματία του στην επιβολή του επί της Ευρώπης ή στην προσέγγιση της Μόσχας. Τέτοιους ηγέτες, παραδόπιστους, παράφρονες, εγωμανείς, φονταμενταλιστές και μάλιστα σε τόσο δυνατά κράτη δεν τους θέλουν. Αφού δεν κατάφεραν να τον ανατρέψουν ή να τον σκοτώσουν έρχεται η έσχατη λύση: η υπονόμευση μιας δύναμης που αποδεικνύεται ότι τελικά δε μπορούμε να ελέγξουμε.
Οι ΗΠΑ και η Ρωσία γνώριζαν τη μετακίνηση των τουρκικών δυνάμεων, πριν ακόμα τη μάθουν οι Τούρκοι… Από τη στιγμή που απέκλειαν την Άγκυρα από κάθε τι στη Συρία τελείωνε κάθε χρησιμότητα των δυνάμεών της εκεί, άρα ακόμα και ένας τρελός θα αποχωρούσε. Επίσης, δεν είμαστε μόνο εμείς που γνωρίζουμε ότι ο παράφρονας Erdoğan δεν θα αποδεχτεί ήττα στο δημοψήφισμα και θα αναζητήσει την έξωθεν απειλή…
Εν ολίγοις, τα τζαμιά δεν ήταν μια τυχαία συγκυρία, ούτε φυσικά προβοκάτσια από πλευράς Τουρκίας. Η ιστορία, μέχρι στιγμής, αυτό έχει δείξει. Το χρονικό διάστημα που γεννήθηκε το θέμα οπλισμού σε τζαμιά, αναδεικνύοντας την πιθανότητα (που έστω και αναπόδεικτα, πολλοί το πιστεύαμε) τα τζαμιά να λειτουργούν ως γιάφκες, δεν είναι τυχαίο. Η κίνηση αυτή διαθέτει πληροφόρηση και μάλιστα από το εξωτερικό, αφού ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητες του ελληνικού κράτους, κυρίως δε ως προς την τόλμη ανάδειξης του θέματος.
Επιπλέον, ο τρόπος που έχει αναδειχθεί το θέμα δείχνει πόλεμο πρακτόρων επιπέδου Ψυχρού Πολέμου. Ένα τζαμί δε θεωρείται γιάφκα με τρία πιστόλια και ένα «φλόμπερ». Αλλά δίνει το μήνυμα στον αντίπαλο και τον απαραίτητο σεβασμό για αποφυγή όξυνσης των διμερών σχέσεων. Διότι αν όντως βρισκόταν γιάφκα, σε μεγέθη οπλοστασίου, φαντάζεστε τι θα γινόταν;
Αυτό είναι και το μήνυμα από τα δύο επεισόδια σε τζαμιά. «Γνωρίζουμε και σας περιμένουμε. Μην τολμήσετε». Όχι εμείς, η Δύση. Η Δύση εκπέμπει αυτό το μήνυμα και το πράττει, διότι δεν θέλει να χάσει ένα σύμμαχο από την εφαρμογή μιας έσχατης λύσης.
Κακά τα ψέματα, στην τρέχουσα γεωπολιτική συγκυρία, η σκληρή υπονόμευση της Τουρκίας είναι επικίνδυνη. Με τους τζιχαντιστές να χορεύουν στη Μ. Ανατολή δεν διαλύεις τις κρατικές υποδομές ενός κράτους που αποτελεί νατοϊκή δύναμη και διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς στον κόσμο.Το ανωτέρω μήνυμα λοιπόν εκπέμπεται για να σώσει η Δύση την Τουρκία και να διώξει τον Erdoğan. Είναι μια «διπλωματική εγχείρηση». Το αν έλαβε ο «Έρντι» το μήνυμα είναι ένα άλλο ζήτημα. Για την ιστορία πάντως θα πω ότι δεν πιστεύω πως πραγματικά το έλαβε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου