Αντιμέτωπος με το άκαρδο πρόσωπο της Πολιτείας ήρθε ένας 26χρονος παραπληγικός ο οποίος βίωσε μια άκρως απαράδεκτη συμπεριφορά από τους ανθρώπους της Πρόνοιας στην προσπάθειά του να διεκδικήσει τα αυτονόητα.... Μπορεί να γεννήθηκε ανήμερα την πρωταπριλιά του 1991 αλλά αυτό που άκουσε δια στόματος των δήθεν «αρμόδιων» ο Παναγιώτης Μονόλιθος από τα Λεχαινά Ηλείας δεν ήταν ψέμα. Ήταν η σκληρή πραγματικότητα του ανύπαρκτου προνοιακού κράτους.
«Μου είπαν να πάθω και κάτι άλλο για να αυξηθεί το ποσοστό αναπηρίας και να πάρω το επίδομα» καταγγέλλει στο patrisnews.com ο άτυχος νεαρός.
Ο Παναγιώτης, παιδί πολύτεκνης οικογένειας, στην ηλικία των τριών ετών νόσησε με μηνιγγίτιδα και αποτέλεσμα της ασθένειας ήταν ο ακρωτηριασμός του δεξιού του ποδιού από το γόνατο. Από την ηλικία των 6 ετών λάμβανε προνοιακό επίδομα, μέχρι και το 2012, οπότε το επίδομα κόπηκε «μαχαίρι»…
Από τότε ξεκίνησε ένας απίστευτος Γολγοθάς με συνεχείς αιτήσεις για να του χορηγηθεί εκ νέου το επίδομα, που εκ των πραγμάτων δικαιούταν.
Στις 14 Οκτωβρίου 2016 έλαβε από την διεύθυνση αναπηρίας και ιατρικής της εργασίας (ΙΚΑ) γνωστοποίηση αποτελέσματος πιστοποίησης αναπηρίας η οποία ανέφερε χαρακτηριστικά: «Μετά από αξιολόγηση από την Δευτεροβάθμια Υγειονομική Επιτροπή ΚΕ.Π.Α. διαπιστώθηκαν οι παρακάτω παθήσεις κατά βαθμό και βαρύτητα: Ακρωτηριασμός δεξιάς κνήμης στο ύψος του κάτω τριτημόριου αυτής, αστάθεια αριστερού γόνατος ανεπαρκώς ελεγχόμενη. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι το συνολικό ποσοστό αναπηρίας του ανέρχεται σε 55% κατά ιατρική πρόβλεψη, από 1/7/16 έως εφ’ όρου ζωής».
Δηλαδή, η αρμόδια επιτροπή απεφάνθη ότι το ποσοστό της αναπηρίας του δεν δικαιολογεί το επίδομα που έπαιρνε από 3 χρονών και πως για το υπόλοιπο της ζωής του θα πρέπει να ξεχάσει το ενδεχόμενο να επανακτήσει αυτό το βοήθημα.
«Πέρασα δευτεροβάθμια επιτροπή και μου δώσανε ποσοστό αναπηρίας 55% ενώ ήδη έχω μεγάλο πρόβλημα και στο αριστερό πόδι. Και το χειρότερο: το ποσοστό αυτό όπως μου είπανε θα είναι εφ’ όρου ζωής. Με καταδικάσανε δηλαδή από τα 26 μου χρόνια! Μια ζωή χωρίς καμία οικονομική βοήθεια. Πήγα και στην Πρόνοια και εκεί μου είπαν το εξής: “Δεν παθαίνεις και κάτι άλλο για να σου αυξηθεί το ποσοστό αναπηρίας;” Έμεινα άναυδος. Μου ζητάνε να πάθω και κάτι ακόμη για να πάρω επίδομα… Τι να παραπάνω να πάθω δηλαδή; Δείτε πώς είμαι… » ανέφερε ο ίδιος με ένα πικρό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου