Χατζηαναγνώστου Γιώργος
Ου πάντα τοις πάσι ρητά.έλεγε ο Πυθαγόρας χιλιάδες αιώνες πριν.
Γεγονός που γίνεται εύκολα αντιληπτό όταν κλείνουν οι βαρείες
πόρτες με την ηχομόνωση, σε γραφεία ανώτερων διοικητικών υπαλλήλων ή ανώτατων κρατικών υπαλλήλων.
Και βέβαια ή ανθρώπινη περιέργεια μπορεί να είναι πάθος ανησυχίας ή αφορμή μαθήσεως.
Η συνεχής όμως φιλοπερίεργη διάθεση δεν ωφελεί πάντοτε τον άνθρωπο,πολύ δε περισσότερο όταν έχει να κάνει με εν δυνάμει εξελισσόμενη παραγωγή προιόντος ή υπηρεσίας με επαγγελματική χροιά.
Η διαβάθμιση της εμπιστευτικότητας μιας πληροφορίας ως ;άκρως απόρρητο, εμπιστευτικό, εσωτερική πληροφόρηση κ.α.αφορούν όλες τις επιχειρήσεις, είτε το ψιθυρίζουν είτε όχι.
Αρκετές φορές διαβάζουμε για την βιομηχανική κατασκοπεία,την πολιτική κατασκοπεία με παραδείγματα όπως την Μάτα Χάρι όπου καταδικάστηκε είς θάνατο ως διπλή πράκτορας χωρίς ποτέ να υπάρχουν σαφή τεκμήρια.
Το διακύβευμα.
Θα έλεγε κανείς λοιπόν ότι όσο λιγότερα ξέρει κανείς τόσο καλύτερα. Ενώ στον αντίποδα η γνώση είναι πλούτος.Στον επαγγελματικό όμως στίβο τι ακριβώς ισχύει:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ (ΕΔΩ) ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου