του Πέτρου Αναστασίου
Ιδιαίτερα προβληματισμένες εμφανίζονται οι ΗΠΑ από την απόδοση των βλημάτων cruise Tomahawk, δέκα ημέρες μετά το κτύπημα στην βάση της συριακής Αεροπορίας στο Σαϊράτ της επαρχίας Χομς, καθώς από τα 59 βλήματα, στην καλύτερη περίπτωση, μόλις 44 έπληξαν τον στόχο τους, ενώ οι καταστροφές ήταν ελάχιστες: Η βάση επαναχρησιμοποιήθηκε, μόλις την επόμενη ημέρα!
«Δεν πιστεύω ότι έχουν πλέον μέλλον στις ένοπλες δυνάμεις μας (σ.σ.: χρησιμοποιούνται από την Αεροπορία και το Ναυτικό) μετά τα αποτελέσματα που είχαμε» αποκάλυψε ο υπαρχηγός των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, πτέραρχος Τζον Σέλβα, κατά τη διάρκεια πρωινού που παρατέθηκε από την Ένωση Αεροπορίας (Air Force Association). Και συνέχισε λέγοντας: «Μια πολεμική κεφαλή που θα κινείται στον στόχο με υποηχητική ταχύτητα, χωρίς να διαθέτει χαρακτηριστικά μειωμένης παρατηρησιμότητας (stealth) και χωρίς ιδιαίτερες δυνατότητες εκτέλεσης ελιγμών κατά την πορεία, δεν μπορεί να είναι η λύση για το μέλλον» και υπαινίχθηκε ότι μία κατασκευή ανάλογη με το ρωσικό βλήμα BrahMos II με τα 5 Mach, βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτό που θέλει..
Τον ίδιο προβληματισμό έχει και το αμερικανικό Ναυτικό που «χρεώθηκε» την μειωμένη απόδοση των cruise που έπληξαν την συριακή βάση: «Αυξημένη φονικότητα και επιβιωσιμότητα» (lethality / survivability), είναι οι βασικές αρχές που θα διέπουν τον διάδοχο του Tomahawk» , σύμφωνα με τα λόγια του Σον Στάκλεϊ, σημερινού προσωρινού υπουργού Ναυτικού το 2014 στην Υποεπιτροπή της Γερουσίας για τη Θαλάσσια ισχύ και την Προβολή Ισχύος (House Armed Services seapower and projection forces subcommittee), υπό την τότε ιδιότητα του βοηθού υπουργού Άμυνας για την έρευνα, την ανάπτυξη και τις προμήθειες.
Υπολογίζεται ότι το 2023 θα είναι έτοιμο το νέο βλήμα που θα αντικαταστήσει τους Tomahawk οι οποίοι πλέον κρίνονται «μη αποτελεσματικοί» ή «μη επιβιώσιμοι» στο σύγχρονο πεδίο μάχης.
Προς το παρόν, όπως αναφέρεται στο ίδιο ρεπορτάζ, το αμερικανικό Ναυτικό (US Navy) θα συνεχίσουν να προμηθεύονται Tomahawk γιατί δεν έχουν άλλη λύση: Για το οικονομικό έτος 2017 το Ναυτικό ζήτησε 187 εκατομμύρια δολάρια για την προμήθεια 100 πυραύλων του τύπου, ενώ ζητήθηκαν επιπλέον 85 εκατομμυρία δολάρια για την προμήθεια άλλων 96 Tomahawk.
Το όπλο είναι τεχνολογίας της δεκαετίες του ’80, σχετικά εύκολα, πλέον, καταρρίψιμο από μία ισχυρή αντιπυραυλική άμυνα (όλα τα ρωσικά α/α συστήματα SHORADS/μεσαίου βεληνεκούς/μεγάλου βεληνεκούς έχουν προσανατολίσει τις ικανότητές τους στην κατάρριψη των συγκεκριμένων πυραύλων cruise) αφού είναι υποηχητικά και μάλλον εύκολα εντοπίσιμα!
Το πρόβλημα που αντμετωπίζουν οι ΗΠΑ μετά από μία τριακονταετία παύσης ανάπτυξης ανάλογων πυραυλικών συστημάτων, δεν είναι καθόλου απλό στην επίλυσή του: Τα υπερ-υπερηχητικά ή «απλά» υπερηχητικά όπλα μακρού πλήγματος των αντιπάλων του, βασικά των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, έχουν εισέλθει σε υπηρεσία εδώ και πολλά χρόνια και ήδη βγαίνουν νέες γενιές.
Οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις δεν επένδυσαν σε τέτοια όπλα, βασικά λόγω της απόλυτης κυριαρχίας και της ανωτερότητας των πλατφορμών τους, πλοίων και αεροσκαφών.
Ετσι έφτασαν, στο σημείο απίστευτα ναυπηγικά δημιουργήματα όπως το αντιτορπιλικό κατευθυνόμενων βλημάτων USS Zumwalt (DDG-1000) των 5 δισ. δολαρίων και των εκπληκτικών αισθητήρων μάχης, να έχει ως κύριο όπλο κατά σκαφών επιφανείας τον… RGM-84 Harpoon το ίδιο βλήμα που χρησιμοποιούν οι «αρχαίες» ελληνικές φρεγάτες κλάσης «S»!
Η μοναδική λύση που φαίνεται να είναι μονόδρομος για τα επόμενα είναι η επιτάχυνση του προγράμματος προσαρμογής των… αντιαεροπορικών/αντιβαλλιστικών βλημάτων SM-3 σε ρόλο anti-ship, κάτι που έχει ξεκινήσει να γίνεται.
Η ουσία είναι ότι η επιδρομή των cruise στην Συρία δείχνει να ήταν το επιχειρησιακό «ρέκβιεμ» ενός όπλου το οποίο στήριξε και στο οποίο στηρίχθηκε η αμερικανική ηγεμονία για πάνω από 27 χρόνια μετά το τέλος του «ψυχρού πολέμου» και πρωταγωνίστησε σε τόσες συγκρούσεις από τον Πόλεμο του Κόλπου, μέχρι τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου