Είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις “ασπιρίνη δια πάσα πολιτική νόσο”; Γιατί έρχονται να υποκαταστήσουν όσα οφείλει να κάνει η πολιτεία στους ακρίτες;
Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΗΛΙΑΔΗ
Σε μια τελετή παράδοσης – παραλαβής του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας κάποτε, ο απερχόμενος υφυπουργός τόνιζε με περηφάνεια ότι το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων δουλεύει νύχτα και μέρα, χωρίς αργίες και εορτές για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.
Παρατήρησα ότι “αντί να το υπερηφανεύεστε θα έπρεπε να ντρέπεστε. Εσείς κατά τη διάρκεια της θητείας σας, τι κάνατε για να εξασφαλίσετε το ωράριό του;” Πάγωσε η αίθουσα!
Η σκέψη αυτή έρχεται ξανα και ξανά στο μυαλό όταν βλέπω ότι να υπερηφανευόμαστε με την είδηση πως στρατιώτης γιατρός θα υποκαταστήσει το χαμένο κράτος στην ακριτική Ψέριμο, με παρουσία μια φορά την εβδομάδα, ή ότι πλέον γίνεται καθημερινή η συμμετοχή των ελικοπτέρων του ΠΝ στις διακομιδές.
Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε που δεν παρέχουμε ως πολιτεία στους ακρίτες μας σοβαρή υγειονομική υποδομή.
Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε που καταρρέει το κράτος στα νησιά του Αιγαίου.
Θα έπρεπε να σκεφτούμε αντί να καίμε σε καύσιμα και σε ανταλλακτικά τα χρήματα που απαιτούνται, να συμβάλλουμε στην ανέγερση και στη λειτουργία υποδομών υγείας στα νησιά.
Είναι ανέξοδο να στείλεις ένα στρατιώτη θητείας σε ακρίτες! Το θέμα είναι πόσο μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους.
Εάν πραγματικά υπήρχε ενδιαφέρον, αυτό που θα έπρεπε να συζητούν είναι η ανέγερση υγειονομικών κτιρίων, έστω και με τη βοήθεια των Ενόπλων Δυνάμεων, και η στελέχωσή τους με γιατρούς που κάνουν το αγροτικό τους ή και με άνεργους γιατρούς. Να δοθούν κίνητρα!
Ακόμα και με στρατιωτικούς γιατρούς εφόσον υπάρχει ανάγκη. Με αυτόν τον τρόπο μπαίνουν οι βάσεις για την απρόσκοπτη φροντίδα των ακριτών και όχι κάνοντας δρομολόγια πάνω κάτω στα νησιά του Αιγαίου και μεταφέροντας ασθενείς στα νοσοκομεία της Αθήνας, με το όποιο κόστος για τους συγγενείς.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις, μπορεί να βοηθούν, αλλά δεν είναι “ασπιρίνη” για κάθε κρατική νόσο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου