Γ. Λιναρδής
Σε πρόσφατη συνάντηση του με τους βουλευτές του ρωσικού Κοινοβουλίου ο πρωθυπουργός Μεντβέντεφ ανακοίνωσε ότι η
οικονομικές κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στην Ρωσία με αφορμή την κρίση στην Ουκρανία και την ενσωμάτωση της Κριμαίας απέτυχαν του σκοπού των, αφού η οικονομία της χώρας δεν βρίσκεται πλέον σε ύφεση. Το οικονομικό έτος 2016 το ρωσικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 2%, ενώ ακόμη και τα σιωνιστικών συμφερόντων χρηματοπιστωτικά ιδρύματα βαθμολογούν την ρωσική εθνική οικονομία με θετικά πρόσημα. Η πολιτική των κυρώσεων της ΕΕ και των ΗΠΑ αποδείχθηκε ότι είναι μια λανθασμένη και αποτυχημένη απάντηση της Δύσης έναντι της Ρωσίας, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, η δε διατήρηση των κυρώσεων προκαλεί απώλειες για την ευρωπαϊκή οικονομία, ενώ η ρωσική έχει πλέον εγκλιματιστεί απόλυτα σε αυτές τις κυρώσεις και έχει πλήρως ανακάμψει.
Οι οικονομικές κυρώσεις που είχαν επιβληθεί πριν από περίπου 3 χρόνια υποτίθεται ότι θα εξανάγκαζαν τον Πούτιν να παραιτηθεί από την ενσωμάτωση της Κριμαίας και την υπεράσπιση του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ανατολικής Ουκρανίας. Το αποτέλεσμα ήταν να αυξηθεί σε μεγάλα ποσοστά η υποστήριξη του ρωσικού λαού προς τον Πούτιν, ενώ η οικονομία μετά από μια αρχική ύφεση εξ αιτίας της υπονόμευσης της Δύσης, αλλά και εξ αιτίας της πτώσης των διεθνών τιμών πετρελαίου και φυσικού αερίου που επίσης συγκαταλέγεται στην υπονομευτική δραστηριότητα της Σαουδικής Αραβίας και του βαθέως σιωνιστικού κράτους της Ουάσιγκτον, άρχισε να ανακάμπτει με σταθερούς ρυθμούς.
Η Δύση θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η ιστορία των οικονομικών κυρώσεων δείχνει ότι αυτές δεν είναι αποτελεσματικές στην εφαρμογή τους. Οι κυρώσεις είχαν αποτύχει να εξαναγκάσουν τον Σαντάμ του Ιράκ να εγκαταλείψει την εξουσία, όπως εξ άλλου δεν είχαν καταφέρει να εξοβελίσουν την απαρτχάιντ κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής. Επίσης οι κυρώσεις κατά της Τεχεράνης με αφορμή το πυρηνικό της πρόγραμμα έβλαψαν περισσότερο την οικονομία της Ευρώπης παρά το ίδιο το Ιράν, αφού το ενθάρρυναν να αναπτύξει περαιτέρω το πυρηνικό του πρόγραμμα για να αποκτήσει επιρροή, όπως τελικά αποδείχθηκε, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την συμφωνία Ρ5+1.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Γιατί η Δύση εξακολουθεί να επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις για πολιτικά θέματα και κρίσεις όταν εκ των προτέρων είναι γνωστό ότι αυτές θα αποτύχουν του σκοπού των; Γιατί η Δύση επιμένει σε ένα μέτρο το οποίο δεν αποτελεί μια βιώσιμη μακροπρόθεσμη στρατηγική; Διότι απλά είναι ένας σύντομος τρόπος παράκαμψης δύσκολων αποφάσεων και αναθεώρησης πολιτικών ανακολουθιών και αστοχιών. Η επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας ήταν αποτέλεσμα ενός αισθήματος απελπισίας της εξωτερικής πολιτικής της Δύσης, ένα αποτέλεσμα της απώλειας σταθερότητας, ενότητας και αξιοπιστίας που έχει γίνει ορατό τα τελευταία χρόνια.
Η ΕΕ και οι ΗΠΑ θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η υφιστάμενη πολιτική προσέγγιση των οικονομικών κυρώσεων δεν λειτουργεί. Η θεωρητική αποτελεσματικότητα των κυρώσεων που περιστρέφεται γύρω από την απλουστευμένη λογική ότι η οικονομική πίεση θα προκαλέσει επιθυμητή αλλαγή καθεστώτος δεν συνέβη με την Ρωσία καθ’ όσον η οικονομία της χώρας αποδείχθηκε ισχυρή και ευπροσάρμοστη, ενώ σημαντικότατο ρόλο στην αποτυχία των κυρώσεων έπαιξε ο ρωσικός λαός ο οποίος συσπειρώθηκε γύρω από την ηγεσία του συμπεριφερόμενος πατριωτικά και εθνικά αλληλέγγυος.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου